8,392 matches
-
fiecare pas, glasul ți se pierde. Iubirea e o prăpastie de dor, desi știi că o să te izbești de pământ, o cauți, o cauți ... Am zburat spre soare cu aripile-mi de ceară, dar acum, când tu pleci, mi se topesc. Mă uit la tinerețea mea și aș vrea să zbor către ea, cred că mi-am uitat-o suspendată în timp și nu-i nicio liana să mă teleporteze peste vremi. Am îngenuncheat în fața josnica a lumii și-am înflorit
POEZIE BILINGVĂ (TURCĂ-ROMÂNĂ) AUTOR URFET ŞACHIR BINE AI VENIT, DRAGOSTE, ÎN INIMA MEA! de URFET ȘACHIR în ediţia nr. 1910 din 24 martie 2016 by http://confluente.ro/urfet_sachir_1458817418.html [Corola-blog/BlogPost/373236_a_374565]
-
ne arată cum femeile obișnuiau să atingă un bărbat străin de familia sau de satul în care conviețuiau, pentru a fi drăgăstoase întreg anul. Fetele mari însă strângeau de cu seara ultimele rămășițe de zăpadă, numită zăpada zânelor, iar apa topită din omăt era folosită pe parcursul anului pentru înfrumusețare și pentru diferite descântece de dragoste. Bărbații nu trebuiau să supere femeile și nici să se certe cu ele, pentru că altfel le mergea rău tot anul. În mitologia română, Dragobetele este asociat
TAINE ALE IDENTITĂŢII ÎN SĂRBĂTORILE POPULARE ROMÂNEŞTI de ŞTEFAN LUCIAN MUREŞANU în ediţia nr. 2066 din 27 august 2016 by http://confluente.ro/stefan_lucian_muresanu_1472283804.html [Corola-blog/BlogPost/370040_a_371369]
-
să-și pedepsească fizic iubita. În schimb e posibil să-i treacă prin minte suicidul. Imaginația lui bogată începe să brodeze. “Abia după moartea mea își va da ea seama ce a pierdut. Va plânge la nesfârșit și se va topi de tristețe. Poate va intra chiar la mănăstire.” Pedeapsa sună atât de tentant încât unii o și duc la îndeplinire. Sinuciderea, vreau să zic, nu pedeapsa. Pentru că în cazul cel mai bun va fi uitat în câteva luni. În cazul
DESPRE GELOZIE de DAN NOREA în ediţia nr. 1297 din 20 iulie 2014 by http://confluente.ro/Dan_norea_1405851538.html [Corola-blog/BlogPost/349369_a_350698]
-
clipa care plânge. Iar de lupta noastră fi-va în zadar, Să-mi promiți că zborul nu se frânge. FÂNTÂNI DE VISE Fântâni de vise, sălcii plângătoare Se dezvelesc în ramuri de lumină, Doar soarele în păru-ți poartă vină Topindu-se-n privirea ce mă doare. O rază într-o noapte cristalină Când a căzut și ultima ninsoare A dezlegat magie și candoare, Am înțeles ce-i liniștea deplină. Dar gândurile iar nu îmi dau pace, Trecutul poartă vălul de
SONETELE IUBIRII de ALEXANDRA MIHALACHE în ediţia nr. 1370 din 01 octombrie 2014 by http://confluente.ro/alexandra_mihalache_1412166859.html [Corola-blog/BlogPost/353067_a_354396]
-
ciobul de oglindă de un cui bătut direct în trunchiul salcâmului crescut falnic în fața casei. De el se sprijinea și plita oarbă, zidită din bucăți de olană, lipite cu pământ galben amestecat cu balegă de cal. Acolo găteau de cum se topea ultima zăpadă la începutul primăverii și până cădea alta la sfârșit de toamnă târzie. Foloseau drept combustibil ogrinji[1]de porumb rămași după ce mâncau oile frunzele de pe tulpini, ori tizic[2]sau crengile uscate de viță de vie. În fiecare
LITURGHIA de STAN VIRGIL în ediţia nr. 656 din 17 octombrie 2012 by http://confluente.ro/Liturghia_stan_virgil_1350479027.html [Corola-blog/BlogPost/358050_a_359379]
-
