19,069 matches
-
eu personal. Domnul Gosdyke părăsi sediul poliției foarte încurcat. Trebuia să recunoască și el că povestea lui Wilt nu fusese una foarte convingătoare. Gosdyke nu avea foarte multă experiență cu criminalii, dar avea o bănuială ticăloasă cum că bărbații care mărturiseau deschis că le făcuse plăcere să-și imagineze cum să-și ucidă soțiile ajungeau până la urmă să recunoască și că exact asta au făcut și în realitate. în plus, încercările sale de a-l face pe Wilt să accepte că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
viața veșnică impunea un act de căință absolută, iar dacă nu era moartă, și-ar fi putut permite să sară peste rușinea pe care n-o putea ocoli explicând ce căuta așa, în pielea goală, în casa altcuiva, Eva își mărturisi păcatele cu un entuziasm ce se potrivea cu nevoile ei cele mai profunde. Asta era ceea ce căutase ea la cursurile de judo și de olărit și de dans oriental - o ispășire orgiastică a vinovăției sale. Mărturisi păcate pe care le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
casa altcuiva, Eva își mărturisi păcatele cu un entuziasm ce se potrivea cu nevoile ei cele mai profunde. Asta era ceea ce căutase ea la cursurile de judo și de olărit și de dans oriental - o ispășire orgiastică a vinovăției sale. Mărturisi păcate pe care le făcuse și păcate pe care nu le făcuse, păcate peste care dăduse și păcate pe care le uitase. îl înșelase pe Henry, ar fi vrut să-l vadă mort, poftise la alți bărbați, era o femeie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
din ea. Așezat în scaunul său, părintele St. John Froude dădea neîncetat din cap, ca un cățel de pluș așezat într-o mașină, pe pervazul din spatele lunetei, și-și înălță capul ca să se uite la femeie doar atunci când ea îi mărturisi că era o nimfomană, după care uită brusc de asta ca să amintească de Harpic, și în tot acest timp el făcu eforturi disperate să priceapă cum de ajunsese o doamnă așa grasă și în pielea goală - fiindcă lințoliul tot cădea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
măcar jumătate din lucrurile pe care le auzise erau adevărate, se afla în prezența unei păcătoase atât de derpavate, că ar fi făcut din ex-arhidiaconul din Ongar un sfânt nepătat. Pe de altă parte, în toate păcatele pe care le mărturisise femeia erau atâtea nepotriviri, încât preotul ezită înainte de a o absolvi. O confesiune încărcată de prefăcătorie nu era semnul căinței veritabile. Din câte înțeleg, ești măritată, zise el șovăitor, iar Henry este soțul tău legiuit, nu? — Da, zise Eva. Dragul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
mă pilesc. Așa-i, zise părintele și puse grăbit sticla înapoi, pe podea. Era destul de grav că era singur în casă cu o femeie masivă, beată și pe jumătate dezbrăcată, ce-și închipuia că soțul ei o ucisese și îi mărturisise păcate despre care până acum părintele abia dacă citise. Nu mai era nevoie să o determine să ajungă la concluzia că el încerca să o îmbete în mod intenționat. Părintele paroh St John Froude nu simțea deloc dorința să apară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
plătiți să propage programul partidului care e la putere. Voi încheia citând din H. R. Patapievici care, pentru că nu a vrut să fie funcționar, a fost demis și ICR trecut în suburbia parlamentului. Legea celui care a supraviețuit este să mărturisească. De acum înainte e supus imperativului moral de a vedea lumea cu ochii celor care au încetat să o mai vadă. Nimic din ce au văzut cei care nu mai văd, nu mai are dreptul să rămână ascuns. Liber ești
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
Palace, îl tot văd pe-acolo. Marțaganul e și el ceva pe undeva, Sandu e tot inginer, iar Nicușor e amicul meu, Nicolae Iliescu. Dar unde e Mendebilul? De unde naiba a apărut povestea asta? Aș vrea să recitesc textul, dar mărturisesc că mi-e frică. Are în el ceva nefast. Nu mă hotărăsc ce să fac cu textul ăsta. Nu vreau să-l arunc, dar nici nu vreau să mai dau de el. Să-l pun undeva bine, undeva unde să
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
