19,653 matches
-
Lungu Andreea-Loredana Sartre obișnuia să-i judece pe ceilalți în funcție de autenticitate, adică de modul în care fiecare punea în folosință puterea extraordinară a rațiunii. Libertatea , atunci când este totală, aidoma celei spirituale, reprezintă o putere imensă. Cred că acesta este cel mai bun mod prin
A doua oară unu by Lungu Andreea-Loredana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92924]
-
auriu ține de dorința exprimării celor „absurde“. Pare destul de curioasă această năzuință a omului. Însă îi este proprie, fapt care, dincolo de ceea ce avertizează logica clasică, îți cere să o recunoști nemijlocit. Și să o privești altfel, la distanță de reacțiile obișnuite în fața a ceea ce trece dincolo de regulile comune ale sensului. Un argument sceptic ne spune că, de fapt, ceea ce sesizăm - sub numele sensului sau al nonsensului - nu reprezintă ceva în sine. Ceea ce sesizăm privește modul în care ceva se arată într-
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
aproape banal, că „lipsa de sens“ poate să survină în varii moduri. Uneori ne dăm seama că e aparentă, mai ales când privim în grabă lucrurile. Astfel, pare lipsit de sens a spune că timpul stă pe loc, ne-am obișnuit deja să credem că timpul trece întruna. Apoi, ceva poate să apară lipsit de sens doar într-o privință, ca atunci când se spune că timpul în genere nu există. La fel, ceva apare lipsit de sens doar în primă instanță
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
aproape de țărmul mării. Constată că acea construcție nu este deloc asemeni celorlalte. Cu ceva timp în urmă, în una dintre camere murise tocmai stăpânul ei. Întrebân duse cu privire la cauzele morții, cei doi sunt nevoiți să accepte un șir nu tocmai obișnuit de întâmplări. Știau ceva despre străinul venit acolo, un maur, care se socotea rege peste triburile deșertului, însă nimeni nu șia putut explica decizia acestuia de a construi o casă formată dintro singură încăpere și lungi, nenumărate coridoare. „Acesta, de
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
Sava Negrean Brudașcu, Irina Loghin, Elisabeta Turcu și Sofia Vicoveanca. Suflet din sufletul neamului său, Ansamblul Folcloric Trandafir de la Moldova, trăiește în egală măsură și prin noua generație pregătită cu multă minuțiozitate de către conducătorii Ansamblului ca să preia ștafeta. Și, pentru că obișnuiesc adesea să scriu despre oameni și vise, despre fapte mari, istorice uneori, despre credință și adevăr, dar mai ales despre țăranul român, comoara cea mai de preț a neamului nostru, inima și găndul meu se regăsesc integral doar în valorile
ANSAMBLUL ARTISTIC TRANDAFIR DE LA MOLDOVA by LUMINIŢA SĂNDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/254_a_495]
-
Ungaria? Aici nu sunt prea populare încă... Deocamdată, nici în Ungaria nu se vând bilete la lecturi, dar e foarte bine. Pentru că în țările noastre nu cu asta ar trebui să se înceapă. În primul rând, publicul trebuie să se obișnuiască, să afle că există și astfel de lucruri foarte diferite de lecturile anilor ’80. Îmi amintesc bine pentru că am fost la multe dintre ele în fabricile socialiste și în casele de cultură ale satelor. Cum a fost la „European Borderlands
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
o vizită lui Werner Noth pentru ultima oară. Ar trebui să explic. De fapt nu am furat-o. Doar am împrumutat-o pentru eternitate de la Heinz Schildknecht, partenerul meu de dublu la ping-pong, prietenul meu cel mai apropiat în Germania. Obișnuiam să bem împreună, să discutăm până noaptea târziu, în special după ce ne-am pierdut amândoi nevestele. Simt că pot să-ți spun orice - absolut orice, mi-a zis el într-o seară, spre sfârșitul războiului. — Și eu, Heinz, simt același
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
resimțind invazia imperiului nostru. — N-a fost o pipă foarte valoroasă, nu-i așa? l-am întrebat eu. — Ba a fost... pentru mine, zise el. — Cumpără-ți alta, i-am sugerat. — Pe aia o vreau, se încăpățână el. M-am obișnuit cu ea. Aia-i pipa pe care o vreau. A deschis cutia de pâine, s-a uitat în ea. — Poate au luat-o cei de la ambulanță, i-am spus. — Ce nevoie ar fi avut? întrebă el. — Poate au crezut că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
în castel, în anumite perioade, devenea, se pare, indezirabilă. Când mi se da drumul, mama, întotdeauna obosită, șovăitoare în mișcări, cu glasul abia șoptit, îngâna rugăciuni interminabile de iertare. Pete vinete îi împodobeau obrajii surpați, gâtul alb, brațele rotunde. Mă obișnuisem. Sufletul meu căpătă, încetul cu încetul, crini, flamuri, coifuri, turnuri, îngeri, lumină. Îndeosebi o nesfârșită lumină răbdătoare; mănunchi de raze subțiri bănuind, căutând, pipăind, posedând puritatea grea, candoarea misterioasă a unei copilării perlate echivoc de lacrima uterină. BUCUREȘTI FAR WEST