înmiresmat. Vraja iernii steie în pădure Pășește-n casa cu aromă rară, Te voi încălzi cu ceai fierbinte, Cozonac și vin cu scorțișoară. La sania iubirii pune zurgălăi, Patina să lunece ca un arcuș In desagă să ai calde sărutări Topind și gheața de pe derdeluș. Când zăpada sclipește de ger Și-n sobă ard vreascuri uscate, La tine mă gândesc și te aștept Cu sărutari și doruri nesecate. Referință Bibliografică: Iarnă / Elena Negulescu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1518, Anul
IARNĂ de ELENA NEGULESCU în ediţia nr. 1518 din 26 februarie 2015 by http://confluente.ro/elena_negulescu_1424963447.html [Corola-blog/BlogPost/377242_a_378571]
-
la fereastra... gândului negru îl îmbracă în albul munților din cer simt că respir răcoarea lacrimilor înghețate pe un ram de amintire. Ninge la fereastra... sufletului însetat de tăcutele zâmbete uitate în noi, îmbrățișez fiecare fulg de stea albastră care topește întristarea unui început târziu. Un văl de brumă se așterne în așteptarea dragostei, fâlfâit de aripă divină.... îmi crește un dor, de inimă nebună sub zăpada bătătorită de pașii timpului. Referință Bibliografică: Ninge la fereastră ... / Elena Lavinia Niculicea : Confluențe Literare
NINGE LA FEREASTRĂ ... de ELENA LAVINIA NICULICEA în ediţia nr. 371 din 06 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/Ninge_la_fereastra_.html [Corola-blog/BlogPost/361843_a_363172]
-
amânarea” (p. 500). Toamna vine să încheie tot în disoluție un ciclu: „E toamnă, deci. Haoticul sezon./ Și vidul din priviri are-o culoare/ Cu-ntunecimi agonice și-amare./ Pe străzi, năluci, incinerate-n soare,/ Îmi glăsuiesc, arzând, la unison,/ Topite-n trista lor halucinare:// Adâncul. Nimicirea. Abaddon” (p. 503). Habitatul, orașul devin apăsătoare, amenințate în adânc de nimicire în aceeași mlaștină a Samsarei, frecventă referire alături de Nirvana. Cea de a V-a treaptă, Thanatos, se deschide tot cu un motto
EUGEN DORCESCU: POEZIA CA EXISTENȚĂ REFLEXIVĂ – SĂVÂRȘIRE ÎNTRU DESĂVÂRȘIRE de EUGEN DORCESCU în ediţia nr. 1749 din 15 octombrie 2015 by http://confluente.ro/eugen_dorcescu_1444926418.html [Corola-blog/BlogPost/372554_a_373883]
-
ciugulea prin blană trezindu-i cățelușei o mare satisfacție. În mai puțin de o lună, piciorul puiului s-a vindecat și Ghiță plecă cu el în brațe, începând să caute lebedele pe lângă malul mării. Trecuse pericolul înghețului, iar zăpada se topise destul de mult. A găsit stolul tot lângă cazemata dintre Spitalul Municipal și hotel, acolo unde trăiau de obicei mai tot timpul, fiind adăpost și multă lume care le aduceau de mâncare, atât vara cât și acum iarna, când găseau mai
PLÂNSUL PUIULUI DE LEBĂDĂ de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1743 din 09 octombrie 2015 by http://confluente.ro/stan_virgil_1444382472.html [Corola-blog/BlogPost/343207_a_344536]
-
spre cer; Mă simt răpit de farmec pe-un pisc de vis rebel, Tălăzuind himere care nicicând nu pier Și-atunci rădvanul vieții ne saltă-n zbor cu el... Vom răspândi-n eteruri iubirea-giuvaer Când cosmosul ne-absoarbe să ne topească-n el, Iar noi l-umplem cu doruri, iubire și mister... ROMANTICĂ, SUPERBĂ ȘI CRUDĂ CĂTEODATĂ... Romantică, superbă și crudă câteodată, Împărtășind iluzii cu pufi de păpădie, Tu mă provoci, la rându-mi, să intru-n bătălie Dorind să-ndoi
TAINE (POEME) de CRISTIAN PETRU BĂLAN în ediţia nr. 2191 din 30 decembrie 2016 by http://confluente.ro/cristian_petru_balan_1483081041.html [Corola-blog/BlogPost/375189_a_376518]
-
