15,624 matches
-
se scufundă, "ceva" este cuprins de marea trecere, dar, fără să ajungă la tristețea sfâșietoare a lui Blaga, ne mărturisește că este "oarecum trist". Situat în descendența lui Urmuz, dar și a lui Eugen Ionescu, Marin Sorescu aduce o față tristă a lumii, încărcată de marile ei probleme, de probleme nesemnificative aparent, dar atât de importante în destinul omului. Sorescu nu vrea să ne epateze nici prin filozofie, nici prin adâncă reflexivitate, ci ne vorbește despre moarte, despre viață, citind într-
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
în "Cămila", incertitudinea, singurătatea, disperarea: Există tristețe la toate nivelurile,/ Dumnezeu este deznădăjduit,/ Mă uit în ochii lui goi și mă pierd în ei./ El alunecă vâjâind în prăpastiile morților mele" ("Prieteni"). În dosul acestor măști se află o lume tristă, pe care poetul o descoperă, dar se vrea nepăsător, precum în poemul "Norii": "Curge lumea pe deasupra mea?/ Așa privind în sus/ Am străbătut cea mai mare parte/ din ea.". "Tehnica scamatorului" care scoate obiecte imprevizibile în volumul "Tușiți" este înlocuită
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
labilis" și "vanita-vanitatum". Tiparele sunt generale, poetul le adaugă nuanțe, dându-le noi dimensiuni amplificate de tonul elegiac viața noastră la început mai domoală,/ apoi tot mai încruntată./ Pentru că nu este nici un fir de timp,/ Trebuie căutate alte dimensiuni". O tristă reținere, o permanentă retușare a existentei îl chinuiește. "Ne trezim cu deșteptătorul./ Îl punem și în ceai/ Să ne sune când ajungem la saturație." Cauza este dezordinea care cuprinde lumea. Poemul "Viziune" aduce un tablou răsturnat: arborii stau cu rădăcinile
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ridicola, caricată a existenței. De fapt, Marin Sorescu ne învață spaima de ridicol. Suntem ridicoli și în partea noastră gravă sau sublimă, și atunci când devenim hilari și absurzi. Jovialitatea în acest caz devine aparentă, pentru că de fapt ea ascunde fața tristă a noastră. Numai de nu ar ajunge la manieră, pentru că l-am simțit de foarte multe ori fals, facil, într-un limbaj prea direct și fără podoabe. Adrian Păunescu "Ultrasentimente", E. P. L.,1965; "Mieii primi", Editura Tineretului,1966; "Fântâna somnambulă
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
decanteze durerea: "O, disperații cântăreți/ ce rană veche apasă?/ Într-un mileniu târgoveț/ se stinge blând această rasă?" Ei vor vibra în vreme și poetul îi privește cu îngăduință: "Atât au avut de spus/ acești copii prea cântători/ al căror trist și roz apus/ apune de mai multe ori./ El însuși fagure confuz purtând tranșeele-surori/ de lângă groapa lui Isus." În "Fiți veseli", poem macedonskian, își oficiază propria înmormântare, cu ideea că moartea este inclusă, se inserează în existență. ("Ca o răscoală
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
țării sau a bărbaților "de bine" pe care istoria i-a reținut pentru faptele lor și cărora poetul, cu aceeași forță pusă în negație, le conferă o aură legendară. Avram Iancu este evocat în poemul "A trecut azi noaptea" drept "tristul, simplul domn". Trecerea acestui spirit tutelar al Ardealului este tulburătoare. "Ca un dulce tropot o stafie de cal,/ Stă a înșeuare la mormânt de domn,/ A trecut azi noapte Iancu prin Ardeal/ Și-a trezit gravidele din somn". "Noi", "Țara
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
dezrădăcinare etică, abateri de la datorie, biografii cumplite, de aici și discursul rechizitorial al poetului "Sub tine, timp, noi singuri, dușmani, ca și prieteni,/ ducem blestemul dulce al frunții noastre.../ însă, din vreme-n vreme, revin asupra noastră/ Aceste mult prea triste și prea urâte fapte.". În etapa actuală, poezia patriotică cunoaște o largă dezvoltare, ea stă parcă sub semnul poeziei deschise de Adrian Păunescu. Formula sa poetică mai ales s-a impus, poeții foarte tineri se întrec în a-l imita
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Zalis "Conceptele criticii", Univers, 1970. Din periodice: MICU, Dumitru Mircea Ciobanu "Patimi", Ovidiu Genaru "Nuduri" ("Gazeta literară" nr. 12, 1968). "Florența Albu Măști de priveghi", Petre Stoica "Alte poeme", Horia Zilieru "Alcor" Gaz. lit., nr. 13 1968. M. R. Paraschivescu "Tristele", Maria Banuș "Tocmai ieșeam din arenă", Gherghinescu Vania "Timp sonor", H. Rădulescu Lemnaru "Primăvară Târzie") Gaz. lit. nr. 16, 1968. Marin Sorescu "Tinerețea lui Don Quijote"; Virgil Mazilescu "Versuri", Gaz. lit., nr. 27, 1968. Mircea Ivănescu "Versuri" Gaz. Lit. 32, 1968
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
