16,537 matches
-
să mănânc, de când am ajuns aici, e bine. Mulțumesc, Alexandru, așa te cheamă, nu? Dar aș prefera o țigară. Ușor stânjenită, gazda își scoase tabachera, Dan oftă, de parcă ceva îl deranja la acest gest, apoi uită să-și ia o țigară și se apucă să mănânce. Termină repede, se strâmbă la cafea, se vedea bine că nu-i place, deși era cea mai fină cafea de la prăvălia lui Levon Harutunian. Alexandru ieși să-l lase să se-mbrace - îi dăduse un
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Regele alungat, niște oameni care n or să știe sau n-or să vrea să știe adevărul, au să-i facă lui Mille plăcuță cu nume de stradă. Poate chiar aici, pe Sărindar, spuse șoptit Pavel. Apoi își aprinse o țigară de foi. Procopiu era obișnuit cu asemenea idei originale și sumbre: una din obsesiile colegului său era viitorul, iar acum, că scria și-un roman despre asta, aproape că nu mai trăia în prezent. Iar viitorul lui Pavel se deosebea
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
lumină pe umeri, adică diamante. — Mă tem că șarada n-ai rezolvat-o cu totul corect, spuse binedispus Generalul Algiu, iar Costache se încruntă.Te deranjează dacă fumez? Și-și aprinse o pipă, iar musafirul îl secondă, însă cu o țigară de foi. — E drept că numai întâmplarea m-a ajutat să dau peste un element în plus. Pentru dumneata cuvintele erau scrise așa: și-i arătă cartea de vizită pe care le notase: lumină, Popescu, lumină, cu stele, Maica Precistă
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
a vântului. Unele romane actuale nu sunt decât un soi de râgâit intim. Experiența poate fi o contabilizare a eșecurilor. Mai întâi a fost probabil păcatul. Pentru că am rămas robii plăcerii. Retrospectiv privind, multe zile mi se par mucuri de țigară azvârlite pe jos. Mă tem că abia la Judecata de Apoi vom afla probabil, că nu am știut ce să-i cerem vieții. Grafomanii ornează vidul cu epitete. Și-a sacrificat viața pentru o statuie ... veșnic găinățată de păsările cerului
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
sa, pe platforma unui vagon de marfă descoperit și se simțea mândru, fericit și ocrotit ca în sânul lui Avram. Acum la fel. Nu are nici o pretenție. E foarte mulțumit și că a rezolvat și problema cu afurisitele acelea de țigări. De foame mai rabzi, gândea el, dar dacă nu ai ce fuma e jale, ești un om vrednic de milă. Mai mare necaz nici că se poate! Te uiți la alții cum tacticos și dezinvolt scot fumul acela plăcut mirositor
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
mirositor, atât pe gură cât și pe nări, salivezi, înghiți în sec și te minunezi singur de prostia ta! Așa că, din ultimul leu rămas, și-a cumpărat ce era mai important; nu o pâine, se înțelege, ci un pachet de țigări, ce-i drept e drept, cele mai ieftine: "Plugare" un leu "snopul" în limbaj studențesc. Merită, pentru aproape opt ore de mers în picioare!... Precum un ceasornic elvețian marchează scurgerea timpului, indiferent de voința celui ce-l poartă la mână
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
de prin Ploiești sau de prin împrejurimile acestuia. Din experiență proprie, știa că aproape jumătate din călători, odată ajunși în prima gară, vor coborî și se vor elibera suficiente locuri. Ca să treacă timpul mai repede, până atunci, va aprinde o țigară cel mai bun leac împotriva tristeții și a stresului, panaceu universal. Pe coridor, la fereastră, în picioare, cu țigara aprinsă, scoțând ritmic fum prin toate orificiile nazale și bucale, se afla într-o asemenea stare că, dacă l-ar fi
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
în prima gară, vor coborî și se vor elibera suficiente locuri. Ca să treacă timpul mai repede, până atunci, va aprinde o țigară cel mai bun leac împotriva tristeții și a stresului, panaceu universal. Pe coridor, la fereastră, în picioare, cu țigara aprinsă, scoțând ritmic fum prin toate orificiile nazale și bucale, se afla într-o asemenea stare că, dacă l-ar fi călcat cineva pe picior, dacă din neatenție ar fi turnat pe el apă fierbinte sau rece de la gheață, l-
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
altădată, în aceleași împrejurări, că pe drum s-a întâlnit și a mai discutat cu aceleași persoane, aceleași subiecte. Aceste premoniții îl depărtase pentru câteva momente de lumea înconjurătoare. Acum trebuia să își revină, să se ancoreze în realitate. Terminase țigara, trenul se oprise în gară, iar el trebuia să intre în compartiment. După cum prevăzuse, la Ploiești au coborât destul de mulți călători, mult mai mulți decât au urcat. Printre ei erau și cei trei amatori de șeptic. De nu ar fi
