3,724 matches
-
nu sunt la fel de limpezi. Spre deosebire de alți autori, în scrisul cărora descifrezi simpatiile sau antipatiile (ale autorului sau ale protagonistului), la Chandler nu există partener privilegiat. Întreaga societate e căzută în ghearele viciului, violenței, minciunii sau asasinatului, chiar și cel mai umil dintre indivizii întâlniți. Agnes, vânzătoarea de la anticariatul lui Geiger, se dovedește complicea unui asasin fără scrupule, Harry Jones, fostul contrabandist cu alcool, devine un „vânzător de ponturi” lipsit de scrupule, până și servitorul familiei Sternwood, Norris, pare să fie depozitarul
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
versifică anecdote, fie în tonalitate populară, fie în timbrul grav-meditativ din Viața lumii, poemul lui Miron Costin. ,,Morga” psalmistului rămâne exterioară, convențională, vibrația personală este mai aproape de Ion Minulescu și de seninătatea „veselului Alecsandri”. Prozele scurte, inspirate din existența celor umili, respiră compasiune, un protest implicit față de strâmba orânduială a lumii, dar și ironie detașată, aproape caragialescă. Un comentator contemporan identifica apartenența lui R. la direcția nouă, a prozei de călătorie „obiective”, în care experiența peregrinărilor nu este deloc „filtrată” de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289378_a_290707]
-
existente între cele trei stări privilegiate. Din 1509 Sicilia va fi separată de Neapole, păstrând viceregele și propria Adunare reprezentativă de stări 423. Statul papal era o monarhie teocratică având sediul la Roma, unde orașul trăia o viața dublă: una umilă și plebee de fiecare zi și alta, a marilor ocazii solemne. Papa avea o dublă calitate: aceea de suveran italian și de șef al creștinătății catolice. Statul, ce puțin teoretic, exista de când Pepin donase papei teritoriile pe care longobarzii le
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
trasee de îndoctrinare, prin darul de a da substanță câtorva personaje și prin surprinderea unor tare sociale, a unor - familiare epocii - „tertipuri” de parvenire: căsătoria de conivență, buletinul de București, cumulul de relații social-politice utile etc. Astfel, Spiridon Biserică, un umil muncitor, e preocupat numai de ameliorarea muncii prin inovații și invenții, lucru la care superiorii săi se opun din comoditate, când nu vor să devină coautori. Perseverența lui Spiridon Biserică e văzută de ceilalți ca un fel de „turbare”, dar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285619_a_286948]
-
om care știe să își transforme experiența într-o formă a conștiinței sale. Scriitorul trece printr-o experiență existențială greu de imaginat și iese din ea ca un spirit mistic bucuros, precum Sfântul Francisc d’Assisi, că trăiește printre lucrurile umile și aduce laudă lui Dumnezeu că i-a dat suferința care i-a revelat credința adevărată. După dispariția lui S. au apărut scrierile sale teologice (Predicile), dar și o serie de convorbiri, cum sunt acelea cu Zaharia Sângeorzan, rezultat a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289916_a_291245]
-
at the time which I shall never forget at Farnham, where the bed's head could not be found between the master and his dog." footnote> În corespondență personală cu regele Iacob, ducele se semna adesea în glumă"Cel mai umil sclav și servitor și câine, Steenie"."Cu timpul, ducele de Buckingham a devenit prieten cu regina Ana, aceasta scriindu-i scrisori în care îi cerea să rămână fidel soțului ei.<footnote Fragment preluat de pe site-ul http://en.wikiporg accesat
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
de doi ani el și micul sau grup de însoțitori au locuit fără să plătească chirie în casa unei văduve ospitaliere. În acea perioadă finanțele sale erau foarte proaste, insă servitorii săi, de la cel mai de sus până la cel mai umil, erau mulțumiți cu soarta lor. Cu toate aceste, multi dintre aceștia nu erau plătiți la timp și mulți dintre însoțitorii regelui se zbăteau la marginea subzistentei."<footnote idem,"With a paltry pension from the French court, Charles dragged on three
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
piciorului, călcâiul are o semnificație de fragilitate și de vulnerabilitate. Imortalizat de mitul grec, revelează unicul punct slab al bravului Achile. Istoria ne spune că și un erou are slăbiciunile sale. Călcâiul îi amintește omului de necesitatea de a rămâne umil și conștient de limitele sale, de a nu se supraestima și de a nu fi orgolios. Îl invită să rămână cu picioarele pe pământ, funcție pe care o asigură călcâiul. Pasul este simbolul măsurii sacre. În religiile monoteiste, pasul este
[Corola-publishinghouse/Science/2329_a_3654]
-
