15,817 matches
-
celelalte limbi romanice și ca urmare a paralelismului cu a sta în interiorul limbii române, a lui a fi drept verb copulativ în structurile locative. 2.4. Date din limba română Așa cum am arătat în partea introductivă a acestui capitol, problema verbului a fi (sub aspectul celor două valori ale sale - copulativă și predicativă -, acceptate de interpretarea tradițională), nu a rămas fără ecou în studiile românești. Nu voi relua argumentele formulate în favoarea uneia sau a alteia dintre interpretări, ci voi reține numai
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
copulativă și predicativă -, acceptate de interpretarea tradițională), nu a rămas fără ecou în studiile românești. Nu voi relua argumentele formulate în favoarea uneia sau a alteia dintre interpretări, ci voi reține numai ideea unei interpretări unice. Voi încerca să demonstrez că verbul a fi, în toate ipostazele sale (verb predicativ, operator copulativ), cu excepția valorii de auxiliar (deși, după cum am arătat supra, 2.1.4. posibilitatea de a unifica interpretarea inclusiv pentru valoarea de auxiliar nu este exclusă), este un verb ergativ/inacuzativ
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
nu a rămas fără ecou în studiile românești. Nu voi relua argumentele formulate în favoarea uneia sau a alteia dintre interpretări, ci voi reține numai ideea unei interpretări unice. Voi încerca să demonstrez că verbul a fi, în toate ipostazele sale (verb predicativ, operator copulativ), cu excepția valorii de auxiliar (deși, după cum am arătat supra, 2.1.4. posibilitatea de a unifica interpretarea inclusiv pentru valoarea de auxiliar nu este exclusă), este un verb ergativ/inacuzativ. 2.4.1. Valorile verbului a fi
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
demonstrez că verbul a fi, în toate ipostazele sale (verb predicativ, operator copulativ), cu excepția valorii de auxiliar (deși, după cum am arătat supra, 2.1.4. posibilitatea de a unifica interpretarea inclusiv pentru valoarea de auxiliar nu este exclusă), este un verb ergativ/inacuzativ. 2.4.1. Valorile verbului a fi în limba română În DA, tomul II, s.v. fi, sunt înregistrate două ipostaze ale acestui verb, cea de verb pregnant (plin lexical) și cea de verb auxiliar, dintre care mă interesează
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
ipostazele sale (verb predicativ, operator copulativ), cu excepția valorii de auxiliar (deși, după cum am arătat supra, 2.1.4. posibilitatea de a unifica interpretarea inclusiv pentru valoarea de auxiliar nu este exclusă), este un verb ergativ/inacuzativ. 2.4.1. Valorile verbului a fi în limba română În DA, tomul II, s.v. fi, sunt înregistrate două ipostaze ale acestui verb, cea de verb pregnant (plin lexical) și cea de verb auxiliar, dintre care mă interesează aici numai prima. În articolul de dicționar
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
posibilitatea de a unifica interpretarea inclusiv pentru valoarea de auxiliar nu este exclusă), este un verb ergativ/inacuzativ. 2.4.1. Valorile verbului a fi în limba română În DA, tomul II, s.v. fi, sunt înregistrate două ipostaze ale acestui verb, cea de verb pregnant (plin lexical) și cea de verb auxiliar, dintre care mă interesează aici numai prima. În articolul de dicționar sunt separate ipostaza predicativă, ipostaza copulativă, ipostaza unipersonală și cea în care a fi este regent pentru forme
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
unifica interpretarea inclusiv pentru valoarea de auxiliar nu este exclusă), este un verb ergativ/inacuzativ. 2.4.1. Valorile verbului a fi în limba română În DA, tomul II, s.v. fi, sunt înregistrate două ipostaze ale acestui verb, cea de verb pregnant (plin lexical) și cea de verb auxiliar, dintre care mă interesează aici numai prima. În articolul de dicționar sunt separate ipostaza predicativă, ipostaza copulativă, ipostaza unipersonală și cea în care a fi este regent pentru forme verbale. Această separare
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
nu este exclusă), este un verb ergativ/inacuzativ. 2.4.1. Valorile verbului a fi în limba română În DA, tomul II, s.v. fi, sunt înregistrate două ipostaze ale acestui verb, cea de verb pregnant (plin lexical) și cea de verb auxiliar, dintre care mă interesează aici numai prima. În articolul de dicționar sunt separate ipostaza predicativă, ipostaza copulativă, ipostaza unipersonală și cea în care a fi este regent pentru forme verbale. Această separare a valorilor verbului a fi corespunde concepției
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
