19,653 matches
-
stâncos. După aproape o oră se opri, făcu animalul să îngenuncheze cu un șuierat scurt și, cu un pumnal ascuțit, tăie legăturile prizonierului și îi scoase năframa de pe ochi. Poți să pleci - spuse. Celălalt își miji brusc ochii, până se obișnui cu lumina puternică a amiezii, dar când își dădu seama că se află în mijlocul unei regiuni muntoase, pustie și pârjolită de soarele ce cădea ca plumbul topit, scoase fără să vrea un geamăt de spaimă. — Să plec? Unde? — Dacă mergi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
o indica busola, ajunse la trista concluzie că risca să obosească fără să înainteze după cum voia în direcția corectă. În cele din urmă se lăsă să cadă la pământ scârbit și epuizat, legă un picior al animalului așa cum văzuse că obișnuiau să facă beduinii, închise ochii și adormi profund, fără să-i mai pese deloc de probabila prezență a șerpilor, hienelor sau scorpionilor. Sofisticatele parapante rectangulare, de culoare închisă, ce puteau lăsa un parașutist expert deasupra unei simple monede ce strălucea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
Mendoza făceau același lucru în extremitatea opusă. Atâția ani în care urmărise dușmani de-a lungul și de-a latul câmpiilor și selvei africane îl determinaseră pe armean să se decidă pentru o tactică despre care știa din experiență că obișnuia să dea rezultate excelente atunci când reușea să-i oblige pe cel mai bine plasați franctirori să iasă din ascunzătoarea lor. Înaintând mereu, fără să se piardă din vedere unii pe ceilalți, era convins că vor avansa strângând cercul, cu prudență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
nisip, își sprijini arma cu lunetă telescopică de un colț de stâncă, își fixă ținta cu grijă și apoi arătă spre sud-est. — Ce vezi tu pe povârnișul acelei dune? întrebă. Celălalt nu răspunse imediat, deoarece se vedea că nu e obișnuit să se uite printr-o lunetă, așa încât clipi de câteva ori, dar după un moment își înălță privirea și spuse nu foarte sigur pe el: — Pare un butoi. Asta cred și eu... - îi dădu dreptate fratele său. Un butoi prins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
convinși că-l vor putea doborî cu ușurință. Au fost momente de lungă și zbuciumată tensiune, în care unui spectator neutru i-ar fi fost greu să hotărască pe cine să parieze. Beduinul părea mai agil și mai puțin obosit, obișnuit din naștere să alerge pe nisip, dar urmăritorii săi aveau o poziție mai bună și erau mai bine înarmați, deci era clar că nu voiau să-l lase nicicum s-o ia spre stâncile care l-ar fi apărat. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
atât o să le fie mai greu. Dar sunt „francezi“ și niciodată nu știi ce reacție pot avea. N-am cunoscut niciodată vreunul care să nu-și piardă cumpătul când suferă de sete sau de căldură. — Oamenii de tipul ăsta sunt obișnuiți cu situații mai periculoase și, dacă nu așteaptă ajutoare, îmi închipui că se vor decide să riște totul. — Sincer, crezi că avem vreo șansă de reușită dacă ne înfruntăm cu ei? — Sincer, nu. Dar ce altceva putem face? Suleiman ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
-l înfruntă pe înserat, are multe posibilități să-l învingă“. — De ce? — Pentru că în deșert, majoritatea europenilor folosesc ochelari de soare, dar și-așa în timpul zilei lumina îi orbește și-i deranjează. Apoi, pe înserat, și-i scot, doar că se obișnuiesc mai greu cu întunericul, deoarece au ochii înroșiți și iritați. Și asta îi face vulnerabili? — Foarte vulnerabili, pentru că, de obicei, atunci vântul suflă cu mai multă putere, zburătăcind nisipul și orbindu-i; iar ei sunt atât de transpirați, obosiți, nervoși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
ce soluție avem? — O să mă duc la Sidi-Kaufa și mă întorc cu un camion - răspunse Suleiman. — Un camion...? repetă uimită maică-sa. Vrei să închiriezi un camion numai pentru noi? — De ce nu? Acum ne putem permite. Ce repede te-ai obișnuit să fii bogat...! îl ironiză Laila pe un ton glumeț. Nici mai mult nici mai puțin decât un camion...! — Nu e un cap de țară! — Și unde ajungem dacă o să cheltuim banii așa...? Gacel se văzu obligat să intervină, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
camion care să ne ducă foarte departe... - spuse, în timp ce cu cealaltă mână îi mângâie părul, așa cum îi plăcea să facă adesea. Aici sunt mai mulți bani decât am văzut noi în ani de zile, și trebuie să începi să te obișnuiești cu ideea că lucrurile s-au schimbat. — Bine, dar...! — Nu vreau să mai discutăm - adăugă el oarecum sec, dar cu vădită intenție. Dacă banii încep să ne creeze probleme, prefer ca lucrurile să rămână așa cum sunt. Îi lăsăm aici și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
