2,708 matches
-
Eugen și cu Romică Stan, nu sînteți cinci educatoare? Miroslovești, tot din Miroslovești și el și Rodica, copii, băietul lui Nelu, a ajuns din urmă acceleratul București Vatra Dornei, dîră de gîndaci pe fierul lui spre cursa de Botoșani, rozul stins cărămiziu după plecare, în casă deplasarea astronomică nevăzută, botul elicei în cioară, zborul învîrtind-o în jurul mărului îngălbenit din clonț, nenea Sava e cam gata! cîți ani să aibă, are o vîrstă, 86 de ani are, dar nu cît are el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
Giurgeul, biserica albă trei turle, corp de blocuri Toplița, troițe la case, lemnul halele de prelucrare, cu retorici de rezervă: (1) barbaria urbanizare capitală, Bucureștiul în frunte, plin de praful oamenilor și de cîmpii înădușiți în el; (2) botezul, prea stinsa apă a profanului, mereu pregătită și la el nu ajunge, "Company International Ro" pe al doilea camion, duce lunca în ras cu unda, a văzut la desene animate, hai să ciocnim! dă să ciocnim! scurge direct prin amintire, ultimul drum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
sînt munții mai înalți decît dealurile și decît cîmpiile, bolovănoase cîmpii om! Flămînzilă avea dreptate să mănînce cîmpuri, le făcea digestia, racord la CF 500 Adjud, mai rapidă călătoria dragoste, degeaba te-ai depărtat, necunoscută cititoare, vîrste osoase, linia ochilor stinsă, cartea pusă cu părere de rău în geantă! personalul Galați Siculeni, de ce să mă supere pe mine, să-mi strice programul meu de somn! i-am dat ăluia corect, o sută de mii, nu i-am dat lui și o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
nu trebuia ca variabilele ecologice, precum cea estetică, să fie sursă de alimentare! de ce dealurile sînt mai joase ca munții, de ce apune soarele altundeva decît dedesubtul pămîntului, anume deasupra lui? chestionare de învățat circulația auto la fată, de ce este mai stinsă lumina la apus, cînd ea este mai stinsă la amiază? set de instrucțiuni de acceptare, facem limbajul dragostea în agonie pe alterarea habitatului, nu mai sînt împrejurimi, Sascut dragostea conjugală rămasă în sat, supliment de spațiu, Orbeni Valea Siretului urcînd-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
sigur dacă primeam toate misivele, sau dacă plecau cele pe care le expediam. Această carte de vizită, a fost ultimul semn de viață de la omul de rară finețe și de neasemuit caracter, care a fost prof. univ. George Țanu. Sa stins, de un atac de cord, În plină putere de creație, fără să mai aibă vreme a-și exprima regretul că părăsește viața - Vale a plângerii - În care n-a avut norocul unui cămin fericit. L-am regretat enorm și-i
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
În fine, am reușit, am pornit tot. Un zgomot și-un urlet... S. B.: Știu, îmi amintesc, că se auzea până la noi, la Divizion. Un regiment de tancuri nu trece neobservat. M. M.: Iar tâmpeniile de atunci... cu toate luminile stinse, să nu ne vadă inamicul din satelit că s-a schimbat iluminatul... S. B.: Da, apar și faze comice. În ziua de 17 decembrie, eu eram în Punctul de Comandă, de serviciu la planșete. Pentru noi, cei de la Bateria Comandă
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
pe mijlocul drumului, la câțiva metri în spate. Însă nimic. Nici urmă de poet. — Sachi ! zbiară cu toată forța Fernic, care cade în genunchi în fața trăsurii, temându-se de ce era mai rău. — Aici... se aude într-un târziu o voce stinsă, de sub trăsură. — Sachi ? — Da... Ionel ? — Da, eu sunt, ești bine, ești blocat ? — Nu... M-am prins de podeaua trăsurii și cu dinții, cred, praf mă făceam dacă scăpam, nici acum nu-mi vine să-i dau drumul. Dar cum ai
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
rămâne în câmp chiar și câteva zile. — Condoleanțe, doamnă ! îi mai spuse, văzând că are legată la mână o basma neagră, în semn de doliu. A murit în război ? — Da, s-a stins la Mărășești, a răspuns cu un glas stins. Și nici nu pot să-l plâng, Doamne, de teamă să nu mă vadă copiii ! — Of, ce ghinion, doamnă ! Chiar înainte să se termine războiul. Da, ce ghinion, i-a repetat ea fără noimă străinului. Au avut noroc în seara
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
