1,948 matches
-
și în deznodământul ei, pe care l-am făcut posibil din întâmplare, totul s-a potrivit și s-a aranjat, de parcă lucrurile ar fi fost într-adevăr pregătite pentru asta, exact ca într-un roman. Le-am spus acestor oameni sărmani să încerce a nu-și pune nici o speranță în mine, că eu însumi sunt un gimnazist sărman (mi-am exagerat cu bună știință umilința; am absolvit de mult cursurile și nu mai sunt gimnazist) și că n-are rost să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pentru că n-am fost în stare... Brusc, se încruntă din nou, parcă dându-și seama ce spune. Dacă atunci, i se adresă ea prințului, privindu-l cu seriozitate și chiar cu tristețe, dacă atunci ți-am recitat poezia despre „cavalerul sărman“, prin asta, deși am vrut... să te laud pentru ceva, imediat am vrut și să-ți înfierez comportarea și să-ți arăt că știu totul... — Ești foarte nedreaptă cu mine... cu nefericita despre care te-ai exprimat atât de îngrozitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Ce s-a întâmplat? — Mi-au dispărut patru sute de ruble din buzunarul lateral, mult stimate prinț; le-a pus cineva cruce! adăugă el cu un zâmbet acru. — Ai pierdut patru sute de ruble? Îmi pare rău. — Mai ales pentru un om sărman, care trăiește cinstit din munca lui. — Desigur, desigur; cum așa? — Din pricina vinului. Mult stimate prinț, am venit la dumneavoastră ca la providență. Suma de patru sute de ruble în argint am primit-o ieri la ora cinci după-amiază de la un datornic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
sincera dumneavoastră compătimire, care mă flatează peste măsură, dar... am găsit banii, chiar de mult. I-ai găsit! Slavă Domnului! — Exclamația este un semn de noblețe din partea dumneavoastră, deoarece patru sute de ruble sunt o pierdere prea mare pentru un om sărman, care trăiește muncind din greu, cu o mulțime de orfani în familie... Nu asta am vrut să spun! Firește, mă bucur că i-ai găsit, se corectă repede prințul. Dar... cum i-ai găsit? — Foarte simplu, rogu-vă. I-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
destinul. Însă, de îndată ce această idee îi fulgeră pe toți deodată, toți laolaltă și în același timp începură să fie de părere că își dăduseră seama și prevăzuseră de mult ceea ce se va întâmpla, că totul era clar încă de la „cavalerul sărman“, chiar și de mai înainte, doar că pe atunci încă nu le venea să creadă într-o asemenea neghiobie. Așa susțineau surorile; desigur, și Lizaveta Prokofievna prevăzuse și aflase totul înaintea tuturor și de mult deja „o durea inima“, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
o chema acum mereu, îi cerea părerea și, în primul rând, îi pretindea să-și amintească: „Cum de s-a întâmplat așa ceva? De ce nu a văzut nimeni atunci? De ce nu au spus nimic? Ce a însemnat atunci acest dezgustător «cavaler sărman»? De ce ea, Lizaveta Prokofievna, e blestemată să aibă grijă de toate, să observe și să ghicească totul dinainte, iar ceilalți nu fac decât să caște gura?“ etc., etc. La început, Alexandra Ivanovna a fost precaută și a făcut doar observația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
politic și scriitor francez, adversar al lui Napoleon, nevoit să plece în exil. 72. Josefina (1763-1814), prima soție a lui Napoleon, de care acesta a divorțat în anul 1809. 73. Este vorba de decorația Sf. Ana. 74. Aluzie la nuvela Sărmana Liza de Karamzin. 75. Schlosser, Friedrich (1776-1861), istoric german. Lucrarea sa, Istoria universală (1884-1856), a început să fie editată în limba rusă în anul 1868. 76. Glebov, Stepan Bogdanovici (aprox. 1672-1718), amantul Evdokiei, prima soție a lui Petru I. Torturat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în adâncul ființei ei. E cât se poate de limpede că e vorba de o nouă ideologie menită să scoată în evi dență favoarea de care se bucură Augustus din partea zeilor Romei. Copila scâncește. Se întoarce cu gândul la ea. Sărmana fetiță! O înțelege oare că de azi înainte singura ei familie vor fi flaminii și celelalte vestale? Și rex cu soția, bineînțeles, că doar împart aceeași clădire. Dintotdeauna, locuința vestalelor s-a aflat la capătul forului, lângă Regia, reședința oficială
