15,310 matches
-
care i-ar fi fost vina? 2. Categoria soluțiilor de natură religioasă Aici trebuie să-l menționăm, în primul rând, pe R. Ellis 22 din Oxford, care, comentând poemul Ibis, a presupus că exilul lui Ovidiu s-a datorat profanării misterelor cultului lui Isis de către poet. În timpul acestor mistere foarte celebre în acea vreme (și la care însuși Ovidiu face referire în opera scrisă în exil), aveau loc ceremonii secrete, la care bărbății nu puteau lua parte. Printre adeptele cultului se
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
soluțiilor de natură religioasă Aici trebuie să-l menționăm, în primul rând, pe R. Ellis 22 din Oxford, care, comentând poemul Ibis, a presupus că exilul lui Ovidiu s-a datorat profanării misterelor cultului lui Isis de către poet. În timpul acestor mistere foarte celebre în acea vreme (și la care însuși Ovidiu face referire în opera scrisă în exil), aveau loc ceremonii secrete, la care bărbății nu puteau lua parte. Printre adeptele cultului se pare că era și Livia, care, de aceea
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
să-i revină fiului ei, Tiberiu, îl suspecta sau îl detesta de-a dreptul pe Ovidiu. Cauza exilului ar fi, deci, ura Liviei împotriva lui Ovidiu și ocazia i-ar fi fost oferită de faptul că Ovidiu ar fi profanat misterele lui Isis, la care Livia era afiliată 25. În opinia lui Nardi 26, versiunea lui Ripert ar fi fost "expusă anterior de alți scriitori francezi și italieni, dintre aceștia de către un concetățean de-al lui Ovidiu, de sulmonezul Francesco Ercolani
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
nouă, însă, e mai puțin probabilă, deși nu exclusă. În această implicare, Ovidiu trebuie să fi văzut mai degrabă aspectul politic și mai puțin cel moral. Nu trebuie exclus nici faptul că greșeala putea fi de natură religioasă: violarea unui mister de-al lui Isis sau poate altceva, îi va fi părut poetului "liber gânditor" o acțiune asemănătoare unei cuceriri amoroase: justificarea o găsea poate în libertatea lui Jupiter de care credea el se bucurau romanii antici. Nu este exclusă, potrivit
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
748. 27 Și L. HERMANN, La faute secrète d'Ovide, în "Revue Belge de Philol. et d'Hist.", tomul XVII (1938), p. 695 și urm., crede că Ovidiu a fost exilat pentru că a văzut-o pe Livia dezbrăcată în vederea celebrării misterelor pentru Bona Dea. Ovidiu ar fi intervenit din curiozitatea de a cunoaște. Dar care să fie oare acel malum pe care poetul declară că l-a văzut? Cf. și DE JONGE, op. cit., p. 14-15. 28 E. RIPERT, op. cit., p. VI
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
începutul imperiului; cfr. S. D'ELIA, op. cit., p. 108, care le trece în revistă. 467 Este ceea ce crede D'ELIA, op. cit., p. 110, care continuă pe linia predecesorilor. 468 Amores, II, X, 30 și urm. DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis 2 1 TRAIAN DIACONESCU Ovidiu la Tomis DEMETRIO MARIN DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis DEMETRIO MARIN Publius
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
D'ELIA, op. cit., p. 110, care continuă pe linia predecesorilor. 468 Amores, II, X, 30 și urm. DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis 2 1 TRAIAN DIACONESCU Ovidiu la Tomis DEMETRIO MARIN DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
predecesorilor. 468 Amores, II, X, 30 și urm. DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis 2 1 TRAIAN DIACONESCU Ovidiu la Tomis DEMETRIO MARIN DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
urm. DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis 2 1 TRAIAN DIACONESCU Ovidiu la Tomis DEMETRIO MARIN DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Tomis 2 1 TRAIAN DIACONESCU Ovidiu la Tomis DEMETRIO MARIN DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis DEMETRIO MARIN Publius Ovidius Naso. Misterul relegării la Tomis
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Acum este „liniștitul minut” (Ruinurile TÎrgoviștii) cînd ochiul se deschide cu milă spre semnele unui trecut glorios șl griului se uimește În fața acestor ruine scumpe. Minutul prielnic nu ține mult, noaptea pătrunde repede și acoperă peisajul, mărind, În același timp, misterul lui. Întunericul este stimulator: „jalnicul glas” al zidurilor se aude mai clar, tot astfel tînguirea lucrurilor omenești. O Întunecare progresivă, corespunzînd accelerării reflecției, poate fi percepută În versurile din Rumurile TÎrgoviștei. Cu cît obiectele Își pierd contururile reale și plonjează