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
în editura în care fuseseră publicate primele sale trei sonate, se tipărise o simfonie, un ,,portret muzical al naturii”, de un anume Justin Heinrich Knecht. Programul acestei simfonii are multe asemănări cu cel al ,,Pastoralei”. Mai în fiecare zi Beethoven obișnuia să facă plimbări în aer liber. Compozitorul își petrecea verile în diverse localități vestite prin frumusețea așezării lor. Florile, frunzele arborilor, covorul de un verde pestriț al poienilor, norii, luna, munții austeri peste care sclipeau fulgerele în timp de furtună
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
cerință. Cerința funcționează ca regulă generală de abordare a situației. Spontaneitatea corporală Folosind suportul efectiv pe care ceilalți îl oferă, o persoană poate îndrăzni să pășească în afara SCHEMELOR PROPRII. Prin scheme proprii se înțeleg acele poziționări pe care suntem obișnuiți să le considerăm ca firești. În momentul în care suntem într-o poziție de acest gen, latura corporală nu este conștientizată decât extrem de rar. În relația cu corporalitatea există persoane care sunt foarte schematice și persoane care sunt extrem de expresive
Tehnicile psihodramatice ?i conceptul de sine la deficien?ii de auz by Teodora Neagu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84065_a_85390]
-
o comunitate să știe prin ce e o comunitate. Câte bile albe și câte bile negre pune la bătaie. De ce simțim nevoia să aducem conținutul realității imediat localizate într-un proiect artistic care înseamnă mult mai mult decât ceea ce suntem obișnuiți să vedem: spectacolul ca atare? Pentru că această realitate are un potențial conflictual puternic care, odată integrat artistic, poate fi mult mai vizibil și poate schimba raportarea la resorturile problemelor, la, mai simplu spus, ce se poate face concret. Pe de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
apreciază acest tip de joc de imagine, considerând că „numai așa se pot rezolva lucrurile în țara asta, prin implicarea directă a politicienilor“. Vezi-Doamne, zbieretele populiste aruncate către lucrătorii șantierelor țării vor băga frica în toți cei care s-au obișnuit cu huzurul unor slujbe, cu tăiatul frunzelor la câini. Ultima ieșire de acest gen, a primarului sectorului 2 al Bucureștiului, Neculai Onțanu, altfel un politician de duzină, remarcat mai ales prin pendulările între PSD și PD de-a lungul mandatului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
bucurie. Nu întârzie să vorbească: Am să-ți spun cum au ajuns acele cărți în sipet. Nu-i nici o minune. Am avut două rânduri, din care unul... ți l-am dat ție. Le-am pus la vedere pentru a te obișnui cu gândul că atâta vreme cât îi sta la mine n-ai să ai timp nici să-ți tragi răsuflarea... „Oare ce vrea să spună cu asta?” - mă întreb eu, așteptând continuarea vorbelor călugărului. Da, da! Ai să pui mâna pe carte
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
furnicătură plăcută în cerul gurii m-a făcut să nu mă opresc... Acum și aroma băuturii m-a îndemnat să beau pe îndestulate. Din privirea mea nedumerită, bătrânul a înțeles că trebuie să-mi dea ceva lămuriri. Nu prea ești obișnuit cu asemenea băutură. Drept să spun, părinte... nu prea. Ba chiar deloc. Aista-i mied, fiule, la care am adăugat eu unelealtele... M-aș fi mirat eu să fie o băutură simplă. Sfinția ta nu lasă nimic la voia întâmplării
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
unei lumânări măcar... Altfel... După ce m-am așezat cuminte pe iarbă, prima mea grijă a fost să găsesc Carul Mare, apoi Carul Mic și de aici înainte o joacă-i să descoperi Steaua Polară, steaua prin care trece osia lumii, cum obișnuia să spună profesorul meu de Astronomie... Am rămas multă vreme cu privirea înfiptă în acea stea mică, care nu se mișcă din locul ei orice s-ar întâmpla. Și gândul mă poartă către acei oameni minunați - cu nesfârșită răbdare - care
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
greu din suflet. Aș fi vrut să-i spun ceva care să-l scoată din această stare... Dar ce? El nu știa poate că și eu începeam să sufăr la gândul că foarte curând o să mă despart de el? Mă obișnuisem atât de mult să-l simt în preajmă! Parcă îmi transmitea un mesaj invizibil când se apropia de chilia în care îmi oferise adăpost - pentru o vreme... Și acum... Acum tebuia să-l părăsesc... Am scormonit în sufletul meu să
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