și justiție, poetul vorbește în sens withmanian despre oameni, pământ și cer, așa cum va vorbi la modul patetic despre simțul onoarei și al datoriei. Republicarea "Cânticelor țigănești", balade și romanțe în stilul folclorului suburban, reînvie balcanismul în poezie. "Laudele" și "Tristele" sunt meditații asupra alcătuirii lumii, asupra tainei și a echilibrului existenței. Un univers solar cuprinde "Laudele" închinate fructelor ce ascund în ele tainele lumii. De-altfel, poetul este obsedat de misterul creației la nivelul micro și macro universului. Așa cum Anton
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
fructelor ce ascund în ele tainele lumii. De-altfel, poetul este obsedat de misterul creației la nivelul micro și macro universului. Așa cum Anton Pan a cântat ceapa, I. Voronca dedică un imn cartofului, M. R. Paraschivescu închină laudă tomatei. În "Tristele" reînvie universul bucolic; "Pan", "Două octave", "Bucolică", "Mărul", " Privește acest mar e mai aprins/ decât obrazul tinerei fecioare/ și arcuirea lui ce dinadins/ a rotunjit ispita în dogoare". 2 Demostene Botez rămâne un poet de aceeași factură, (cunoscută din perioada
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
10 Mircea Tomuș, "Carnet critic", pag. 75. 11 "Și-ți strig în fiecare noapte, răutăcios,/ deschizând fereastra spre luna ce scapătă, îți strig mereu cu mâhnire adâncă și teamă: / ai sa te faci urâtă, ai să te faci puțină,/ fată tristă, fată de gheață./ Ai sa te faci urâtă... fată amară!" 12 Carlos Bousono, "Teoria expresiei poetice", Editura Univers, 1975, pag. 115. 1 Marin Mincu, "Poezie și generație", Editura Eminescu, pag. 79. 2 "Ca un fluier îmi cioplii și eu/ Dintr-
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
definește! Și când te gândești că nimeni nu ne pregătește pentru asta! Pregătirea noastră sufletească se face cumva la întâmplare, ea fiind rezultatul întâlnirii dintre natura proprie și diferite medii sonore cu care venim în contact. Să nu fim prea triști însă pentru asta! Bine că școala nu a pătruns în acest domeniu instituționalizându-l, deoarece modul în care au funcționat instituțiile până acum l-ar fi sterilizat. Probabil tocmai această zonă a domeniului afectiv fundamentează o bună parte din libertatea noastră
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
din care ni se recomandă să inhalăm, cel puțin din când în când, "drogul" necesar perpetuării iluziei. Gradul de civilizație al unei societăți poate să dea seama și de măsura în care membrii ei sunt sensibili la anumite idealuri. Partea tristă a poveștii este că acestea pot însemna uneori și manipulare. * Este nevoie de efortul de o viață pentru a deveni și a rămâne om. Toate strădaniile marilor personalități vizează o continuă resemnificare a umanului în funcție de contexte, tot timpul altele. * Am
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
modă din perioada în care trăiești constituie maximum posibil. * Să nu credem în existența unor achiziții culturale definitive, fiecare din ele fiind de fapt susținute de mentalitatea majoritară într-o epocă; or, majoritățile sunt schimbătoare, secolul XX fiind un exemplu trist în acest sens. * Dorința oamenilor de sens al existenței este un motor al umanității ce poate conduce lesne și la dezastre. Semn că pretenția de maturitate a omenirii este exagerată, progresul fiind relativ la ceea ce alegem să considerăm drept vârfuri. * Modalitatea
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
esențiale: - porniți hota; - procurați-vă alimentele pe care vreți să le tratați termic înainte de a aprinde focul Memorați-le și respectați-le cu sfințenie! Insist și poate vă par exagerată, dar știu despre ce vorbesc. Am auzit de numeroase cazuri triste, chiar dramatice, de extraterestre ori gospodine mici sau mijlocii dornice să devină gospodine mari, al căror elan a fost tăiat de primele nereușite* în fața aragazului. * Mi s-a întâmplat chiar mie pe la începutul uceniciei, când i-am promis numărului doi
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
mai perfid mod cu putință; într-o seară, fenomenele atmosferice minunate din patul nostru au suferit o schimbare dramatică: n-a mai fost nici furtuna de vară, nici ploaia vioaie de primăvară, nici mocăneasca de încheiere, ci doar o ploicică tristă și fără chef; se declanșase din senin și se oprise imediat, nici n-apucase să mă ude; numărul doi mai făcea din astea, pe la începutul relației chiar foarte des, dar la numărul trei era ceva nou și prevestea încă o
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
paleta largă care vă stă la dispoziție; experiența vă va învăța cu siguranță să personalizați acest exemplu pentru extratereștrii și nereușitele voastre. În cazul în care gătiți doar pentru voi - extraterestrul e în delegație ori vă aflați în perioada mai tristă dintre doi extratereștri, deci nu are cine să vă mănânce opera și, mai important, nu aveți pe cine să dați vina-, trebuie să fiți mult mai atente, mai ales că vă asumați și sarcina dificilă a controlului/degustării. În asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
