19,653 matches
-
pur organice. Ochi înzestrați cu îmbunătățiri ale calității retinei, dotați pentru lumina infraroșie vor fi capabili să vadă la distanță, favorizând munca în construcții, de exemplu. Mulți dintre noi acceptăm drept firești îmbunătățirile cibernetice cu care corpul nostru s-a obișnuit deja, cum ar fi lentilele de contact, implanturile de retină, membre bionice, implanturi artificiale la nivelul urechii, stimulatoare cardiace și șolduri prostetice. Chirurgia estetică, ale cărei rezultate se materializează în corpuri „perfecte”, chiar și numai pentru a fi atractive, este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
făcea liniște. îl țineau toți de frică. — Hai, dom Delcă, să bei și dumneata cu noi un pahar, îi striga vreun client mai nou, care nu-i învățase felul. Da el, cu vocea aia a lui subțire : Nu, mersi, nu obișnuiesc... Și se mai învârtea ce se mai învârtea ursuz, parcă să le taie chefu la ăia și să le stea băutura-n gât, și-n urmă pleca dincolo iar. Se gătea, se dichisea și-o lua din loc : la meciuri
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
el în pat, Vica, îi zisese de bărba-su dintâi. Era și diferență mare de ani între noi, avea douăzeci de ani mai mult ca mine. Era manierat și atent, dar ce-am mai plâns la început... După un timp, mă obișnuisem... Atâta doar că nu prea ieșeam în lume. Dar aveam salonul deschis și câțiva prieteni fideli... Dacă aș fi rămas cu Ștefan toată viața, n-aș fi știut ce înseamnă plăcerea, sunt și femei care au o asemenea soartă. Sau
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
a tămâie, ca-ntr-o biserică ortodoxă. Și a încă ceva, care îi făcea ușor greață. Ea respira tare, demonstrativ, din ce în ce mai zgomotos pe nări - ca un căluț, se gândea, așa i-ar fi spus Papa : — De ce tropăi ca un căluț ? obișnuia să-i spună, mângâind-o pe creștet. Și respirația ei zgomotoasă, și mișcările ei smucite, mai smucite ca de obicei, erau deosebit de reușite - se vede -, pentru că toți o urmăreau atenți. Toți n-aveau ochi decât pentru ea : și mademoiselle Lisette
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
-s umilințele... Știu și eu... răspunsese Muti în șoaptă. Răspunsul ei obișnuit, când se gândea la altceva. Era cu pălăria pe cap și își trăgea peste față voalul negru și lung ; cu totul altceva decât voaleta cu picouri pe care obișnuia să o poarte. — Yvonne ! strigase imediat, cu alt glas. Yvonne ! Se strecura în umbra balustradei, urcând în patru labe scara. Dâre inexplicabile de praf - observă - rămăseseră pe rochia neagră de catifea. De ce oare, se întrebă în mintea ei cu iuțeala
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
bineînțeles, educația îl determină să se abțină, dar ea, cu intuiția ei, îl simte că se enervează. Și, când se întorsese în sufragerie, Niki, cu agitația copilărească pe care o capătă atunci când bea un pahar în plus față de cum este obișnuit, a pus în brad toate artificiile și, când ea a intrat, le-a aprins dintr-odată pe toate : Niciodată cu tine nu m-am simțit în largul meu, i-a spus atunci când s-a stins ultima explozie albă de lumină
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
o inspiră junele interlocutor șterg imediat iritarea deranjului. Simpatie - poate chiar mai mult decât simpatie. Poate chiar o afecțiune născută pe neobservate, ca răspuns la atențiile ce i se arată. Tot primind în mod constant omagiile cuiva, începi să te obișnuiești cu ele și, dacă după un timp ele vor înceta, le vei simți lipsa. Dar fidelitatea este una dintre calitățile tânărului : Profesorul poate fi capricios, nestatornic în umorile sale, Sophie își are și ea caprițiile ei femeiești, dar junele este
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
la conița Sofica ce bătaie de cap are cu dumnealui... Parcă totuși se aude ceva ? Parcă cineva împinge poarta ? Cineva într-un costum de flanel écru și cu pălărie de panama și învârtind un baston repede-repede, în felul cum Titi obișnuiește să îl învârtă ? Ah, mai bine s-ar duce madam Ana până la mansardă să vadă ce face Grigore, să se ducă mai repede, ca să-l facă bine ! Altfel cine o să deschidă ușa la musafiri diseară ? Ba nu, ba nu, Margot
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