nu se mai poate instaura egalitatea capitalistă între bărbati și femei, sau egalitatea comunistă neghiobă între oameni, acești codoși demenți se transformă în niște arhonți extrem de periculoși, care hotărăsc nici mai mult nici mai puțin, decât să instaureze egalitatea geografică: topesc ghețarii, scufundă munții în mare, construiesc orașe plutitoare pe apă și buncăre cu laboratoare genetice sub pământ. Cam așa ceva se încearcă acum în lumea condusă de Aristocrația neagră, cu tehnologia ultrmodernă numită haarp, cu arme scalare, centrale nucleare sau bombe
JURNAL DE ATELIER. DESPRE LEGEA UNIVERSULUI GALACTIC ŞI ALUNGAREA BESTIILOR TRIUMFĂTOARE DINTRE NOI, DUPĂ EŞECUL COMUNISMULUI ŞI CAPITALISMULUI ( 2 ) de CONSTANTIN MILEA SANDU în ediţia nr. 630 din 21 by http://confluente.ro/Jurnal_de_atelier_despre_legea_universu_constantin_milea_sandu_1348217022.html [Corola-blog/BlogPost/344459_a_345788]
-
și n-am mâncat berbeci din turma ta. Nu ți-am adus acasă vite sfâșiate de fiare: eu însumi te-am despăgubit pentru ele ; îmi cereai înapoi ce mi se fura ziua, sau ce mi se fura noaptea. Ziua mă topeam de căldură, iar noaptea mă prăpădeam de frig, și-mi fugea somnul de pe ochi. Iată, douăzeci de ani am stat în casa ta, ți-am slujit patrusprezece ani pentru cele două fete ale tale, și șase ani pentru turma ta
GREUTATEA VIEȚII de EUGEN ONISCU în ediţia nr. 2190 din 29 decembrie 2016 by http://confluente.ro/eugen_oniscu_1483010286.html [Corola-blog/BlogPost/369632_a_370961]
-
nu o vedeam pe tovarășa învățătoare, nici ea nu ne vedea pe noi. -Voi cele două cu codițe, veniți în față! am auzit-o când răsuflam fericite. Toate capetele s-au întors spre noi deodată. Am simțit că mi se topeau obrajii. Fetița de lângă mine și-a scos degetul din gură și cu ochii măriți de mirare că fusese văzută, s-a uitat la mine speriată. Am trecut printre ceilalți și ne-am oprit în fata învățătoarei. -Pe tine te cunosc
GLORIE COPILĂRIEI VI de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 479 din 23 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_vi_mihaela_arbid_stoica_1335189729.html [Corola-blog/BlogPost/357090_a_358419]
-
de lângă mine să recite ceva. De data aceasta era rândul meu să râd: roșu ca un rac se chinui să-și amintească și el câteva rânduri. -Cățeluș cu părul creț! a început dintr-o dată fericit, dar râsul clasei i-a topit elanul și i-a blocat și cele câteva varsuri, care, în loc să-i iasă, stăteau agitate undeva în minte și în gât. Învățătoarea râdea mai tare decât noi, copiii. Fâstâcit, el nu înțelegea de ce râdeau până și cei care nu știuseră
GLORIE COPILĂRIEI VI de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 479 din 23 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_vi_mihaela_arbid_stoica_1335189729.html [Corola-blog/BlogPost/357090_a_358419]
-
Dumnezeu: înțelege chemarea, trăiește cu bucurie, crește în credință prin harul unui suflet vindecat. Cuvântul Domnului lăudat și predicat în Biserica Baptistă „Betel” din Salonta a rodit și în sufletul ei. Și Felicia, o mamă cu inima zdrobită, cu ochii topiți în lacrimile necazului, ale dorului nestins după fiul rătăcit în lume, are acum mângâiere, alinare și călăuzire sfântă prin grija Celui ce este Lumina lumii. Mia, odinioară directoare la un ziar local, a găsit acum bucuria, pacea și dorința de
HOLDE ALBE PE CÂMPUL EVANGHELIEI de SORIN PETRACHE în ediţia nr. 1171 din 16 martie 2014 by http://confluente.ro/sorin_petrache_1394979965.html [Corola-blog/BlogPost/353565_a_354894]