catadixit a vorbi: Îmi cer iertare, dragule, dar... Uite-te la mine. Om bătrân și fără minte. Nici n-a venit ceasul despărțirii și am și început a boci ca babele. Și mie îmi dă târcoale tristețea, sfințite. M-am obișnuit să te știu în preajmă în orice clipă - chiar și în vis - și acum... Până mâine mai este, fiule. Așa că hai să dereticăm oleacă prin chilioară. Când am sfârșit treaba, bătrânul și-a rotit privirea prin încăpere, ca o gospodină
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
întrebări sau la cele formulate de colegi; - Să permit copiilor să-și exprime soluțiile, părerile personale; - Să arate copiilor că ideile lor sunt valoroase; - Să utilizeze ideile originale, neobișnuite; - Să elimine din propria conduită tendința de a critica; - Să-i obișnuiască pe copii să respecte ideile colegilor; - Să creeze cu ajutorul obiectelor concrete sau al imaginilor probleme” (E.Rafailă, 2002, p. 83). III.2. Programe/parteneriate ce vizează dezvoltarea abilității de întreprinzător la copiii preșcolari “În Europa este recunoscut faptul că educația
Modalități de dezvoltare a abilităților de întreprinzători la copiii preșcolari by Crivoi Mihaela () [Corola-publishinghouse/Administrative/91884_a_92364]
-
sunt conectate unei situații concrete, palpabile și imediate. Lecțiile FasTracKids răspund în permanență la întrebarea copiilor: "Și la ce-mi folosește?" Educarea spiritului de lucru în echipa și a lidership-ului - este esențial ca încă de la aceasta vârstă copiii să se obișnuiască cu tehnici simple de management de proiect. Acestea generează un comportament ordonat care le va folosi atât în viața personală cât și în viitoarea viață profesională. Conștientizarea bucuriei înnăscute de a descoperi și de a învăța - educația este un proces
Modalități de dezvoltare a abilităților de întreprinzători la copiii preșcolari by Crivoi Mihaela () [Corola-publishinghouse/Administrative/91884_a_92364]
-
că fotbalistul ei seamănă cu Hristos, de ce s-ar manifesta altfel oamenii în politică? Invocarea directă sau indirectă a personajelor mitice este o practică politică. Aici trebuie amintit și cântecul religios, rugăciunea. Politicianul dă bine dacă botează mulți copii, cum obișnuia Petre Roman. Corneliu Codreanu cununa mai multe perechi de tineri legionari simultan. Chiar și Ion Iliescu își făcea cruce cu mănușile în mâini în 2001, de Ziua Națională. Corneliu Vadim Tudor semna cele mai devastatoare pamflete cu numele Alcibiade, nume
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Ion Creangă, celălalt pentru Mihai Eminescu. Chiar dacă Mihai mai pleacă prin lume, iar Nică paște buchile pe-aici, merii cei doi s-au îmbrățișat, s-au îngemănat... «Sărac ca azi, ca ieri și ca de când sunt, n-am fost niciodată », obișnuia să spună mucalitul de la Humulești, chiar dacă nu era chiar lipit pământului. Ceva de departe îi întărea instinctul că așa ar putea meni destinul, că soarta se îndulcește sau măcar se amână prin vorbe. Și la adăpostul vorbelor, mai poți sclipui
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
cu o oră mai înainte în București, venind din Iași, unde fusese elev în clasa a VIII-a a Liceului Internat. Sfârșise liceul, trecând examenul de capacitate, și acum venea în București la tutorele său, Costache Giurgiuveanu. Acest Giurgiuveanu, căruia obișnuia din familie a-i zice "unchiul", era cumnat al tatălui său care murise de un an. Doctorul Iosif Sima, fost medic militar, apoi demisionat, nu mai avea de mult rude apropiate de sânge. Singura lui soră, soția lui Costache Giurgiuveanu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
romanului lui Ed. About. Mai târziu, cu o altă carte în mână, coborî în grădină și se așeză să citească în chioșc. Curtea era pustie, toți intraseră în casă și chiar Marina nu se zărea, ceea ce da de bănuit că obișnuia să doarmă după-amiază. Pe la orele șase, o trăsură cu doi cai albi, aceeași din seara precedentă, se opri în fața porții, și din ea coborî Pascalopol, îmbrăcat într-un costum pepit, bine croit, cu ghetre albe, cu floare la butonieră și
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
și trăsura porni. Nu trecu mult și se strecură afară pe poartă și bătrânul cu panamaua lui. Felix rămase singur, oarecum surprins că nimeni nu-i notifică plecarea sau nu-l întreabă ce are de gând să facă, așa cum era obișnuit acasă. Neavând cui cere învoirea de a pleca și el, se crezu îndatorat să rămână în grădină și continuă lectura. Mai spre seară, un factor poștal, mișcând cu mâna o scrisoare, strigă către el: "Domnișoara Otilia Mărculescu!" Felix se apropie
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]