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Bănuiește ce se întâmplă. Mulți o șterg probabil pe furiș. O mai supraveghează o dată cu coada ochiului pe Agrippina. Abia acum observă că și-a albit pielea. Cu alifie de crocodil probabil, singura care are efect. I se face milă de sărmana ei surioară. Numai ea a moștenit tenul oacheș al tatălui lor. Își mută privirea pe stola cu care e îmbrăcată și încremenește. Nu se poate! Niciodată nu i-ar fi trecut prin minte că ar purta așa ceva. Ea, care înainte
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
trimis-o pachet la Roma, cu copii cu tot. Că mai are trei-patru luni bune până să deșerte sacul. Lângă ea, tânăra tresare spasmodic. Mătăsurile scumpe și grele nu pot să-i ascundă frisoanele. Mânia Vipsaniei se topește pe loc. Sărmana ei surioară! De când se știu, și-au fost reazăm una alteia. Nu te mai frământa fără rost, îi șoptește. Își dă seama că e un sfat banal și prostesc. Dar ceva mai in teligent nu-i vine în cap. Nu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Și-a lăsat curva soțul, casa, și m-a urmat până la Pharos, unde ne-am dus în turneu cu școala. — Taci odată, că-mi vine să-ți dau una peste bot, se răstește Rufus la el. Nu te gândești la sărmana femeie că-și termină zilele în surghiun, la Alexandria? — Nu e treaba mea, replică gladiatorul. Ea trebuia să se gândească. Eu am ciugulit doar ce mi se oferea. Ridică nepăsător din umeri. — Am trăit bine. De ce să fi făcut economie
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
se petrece căderea ultimă și definitivă a Ierusalimului; războiul, Început cu o sută cincizeci de ani În urmă, e pierdut, creștinii vor trebui să Înceteze să-și mai poarte armele pe o câmpie destinată păcii și miresmei cedrilor din Liban, sărmani Templieri, ce s-a ales din toată această epopee a voastră? Duioșie, melancolie, pălirea unei glorii pe cale de Îmbătrânire, atunci cum să nu-și plece urechea la doctrinele secrete ale misticilor musulmani, la acea Îngrămădire hieratică de comori ascunse? Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
coifurile aurite, pelerinii, o Întretăiere de patrule arătoase și de ștafete, și mulțumirea cuferelor Întărite cu fier, portul din care plecau ordinele și dispozițiile și Încărcăturile pentru castelele din patria-mamă, din insule, de pe coastele Asiei Mici... Totul s-a sfârșit, sărmanii mei templieri. Mi-am dat seama În seara aceea, la Pilade, ajuns la al cincilea whisky, că Belbo Îmi insufla ceva autoritate, că visasem, plin de sentiment (ce rușine), dar cu voce tare și că trebuie să fi povestit o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
cu tata să-l vedem pe Duncan, zise ea ezitînd, și privi Într-o parte. Știa despre Duncan - cel puțin știa unde se afla Duncan. Credea că era acolo pentru că furase bani. Atitudinea i se schimbă. Acum o privi deschis. — Sărmana fată! Mi s-a părut mie că ești puțin cam abătută. Cum a fost? — În regulă. — E nasol că trebuie să te duci Într-un loc ca ăla. — Nu are pe nimeni altcineva În afară de tata. — Clar că-i nasol. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
așa. Să sperăm că da! Nostimada o să-nceapă dacă se decid să se sărute și să se Împace. ZÎmbi atoateștiutor. O să fie ca la curse. — Știu cine-o să cîștige, spuse ea brusc. Se prefăcu jignit. — Dă-i unui om sărman o șansă! El o cercetă Într-un alt mod, apoi Întinse mîna și zise, cu o voce lingușitoare: — Vino aici, fată trăsnet. Ea refuză scuturînd capul, zîmbi, și nu vru să se ducă la el. Așa că el se ridică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nu vă fie teamă. O să fie bine. Apoi Îl ajutară pe bărbat să se instaleze În cărucior. El Întinse mîna și-o bătu ușor pe Mickey pe braț: — Îți mulțumesc, fiule. O zărise la Început și crezuse că-i băiat. Sărmanul tip, zise ea, cînd ea și Kay se Întoarseră la dubiță. Încerca să-și curețe petele de sînge mai serioase de pe mîini. O să rămînă plin de cicatrici, nu crezi? Kay Încuviință. Dar de fapt, după ce-i predase pe bărbat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Ne făcea să ne simțim ca și cum... de parcă ar fi fost sfîrșitul lumii ăsteia nenorocite! Era cea mai proastă perioadă. Eu și Alec nu doream să luptăm. El dorea să fie altfel, să se deosebească de ceilalți. În schimb... Ei bine... Sărmanul băiat, spuse Fraser impresionat, cînd Duncan nu mai dori să continue. Pare să fi fost un tip de treabă. Mi-ar fi plăcut să-l cunosc. A fost de treabă, zise Duncan. Era deștept. Nu așa cum sînt eu. Oamenii spuneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