dispăru după o dună îndepărtată, Gacel Sayah se așeză pe o piatră și contemplă apusul soarelui, în timp ce cugeta la tot ce se întâmplase și cum trebuia să privească viitorul familiei sale de acum înainte. Îi era greu încă să se obișnuiască cu ideea că mizeria în care trăiseră întotdeauna rămăsese definitiv în urmă. Mintea sa refuza încă să accepte că jumătate din uluitoarea sumă de bani aflată în acel sac ar putea fi a lui. I se părea că încă trăiește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
săptămâni. Pe viu sau prin multiplele transmisii ale posturilor de radio și televiziune. Nu mai insistăm. Concertul de Gală a debutat prin firescul control antitero, ținând cont de prezența șefului statului, piu-piu, la metale, restul pe măsuță, așa cum deja este obișnuit democratul modern să-și apere pielea și dragostea de glie. Mai fistichie ni s-a părut dispoziția dată garderobierelor de a nu primi genți, sacoșe, pungi etc., „Doar umbrele...“, și asta pe toată durata derulării festivalului. Un sentiment neplăcut, vagă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
dotat îl determină pe acesta să aibă „curajul să fie dotat”, să persevereze. Axa centrală a modelului este reprezentată de creativitate care este fundamentală și pentru manifestarea talentelor. Creativitatea, ca și talentul re clamă curajul de a fi diferit de obișnuit. Nevoile copiilor dotați di feră de cele ale copiilor obișnuiți și de aceea provocările educațio nale trebuie să fie diferite. 4. Modelul diferențial - F. Gagné François Gagné a conceput acest model pentru a diferenția între dotarea înaltă și talent. Dotarea
GHID PRIVIND CONSILIEREA ELEVILOR CU ABILITĂŢI ÎNALTE by Cristina Morăraşu, Loredana Stiuj () [Corola-publishinghouse/Journalistic/432_a_755]
-
dorit să practice karate și o face în continuare, cu pasiune; Se bucură în mod egal de compania adulților și a celor de vâr sta sa, dar se dorește un partener egal de discuții și acțiune al adulți lor; Este obișnuit să i se spună adevărul și are o bună capacitate de înțelegere a situațiilor; Când 1-am întrebat ce locuri are vrea să viziteze, a răspuns: „Interiorul unui dragon de foc!” Întâmplări vesele: pe la cinci ani, la bunici, la țară
GHID PRIVIND CONSILIEREA ELEVILOR CU ABILITĂŢI ÎNALTE by Cristina Morăraşu, Loredana Stiuj () [Corola-publishinghouse/Journalistic/432_a_755]
-
afară din învățământ. În scurtă vreme am suferit o maturizare precoce, iar mătușa Jeni a luat educația mea în serios, dându-mi lecții seara la materiile umaniste. Bineînțeles că nu putea să mă supravegheze tot timpul, căci eram destul de neastâmpărat, obișnuindu mă să plec de acasă fără să-i spun, stând uitat la râul Moldova sau Moldovița la pescuit, în pădure la vânat păsări cu praștia sau cu arcul cu săgeți, sau la fotbal, unde eram titular în echipa de pitici
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
mi s-au fixat în memorie din această perioadă a copilăriei mele de poveste. Bunăoară, căderile de la înălțime, în ciuda faptului că aveam rău de litera „H”, m-au urmărit care de care mai originale și mai periculoase, fără urmări grave. Obișnuiam să ne jucăm „de-a ascunsul” prin podul grajdului cu fân, plăcut mirositor, mai ales dacă era proaspăt, după cosire, zghihuindu-ne și rostogolindu-ne într-o aterizare total amortizată. Odată, când oblonul găurii de la pod nu l-am pus la
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
a aruncat violent din spinare pe prundișul câmpului, de-am văzut steluțe verzi și mi-a țâșnit borșul pe nas. În preajma sărbătorilor de Paște, toată suflarea comunei era angajată în lucrările de primăvară ale pământului, iar în săptămâna mare se obișnuia a se da foc gunoaielor și frunzelor greblate în grădini și curți. Tot în această săptămână sfântă se reînnoia garderoba fiecăruia după posibilitățile financiare ale familiei, căci nu se mergea în noaptea de Înviere fără a purta ceva nou de
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
chiloți, teniși, bascheți, mingi. Această afacere s-a dovedit a fi, după Revoluție, mult mai înfloritoare pentru șmecherii privatizărilor, care au „confundat” industria noastră cu un morman de fiare vechi, punând-o pe chituci. De mic am fost nevoit și obișnuit să-mi câștig bucata de pâine prin angajările sezoniere din vacanțele de vară, în clasele V-VIII, în cadrul CFR-ului la plivit buruieni de pe calea ferată. În perioada liceului, am lucrat la Fabrica de cherestea, la secția de confecționat panouri