lexical) și cea de verb auxiliar, dintre care mă interesează aici numai prima. În articolul de dicționar sunt separate ipostaza predicativă, ipostaza copulativă, ipostaza unipersonală și cea în care a fi este regent pentru forme verbale. Această separare a valorilor verbului a fi corespunde concepției sintactice a autorilor dicționarului. În ipostaza predicativă a fi are următoarele sensuri: (1) Și de sânt, și de am viață, dar lumea ce-mi folosește? (Conachi) − "a exista, a avea ființă"; (2) N-am sărit peste
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
participiu trecut) "a putea, a trebui"; (39) Nu-i cine să mă scoale (Dosoftei) − (în legătură cu cine, urmat de infinitivul fără prepoziție sau cu nimeni, urmat de să) "a (nu) avea, a (nu) se găsi". 2.4.2. Analiza sintactico-semantică a verbului a fi din limba română Prezentarea contextelor și a valorilor verbului a fi din limba română arată că, într-adevăr, acest verb are un comportament neomogen, variat. Comună tuturor exemplelor de mai sus este absența subiectului Agent, care poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
mă scoale (Dosoftei) − (în legătură cu cine, urmat de infinitivul fără prepoziție sau cu nimeni, urmat de să) "a (nu) avea, a (nu) se găsi". 2.4.2. Analiza sintactico-semantică a verbului a fi din limba română Prezentarea contextelor și a valorilor verbului a fi din limba română arată că, într-adevăr, acest verb are un comportament neomogen, variat. Comună tuturor exemplelor de mai sus este absența subiectului Agent, care poate fi verificată prin incompatibilitatea cu formule ale agentivității: De când sunt cu bună
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
cu nimeni, urmat de să) "a (nu) avea, a (nu) se găsi". 2.4.2. Analiza sintactico-semantică a verbului a fi din limba română Prezentarea contextelor și a valorilor verbului a fi din limba română arată că, într-adevăr, acest verb are un comportament neomogen, variat. Comună tuturor exemplelor de mai sus este absența subiectului Agent, care poate fi verificată prin incompatibilitatea cu formule ale agentivității: De când sunt cu bună știință *Ion este prost cu intenție 13. O analiză mai atentă
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
sus este absența subiectului Agent, care poate fi verificată prin incompatibilitatea cu formule ale agentivității: De când sunt cu bună știință *Ion este prost cu intenție 13. O analiză mai atentă a contextelor arată că există posibilitatea încadrării acestor apariții ale verbului a fi în clasele semantice de verbe inacuzative/inergative prezentate în Capitolul 3, 3.2.2., 3.3.2. Faptul că valorile acestui verb conduc către clase semantice diferite nu este surprinzător, pentru că trecerea de la o subclasă la alta, în
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
fi verificată prin incompatibilitatea cu formule ale agentivității: De când sunt cu bună știință *Ion este prost cu intenție 13. O analiză mai atentă a contextelor arată că există posibilitatea încadrării acestor apariții ale verbului a fi în clasele semantice de verbe inacuzative/inergative prezentate în Capitolul 3, 3.2.2., 3.3.2. Faptul că valorile acestui verb conduc către clase semantice diferite nu este surprinzător, pentru că trecerea de la o subclasă la alta, în anumite contexte, caracterizează și alte verbe. Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
intenție 13. O analiză mai atentă a contextelor arată că există posibilitatea încadrării acestor apariții ale verbului a fi în clasele semantice de verbe inacuzative/inergative prezentate în Capitolul 3, 3.2.2., 3.3.2. Faptul că valorile acestui verb conduc către clase semantice diferite nu este surprinzător, pentru că trecerea de la o subclasă la alta, în anumite contexte, caracterizează și alte verbe. Astfel, se poate considera că a fi este: ● verb de existență (1, 2, 5, 7, 8, 9, 10
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
de verbe inacuzative/inergative prezentate în Capitolul 3, 3.2.2., 3.3.2. Faptul că valorile acestui verb conduc către clase semantice diferite nu este surprinzător, pentru că trecerea de la o subclasă la alta, în anumite contexte, caracterizează și alte verbe. Astfel, se poate considera că a fi este: ● verb de existență (1, 2, 5, 7, 8, 9, 10, 12, 19, 39), apariție (15, 16, 17, 20) sau dispariție, în prezența negației verbale (6); ● verb care descrie o configurație spațială sau
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
