4,917 matches
-
Io n-am avut amețeli, da’ mulți dintre ei o avut. No, după ce și-o revenit, o urcat și ne-o dus. Când am ajuns În Gherla, n-am știut că unde suntem... Am intrat pe po’rtă... La Gherla pușcăria-i În față, și mai este o clădire care-o fost a feudalului cândva, că Gherla era cetate. Și pe patru inși, pe cumnatu’, pe frate-mieu, pă Bujor și pe Andraș i-o luat și i-o băgat În pavilionul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Și-apoi, pân’ la urmă, o venit Goiciu cu-n batalion de gardieni și cu Istrate, că ăsta era cu regimu’ și paza. Și-apo’ o blocat ușa... Ăștia dinăuntru or strigat: „Gherla!”. Și o ieșit lume din oraș către pușcărie, s-o făcut mare scandal atunci... Pă noi pe toți ne-o pus pe burtă În paturi și-apoi chiar prin camera noastră o băgat pompierii furtunu’... Că ce-o făcut ăștia? O făcut foc din cârpe, să mirosă că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
pe partea de către curte și de partea de către stradă, că acolo o fost camere mari, și tătă lumea o cântat „Cristos a-nviat!”. Și-apăi, de la o cameră la alta se striga... Apăi și din Mintiul Gherlei, care-i acolea imediat după pușcărie, de la șoseauă, am văzut pe geam cum o ieșit lumea afară din Mintiu, și femei În cămașă de noapte, să vadă... O fost o mare cântare... O fost foarte interesant atunci. Vă mai amintiți când v-ați eliberat din Închisoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
și bem câte-un vin la ei când umblam cu cotele. Și apoi ei vorbeau ungurește, că ei nu prea știu germană pe partea asta, vorbesc ungurește. Și-apoi Înțelegeam și eu ceva... Și le-am spus că viu din pușcărie, că se și vedea, că eram cu-o pălărie-n cap, aveam și o haină... cum am fost când m-o arestat În februarie. Și n-am mai vorbit cu nimeni până am ajuns În capătul Moftinului. Și acolo, la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
o prins deloc. Așa am fost de... crispat, extraordinar. Puteți gândi că timp de șepte ani și două luni io n-am călcat pe iarbă? Cum v-ați refăcut viața după ce ați ieșit din Închisoare? După ce-am venit din pușcărie m-am căsătorit cu fosta soție, am avut doi copii cu ea și-apoi, după 17 ani, o divorțat de mine pentr-un ofițer de Securitate... Unu’, Ili, era maior atunci. Acuma cred că o fo’ locotenent-colonel, c-o fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
fost chelner, care a devenit după aceea șefu’ Securității. Acesta a fost de față când am urcat În tren și ne-a spus că o să aflăm noi despre ce este vorba... La Gherla am debarcat și-am fost duși la pușcăria de acolo, unde mai erau Încă vreo patru-cinci sute dă arestați, dân toate județele dân țară... Dar n-ați avut proces? Fără judecată, fără proces, fără să știm nimic... Am bănuit că suntem considerați dușmani ai regimului care s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
a făcut la inițiativa lui Manole Georgescu, un avocat renumit pe vremea aceea, care a motivat În felul următor acțiunea sa: „Măi, oameni buni, io nu-mi pot permite luxul să fiu om de caracter, fiindcă eu nu pot suporta pușcăria!”. Mai departe a ajuns profesor de leninism și de stalinism pe la Craiova... După ce m-au dat afară, am Încercat apoi să mă angajez În mai multe locuri și nu eram primit nicăieri. Am găsit până la urmă pe un fost coleg
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
judecată susținut de către gardieni. A implorat instanța să-i dea cât a făcut, fiindcă e bolnav și nu poate suporta. Deși a implorat instanța să fie indulgentă..., i s-au dat opt ani, și peste două luni a murit În pușcărie... De altfel, toți avocații noștri, printre care unul Pilu Tomescu, care fuseseră numiți din oficiu să ne apere, au solicitat indulgență, dar nici unul n-a mers la fondul problemei. Era pur și simplu o formalitate serviciul pă care Îl făceau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Era pur și simplu o formalitate serviciul pă care Îl făceau avocații atunci față de noi... Și am aflat după aceea că am fost condamnat la 15 ani de Închisoare... Unde ați executat sentința? De la Securitate am fost transferat imediat la pușcăria din Pitești, Într-o celulă unde mai fusesem. Avea opt metri pătrați și erau șase paturi, iar noi, la un moment dat, eram 17 persoane. Era un adevărat infern. Dormeam pă jos. Vara era foarte cald, iar iarna foarte frig