reparatoare prin faptul că ele înseamnă revendicarea și exigența unei funcționări normative a interacțiunii. Marea modestie în organizarea recepției și sensibilitatea exacerbată față de cea mai mică lipsă nu este paradoxală decât în aparență. Modestia este o conduită obligatorie semnificând poziția "umilă" a celui care primește. Să te comporți ca un mare senior înseamnă totodată să te prefaci că ești servitorul oaspetelui. Un astfel de understatment de sine este necesar pentru a compensa ostentația, bogăția etalată a mesei și pentru a dezamorsa
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
chiar din patul său, îi cedează cupa pentru a bea și propria haină pentru a se înveli noaptea. Își conduce apoi oaspetele și îi oferă un toiag, un modest cadou de ospitalitate, dar care respectă toate formele ritului. Această generozitate umilă se justifică prin pietatea, mila, dreptatea și omenia gazdei, care contrastează absolut cu purtarea crudă a pretendenților la palat: "chiar de sunt și mai nenorociți ca tine, eu tot îi primesc bine pe străini, că oaspeții și cerșetorii ni-i
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
se odihnească dar nicăieri nu li se dă drumul. Și totuși una, de fapt modestă, acoperită cu paie și cu stuf de baltă, îi primește: un cuplu de bătrâni, Filemon și Baucis, le oferă o primire cordială în această casă umilă. Locuitorii cerului, aplecându-și capul pentru a intra pe ușa scundă, îl văd pe bătrân care îi invită să se odihnească. Baucis dă la o parte cenușa caldă încă, reînvie focul din ajun, pune pe el frunze uscate și scoarță
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
ca și la Maurice de Guérin este un orizont care îl frământă pe călătorul care aspiră la întoarcere. În 1839 în corespondența sa, Maurice de Guérin scrie astfel tatălui despre dorința de întoarcere: Dacă aș putea să mă întorc în umila mea Itaca, să revăd perii lui Laerte și să-l recunosc pe tatăl meu la credionciosul Eumeu!" Și Chateaubriand se identifică cu Ulise când în Memoriile de dincolo de mormânt (Cartea 36, capitolul 11) el scrie: "Îmi dau seama acum că
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
care se plasează ca un servitor față de cel pe care îl găzduiește, sunt de fapt, în mod implicit anulate chiar din cauza statutului de oaspete. Există ici nu numai un paradox (să vrei să te plasezi cu generozitate într-o poziția umilă deși ocupi deja această poziție), dar și de criză (prin aceea că situația aceasta nesigură pare artificială și amenințată de superioritate și de puterea de fapt). Știm cât de mult este jocul social ostil amestecului, eterogeneității, compozitului, disparatului. Cine se
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
mai vorbește, o murdărie care nu se mai schimbă, care aparține locurilor unde se găsește, care face viața umană, într-un anume sens mai serioasă și mai terestră, o murdărie din care hangiul apare în mare grabă, mândru de el, umil către noi, luându-ne în orice clipă de mână"604. Această murdărie este atrăgătoare, ispititoare în voluptățile ei, fiindcă ea este imaginea unirii. În scrisoarea către Milena din septembrie 1920, în care îi evocă pe evreii din Est care sunt
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
pe tema textelor de "muzică ușoară" și după ce primise din partea poetului douăzeci și unu de poeme ("tăieturi din Luceafărul") G. Călinescu îl semnala elogios în Contemporanul (oct. 1964, nr. 43): "Fundamental, Marin Sorescu are o capacitate excepțională de a surprinde fantasticul lucrurilor umile și latura imensă a locurilor comune. Este entuziast și beat de univers, copilăros, sensibil și plin de gânduri până la marginea spaimei de ineditul existenței, romantic în accepția largă a cuvântului (...). El găsește un punct de vedere care n-a trecut
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
ironizând sentimentalismul desuet: "Ții minte orășelul acela de munte (...), / Fecioarele-aveau jartiere de pluș cu nostalgice funte". Sau: "Ieșisem din cinematograful acela de periferie unde rulase un film mut, / Ținându-ne-atât de sfioși de mână... Cânta un pian..." În context umil, Detectivul așteaptă vreun eveniment: "Poate într-o dimineață îmi va sosi prin poștă un colet uriaș / Cu albastre ștampile și timbre subțiri de mătasă..." Îndărătul acestor relatări lucrează ficțiunea, visul suprapune realului meschin vedenii compensatorii cu serafi și crini. În
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
acest pământ. Toate ideile de aici, cu rădăcini în milenarium, orientează spre timpul vertical al națiunii, timp reactivat, reinvestit cu rezonanțe noi. Alteori aripile poetului se lasă peste cei de rând, peste ființe sugerând lepădarea de sine, lângă întristați și umili Ceea ce în unul din primele volume pillatiene fusese duioasa poveste despre un Pictor ignotus "necunoscutul meșter" italian din "veacul lui Cellini", la Nicolae Dabija e Zugravul anonim, poem dedicat "ctitorilor de frumuseți nepieritoare" în spațiu moldav. Anecdota se estompează, semnificațiile