-
omul din oglindă se privea și nu-i venea să creadă că e el cum era ieri sau alaltăeri, sau cum e astăzi. orfeu trecea punțile prinzând luceferi pe lângă timp și părea că nu îmbătrânește dar omul din oglindă se topea în luciul ei toamna-l purta prin roiuri de frunze cobora în el în fiecare zi și la capătul drumului n-avea cine să-l aștepte decât singurătatea. curbura unei coapse părea un vis frumos un bloc de marmură gălbuie
OMUL DIN OGLINDĂ de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 687 din 17 noiembrie 2012 by http://confluente.ro/Omul_din_oglinda_ion_ionescu_bucovu_1353142939.html [Corola-blog/BlogPost/351314_a_352643]
-
umărul virgin, frigul diafan, lacustra cu coapse , timpul are scrum, vasul e funerar, băutul vinului e tandru, acest bal oniric are loc pe un ghețar cu o culoare stranie, având senzația de frig. Ca și la Eminescu, urmele înaintașilor se topesc în originalitatea discursului lui poetic, desprinderea de ele ne dă un poet de o originalitate nebănuită: Deasupra vetrei fumul ne-mpreună În ritual de nuntă lungi fiole Trag probele de foc dintr-o lagună Cu cratere zidite din viole. Și
HORIA ZILIERU- UN „ORFEU ÎNDRGOSTIT” DE MAREA POEZIE de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 793 din 03 martie 2013 by http://confluente.ro/Horia_zihoria_zilieru_un_o_ion_ionescu_bucovu_1362316189.html [Corola-blog/BlogPost/359689_a_361018]
-
Și vreau să vă chem la o dulce agapă... Rămân singură iară, cu stropii de apă. Cu ei, azi, obrazul mi-l spăl de roșeață, Îi sorb ca pe-o rouă sclipind în verdeață Un gând mă-nfioară, că blânda caldură, Topește ce-i vrajă, nervura ei pură. Topește în mine ce-i fibră și gând, Sărutu-i sigiliu pe chipu-mi plăpând Și lacrima-mi curge, ca miez de lumină, Iubirea-mi ce-o scriu pe foi de verbină!... Referință Bibliografică: Pe
PE FLORI DE VERBINĂ de ELENA SPIRIDON în ediţia nr. 760 din 29 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Pe_flori_de_verbina_elena_spiridon_1359510588_jodhc.html [Corola-blog/BlogPost/348893_a_350222]
-
dulce agapă... Rămân singură iară, cu stropii de apă. Cu ei, azi, obrazul mi-l spăl de roșeață, Îi sorb ca pe-o rouă sclipind în verdeață Un gând mă-nfioară, că blânda caldură, Topește ce-i vrajă, nervura ei pură. Topește în mine ce-i fibră și gând, Sărutu-i sigiliu pe chipu-mi plăpând Și lacrima-mi curge, ca miez de lumină, Iubirea-mi ce-o scriu pe foi de verbină!... Referință Bibliografică: Pe flori de verbină / Elena Spiridon : Confluențe Literare
PE FLORI DE VERBINĂ de ELENA SPIRIDON în ediţia nr. 760 din 29 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Pe_flori_de_verbina_elena_spiridon_1359510588_jodhc.html [Corola-blog/BlogPost/348893_a_350222]
-
o scânteie care, ori va înălța, ori va ucide semeni, când ei vor lăsa în brațele banalului sfera de lumină din care și în care, sinele lor dezvoltă bucuria de a fi. arsă și ea, sinele fuge dincolo de barierele urâtului, topește totul în cale. spre unica ieșire a vieții aleargă toți, cu brațele aninate de distracția devenită moarte în secunda în care ignoranța, intoleranța, ura, micimea ființelor aproape umane, lasă în locul siguranței garduri pe care scrie cu vopsea albă: protecție. șorțul
BĂLTOACELE MOMENTULUI de ANNE MARIE BEJLIU în ediţia nr. 1768 din 03 noiembrie 2015 by http://confluente.ro/anne_marie_bejliu_1446578027.html [Corola-blog/BlogPost/373657_a_374986]