-i chipul, și au pus pământ peste el și i-au făcut o cruce mică din două lemne de foc. — Când ajungem acasă, după ce facem o baie sănătoasă, știți ce facem ? — Ce facem ? au sărit amândoi, cu ochii tot mai stinși și obrajii lipsiți de culoare, dar la fel de curioși ca-ntotdeauna. Mergem la teatru ! Asta facem ! Ce ziceți ? — Și mergem în primul rând, mami ? a întrebat-o micuțul Cristian în ziua aceea. — Mergem în primul rând, și ghicește ce ! Mai luăm
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
mai zic că pe mine nu trebuie să mă doară capul, spatele sau, Doamne ferește, să am vreo febră. Nici vorbă de vreo depresie, că îi fac pe toți să plângă, aș cânta numai de jale, cu un glas plângăcios și stins, râde Cristi. Mai mult, nu am voie să am vreo zgârietură ! Dacă mă aflu într-un scandal, știi ce fac eu, mamă ? Fug. Ca un cal fug, să mă vezi, zici că am mâncat jăraticul din poveste. Niciodată nu fug
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
pe fostul său rege. Periferiile erau singurele care îl doreau, dar s-a ferit de ele, de frică să nu fie înghi- țit și umilit de niște guri imense, cariate și pline de coji de semințe. Periferiile cu luminile lor stinse și cu mirosul putred de ratare, unde niciun reflector nu strălucea și un chiot înso- țit de un scuipat erau aplauzele. În octombrie 1940, România se aliază cu puterile Axei, sub conducerea lui Ion Antonescu, iar în vara lui 1941
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
În ’52, toamna, eram în partea cealaltă a comunei, în pădure și atunci am visat celulele... Și mi-a venit un dor să trec pe-acasă, să vad casa... Am coborât în comună, și numa’ m-am uitat... lampa era stinsă, n-am trecut pe-acasă. Numai mi-o venit un dor... parcă presimțeam că o să fiu arestat și am stat în colțul casei și m-am uitat un timp... pe urmă am traversat și am trecut în cealaltă parte a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Cum vă cheamă? Rămâneți în poartă și luați 25 la fund. N-o fost valabil ceea ce am zis noi... că șeful de escortă o ținea numa’ pe a lui. Noi degeaba am spus: Dom’le, când ați vinit era focul stins, nu era flacără. El nimic: Ați vrut să dați foc la tarlaua de porumb. Zic cătră ăsta: Am belit-o Mussolini! ăsta: Cum te cheamă? Pop Ioan. Tata, mama? Ioan și Maria. Județul? Maramureș. Satul, comuna? Satul Istrău. Ce condamnare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Ne priveam îndelung... dar, nimeni pentru început, nu găsea cuvintele potrivite să rupă tăcerea. „ ...Ne-am întâlnit azi... aici, să ne amintim durerosul eveniment... de atunci... când..., „frânse tăcerea, unul dintre colegi... emoționat ca un elev timid, rememorând cu glasul stins, mult De-ar fi Moldova’n deal la cruce... prea stins, împrejurările brutale și cinice, în care școala noastră a fost desființată. „Șaizeci de ani, au trecut de-atunci..!” murmură el, abia auzit, cu glas tremurat. Tăcerea care a urmat
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
Vestea, pentru noi... a fost năucitoare. Și sătenii din spirit de solidaritate umană, sufereau alături de noi, și asta se vedea cum durerea li se așternuse pe chip. Luna Cireșarului venise, parcă, să ne frângă tihna. Seara, în dormitor cu lumina stinsă, doborâți de durere și tristețe, nu mai povesteam ca în alte seri amintiri și întâmplări fel de fel, până când ultimul cădea doborât de somn. Le ascultam răsufletul și-mi erau dragi cum dormeau, amintindu-mi de nopțile din dormitoarele de la
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
n-a știut cât a trecut.. de când colegul nostru a isprăvit povestea lui Baltă, „luptătorul din munți”, și a tăcut. În tăcerea aceea, din dormitor, care-ți făcea să ți tremure inima... dintr-un colț al dormitorului, se auzi glasul stins și tremurat al lui Constantinescu... „ - Și... ce-a mai fost, cu..?!”, glasul lui părea a fi înecat de lacrimi. După o clipă, de așteptare, lungă cât vecia... dar, numai o clipă, se auzi... „ - Nimic, Florine... nimic !” În dormitor se lăsă
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
însemnat ceva... pentru „memorie”..!, și, i se umplu toată fața de lumină. Câtă dezamăgire și tristețe se strânsese în sufletul lui, dar n-o arăta. .. Și, doar, am vorbit de două ori cu... și cu..!, murmură el cu vocea lui stinsă și mai stinsă de tristețe. Fiecare ne reproșam în sinea noastră, că nam făcut destul.. pentru a ne aduna... Și, în minte îmi reveni, obsesiv, răsuflarea grea, din telefon a lui Vasile... „Măi, tari’aș vini... tari’aș vini, măi