fuseseră strânse, așa încît luciul sticlos, și el murdar, al policandrelor, câte unul în tavanul fiecărei camere, nu avea în ce să se estompeze. Cumplită viață moartă. Un pasaj care trebuie notat. Din Alteță regală de Th. Mann: "Trebuie să mărturisesc că n-am avut altă alegere. Dintotdeauna m-am simțit complet incapabil de orice altă activitate omenească. Mi se pare că această incapacitate indubitabilă și necondiționată pentru orice altceva este singura dovadă și piatră de încercare a profesării poeziei, ba
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Groaza de pe chipul lui Herzog se vede oglindită pe chipul lui Jewel, filmat când regizorul ascultă ultima înregistrare. Pe tot parcursul filmului, Herzog adaugă propriile gânduri despre Treadwell. „M-am certat continuu cu Timothy Treadwell de-a lungul acestui film“, mărturisește regizorul pe site-ul său. „Sunt foarte diferit de el. Dar ne-am certat cu dragoste. Ca și când m-aș fi certat cu frații mei; îi iubesc, dar ne certăm din când în când. Nu pot spune că îl iubesc pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
în 1934, necunoscutul M. Agheev semnează și povestirea Parșivâi norod (Un popor parșiv) în altă revistă a exilului literar rus, Vstreci. De la nici una dintre revistele implicate în publicarea sa autorul misterios nu și-a ridicat drepturile de autor, deși, cum mărturisește V. S. Ianovski în memoriile sale (Câmpiile Elisee. Cartea memoriei, New York, 1983), redacțiile l-au așteptat mult timp să o facă. Nu e curios că un tânăr, pe deasupra aflat în exil și, deci, cu o situație materială nesigură, renunță la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
ci de lumina tăioasă și otrăvită a analizei care năvălește nechemată și înlocuiește gestul de celebrare a Sufletului cu disecarea lui anatomică. Orbit de această lumină, Vadim Maslennikov își irosește talantul, dar o face într-o ultimă încercare de a mărturisi ceva. Dincolo de cădere (viciu și sinucidere), mărturia pe care ne-o lasă el este că nu trebuie să ne mai consolăm cu gândul că altceva sau altcineva este vinovat de irosirea talantului cu care am venit în lume. Existența și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
cădere (viciu și sinucidere), mărturia pe care ne-o lasă el este că nu trebuie să ne mai consolăm cu gândul că altceva sau altcineva este vinovat de irosirea talantului cu care am venit în lume. Existența și moartea eroului mărturisesc că, dincolo de toate întâmplările vieții, fiecare ins este răspunzător de tot ceea ce face și ce este el, așa cum națiunea și, apoi, lumea, sunt ele însele cauza și efectul neputinței și bolii de care suferă acest secol XX: vulgaritatea. Semnificativ, vânzarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
rușinoasă sau să-i vorbesc despre relațiile mele cu mama; cum aș fi putut să-i spun în ce fel am gonit-o eu pe mama ca să n-o vadă ea, Sonia? În sfârșit, cum aș fi putut să-i mărturisesc că banii cu care plătesc birjarii sau înghețata pe care o mănâncă ea sunt economiile bătrânei mele dădace? Pe de altă parte, nu puteam fi sincer cu Sonia, pentru că nici măcar poveștile despre părțile bune și nobile nu s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
există asemenea relații, este suficient ca unul dintre cei doi parteneri să-i spună celuilalt adevărul, tot adevărul, înțelegi, adevărul până la capăt, pentru ca acest adevăr să se transforme în culpabilizare. Oare cum e mai bine? Să spui acest adevăr, să mărturisești cu sinceritate desăvârșită dezgustul pentru această minciună a iubirii și să-l faci pe celălalt să înțeleagă și să o termini cu totul sau, temându-te de sfârșit, să minți de două ori: să te minți pe tine și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
să mă întâlnesc cu Burkeviț, dar am renunțat la aceste întâlniri, negăsind un ton comun cu el. Cu acesta, cu Burkeviț, care devenise un revoluționar, trebuia fie să vorbești despre alții - cu un ton de indignare civică -, fie să-ți mărturisești propriile fapte comise împotriva binelui public. Și una, și alta îmi stârneau o greață de care mă rușinam, eu, cel obișnuit să-mi ascund sentimentele sub o pojghiță de cinism sau să le exprim cu o notă de umor. Burkeviț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