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
putut ridica și l-au dus pă targă afară, și nu știu unde l-au dus, că nu l-am mai văzut de atunci... În Balta Brăilei a fost una din perioadele cele mai grele din timpul celor aproape opt ani de pușcărie pe care i-am făcut eu... Era o goană teribilă și n-aveai voie să te ridici deloc. Toate se făceau la repezeală... Eram Împinși permanent de la spate și n-aveai timp să te odihnești nici o clipă... Ni se spunea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Îi scoteau și acolo, În fața noastră, În fața lagărului Întreg, Îi batjocoreau, Îi Înjurau și le adresau fel de fel de cuvinte urâte... Nici unul dintre acești prelați nu scotea o vorbă. Știu că unii dintre ei au murit după aceea În pușcărie. Îi mai scotea și Îi bătea iarăși pă adventiști, care nu voiau să lucreze sâmbăta, pentru că așa era religia lor... Aceștia erau foarte Încăpățânați, motiv pentru care acțiunea lor era socotită sabotaj... Umilințele acestea se Întâmplau mai ales datorită comandantului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
deținuți a murit În celulă... Adică s-a cerut asistență medicală, da’ n-a venit nimeni să-l Îngrijească... Abia după aceea au Început să ne dea niște medicamente, niște pastile. Și ca să aveți o idee despre asistența medicală din pușcăriile comuniste, cel puțin În ce-i privea pe deținuții politici, vă spun că medicul venea Întotdeauna Însoțit de ofițerul de Securitate, ca să nu stea de vorbă cu deținuții. Iar când venea, Îți punea mâna la ceafă și punea să-ți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
să să schimbe odată și-odată... Că asta ne-a ținut În viață... Să știți că era o atmosferă bună În rândul nostru, al deținuților politici. Nu existau litigii, bătăi, lucruri din acestea cum aud că se petrec acum În pușcării... Seara, când mai aveam timp, până ne culcam, că stingerea era la ora 9, În ultima perioadă de pușcărie ne-a dat să citim cărți... Iar ca să Își bată joc de noi, mai ales de preoți, era pus câte un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
bună În rândul nostru, al deținuților politici. Nu existau litigii, bătăi, lucruri din acestea cum aud că se petrec acum În pușcării... Seara, când mai aveam timp, până ne culcam, că stingerea era la ora 9, În ultima perioadă de pușcărie ne-a dat să citim cărți... Iar ca să Își bată joc de noi, mai ales de preoți, era pus câte un preot să citească Biblia Hazlie... care lua În derâdere toată Biblia. Era scrisă de un scriitor francez prin o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
CEC de aici din Râmnicu Vâlcea, unde am găsit un mediu bun, Întreținut de un director cumsecade, care mi-a mărit salariul și m-a scos la pensie la 64 de ani pentru a-mi putea recupera anii pierduți cu pușcăria... Ați mai fost chemat la Securitate? Am mai fost chemat și la Securitate În câteva rânduri, amenințat, dar n-au mai putut să facă nimic cu mine. După ’89 cum s-a schimbat viața dumneavoastră? După ’89 m-am Întâlnit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Pitești, ducând lunar alimente și medicamente pentru cei din Râmnicu Vâlcea internați acolo. Lucrul era legal. Datorită și prietenului meu Vasiliu și unui cârciumar, care avea o cârciumă lângă penitenciar, am putut să contactăm pă unu’ din brigadierii dă la pușcăria din Pitești pentru acest lucru. Făcând aceste drumuri de mai multe ori, la un moment dat am fost surprins În gara Râmnicu Vâlcea dă polițiști, care rămăseseră tot ăia dă pă timpu’ nostru, și arestat. La Râmnicu Vâlcea, șefu’ Siguranței
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
doar că la Periprava era unu’, Ioanițescu sau Ioanițiu, dup-aci din județu’ Argeș. Era foarte sever. În rest, nu-i mai țin minte. Dă ce să spun...? Nu mai țiu minte! Ați avut colegi care să fi murit În pușcărie? Da. Răduca Petre a murit la Botoșani. Eram acolo. Se plângea de dureri de cap pentru că În timpul anchetei de la Pitești i-ar fi dat un anchetator cu ceva În cap... Cât de mult v-au afectat perioadele de detenție viața