-
acuarelă" intitulată "Decor de iarnă". Este un pastel antologic, care poate (și cred că TREBUIE) să fie inclusă într-un manual școlar. O altă mențiune, pentru umorul fin al unor poezii și subtilul filon educativ ce curge în sufletul copiilor, topit în fiorul poetic. Aceasta dovedește măiestria psihologică a autoarei. Felicitări!” scriitor NĂSTASE MARIN, Galați „Poeta Maricica Stroia, din Adjud, scrie cu sufletul său : blând, smerit și plin de dragoste pentru copii. Retrăiește, alături de minunatele ființe, magia iernii, colorând pașii copilăriei
LA MULŢI ANI, DE ZIUA TA, MARICICA STROIA! de GHEORGHE STROIA în ediţia nr. 953 din 10 august 2013 by http://confluente.ro/Aniversare_in_familia_armonii_gheorghe_stroia_1376159869.html [Corola-blog/BlogPost/362859_a_364188]
-
această forfotă. După un timp, zumzetului de albine, i se alătură ca într-o orchestră și în uruitul molcom al centrifugii, prin deschizătura ei îngustă, începea să curgă tot mai gros, șuvoiul de miere translucidă, auriu-roșcată, de parcă tot soarele se topise și acum curgea, umplând ghium după ghium. Se auzi strigată și întoarse capul. Tata, o privea zâmbind și îi întindea o bucată de fagure descăpăcit. Bucata aceea fragilă, în care degetele se imprimau atât de ușor dacă apăsai puțin mai
LUMINA de TANIA NICOLESCU în ediţia nr. 758 din 27 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Lumina_tania_nicolescu_1359278747.html [Corola-blog/BlogPost/364872_a_366201]
-
dintre ce a fost și ce-ar fi dacă... Din poemul: Timpul, vântul... " aș cita: "Timpul roade destinul cu un dinte de lapte/ Are forță în clipe. Unul e parcă-s șapte./ Vântu-adulmecă lutul, biciuind niște trupuri/ Domolește privirea. Se topește-n văzduhuri." Tăcerile rotunjite, ce adesea se ascund pentru odihna din zbucium, se retrag în unghiuri interioare, rotunjindu-se mimetic în sfera fără colțuri de odihnă. Căutarea perpetuă a esenței, a miezului lucrurilor, a centrului sentimentelor, astfel încât retragerea în propriul
ÎNTRE TINE ŞI MINE, EL de CARMEN POPESCU în ediţia nr. 1587 din 06 mai 2015 by http://confluente.ro/carmen_popescu_1430945232.html [Corola-blog/BlogPost/344055_a_345384]
-
s-au astupat drumurile și de prea mult alb ochii, într-un joc de du-te vino, desenează tăcerea ce se afundă în măruntaiele amintirilor. De atâta nins pleacă lumina la izvor și mie mi-e tare sete ce să topesc să sting arșița de pe buza cuvântului nerostit? Citește mai mult Ai ninsde s-au astupat drumurileși de prea mult albochii, într-un joc de du-te vino,desenează tăcereace se afundă în măruntaiele amintirilor.De atâta ninspleacă luminala izvorși mie
ELENA SPIRIDON by http://confluente.ro/articole/elena_spiridon/canal [Corola-blog/BlogPost/378269_a_379598]
-
nr. 1974 din 27 mai 2016 Toate Articolele Autorului CEL MAI FRUMOS ZÂMBET Cel mai frumos zâmbet din lume E-al tău, iubite, când tu mă-ntâlnești. Și-a ta privire pentru mine anume Făcută-i, fără de milă, să mă topești. Iubite venit din lumi și vremi neștiute, De ce ai zâmbetul atât de frumos? De ce mă-nfiori cu el peste frunte, Când ți-l curgi peste ochi-mi frumoși? Ești creat din lacrimi de cer pentru mine, Să-mi umpli cu tine
CEL MAI FRUMOS ZÂMBET de ANGELA MIHAI în ediţia nr. 1974 din 27 mai 2016 by http://confluente.ro/angela_mihai_1464359514.html [Corola-blog/BlogPost/375107_a_376436]