15,674 matches
-
sceptic cu privire la reușită întreprinderii sale. E vorba, credem, de insatisfacția oricărui traducător onest care s-a luptat cu textul precum Iacob cu îngerul și l-a biruit, dar a rămas șchiopătând (cf. Geneză 32, 24-32). Fiind vorba de o carte sacra ce a fost scrisă și îndelung comentată într-o limbă și o cultură atât de diferită de a noastră, transferul de semnificații nu are cum să nu fie parțial, sacrificând nu numai o mare parte a conotațiilor, ci aproximând și
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
dumnezeirii. De aceea, este echivalent cu „dumnezeire” și în acest sens e folosit în relatarea sacerdotala** a creației: „A spus Elohim: Să facem om după chipul și asemănarea noastră” (Gen 1,26). Acest plural sugerează curtea cerească, dar concepția autorului sacru e strict monoteista; în restul textului, toate verbele sunt la singular 173. Expresia ’ElohQy-ha-’elohm, „Dumnezeul dumnezeilor” (Dt 10,17, Ps 136/135,2) are sensul de divinitate supremă. Tradiția elohistă subliniază noutatea numelui revelat lui Moise (YHWH), care
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
inaccesibilitatea Dumnezeului unic: ... ’att"h šimek" YHWH / le>addek" ‘elyÄn ‘al kol h"’"reț (Ps 83/82,19): „... Tu te numești YHWH / Tu singur ești preaînalt peste tot pământul.” (t.n.) Ca atare, inspiră omului care îl contemplă acea teamă sacra, componența esențială a religiozității în Vechiul Testament: k YHWH ‘elyÄn nÄr"’ / Melek g":Äl ‘al kol h"’"reț (Ps 47/46,3): „Căci Domnul este preaînalt, înfricoșător, Împărat mare peste tot pământul” (t.n.). Semnificații de bază: superior, inaccesibil. 3.1
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Ier 16,5; Os 2,21; Ps 103,4 etc.), alăturare ce descrie dragostea în același timp „paterna” și „maternă” a lui Dumnezeu față de om. În afară de toate acestea, există două pasaje 230 în care YHWH este identificat cu ƒese:, autorul sacru referindu-se la el cu acest nume: B"rók YHWH țór s...ț ƒased ó mețó:"Ö... (Ps 144,1a.2a): „Binecuvântat fie Domnul, Stâncă mea s...ț, Milă mea și întărirea mea...” (t.n.) Mešammerm ha>elQy š
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
h le-ma‘an tiww"reh (130,4): „la tine este iertare, ca să fii de temut” (C). După ce zice că iertarea îi este inerentă lui Dumnezeu (‘immek"), adaugă că scopul ei este frică de Dumnezeu: e vorba de acea teamă sacra ce constituie fondul oricărei atitudini religioase autentice și care se împletește cu iubirea de Dumnezeu. Semnificație: iertător generos care îl și vindeca pe cel iertat de răul pricinuit de păcat. 3.1.15.2. s’Qlț NoœQ’: „rădicând”, „bun iertătoriu
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
cum ar fi go’el (3.1.16.2.) sau metonimiile de tipul hilasmós (3.2.2.13.4.). Semitismele constituie o problemă aparte: ele tind să fie păstrate cu atat mai mult cu cât tradiția de traducere a textelor sacre este mai veche într-o anumită limba. Autoritatea textului sacru a determinat multă vreme strădania spre traducerea literala, iar rolul jucat de traducerile Bibliei în formarea limbii literare în diverse culturi a determinat chiar acceptarea unor asemenea structuri în limba
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
metonimiile de tipul hilasmós (3.2.2.13.4.). Semitismele constituie o problemă aparte: ele tind să fie păstrate cu atat mai mult cu cât tradiția de traducere a textelor sacre este mai veche într-o anumită limba. Autoritatea textului sacru a determinat multă vreme strădania spre traducerea literala, iar rolul jucat de traducerile Bibliei în formarea limbii literare în diverse culturi a determinat chiar acceptarea unor asemenea structuri în limba. Între semitismele ce constituie nume divine sunt păstrate ca atare
