2,992 matches
-
majoritatea cazurilor. Dar în felul acesta, mă lipsești de avantajul meu firesc. —Avantajul tău nu e limba. Avantajul tău, după cum știi deja - și pe cât e de grozav pentru cei care te cunosc - avantajul tău ești chiar tu. Darcey îl privi uimită. Când vine vorba de afaceri, ai un fel de a te arăta total înțelegătoare, continuă Neil. Inspiri încredere. Ești... ești genul de persoană pe care toată lumea vrea să o cunoască. Asta mi-au spus toți. Și, desigur, faptul că ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
fac. Puse jos paharul de margarita rece pe care și-o făcuse singur mai devreme și o privi atent. Nu. — Și-atunci? —Ne-ntoarcem acasă, îi spuse el. Și poate că ar fi momentul să și rămânem. —Ce? Îl privi uimită. Ai înnebunit? Să rămânem în Irlanda? De ce? Clătină din cap. Și-apoi, nici n-aș putea. Contractul spune că trebuie să rămân la Ennco încă șase luni. Dar după aceea am putea merge acasă. Aici... spuse el cuprinzând cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
echipa lui Darcey era cu trei puncte în urma celor de la Masa 9, care îl aveau căpitan pe Neil. —Trebuie să ne punem pe treabă și să-i batem, spuse John necruțător. Să-i zdrobim pur și simplu. —John! Thelma părea uimită. Nu crezi că exagerezi puțin? Știu, dar tipul ăla, Lomond, m-a scos din minți cerându-mi tot felul de rapoarte financiare de când e aici. Vrem să câștige oamenii vechi de la Global Finance, nu? — Sigur că da, spuse Walter. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Darcey, dar nu pot să zic că l-am căutat. Carol spuse încet: —E secret. Eu sunt Sam Dilema. Darcey o privi nedumerită. —Sam Dilema? Într-un ziar de scandal. Irish... — A, da, la rubrica de sfaturi? o întrebă Darcey uimită. —Greu de crezut. Dar așa e. — Am auzit de tine. Ești destul de cunoscută. —Da, păi, întotdeauna m-am priceput mai bine să rezolv problemele altora decât pe ale mele. —Tu ai probleme? se miră Darcey. Tu ai fost mereu cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
rândunică se zbate să caute un loc știut pentru a trece dincolo de bolta de viță-de-vie sau, pur și simplu, își caută puiul pierdut, îndrăzneț să zboare, ratând și găsit de pisica lacomă care, Vrei să intri la mănăstire, mai mult uimită decât curioasă să afle, Da! Acolo e casa mea, aici vin numai pentru Theo, dacă n-ar fi el, l-am ajutat și eu să picteze, Știi și tu să pictezi?! Theo spune că începi să pictezi cu adevărat doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
pictura lui Theo! Nu sunt aceleași picturi?! Cu Răstignirea Domnului, Cina cea de taină, Pogorârea Sfântului Duh, Maica Domnului cu pruncul, de când eram mică mi le-a explicat bunicul pe toate, era cantor și citea Biblia, zâmbesc în sinea mea uimit de ceea ce cu atâta neștiută simplitate rochia asta cu buline roz mă face să rostesc, E-adevărat, temele sunt toate aceleași, pentru că sunt preluate din Biblie, doar execuția diferă, Eu nu mă pricep la execuție, cum spui tu, dar sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
prea bine, Aida iese pe ușa dormitorului de băieți, lăsând în urma ei același neîndurător parfum și-un suflet de copil neobișnuit încă cu imperiul simțurilor, de parcă eu aș fi?! E îndrăgostit de tine! îi șoptesc aproape de urechea ei fierbinte, Cine?! uimită?! Rareș?! acesta e numele copilului, Da! N-ai cum să înțelegi, Theo, Și eu m-aș fi îndrăgostit în locul lui, să fiu oare gelos pe un copil de doisprezece ani?! Taci! Tu nu știi, dar mama lui Rareș a murit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
el, dar mai ales pentru mine, Ileana e cu doamna, Îl reîntâlnesc pe Doru și-l întreb direct, poți să-mi spui acum ceea ce n-ai spus atunci la masă din povestea Venețianului, Și el se uită la mine lung uimit poate că această poveste a făcut o asemenea impresie asupra mea, surâde departe și continuă numai pentru mine, Studenta la Medicină l-a întâlnit o dată pe Venețian, și asta n-am spus-o atunci, într-o seară el a venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
acum, pronaosul, cele șapte sinoade ecumenice, în aer mâna ta descriind ceea ce ochii mei furați de buzele tale neglijează cu atâta mărinimie, te desprinzi liber de lângă mine, De când mi-am dorit s-o văd! exclamând tu cu ascunsă bucurie, eu uimită așteptând ca ochii tăi să se întoarcă din nou la mine, Acolo în calota semisferică! Dar eu vreau să-mi dezvălui tu, trupul tău arcuindu-se să zboare mai aproape de, Cina din Mavri, în medalion, o sfințită splendoare, va trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