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
tehnico-științifici abundă, demonstrând totuși forța transfiguratoare a poeziei. Autorul are abilitatea de a integra elemente aparent nepoetice, vizibile atât în ceea ce privește lexicul (ca în recuzita suprarealistă), cât și sintaxa, iar asocierile sunt surprinzătoare. „Textul” și „cuvântul” sunt laitmotivele poetului, acesta mărturisind: „umil alchimist în / textul vieții/ unde plaga materiei/ e indescifrabilă/ prin porii culorilor/ am zărit/ forma nocturnă a cuvântului”. Pentru S. „toate drumurile au prins rădăcini/ în păienjenișul peniței” (Fila de aer), în timp ce versul ia naștere pe „câmpia regală a cuvântului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289653_a_290982]
-
cuvintelor, mult comentate ca regenerare lirică, prezintă încă perspectiva socialistă asupra vieții, cu biografii luminoase de oameni simpli, hrăniți de speranțe și idealuri, dar survin acum o „melancolie optimistă” (Paul Georgescu) și o „litanie”, în manieră minoră, a domesticității feminine „umile”, panicată de semnele alterării tinereții. După „deschiderea” politică din 1965, scriind Întoarcerea din Cythera, P. abandonează „lirismul ideologic” și, potrivit unui loc comun din critica vremii, „își regăsește vocea proprie”, abordând acum versul liber. În realitate, îndatorată formulei lirice baconskiene
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288980_a_290309]
-
destul de serioasă pentru profesioniștii domeniului. Prea, am văzut, fiindcă, născută din moarte, imaginea are sens deplin numai în timpul cvasi-imobil al religiilor, foarte departe de dramaturgia scurtă a stilurilor și școlilor. Nu destul, fiindcă devenirea ei se clarifică printr-o foarte umilă istorie a materialelor, mecanismelor și procedeelor de creație, expunere și difuzare, nedemnă de un estet. Într-adevăr, e de ajuns să se schimbe dispozitivul pentru a se schimba conceptul. Benjamin: "S-a irosit multă energie în subtilități inutile pentru a
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
Imaginea argintică, apare odată cu calea ferată, autorizarea camerelor sindicale și magazinul universal. În partea stângă, este primită destul de bine de liberali. Vom vedea curând frumoasele stampe pe care nu le găseam decât în saloanele amatorilor bogați împodobind până și locuințele umile ale muncitorilor și țăranilor" (La Revue française, 1839). În partea clericală, lumea e mai rezervată. "Dumnezeu l-a creat pe om după imaginea sa și nicio mașină omenească nu poate fixa imaginea lui Dumnezeu" (Leipziger Anzeiger, 1839). "În pictură, spune
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
me habar nu am ce vrei să spui BTW by the way apropo FYI For your information pentru informarea ta GR&D grinning, running, & ducking rânjind, alergând și ghemuindu-se IC I see înțeleg IMHO in my humble opinion în umila mea părere IMO in my opinion în opinia mea / părerea mea IOW in other words cu alte cuvinte LOL laughing out loud râzând tare RSN real soon now (which may be a long time coming) în curând RTFM read the
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
minte, cel care a iscat uriașul scandal al hărților acelaș scenariu s-a repetat aproape identic, doar că, de data aceasta, protagonist a fost un oarecare Joseph Spilburn. ("Un oarecare Spilburn"... devenit "Marele Spilburn"!) Pornit de jos, dintr-o familie umilă, dar cinstită, Joseph Spilburn a ajuns, iată, unul dintre cei mai potenți oameni din țară. Ceea ce demonstrează cu prisosință că un vandan adevărat poate face minuni: vandanii sunt talentați, dârzi și patrioți. Joseph știa de mic copil că singura afacere
[Corola-publishinghouse/Science/1517_a_2815]
-
i-a urât de moarte. Nu le putea ierta superioritatea lor intelectuală și morală, de aceea i-a Înlăturat pe toți cei care-l știau bine. Nici Ceaușescu nu-i suporta pe cei care cunoșteau situația lui de fost subaltern umil și nu de „revoluționar”, cum se prezenta mai târziu. El a avut o singură calitate: a Învățat norma supunerii și a atacului.fără menajamente. Și a fost animat de o nemăsurată „apetență pentru putere”, cum scrie Pavel Câmpeanu, sprijinită pe
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
celor din jur, se întorc tot la el, îl impresionează tot pe el. De asemenea, sentimentul că stăpânește timpul (simbolizat prin impresionantul ceas de aur al țarului, ceas cumpărat de Gore de la Odessa și expus ostentativ), în opoziție cu originea umilă, este o trăsătură a "idiotului" din fantasticul eliadesc de tip call. Iancu Gore din Pitești, venit la București pentru a rezolva o afacere de patruzeci de milioane ("domnul Păunescu de la Finanțe" l-a escrocat de trei milioane, și, profitând de
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]