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
perioadele de detenție viața personală? Domne... ți-o afectează. E și normal. Toate erau zile grele... De exemplu, am avut ocazia să stau la Craiova și singur În celulă, ceea ce este foarte greu... Ușor n-a fost pentru nimeni În pușcărie. Nu pot să spun Însă că am trecut pântr-o situație excepțional dă grea În raport cu majoritatea deținuților. Dar despre viața personală cel mai mult m-a afectat arestarea din ’59, când eram Însurat... Lăsasem acasă soția cu un copil... Noroc că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
și până În ’59. Nu mi-au găsit nimic, pentru că nu făcusem nici o treabă, nici o afacere. După ce s-a terminat această verificare, revizia de fond, Într-o zi ne-a suit Într-un camion descoperit și ne-a dus la vechea pușcărie din Pitești. Colibașu’ de-acuma nu era făcut... Acolo ne-a făcut percheziție, ne-a dezbrăcat... La Pitești nu v-au mai făcut anchetă? Nu v-au mai bătut? Nu. Nu ne-a mai făcut nici o anchetă, nimic. Ne-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
băiat, Petrache Gherghișan, tot ofițer, inginer chimist de la Școala de Chimie din Câmpulung. Și tot așa, până ne-am făcut 12 inși, și am dormit câte doi În pat. Cum era regimul de detenție În Închisoarea de la Pitești? Regimu’ de pușcărie... Dimineața la ora 5 deșteptarea, la 10 seara stingerea. N-aveai voie să stai Întins pe pat, decât la marginea patului. Aveam tineta aia, că așa se numea hârdăul ăla În cameră, unde ne făceam nevoile. Era o ferestruică mică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
vrea să rețineți că Piteștiu’ a avut, poate, cel mai aspru regim din toată țara: a fost cu reeducarea, cu o serie Întreagă... Iar eu și cu ingineru’ care venise dă la Câmpulung era s-avem al doilea proces În pușcărie, datorită unui fost ofițer politruc, care a fost și el condamnat. Pentru vorbe din ăștea aiurea a fost și el arestat, și-acolo făcea pe comunistu’ cu noi În cameră. Și... discutam, c-acolo ce să faci toată ziua? Fiecare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
joc de ei, mâncarea se servea pe vizetă, pe o gaură făcută În ușă și În gamelă. Și trebuia să te miști repede. Ori toți acolo erau foarte bătrâni, erau fosile, domnule... Aveau toți Între zece și 15 ani de pușcărie executați deja... Și... m-au numit pe mine șef de cameră, ca să primesc repede gamelele... Și-ntr-o duminică mă roagă preasfințitul Dragomir și cu preotul Luciu să le permit să facă o slujbă. Io nu prea știam cum merg
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
cu preotul Luciu să le permit să facă o slujbă. Io nu prea știam cum merg lucrurile acolo: „Faceți, domnule! Păi ce, vă țân eu?”. Și a Început un cor de 30 dă popi să cânte... Vă dați seama, sărea pușcăria... Imediat s-a alarmat. A venit acolo Cârstocea, Lupu, toți gardienii. După ce s-a terminat slujba pe la 11: „Șef de cameră, ieși afară! Bă, futu-ți dumnezău mă-tii, crezi că aici e biserică? Aici ești la episcopie?”. (râde - n.n.
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
sală exista, din loc În loc, câte o saltea. Mi-a dat 25 de bastoane la fundul gol... Am suportat, n-am zis nimic. Și m-a băgat și la izolare 14 zile iară... Aș vrea să rețineți, eu În toată pușcăria am făcut 193 de zile dă izolare... Izolarea era pușcăria pușcăriilor... Și, după ce am terminat și izolarea asta, m-a dus și m-a băgat Într-o altă cameră, unde erau opt inși, Între care Îi adusese și pe Torosian
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
dat 25 de bastoane la fundul gol... Am suportat, n-am zis nimic. Și m-a băgat și la izolare 14 zile iară... Aș vrea să rețineți, eu În toată pușcăria am făcut 193 de zile dă izolare... Izolarea era pușcăria pușcăriilor... Și, după ce am terminat și izolarea asta, m-a dus și m-a băgat Într-o altă cameră, unde erau opt inși, Între care Îi adusese și pe Torosian și pe Camil Demetrescu, mai era un domn Anghel, era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]