el dedesubt, Ții minte când eram copii?! Theo o întreabă și ea își amintește, eu nu mai fac parte din acesată scenă, dar privesc cu atenție, Corina poartă fustă lungă portocalie, ușoară, Da! Erai atât de rău cu mine! Eu?! Uimit Theo de aducerea aminte a Corinei, Da! Tu! o rostogolește pe podea, Theo! Fii cuminte! Răule! Am să-mi strig copiii în ajutor! El râde cu privirea opacă rătăcind fără nici un punct de sprijin, apoi se ridică amândoi, mai întâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
mai ținea în bârne, un perete întreg de tencuială i-a căzut în primăvară după multele ploi, trecem prin camerele frumos mobilate, cu tot confortul necesar, inclusiv toalete, cu rezervorul alb smălțuit din care se trage apa, la privirea mea uimită părintele îmi explică, Sper să rezolv o dată pentru totdeauna și problema asta, să nu mai văd pădurea dimprejur plină de hârtii și mizerii, pe unde umbli să calci tot pe excremente, e mult mai igienic cu wc-urile instalate în clădire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
și una românească, Oare aceste nopți sunt în noi sau aparțin fiecărui loc?! Iese și Sabina din casă își trage un scaun lângă noi, Abia l-am adormit, ne spune ea și ne privește pe rând, ca și cum s-ar întreba uimită ce caută acești doi bărbați aici în seara aceasta, Pentru că l-ai obișnuit să-l ții în brațe înainte de a-l adormi, e vocea lui Boris caldă ca și noaptea de afară, Mi-e tare drag! răspunsul de departe al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
E treabă de bărbat, nu de muiere! Fii pregătit! Bine, meștere! Ești călugăr sau novice? Nu! Sunt student! Student?! se miră meșterul Luca prin întuneric, întorcându-și în prispă capul la mine, Unde? La Arte Plastice! La pictură?! tot mai uimit meșterul, Auzi, Janos, tânărul nostru are pregătire, Și vă învață cineva acoloc cum se pictează fresca, cum se pictează o biserică, v-a spus cineva la școală cum se prepară varul, ce vopsele se folosesc, cum se pun culorile, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
canti- tate industrială de ardei iuți. Ardeii iuți, m-am gândit eu, ar fi putut ajuta la creșterea temperaturii, creând hiperventilație și schimbând ritmul respirației. Zis și făcut. m-am dus la garaj și am desprins de pe sfoară, sub privirile uimite ale lui Janet, care șurubărea ca de obicei pe la mașină, un șirag de paprici de cea mai bună calitate aduși din Ardeal. În mai puțin de două zile i-am stins pe toți, spre uimirea maică-mii, Îi tăiam În
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Ai Înnebunit ? Cum să fii amanta mea ? Știi bine că nu am nimic de ascuns față de nimeni. Simpla ta prezență la recepția de astă-seară sau acasă, În patul nostru, alături de mine și de Jaqueline, o dovedesc cu prisosință ! exclamă el uimit. — E doar o aventură, Jean-Claude. Nu poate dura așa la nesfârșit, știi și tu. Nu știu nimic. Știu doar că te iubesc și că vreau să fiu lângă tine ! — lângă mine și lângă Jacqueline, am subliniat eu. — E mama copiilor
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
omul acela și ezită, găsind că e mai cuminte să-și aleagă cu grijă răspunsurile. Se Întoarce? Întrebă din nou omul. Kato respunse: Pun pariu că ești samurai. Dacă nu ești decât un călugăr, trebuie să fii un adevărat neofilit. Uimit, omul Îl privi atent pe Hiyoshi. În cele din urmă, Îl Întrebă: — Ce te face să crezi că sunt samurai sau neofilit? Hiyoshi răspunde indiferent: — E evident. Deși ai pielea bronzată, buricul degetelor e alb și ai urechile destul de curate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