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
certitudine, deoarece acesta semăna mai mult a inel din aur masiv. O căldură mai puternică ca de obicei puse stăpânire pe el. Era sângele care-i năvălea în obraz. Roșu la față și transpirat, ieși pe coridor la o altă țigară. Deocamdată, aceasta îi era salvarea. Era hotărât să rămână acolo până la capătul drumului. Dacă s-ar întoarce în compartiment, s-ar da de gol, ar roși și mai tare, s-ar exprima incoerent și nu dorea să se facă de
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
de prietenie. Cu el putea discuta orice. Împreună, devoraseră aproape în întregime modesta bibliotecă din centrul orașului, la numai trei patru ani de la înființare. Iar acum, în calitatea lui de salariat, își invita prietenul student, de câte ori avea ocazia, la o țigară Virginia verde sau roșie și, cu o cafea în față, puneau în discuție multiplele aspecte ale vieții, precum și pe eroii unor romane recent citite. Se cunoscuseră încă din clasa întâi elementară. O clasă numai de băieți. Fetele învățau separat. De
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
linie, atât în stațiile mici cât și în cele mari, pasagerii trebuiau să se înarmeze cu răbdare și să aștepte trenurile cu prioritate. Aceste așteptări prezentau și unele avantaje. Amatorii aveau posibilitatea să cumpere ceva de ale gurii, în special țigări sau să se aprovizioneze cu apă, fără tema că ar fi posibil să rămână singuri pe linia pustie, uitându-se în urma trenului. Între timp stomacul începu să i se revolte și să-și ceară drepturile sale legitime. Setea și-o
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
nări. Cineva, probabil, se înfrupta. Era în apropierea satului Zoița, kilometrul o sută cincizeci, la o sută cincizeci și unu va fi jumătatea drumului. Privea prin fereastră și înghițea în sec. Tot mai bine era dacă lua pâine și nu țigări. I se amărâse și gura de atâta nicotină. Pentru a-și potoli foamea, o singură felie de pâine i-ar fi suficient. În momentul când se visa cu felia de pâine în mână, simți cum cineva îl trage ușor de
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ceva, ne-am trezi cu toții în Deltă la tăiat stuf sau cu domiciliu forțat la Periprava. Se zice că acolo, dacă ai un prieten devotat, îți poate arunca o dată pe lună cu praștia, peste gardul din nuiele, un pachet de țigări "Naționale" sau "Miner". Nu era mare lucru să ajungi în această situație. Tocmai din acest motiv, profesorul Bidaru dorea să schimbe subiectul discuției. Nu mai e cazul să fiți așa tristă... și adresându-se băiatului continuă: Florin, am înțeles că
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
apucă de treabă; ai grijă de copii! Eu nu pot să te ajut cu nimic...". Toată iarna și primăvara am adunat câțiva bănișori pentru București, pentru avocat. Degeaba... Făcu un semn a lehamite și tăcu. Bidaru profită de tăcere, scoase țigările și chibriturile din buzunarul de la bluza udă de transpirație și ieși în coridor. Mâncase ceva, acum avea chef să fumeze. Se apropie Râmnicu-Sărat. * * * După ce au trecut câteva trenuri din sens opus și după ce și-a făcut alimentarea cu apă, totul
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
până la destinație. Căldura, destul de mare însă suportabilă, nu ca înainte de furtună. Aruncă o privire prin fereastra deschisă. Piatra de kilometraj nu se observa. A mai rămas cam un singur sfert de drum. Ce a fost mai greu a trecut. Stinse țigara și intră în compartiment să-și ocupe locul. Dorea din curiozitate să asiste la discuțiile ce s-au iscat între călători. I se părea ceva interesant. Bănuia că este vorba despre situația economică a țării. Avea ocazia să cunoască și
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
prognozele enunțate cu atâta optimism de marii conducători ai vremii. În timp ce căuta o ieșire din situație, trenul se opri în stație. Am ajuns la Adjud! exclamă cu bucurie, după care se ridică și porni spre fereastra din coridor. Aprinse o țigară, cu gândul la faptul că până la destinație nu mai e mult și nu va mai fuma alta. În realitate, dorea să pună în practică un plan ascuns. Era sigur că, până va termina de fumat, cei din compartiment vor uita