munca, travaliul, care nu se face de loc în țara noastră! Grupul: Bravo! (aplauze entuziaste.) Trahanache: (clopoțind) Stimabile... nu... Cațavencu: Lăsați, d-le președinte, să întrerupă... nu mă tem de întreruperi!... În Iași, de exemplu, permiteți-mi această digresiune, este tristă, dar adevărată! în Iași n avem nici un negustor român, nici unul!... Grupul: (mișcat) A! Cațavencu: Și cu toate aceste toți faliții sunt jidani! Explicațivă acest fenomen, acest mister, dacă mă pot exprima astfel! Grupul: Bravo! (aplauze.) Cațavencu: Ei bine! Ce zice
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
-i pe nume, de!...a! sufradzele lor; eu care, familia mea, de la patruzsopt în Cameră, și eu ca rumânul imparțial, care va să zică...cum am zițe...în sfârșit să trăiască!" "Agamiță Dandanache e mai mult un bâlbâit și un mărginit mintal, simbol trist al rîecesităților electorale și lamentabil exponent de clasă." (G.Călinescu). Numele personajului este sugestiv prin alăturarea aberantă a numelui viteazului războinic grec, conducător de oști și bun strateg (Agamemnon) cu Dandanache, care sugerează încurcătura, dandanaua. “Caragiale scria în tăcere și
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
sale sufletești. Lucrurile diferă de la o vîrstă poetică la alta. în Plumb, Scîntei galbene, Cu voi..., Comedii în fond, sunetul muzicii e dur, metalic. Fanfare militare execută un repertoriu alcătuit din piese făcute să provoace sau să accentueze melancolia: arii triste, marșuri funebre, cîntece de jale. Muzica lugubră, cîntată în aer liber, alternează cu cea exaltată, „de bal”, cîntată în interioare, unde orchestrele încep „cu o indignare grațioasă”, apoi „frig”. Un trouble fête prin temperament, Bacovia e atent îndeosebi la muzica
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
orchestrele încep „cu o indignare grațioasă”, apoi „frig”. Un trouble fête prin temperament, Bacovia e atent îndeosebi la muzica gravă, cea care-i întreține stările elegiace. La el, clavirul, violina, vioara, harmoniile, flașnetele, piculinele, trompetele cel mai adesea „plîng”, care „trist”, care „sentimental”, care „cavernos”. Instrumentele sînt uzate, dezacordate: clavirul e „prăfuit”, scripca e „înnegrită”, orga e „stricată”, caterinca e „veche”, „hodorogită”. Odată cu Stanțe burgheze (și după acestea) climatul muzicii evocate de Bacovia se schimbă. A dispărut „muzica de toamnă”, exasperantă
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
înseamnă acum, adică la întoarcerea spre casă. Comparația nu e deci cu un „altădată”, ci strict cu momentele anterioare. Alcoolizat, dar totuși lucid, poetul rezumă în celelalte versuri ale strofei tabloul locului respectiv: inundații, boală, ruină, paragină: „Șivoaie-n case triste inundară-/ Ș auzi tușind o tusă-n sec, amară-/ Prin ziduri vechi ce stau în dărîmare”. Bacovia evocă aci o dramatică realitate locală, căci zonele cele mai calamitate erau mahalalele.Am adus, cred, destule dovezi din a doua jumătate a secolului
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
sloată - și rămăsesem pe gînduri, fumîndu-mi cea de pe urmă țigară. Stam singur lîngă măsuța albă de tei. în casă o liniște răsunătoare, iar lumina slabă și verzuie a lampei umplea parcă singurătatea acelei seri tîrzii, de un farmec nedeslușit și trist. - Priveam mîhnit la umbra ușoară din unghere, ca și cum așteptam să zăresc ceva - și mă simțeam singur, mai singur decît oricînd, iar gîndul acesta îmi neliniștea sufletul. -Ce bine ar fi să-mi bată cineva în ușă acum, - îmi ziceam, - și
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
răsunase ușor, iar mie mi s-a părut că aud aiurirea unui freamăt de aripi întinse - și o clipă a tremurat parcă pe podele, umbra unui corb... Și iarăși într-o clipă mi s-a înșirat în minte tot sfîrșitul trist al acelei iubiri din cartea lui Poe. - Se vorbea parcă de dragostea mea acolo și-n deșert căutam să alung nebunele gînduri”3). La Bacovia, numele lui Poe mai apare o dată în poezia „Finis”, asociat cu cele ale lui Baudelaire
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
d’aujourd’hui”, cît și în traducerea lui D. Anghel și Șt. O. Iosif 7). „Barbar, cînta femeia - aceea” Cine nu s-a oprit în fața acestui vers, care începe dur și, pe deasupra, e prezent de șapte ori în poemul „Seară tristă”1), ca să întrebe: cum? Am făcut-o și eu, încercînd să văd care din sensurile date de dicționare pentru „barbar” i se potrivește: „străin”, „incult”, „crud”, „neuman”, „sălbatic”? Nici unul pe de-a ntregul. Cu încrederea că aș putea ajunge la
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]