surescitate ale războinicilor mugeau de pe ambele țărmuri, destul de tare ca să stârnească valuri. Un cal fără călăreț se zbătea Înnebunit În mijlocul apei, după care, În sfârșit, sări pe uscat, În amonte. „Și ei numesc asta instrucție de Înot!“ Își spuse Hiyoshi, uimit. Ceea ce oamenii știau era, așadar fals. Despre Nobunaga se spunea că era violent și slab de minte, dar, când venea vorba de argumentare, se dovedea că nimeni nu se ostenise, Într-adevăr, să verifice dacă era adevărat sau nu. Toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și-și suflă nasul. Era maistrul tâmplarilor - cel mai influent și mai vechi În meserie - care i se Împotrivise lui Tokichiro mai fățiș decât oricine. — Vai mie...! Vai mie! Își șterse lacrimile de pe obrajii ciupiți de vărsat. Ceilalți ridicară ochii, uimiți. Când Își dădu seama că toți Îl priveau, maistrul tâmplar se Îmbulzi printre colegii săi și se aruncă la picioarele lui Tokichiro. — N-am nici o scuză. Abia acum Îmi Înțeleg nesocotința și puținătatea. Ar trebui să mă legi, să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pământ - ciocnirile violente ale unor arme de fier Între ele. Iar furtuna nu se mulțumea numai cu suprafața pielii lui Yoshimoto; acum, haosul Îi cuprinsese și mintea. — Ce e? Ce se-ntâmplă? Yoshimoto și generalii săi erau pur și simplu uimiți. Am fost trădați? S-au Încăierat oamenii Între ei? Încă fără să-și dea seama ce se petrecea, samuraii și generalii de lângă Yoshimoto Îl Înconjurară imediat, ca un zid de apărare. — Ce este? răcniră ei. Dar forțele clanului Oda năvăliseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
auzim ce are de spus Hideyoshi. Pare-se că se gândește la ceva. — Hideyoshi. — Da, stăpâne. — Spune-ne care e planul tău. — N-am nici un plan. — Cum? Nobunaga nu fu singurul surprins. Și expresia de pe chipul lui Ieyasu era destul de uimită. — În castel sunt trei mii de soldați, iar zidurile sunt Întărite cu voința lor de a Înfrunta o armată de zece mii de oameni, luptând până la moarte. Chiar dacă e mic, nu există nici un motiv pentru ca acest castel să cadă ușor. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
zi dimineață, deschise ochii un moment, apoi adormi imediat la loc. Pe la amiază, Îl trezi un slujitor și mâncă puțin pilaf dar, fiind Între somn și trezie, nu știu altceva decât că era gustos. — Vă culcați din nou? Întrebă slujitorul, uimit. În sfârșit, Hideyoshi se trezi peste două zile, seara, simțindu-se complet dezorientat. — În ce zi suntem? — A doua, răspunse samuraiul de serviciu. „A doua“, Își spuse el, În timp ce se târa, greoi, din cameră. „Înseamnă că și Seniorul Nobunaga și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
auzi, În timp ce se Îndepărta de intrare, Împreună cu un grup de călăreți: — Sakamoto aproape se vede de-aici. Ar trebui să ajungem acolo curând, chiar dacă plouă. Auzind glasul neobișnuit de vesel al stăpânului lor, vasalii se simțiră, mai presus de orice, uimiți. În aceeași seară, Mitsuhide se plânsese de o ușoară febră și luase medicamente, iar acum vasalii săi erau Îngrijorați din cauza riscului de ploaie. Răspunsese alarmării lor cu un glas intenționat Îndeajuns de tare pentru a-l auzi atât oamenii dinăuntrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ridică În picioare pe genunchii lui. Pentru a-l ajuta pe Tamba, care stătea Încurcat, Geni Încercă să distreze copilul, șoptindu-i ceva de la spate; la asta, Samboshi Întinse mâna peste umărul lui Tamba, trăgându-l pe Geni de ureche. Uimit, Geni nu protestă, iar doica Îngenuncheată În spatele lor puse un cocor din hârtie În mâna lui Samboshi. Urechea lui Geni era salvată. Ochii tuturor generalilor reuniți se ațintiră asupra nevinovatului copil. Unii surâdeau vag, În timp ce alții vărsau, În tăcere, lacrimi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
chin de ale ei iubite degete, ea numărắ fiece nerv, Fiece vină și limfatic vas9, trecîndu-le prin Pînza-i de teroare. Înfricoșata și bînd lacrimi de durere Ea tremurînd țesu nouă zile și nopți, fără somn; hrană-i erau lacrimile. 80 Uimită azări cum pînză prindea viață și nu Aidoma unor Vesminte țesute ascultînd de-ale ei mîini, ci o voință-avînd A sa, perversa și capricioasa. Enion iubea și plîngea. Nouă zile trudi la lucrarea să și nouă-ntunecate albe nopți; Dar
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
în șapte mii de ani cu multă grijă și durere Și multe lacrimi, și-n fiecare an făcu ferestre înspre Răi. Ea lua și un atom de spațiu și îi deschise centru-n Infinit și îl împodobi cu minunată măiestrie. Uimite stăteau surorile lui Beula văzînd tandrețea-i 220 Pentru Enion și copiii săi, si cumpăneau aceste lucruri minunîndu-se, Și-asupra Tinerelor groaze vegheau pe Rînd. Ele nu vedeau încă Mîna cea Divină, căci încă nu se revelase 21, Dar nu
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]