în dezvoltarea învățământului primar o are și noul ministru al Instrucțiunii, Spiru Haret, care în 1898 propune revizorilor, printr-o circulară, mai multe măsuri în folosul elevilor pentru a frecventa școlile rurale, printre care înființarea unor cantine școlare pentru copiii sărmani. În Gorj a fost înființată o singură cantină și acesta pentru o perioadă scurtă de timp, la Stănești. Dar procesul de extindere a rețelei școlare și creșterea numărului de elevi a continuat cu sprijinul unor proprietari din județul Gorj care
Învăţământul în Gorj 1848-1918 Fondatori şi oameni de şcoală by Băluţoiu Daniel Sorin () [Corola-publishinghouse/Administrative/1289_a_1875]
-
-ți fie mult mai bine dacă o s-o Înfrunți din cînd În cînd. Nu-i răspund, pentru că nu e nevoie. Are, evident, absolută dreptate. — Și Dan ce spune de toată povestea asta? Întreabă Emma. Presupun că nu te susține, nu? — Sărmanul de el. Cred că se află Într-o situație imposibilă. Îmi zice că e de acord cu mine, dar cînd se Îngroașă gluma, refuză să facă ceva. — Mda, ăsta e frate-meu, confirmă Emma. — Vorbesc serios. Pur și simplu fuge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
-mi vărs nervii pe el. Același lucru Îmi spune și că e nespus de fericit și ușurat cînd am avut o zi bună, cînd Linda nu a izbutit să-mi invadeze liniștea. Atunci sînt caldă și iubitoare cu soțul meu. Sărmanul meu soț. CÎnd reușim să discutăm lucrurile cu calm, Dan recunoaște că mama lui poate fi greu de suportat, știe că uneori nu e conștientă de limite, dar crede cu adevărat că intențiile ei sînt bune și că nu Încearcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
de orice rău. Dintr-odată, n-o mai percep pe Linda ca pe un monstru, În stare să aducă pe lume numai haos și distrugere, oriunde s-ar duce. O văd mai degrabă ca pe-o ființă demnă de milă. Sărmana femeie. A renunțat la viața ei pentru a-și crește copiii, iar acum, aceștia nu vor să știe. Emma e permanent Într-o stare de exasperare din cauza mamei ei, Richard telefonează numai cînd are nevoie de ceva, iar Dan? Dan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Balraj. Nu, nu mi-a spus nimic. Ce faceți? Pran este nerăbdător să afle de ce se găsesc atâtea femei tinere și frumoase sub același acoperiș. — Este un fel de organizație de caritate, îi explică Ma-Ji. Le oferim un acoperiș acestor sărmane fete, iar ele fac niște treburi domestice pe aici, prin casă și altele mai ușoare, de altă natură. Clatină din cap pentru a accentua natura acelor munci. De obicei, nu primim băieți aici, intervine Balraj. Dar în cazul tău vom
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
vrea să-l vâre într-o formulă ingenioasă, iar pe urmă să-și frece mâinile și să zică: "Poftim, am cucerit și pe Dumnezeu!"... Însăși muzica divină, care e viața, a tot despicat-o și a explicat-o, încît azi sărmanul om "civilizat" nu mai știe încotro s-o apuce, dezgustat și de sine însuși... Mi-e scârbă de civilizație, căpitane! Zece mii de ani de civilizație nu prețuiesc cât o singură clipă de adevărată împăcare sufletească! Klapka îl asculta din ce în ce mai nedumerit
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
capul, nu este un copil, este pur și simplu scund, îmi amintesc, profesorul acela de istorie. Iată cum îmi răpește picioarele ei, o parte a trupul ei i se dăruiește, o trage ca și când ea ar fi vrut să fugă undeva, sărmanul său ajutor nu face decât să îmi amplifice și mai mult durerea care se cuibărise înăuntrul meu, apuc brațele ei, urmăresc pașii lui repezi, pentru a nu distruge compatibilitatea necesară a pașilor noștri. Când ajungem la mașină, sunt complet epuizată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
un palid marchiz lipsit de experiență s-a îndrăgostit lulea de o preafrumoasă precupeață și-a luat-o de nevastă, trecând peste blestemul părinților și-ai celor de pe canalul lui, orașul a râs cu lacrimi, căci în alaiul nupțial gondola sărmanei fete era spartă și perechea era cât pe-aci să se ducă la fund, dacă n-ar fi sărit doi vânjoși cavaleri de onoare ai fetei, scoțându-i pe cei doi miri din apă și ducându-i așa ciuciulete în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]