carnaval, ar fi pe gustul meu ! în primii ani era atât de stăruitoare să știe ce anume nu agreez la toaletele, la pălăriile ei ! La felul cum conversează ! Bărbații nu au gustul modei, pe ei doar anume lucruri îi interesează, obișnuiește să repete acum, cu un surâs echivoc și jignit. Prea banal să observ că atunci eram eu, iar acum sunt bărbații... Dar o asemenea vulgaritate ivită atât de firesc, numai prin trecerea ei într-o altă vârstă... Mai nemulțumit încă
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
pare-se, au iarăși bilete la Teatrul Francez. Numai că astăzi circula zvonul în oraș că spectacolul următor e compromis, pentru că Teatrul Francez împachetează să plece. Concluzia este că Sophie n-a fost atât de oropsită pe timpul bolii lui, așa cum obișnuiește să se plângă. Iar dacă încurcă amintirile este nu numai din profundul ei dispreț pentru ordine, dar și pentru că are amintiri multe. De aceea ajunge să susțină că amicul Jorj a lansat această informație pe care tu, soțul ei, acum
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
public unei tinere consoarte, ce să mai vorbim ! Iar furia care, în ultima jumătate de oră, îl împingea să alerge după ea, s-o lovească, oriunde ar încerca ea să se ascundă, furia aceasta a dispărut dintr-odată, fără urmă. Obișnuită cu excesele lui, Sophie se îndreaptă tăcută spre jeț, cu supunerea unui animal domestic. în colțul buzelor tremurătoare, se stinge cu discreție, ca un cerc domol de apă, mâhnirea unei făpturi neștiutoare care tot nu înțelege de ce - pe nedrept - a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
vie a plânge citind ordonanțele regale pe care lucizii le critică în fel și chip, iar mulțimea le ignoră, alergând fiecare zăpăcit printre cobilițele oltenilor sau la coadă la brutărie ? Astfel, orașul arăta destul de straniu, fiind aproape lipsit de mijloacele obișnuite de circulație. Abia seara mi-am dat seama cât am fost de norocoși, aflând că nenumărate automobile, trăsuri, chiar și taximetre au fost rechiziționate în stradă și trimise spre Turtucaia. Semn că totuși lucrurile nu sunt chiar în regulă, acolo
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
îmi scapă. De pildă, senzația că fețele ce le-am întâlnit îmi transmiteau uimirea lor : această neșansă a istoriei ni se întâmplă chiar nouă ! Chiar suntem o generație de sacrificiu ! N-au fost numai vorbele mari cu care ne-am obișnuit atât încât nu le mai luăm în seamă ! Aceeași uimire o trăiesc și eu, oră de oră, de când în noaptea de 14 august m-au înfiorat clopotele bisericilor, anunțând mobilizarea generală ! Cuvinte pe care până acum le-am rostit de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
ca să lovească, o femeie în această postură contrazice chiar imaginea sexului ei ! în plus, s-a repezit și să strige, mințind că aș fi lovit-o, astfel că replica dezgustată ce i-am dat-o, mai tare decât cele ce obișnuiesc eu a da, era pe deplin meritată. Nu mai am puterea să scriu și nici cheful să adaug toate amănuntele ce au mai rămas de adăugat la această ignobilă scenă. A fugit spre casă, pradă unei crize de nervi, plângând
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
-o că nu mă crede. Nimeni nu crede, nimeni nu a crezut că Margot n-a știut nimic în afară de cei ce își închipuie că el nu i-a spus de teamă că are să-l denunțe ! Și nu-i adevărat ! El obișnuia să-i dea în ultima clipă veștile neplăcute. Poate intervine ceva, poate lucrurile capătă alt curs, și atunci te indispun degeaba dacă te anunț din vreme. Iată cum se scuza ! Da, pentru o profesiune tracasantă, cum era a lui, putea
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cheia-n broască și... domnu Niki ! Domnu Niki, cu banii ! — Să iasă cu mii de lei la el ! Ce-ți trece prin minte ! Nu, banii de boilăr trebuie să fie în camera lui. În alt sertar, în altă parte decât obișnuim noi să-i punem ! Poate special să-i fi ascuns, să nu dau eu de ei, dacă îmi vine cumva ideea. Dar n-a fost nicio dificultate să iau suta dumitale din banii lui de cheltuială. Cunosc locul, dar de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
împăcată, limba pe gingiile goale și moi, important este că trăiești ! Că vei mai trăi ani și ani ! Un an și jumătate, slavă Domnului ! Slavă Domnului, se poate trăi și fără glas, așa de ușor și de bine te-ai obișnuit ! Numai că doctorul încă umblă pe măsuța cu rotile, auzi tot felul de clinchete ascuțite, și Niki, ah ! Niki ! Dacă s-ar deschide ușa și ar intra Niki ! Doctorul a găsit ce căuta : o cutie nichelată, lucitoare, iată că o