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
este stimulator: „jalnicul glas” al zidurilor se aude mai clar, tot astfel tînguirea lucrurilor omenești. O Întunecare progresivă, corespunzînd accelerării reflecției, poate fi percepută În versurile din Rumurile TÎrgoviștei. Cu cît obiectele Își pierd contururile reale și plonjează Într-un mister grav, cu atît meditația merge mai adînc și jalea devine mai puternică: „Acest trist glas, ruinuri, pe mine m-au pătruns.” În Înserare, limbile ceasornicului se mișcă mai Încet. Privirea trebuie să aibă vreme să se plimbe peste lucrurile armonioase
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
cîmpia și rîul, mușchiul pietrelor și ierburile sălbatice, păsările călătoare), acelea pe care le aflăm În toate poemele reflexive și evocatoare din epocă. Ele formează cadrul pastoralei tradiționale, cu ușoare mișcări de regie: introducerea, În primul rînd, a notei de mister și Întărirea decorului nocturn, schimbarea fusului orar. Este limpede că Heliade n-are simțul elementelor și nu leagă soarta poemului său de astfel de percepții. Heliade este, În raport cu CÎrlova, mai complex, decorul său este mai larg și poemul său este
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
de virtuți virginale. Iarba e mlădioasă și „Îndamascată” cu flori, din fîntîni curge apă limpede și, adunate În rîuri, apele se varsă Într-o „cîmpie lichidă, cristalină”. Divina Eva are sînul de alabastru și fruntea ei respiră prin perle transparente. Misterul unirii se petrece Într-un loc care concentrează puritățile tuturor elementelor, Într-un climat de fervoare și pietate: „Cine-ar putea descrie nespusele transporturi, Candoarea virginală și grațiele Evei, A lui Adam fervoare, Întreaga fericire Și-extrema pietate-a ritului
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
patriotic și moral. Ideea este anunțată de o descripție a reliefului (spațiul meditației), format În chip romantic din ziduri vechi, mucezite de bătaia valurilor, de peșteri, rîpi Întunecate, munți ce se clatină... Descripția este reluată, cu o notă accentuată de mister, În finalul poemului. Muzicalitatea versurilor, cadența lor extraordinară deplasează Încă de la Început accentul de la relieful grandios la sunetul grav al naturii, În Umbra lui Mircea. La Cozia, sugestia ștergerii reliefurilor, a impresurării nopții este admirabilă: „Ale turnurilor umbre peste unde
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
și viitor, Între lumea reală și lumea ce nu se vede. Este momentul unei revelații: semnele „altei lumi” ies la suprafață, un proces obscur („o muncă”) Înviază În fiecare sunet, granițele dintre planurile existenței dispar, natura Își recapătă, sub protecția misterului nocturn, plenitudinea, unitatea ei. Este momentul În care pătrunde vijelios istoria În spațiul reveriei. Trecutul pune stăpînire pe scena lirică. Prezentul este ocrotit de lumina zilei, noaptea este acaparată de imaginile trecutului. În Adio la TÎrgoviște, acul ceasornicului arată Începutul
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
șoptire, E glasu-unui Înger de tine-ncîntat.” PÎnă ce „gîndirea (...) se Întoarce cu durere” spre priveliștile triste ale existenței, poetul mai gustă o clipă de desfătare În „vesela vale”. Aici: „Tot mișcă, Încîntă a noastră gîndire; Tot are farmec, tot este mister...”. Valea mai apare o dată În poemul Viața cîmpenească, sub forma spațiului (pierdut) al copilăriei: „Cu gîndul mă Întorceam La locurile dorite, În valea ce-atît iubeam Vedeam livada, grădina, Poteca ce des călcam, Părul Înalt și tulpina Unde copil mă jucam
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
crinul Unde dulci dorințe cresc” oftează poetul și, tot el, În delirul adorației, vorbește de o vale umbroasă unde se oficiază ritualuri sacre: „Peste sînul tău de crin E o vale ce pătrunde Sau o umbră ce-o ascunde, De mistere loc divin!”... Roza, amarantul, crinul ne introduc În altă sferă a naturii, aceea imaterială a parfumurilor: natura „odorantă”, „aerul Îmbălsămit”, lumea volatilă a „prefumurilor” („profumurilor”) care acompaniază actele lirice esențiale. Parfumul este unul dintre elementele nutritive ale beției, un drog