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
caietelor”. Atmosfera este formată din detalii, care luate separat nu spun nimic, dar pe care timbrul autobiografic al relatării le colorează. Fără nici o ostentație în a propune evenimente sufletești inedite, se observă psihologia bunicii. Totul e cât se poate de obișnuit, dar tocmai de aceea sugestiv. Nepoții au prins-o pe bunică șezând la fereastra iatacului și citind ziarele. Nepotul are însă intuiția că bunica se teme de moarte: „Bunica se teme de moarte! Degeaba se gândește că bunicul, tovarășul ei
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
Soarelui. Pe vremuri, În antichitate, exista doar "timpul local". Dacă Îți dădeai Întâlnire cu cineva, nu exista "sfertul academic", ci eventual "ne vom vedea la apusul soarelui". Mișcarea astrelor era cea mai sigură cale spre determinarea și organizarea timpului. Omul obișnuia pe vremuri să citească informațiile În funcție de fenomenele naturii, gesturile și obiceiurile animalelor, până la crearea unor obiecte rudimentare, dar care indicau cu precizie fiecare secundă. Se pare că primul instrument folosit de om pentru a măsura timpul a fost un orologiu
Caleidoscop by Daniela Buchilă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91742_a_93355]
-
avut avantajul experienței trecute. Luxemburgul a mai organizat un astfel de program în urmă cu câțiva ani. Dar consider că am reușit să facem publicul să se simtă bine și să primească un act cultural cu adevărat de calitate. Eram obișnuiți să privim cultura ca pe o Cenușăreasă, în prezența căreia părea aproape obscen să vorbim de fonduri, și mai ales de lipsa lor. Sibiul schimbă mentalități? În ce fel poate fi influențată economia unei zone, grație unui proiect cultural? Sibiul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
parte s-au produs revoluții stradale, pentru filmele românești de Cannes, iar pe de altă parte filme excepționale au rulat cu sala aproape goală, la cinema. Ceea ce îl face să concluzioneze că „există un risc, în privința publicului, care s-a obișnuit ca evenimentele culturale să fie livrate gratis. Ceea ce la anul nu se va mai întâmpla; vor exista poate jumătate din evenimentele de anul acesta, dar cu taxă. Atunci se va vedea publicul real“, spune Chirilov. TRIMISUL NOSTRU SPECIAL Amintirile mele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
câte o poză - părinți, soție, copii, neamuri... Dumnezeu să-i ierte, fiecare cu povestea lui! Dar ce să înțelegi dintr-o poză? De oameni morți nu-mi era nici scârbă, nici frică. La cât de mulți vedeai, ajungeai să te obișnuiești. Dar să-ți spun ce m-a scârbit și m-a înfricoșat cel mai mult la război... Uite-s femeie bătrână, dar tot mai visez ce-am pățit atunci: Era noapte, se-auzeau bombe căzând peste sat, iar eu fugeam
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
vezi Ultimatumul lui Bourne sunt necesare măcar două lucruri: să fii odihnit și sătul (dar nu cu burta plină). Se mai poate adăuga - să fi mers la toaletă înainte de film. A treia parte a seriei Bourne este, așa cum s-au obișnuit fanii, ca o cursă de 100 de metri. Tragi aer în piept când începe, trebuie să urmărești toate dialogurile ca să poți ține cât de cât pasul cu raționamentele extrem de rapide ale personajelor, trebuie să urmărești în același timp montajul extrem de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
noastre și nici la ce ne-au folosit atunci cele trei sarsanale. VOI N-AȚI ÎNTREBAT fără zahăr V| R|SPUNDE » L-or furat și pe ăsta Bobi Nu-mi stă în caracter să mă plâng foarte tare. M-am obișnuit cu ideea că în viață se întâmplă căcat. Nu m-am agitat când părinții îmi ziceau că se fură fabricile și se vând la fier vechi. Mă gândeam că e mentalitatea lor ușor nostalgică, formată de pe vremurile când ți se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
important de știut și de exploatat. Concret, la nivelul învățământului primar, corelațiile tehnicii origami cu alte domenii sunt evidente: -practica origami servește la învățarea și consolidarea unor cunoștințe matematice, prin operațiile de măsurare, comparare, identificare a formelor geometrice; -construirea figurinelor obișnuiește copiii cu metoda algoritmizării; -factorul lingvistic se dezvoltă considerabil, prin antrenarea elevilor în verbalizarea acțiunilor pe care le fac, prin motivarea alegerii cromaticii hârtiei, prin participarea activă la aprecierea produselor proprii și ale colegilor; -cunoștințele în domeniul literar sunt utilizate
ABILITATI PRACTICE PRIN TEHNICA ORIGAMI by LOREDANA TARA () [Corola-publishinghouse/Journalistic/770_a_1487]