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
de la începutul călătoriei. Pe parcursul celor câteva ore petrecute împreună, aceștia au crescut în ochii lui precum cozonacul în tava unei adevărate gospodine. Voia să-i roage ceva. În consecință, după ce trenul începu să se miște și după ce-și fumase țigara până să-l frigă la degete, intră din nou în compartiment cu gândul să-și pună în aplicare noul plan. Am o mare rugăminte la dumneavoastră! Văzând pe fața acestora semnale certe de aprobare și bunăvoință, continuă. Poate treceți în
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
acest motiv, locurile cele mai râvnite erau cele de pe coridor, de lângă ferestrele deschise, însă în preajma lor se lăfăiau bărbații-fumători. Ceilalți erau mai dezavantajați. Nemișcați pe locurile lor, suportau cu stoicism consecințele nefaste și ale căldurii excesive și ale fumului de țigară. Pentru câteva minute, în compartiment se instalase liniștea; o liniște relativă. Numai pocnetul sacadat al roților metalice, ce treceau peste macaz, și pufăitul ritmic al pistoanelor, cu care urechea se obișnuise deja, aminteau călătorilor că aceste mecanisme se străduiesc din
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
trebuit să fie oriunde în altă parte numai acolo nu, își consumau timpul scălăbăindu-se într-un furibund și alert joc de lumini și sunete; sub influența unei muzici agresive, chiar diabolice; într-un spațiu dens, sufocant; impregnat cu fum de țigară și aburi de alcool. Scena, la care a privit numai câteva secunde, îl întristă. În asemenea spații închise, el personal, s-ar simți ca într-o carceră, încătușat și constrâns, iar sentimentele de orice fel, visurile de viitor, judecata și
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
reală, nu scoase din poveștile culese de Petre Ispirescu cum ar putea să creadă unii cârcotași! Dintr-un pocal de cristal, le-ar fi sorbit pe toate picătură cu picătură și nu s-ar fi săturat. Zece scofâlcite anemice, cu țigara în colțul gurii, păhărelul de coniac în mână, partenerul de sex în față și început de gheb în spate, nu fac cât una singură cu schiuri sau patine. Oare aceste ființe rebegite vor mai putea face copii, vor mai apuca
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
casă, și un cavou cu patru cripte, din care numai una era ocupată. Ce crezi că a făcut? Noaptea de vineri spre sâmbătă, beat criță, după ce dăduse pe gât o cantitate apreciabilă de țuică de prună și fumase și câteva țigări Mărășești, a dat lespedea de o parte cu o rangă și a vrut să intre în interior, probabil să-l aerisească, dar nu a mai apucat. Paznicul l-a zărit spre dimineață căzut cu fața în jos, la doi pași
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
mână, cât poți de tare! apoi, continuă încet, doar pentru sine. „Ar fi păcat să-i împușc... cât îs de frumoși!“ Sania își luă vânt și alunecă abia atingând omătul. Dar nu dură mai mult de cât ai aprinde o țigară, că, Anton uitându-se înapoi se pomeni strigând... - Oprește, Ioane... oprește!... continuând cu glasul sugrumat... Tu vezi ce văd și eu?!... și inima începu să-i bată mai tare în piept. - După cum e înfofolită, pare să fie o femeie! îi
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
evita... așa a făcut ani de-a rândul, până în seara aceea de vară, înspre Sânt Ilie... În seara aceea, din luna lu‟ cuptor, fără să fie rugat, se pomeni povestind... -...Deo săptămână înduram soare... începu elcu glas tremurat. Răsuci o țigară, în foița subțire... și‟i întinse punga, din piele de oaie, cu tabac lui tătâne-su, bătrânul Toma. Asta însemna că povestirea avea să dureze... ...Cum spuneam... de-o săptmană înduram, numa‟ colb și soare.. Nici măcar o adiere de vânt
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
zâmbind, plin de mirare. Astăzi e tot luni, și tot în ajun de Sânt Iiie,... și, zâmbi din nou. Toți ascultau, cu sufletul la gură, povestiri de vitejie din războiul neatârnării, zguduitoare pentru sufletul omenesc. Anton își mai aprinse o țigară, privind-o îndelung... de parcă ar fi citit pe ea o cronică.. Regimentul nostru, continuă el, ocupase poziție avansată în fața Griviței; asta... era o fortăreață pe partea dreaptă a Plevnei, cea mai întărită. Stăteam, cât era zâulica de mare, cu ochii
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]