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
sferă a naturii, aceea imaterială a parfumurilor: natura „odorantă”, „aerul Îmbălsămit”, lumea volatilă a „prefumurilor” („profumurilor”) care acompaniază actele lirice esențiale. Parfumul este unul dintre elementele nutritive ale beției, un drog fin care provoacă imaginația. Acolo unde este iubire, plăcere, mister este În preajmă totdeauna un dulce prefum: „Să se verse dulci prefumuri În cămara de misteri! Crinul, roza să-ncunune Patul dulcilor plăceri!”... Spațiul virginal, acela În care Înfloresc pasiunile tinere, este un paradis al parfumurilor. Cerul, floarea, Cythereea revarsă din
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
a lor turbare”, „noaptea-i furtunoasă”, „noaptea se Întinde și din geana sa”, „ca un glob de aur luna strălucea” etc). Luna este, de regulă, sursa de lumină pentru decoruri. Urmează al doilea moment (tablou), cu o mică notă de mister („un orologiu sună noaptea jumătate/ În castel În poartă oare cine bate?”), risipit repede de un dialog sever În care apare evidentă ireductibilitatea pozițiilor. Dialogul (un monolog, În fapt, fragmentat, reînnodat printr-o replică necesară demonstrației) constituie esența poemului. Aici
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
virginități fundamentale. Iată portretul din Esmé, portretul feminității caste: „Ca mărgăritarul albă, Și cu părul de ebin, Ochi de foc, și mînă dalbă, Gura, grațios rubin; Naltă, delicată, fină, Dar cu brațul rotunjior, SÎnul ei, sîn de vergină, Unde dulci mistere zbor;” Celelalte portrete reprezintă variațiuni ale modelului de mai sus. În Sclavele de vînzare, Bolintineanu Încearcă să particularizeze feminitatea În funcție de rasă. Dificil. Fiecare femeie este, În felul ei, „tip de rară frumusețe”, un arhetip. Reținem două dintre ele: „Greaca dulce
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
stins al vieții, căderea văpăilor reci ale lunii (În Legenda rîndunicăi): „Visează luna-n ceruri!... sub visul cel de lună Flori, ape, cuiburi, inimi visează Împreună. Nici o mișcare-n frunze, și nici o adiere Nu tulbură În treacăt a nopței dulci mistere. Albina doarme-ascunsă În macul adormit, Bâtlanul printre nuferi stă-n labă neclintit, Și raza argintie din stele deslipită Căzînd, săgeată lungă, prin umbra tăinuită, Se duce de aprinde văpăi tremurătoare În albele șiraguri de rouă lucitoare.” Alecsandri a fixat și
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Fantasticul lui Alecsandri nu e pur. El exprimă, de regulă, o morală. Strigoii sînt produse ale păcatului. Discursul fantastic ascunde (În Strigoiul cel puțin) și un discurs patriotic, cu o mică notă profetică. În Grui SÎnger aflăm descrierea orei de mister și de groază, cu mijloacele lirice ale epocii: „E ora de mistere, de groază și de șoapte CÎnd trec fiori În aer și demoni roși În noapte; CÎnd umbra trădătoare așează pe sub maluri, Prin unghiurile casei, prin guri de văi
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Strigoii sînt produse ale păcatului. Discursul fantastic ascunde (În Strigoiul cel puțin) și un discurs patriotic, cu o mică notă profetică. În Grui SÎnger aflăm descrierea orei de mister și de groază, cu mijloacele lirice ale epocii: „E ora de mistere, de groază și de șoapte CÎnd trec fiori În aer și demoni roși În noapte; CÎnd umbra trădătoare așează pe sub maluri, Prin unghiurile casei, prin guri de văi, pe dealuri, Prin codri, prin ruine de veche monăstire, Pe naltele clopotniți
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
de iubirea dintre două ființe din lumi diferite, nu sînt deloc demonice. Dragostea este manifestarea unei vîrste și Alecsandri n-a Înfățișat-o decît rareori și superficial „bolnavă”, agresivă, cotropitoare. Copilita (pentru care are predilecție) este blîndă și neștiutoare de misterul pe care Îl ascunde. Pasiunile se consumă În afara poemului. În poem e vorba doar de o fugă, o „hîrjoană”, de o plecare În codru. Sentimentul este privit dinafară, cu oarecare răceală. Noțiunea de lirică erotică „obiectivă” nu este, În cazul
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]