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
să le dai și lor ceva să ronțăie, că din toată sărăcia tot ai ce să vâri în gură, să ședem cu toții la televizor... Să vază și vecinii că are cin’ să ne calce pragu. Acum (spun vecinele) s-a obișnuit Vica să dea, dar nu prea mai are ce. A ajuns că umblă prin casă și tot ce vede ar da. Umblă prin casă și pune mâna pe câte un lucru, la întâmplare : — Cât îmi dai p-ăsta ? face. Se
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
l-ar fi înțepenit e o impresie falsă, toate impresiile sunt false, și în dosul a orice văd (cred că văd) cu ochii mei, lumea e cu totul alta. Mai simplă, mai firească, desigur... Numai eu nu reușesc să mă obișnuiesc cu firescul ei, numai pe mine, dintre toți de aici, mă îngrozește firescul... Cât de firesc atârnă grămădit, moale, strâmb, gâtul unchiului Delcă în pătura pe care oamenii o duc, cocoșați sub greutatea lui. Trec cu grijă prin sală, să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
personală. — Emma ? Connor mă privește fix. S-a Întîmplat ceva ? — Nu știu ! Izbucnesc Într-un rîs forțat. Pur și simplu nu știu dacă mă simt ca o „iubită“. Dar... știi cum e. Probabil că, pînă la urmă, am să mă obișnuiesc. — Pe bune ? Păi, atunci, putem folosi altceva. Ce zici de „dragă“ ? Dragă ? Vorbește serios ? — Nu, zic iute. Cred că e mai bine „iubito“. — Sau „scumpo“... „dulceața mea“... „Îngeraș“... — Poate. Știi ce, hai s-o lăsăm așa deocamdată, vrei ? Lui Connor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
idioate despre cariera mea, și am să-i pot da banii Înapoi lui tata. Toată lumea o să fie extrem de impresionată - și va fi fantastic ! Luni dimineață, mă trezesc cît se poate de optimistă și voioasă și mă Îmbrac cu hainele mele obișnuite de mers la serviciu, adică blugi și un top simpatic, de data asta unul de la French Connection. Mă rog, nu chiar de la French Connection. Sinceră să fiu, mi l-am luat de la Oxfam. Dar pe etichetă așa scrie, French Connection
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
el Îmi zîmbește ușor, gen bravo, i-ai arătat tu ! Apoi risc și arunc o privire scurtă spre mama și tata. SÎnt ca și paralizați, de parcă habar n-au ce naiba ar putea face. Ideea e că familia noastră nu e obișnuită cu izbucniri emoționale de asemenea gen. Adevărul e că nici eu nu știu ce ar trebui să fac acum. — Păi, Îhm... cred că am să plec acum, spun, cu un tremur În glas. Mă duc. Haide, Jack. Avem treabă. Mă răsucesc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
să deschid gura. Îi Întîlnesc privirea lui tata, iar el Îmi zîmbește ușor, stîngaci. Iar mamei Îi tremură vag mîinile În clipa În care lasă florile jos. SÎnt stresați, am o revelație subită. SÎnt stresați, amîndoi. Tocmai Încerc să mă obișnuiesc cu ideea, cînd apare Paul În ușa biroului său. — Emma, spune, ridicînd din sprînceană. Înțeleg că ai musafiri ? — Ăă... da, zic. Paul, ei sînt... Îhm... părinții mei, Brian și Rachel... — Încîntat, spune Paul politicos. — Nu vrem să vă deranjăm, spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mea. Ți-am spus că-i cam nevricoasă. — Mick Collins, spune Mick, punîndu-mi o carte de vizită În mînă. Încîntat să te cunosc, Emma. N-are nici un rost să-ți faci griji, crede-mă. Îmi zîmbește liniștitor, de parcă e extrem de obișnuit să trateze cu femei isterice care-l trimit la plimbare. Și probabil chiar e. Hai să ne așezăm și să vorbim puțin... Vorbește mestecînd gumă și, În clipa În care miros aroma de spearmint, Îmi vine să vomit. — Uite ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Întrebată, femeia refuză din nou să bea coniac ori bere, adăugînd că preferă doar cafeaua, dar ceașca din fața ei stă neîncepută deși, în cîteva rînduri, mîna albă, cu degete prelungi, fine, a ridicat-o spre gură. "Să știi că eu obișnuiesc să pierd timpul altfel, o dojenește Mihai în gînd. Numai în biblioteca personală am pe puțin cîteva sute de cărți încă necitite, la care se adaugă cele pe care ar trebui să le recitesc acum, cu ochii maturității. N-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]