2.2., 3.3.2. Faptul că valorile acestui verb conduc către clase semantice diferite nu este surprinzător, pentru că trecerea de la o subclasă la alta, în anumite contexte, caracterizează și alte verbe. Astfel, se poate considera că a fi este: ● verb de existență (1, 2, 5, 7, 8, 9, 10, 12, 19, 39), apariție (15, 16, 17, 20) sau dispariție, în prezența negației verbale (6); ● verb care descrie o configurație spațială sau spațio-temporală, incluzând aici și posesia (posesia ar putea fi
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
în anumite contexte, caracterizează și alte verbe. Astfel, se poate considera că a fi este: ● verb de existență (1, 2, 5, 7, 8, 9, 10, 12, 19, 39), apariție (15, 16, 17, 20) sau dispariție, în prezența negației verbale (6); ● verb care descrie o configurație spațială sau spațio-temporală, incluzând aici și posesia (posesia ar putea fi subsumată și existenței; pentru relația dintre localizare, existență și posesie, vezi infra, 3., 3.3): 4, 22, 23, 26, 27, 29; ● verb aspectual: 36, 37
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
negației verbale (6); ● verb care descrie o configurație spațială sau spațio-temporală, incluzând aici și posesia (posesia ar putea fi subsumată și existenței; pentru relația dintre localizare, existență și posesie, vezi infra, 3., 3.3): 4, 22, 23, 26, 27, 29; ● verb aspectual: 36, 37. Numai câteva dintre exemplele de mai sus sunt greu de încadrat în clasele semantice de verbe inacuzative: este vorba de câteva utilizări idiomatice (3, 14, 18, 21, 25, 34, 35, 38), de utilizarea din (11), de contextele
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
subsumată și existenței; pentru relația dintre localizare, existență și posesie, vezi infra, 3., 3.3): 4, 22, 23, 26, 27, 29; ● verb aspectual: 36, 37. Numai câteva dintre exemplele de mai sus sunt greu de încadrat în clasele semantice de verbe inacuzative: este vorba de câteva utilizări idiomatice (3, 14, 18, 21, 25, 34, 35, 38), de utilizarea din (11), de contextele în care se comportă ca un verb de măsură (13 − pentru explicația excluderii verbelor de măsură din clasa inacuzativelor
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
exemplele de mai sus sunt greu de încadrat în clasele semantice de verbe inacuzative: este vorba de câteva utilizări idiomatice (3, 14, 18, 21, 25, 34, 35, 38), de utilizarea din (11), de contextele în care se comportă ca un verb de măsură (13 − pentru explicația excluderii verbelor de măsură din clasa inacuzativelor, vezi Capitolul 3, 3.3.1.2), de contextele în care se comportă ca verb psihologic (24, 28, 30, 31, 32, 33 − pentru explicația excluderii verbelor psihologice din
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
încadrat în clasele semantice de verbe inacuzative: este vorba de câteva utilizări idiomatice (3, 14, 18, 21, 25, 34, 35, 38), de utilizarea din (11), de contextele în care se comportă ca un verb de măsură (13 − pentru explicația excluderii verbelor de măsură din clasa inacuzativelor, vezi Capitolul 3, 3.3.1.2), de contextele în care se comportă ca verb psihologic (24, 28, 30, 31, 32, 33 − pentru explicația excluderii verbelor psihologice din clasa inacuzativelor, vezi Capitolul 3, 3.3
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
38), de utilizarea din (11), de contextele în care se comportă ca un verb de măsură (13 − pentru explicația excluderii verbelor de măsură din clasa inacuzativelor, vezi Capitolul 3, 3.3.1.2), de contextele în care se comportă ca verb psihologic (24, 28, 30, 31, 32, 33 − pentru explicația excluderii verbelor psihologice din clasa inacuzativelor, vezi Capitolul 3, 3.3.1.1.). Din punct de vedere sintactic, verbul a fi, ca orice inacuzativ, nu acceptă pasivizarea: *Ion este fost frumos
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
ca un verb de măsură (13 − pentru explicația excluderii verbelor de măsură din clasa inacuzativelor, vezi Capitolul 3, 3.3.1.2), de contextele în care se comportă ca verb psihologic (24, 28, 30, 31, 32, 33 − pentru explicația excluderii verbelor psihologice din clasa inacuzativelor, vezi Capitolul 3, 3.3.1.1.). Din punct de vedere sintactic, verbul a fi, ca orice inacuzativ, nu acceptă pasivizarea: *Ion este fost frumos (de cineva) *Ion este fost la munte (de cineva). Singurul test
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
3, 3.3.1.2), de contextele în care se comportă ca verb psihologic (24, 28, 30, 31, 32, 33 − pentru explicația excluderii verbelor psihologice din clasa inacuzativelor, vezi Capitolul 3, 3.3.1.1.). Din punct de vedere sintactic, verbul a fi, ca orice inacuzativ, nu acceptă pasivizarea: *Ion este fost frumos (de cineva) *Ion este fost la munte (de cineva). Singurul test la care limba română este sensibilă este adjectivizarea participiului (vezi Capitolul 4, 2.). Verbul a fi trece
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]