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
infatuarea, În lipsa căreia m’aș confunda mimetic Într’o massă cenușie - au acoperit barem jumătate din timp, cel vorbit desigur; muzica care a asezonat totul, e o altă problemă și mărturisesc că m’am Înșelat amarnic comentând - pe becul roșu stins - niște acorduri În care vedeam favoritul meu Aranjuez, favorit tocmai pentru că l’am ascultat prima dată tot pe Radio Iași dar din Îndepărtatul sat de obârșie a neamului meu... Dar, la treabă. Ne tentează străinătatea. Dar trebuie să știm și
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
lume. Am constatat în cursul celor câteva zile petrecute în Ecuador, cu prilejul pregătirii prealabile a desfășurării vizitei, precum și a desfășurării efective a acesteia, că populația Ecuadorului se află în depresiuni, bine populate, la poalele unor vulcani, cum este cel stins Pichincha. Am avut curiozitatea să cobor într-una din apropierea capitalei unde circulau oamenii călări, care la vederea unui străin schițau un "buenos dias gracias", la care eu și colegii mei răspundeam cu aceleași cuvinte, spre satisfacția tuturor celor prezenți; am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1528_a_2826]
-
un moment dat, un drum secundar se desparte cu indicația: „spre muntele Washburne. Verificați apa la radiator”. În plin parc, muntele are 3458 metri Înălțime, de unde avem o priveliște asupra Întregului relief. Din vârful său coborâm 10 kilometri cu motorul stins. Străbatem un defileu colorat și cotim spre vest pe o șosea ce Începe să defileze prin fața vestitelor izvoare de apă fierbinte „geiserele”; izvoare intermitente de apă, deseori clocotită, În care unii turiști fierb ouăle; geiserele fomează una dintre cele câteva
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
pentru ele ceva. După Cluj și Câmpia Turzii s-a Înnoptat. Într-un loc unde se repară șoseaua era să dau Într-o groapă, În fața căreia nu era nici o avertizare. Am frânat brusc și am rămas În plină noapte cu farurile stinse. S-au ars siguranțele, declară vameșul cu aerul unui cunoscător. Văd, spun eu, dar știi să le repari? Habar nu am. Nici eu. E vorba ce facem acum. Vameșul mă asigură că nu e mult până la Aiud și cu lanternă
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
de transpirație, am citit în ochii ei o suferință cumplită. M-am apropiat de obrazul ei, vrând să preiau o parte din durerea atroce care-i sfâșia măruntaiele. A văzut și a intuit gestul meu. Mi-a murmurat cu glas stins, întretăiat: De ce, Titi?... de ce-ai fugit?... unde?... N-a mai putut continua. Cu capul mic și ciufulit, sprijinit de pământul reavăn, acoperit de iarba prin care țâșnea seva de viață tânără, un firicel de sânge roșu îi colora obrazul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
de transpirație, am citit în ochii ei o suferință cumplită. M-am apropiat de obrazul ei, vrând să preiau o parte din durerea atroce care-i sfâșia măruntaiele. A văzut și a intuit gestul meu. Mi-a murmurat cu glas stins, întretăiat: De ce, Titi?... de ce-ai fugit?... unde?... N-a mai putut continua. Cu capul mic și ciufulit, sprijinit de pământul reavăn, acoperit de iarba prin care țâșnea seva de viață tânără, un firicel de sânge roșu îi colora obrazul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
În fine, am reușit, am pornit tot. Un zgomot și-un urlet... S. B.: Știu, îmi amintesc, că se auzea până la noi, la Divizion. Un regiment de tancuri nu trece neobservat. M. M.: Iar tâmpeniile de atunci... cu toate luminile stinse, să nu ne vadă inamicul din satelit că s-a schimbat iluminatul... S. B.: Da, apar și faze comice. În ziua de 17 decembrie, eu eram în Punctul de Comandă, de serviciu la planșete. Pentru noi, cei de la Bateria Comandă
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
Bucureștiul și Încărcau de-a valma morți și muribunzi. Ar fi pierit atunci 25-30000 de oameni din populația de 80000 a Capitalei (o proporție chiar mai mare ca la Londra, În 1665). Ultima oară a lovit ciuma În 1829; abia stinsă, a fost urmată În 1831 de epidemia de holeră, care a străbătut atunci aproape Întregul continent. O calamitate au fost și revărsările periodice ale Dâmboviței (cel puțin până la canalizarea de după 1880); cartiere Întregi ale Bucureștiului ajungeau sub apă. Când nu
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]