revină, Maslennikov a recunoscut că e cocainoman, că a luptat mult cu sine, dar totdeauna fără succes. Printr-un mare efort de voință, reușea să se abțină de la drog o lună-două, câteodată trei, dar după aceea recidiva. După cum ne-a mărturisit, nevoia lui de cocaină e cu atât mai vicioasă, cu cât în ultimul timp drogul nu-l mai excită ca înainte, ci îi provoacă doar o stare de dezordine psihică. Mai exact spus, dacă la început cocaina îi sporea claritatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
făcut patru copii: Mihai, Radu, Alice si Ana. Primii doi i-am dorit. În singurătatea mea mi-am dorit o familie, să am copii mulți. Ea era tânără, eu trecusem de prima tinerețe. Al treilea a venit nedorit. Mi-a mărturisit, după 4 luni, că vom mai avea un copil și am hotărât amândoi să rămână. Al patrulea, cel mai mic, e cel mai drăguț. Eu sunt bun la toate. Eu fac mâncarea, eu spăl copiii, eu le dau să mănânce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
-l sun și am să-i dau întâlnire pe aceeași bancă din Cișmigiu. Am să-l las să mă conducă până la tramvaiul care nu știu unde va merge... Acolo am să-i spun, pentru ultima oară, că e minunat să poți să mărturisești cuiva că-l vei iubi până la sfârșitul vieții. Inelul, inelul de logodnă cu ametist..., să am grijă de el! M-a încurajat, mi-a dat speranță, încredere... Înainte de plecare, inelul cu ametist și părintele Gherasim!" Petre își luă capul între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
timp va mai rămâne la Bucura, până se va întoarce iarăși pentru iarnă la București, dorea să-și petreacă timpul doar cu el, cu gândurile lui. "Simt din nou dorința de a scrie, de a mă confesa, de a mă mărturisi, așa cum am făcut-o și altă dată. Mă întreb de ce nu merg la un preot, dacă vreau să mă mărturisesc? Am înlăturat ideea. Nu cred că pot. Acolo se spun păcatele, ori eu vreau să am un dialog cu mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
doar cu el, cu gândurile lui. "Simt din nou dorința de a scrie, de a mă confesa, de a mă mărturisi, așa cum am făcut-o și altă dată. Mă întreb de ce nu merg la un preot, dacă vreau să mă mărturisesc? Am înlăturat ideea. Nu cred că pot. Acolo se spun păcatele, ori eu vreau să am un dialog cu mine însumi. Să mă întreb, să-mi răspund, să mă analizez. Toate acestea nu poți să le faci la preot. I-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
mult n-aș m-ai fi stat la masa asta, replică șeful securității. Și nu uita că linia care separă cinismul de ipocrizie este mai subțire decât vor să creadă oamenii. — Asta-i adevărat. Aș fi un ipocrit dacă aș mărturisi că mă îngrijorează soarta celor șase neisprăviți pe care nu cred că i-am văzut vreodată, când este în joc viitorul unei organizații care e o parte importantă din viața mea și pe care am ajutat-o să ajungă acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
cassandrice premoniții, o carte în care autorul își înzidește o fărîmă de suflet. Valeriu Stancu Prolog Pe drumul vieții mele muritoare, deseori am fost bântuit de amintirile încărunțite în calvarul pătimirii care mi-a rupt irevocabil o bucată de suflet. Mărturisesc cu sinceritate astăzi, că, de-a lungul vremii, gândul confruntării dintre plumbul nefericirii evadatului din lumea inocentă a zâmbetelor de copii, și aura surâsului de bucovinean osândit la o viață zbuciumată, m-a urmărit cu obstinație. Drept consecință, inevitabilul s-
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
din Ajun în casele credincioșilor, stropind cu o legătură de busuioc, agheasma purtată de dascăl într-o cofă din brad, pe rând toate încăperile, cântând: În Iordan botezându-te Tu, Doamne Închinarea Treimii s-a arătat; Că glasul Părintelui a mărturisit Ție, Fiu iubit pe Tine numindu-Te; Și Duhul în chip de porumb A adeverit întărirea Cuvântului, Dumnezeul nostru, Mărire Ție... Întâmpinarea alaiului cu Iordanul, în fiecare gospodărie, era anunțată pe ulițe de grupuri de copii, din care uneori făceam
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
bunica, disperată că a fost călcată noaptea de hoți, care i-au furat scânduri din stiva cumpărată pentru casa începută la Câmpulung și urma să se ducă la Miliție. Mintea mea de 12-13 ani a judecat atunci rapid și rațional, mărturisindu-i totul mătușii Jeni, care a inventat o poveste, cum că alții au fost la furat și au dus scândurile în grădină la noi, astfel că un timp nu s-au știut adevărații făptași și, oricum, nu mai avea importanță
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]