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
3.1.) și Ri’šÄn wa ’AƒarÄn (3.1.4.2.), respectiv ho prÄÎtos kaì ho éschatos (3.2.2.6.6.): „Cel dintâi și Cel de pe urma”. Acest mod de a exprima veșnicia lui Dumnezeu le este propriu ambelor cărți sacre. Nu numai expresiile ca atare, dar și componentele lor sunt echivalente perfecte, chiar si in privinta conotației eshatologice a celui de-al doilea termen. Expresiile hQ archg kaì tò télos (3.2.2.6.5.) și tò Alpha kaì tò
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
A:m (2.1.5.5.), șal-țKabr (2.1.5.6.) și G":Äl (3.1.6.5.), Kabbr (3.1.6.6.), ’Addr (3.1.6.9.). Superioritatea absolută a divinității este exprimată în ambele cărți sacre și prin metaforă universală a măreției, a grandorii, care inspiră acea teamă amestecata cu venerație ce caracterizează sentimentul religios. Adesea sunt traduse la fel, cu „Marele”, „Mărețul”, „Cel mare”. 4.1.10. șal-ț′amd (2.1.5.13
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
8.1.). Și Coranul, si Biblia folosesc pentru Dumnezeu metaforă regalității pentru a exprima stăpânirea lui absolută și universală. Traducerea cu „Rege” este în consonanta cu universul mental al ambelor popoare în sânul cărora au luat ființă cele două cărți sacre. Varianta „Împărat” din traducerile românești ale Bibliei este rezultat al tendinței de inculturare. 4.1.13. M"lik al-mulk (2.1.7.2.) și șhoț pantokrátÄr (3.2.1.6.4.) au ambele semnificația de „atotstăpânitor”. Chiar dacă traducerile diferă, ele
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
ea‘, care se cere și el de obicei tradus cu indicativul prezent. 4.1.15. Šahd (2.1.8.9.) și ‘Q: (3.1.9.2.): „Martor”. Martorul este cel ce vede. În viziunea antropomorfizantă a celor două cărți sacre, Martorul prin excelență la tot ce face omul este Dumnezeu. 4.1.16. ′afð (2.1.8.10.), șal-țRaqb (2.1.8.11.) și NoțQr (în contextele arătate la 3.1.9.3.) sunt analogii antropomorfe care îl
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
țin de revelația neotestamentară (ho pater, ho sÄter, numele hristice și pneumatice). 4.5. Ni se pare interesant de comparat, în acest context, și modul în care numele divine sunt accentuate, puse în valoare, în fiecare dintre cele două cărți sacre.tc "4.5. Ni se pare interesant de comparat, în acest context, și modul în care numele divine sunt accentuate, puse în valoare, în fiecare dintre cele două cărți sacre." În Coran, ele apar cel mai adesea grupate câte două
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
accentuate, puse în valoare, în fiecare dintre cele două cărți sacre.tc "4.5. Ni se pare interesant de comparat, în acest context, și modul în care numele divine sunt accentuate, puse în valoare, în fiecare dintre cele două cărți sacre." În Coran, ele apar cel mai adesea grupate câte două în final de verset, cu sonorități asemănătoare, date mai ales de schemele adjectivelor verbale cu sens intensiv; mai rar, aceste nume se înșiruie că o „lista” în miniatură, cum este
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
An Introduction to the Science of Meaning, Oxford, Bladswell. Wright, W., 19713, A Grammar of the Arabic Language ? Translated from the German of Caspari and edited with numerous additions and corrections, Cambridge University Press. B. Ediții și traduceri ale textelor sacre 1. Coranul Al-Qur’"n al-karm, Al-Hay’a al-‘!mma li-Șu’ón al-Mat"bi‘ al-’Amriyya, Egipt 1392H. Coranul cel Sfânt, traducerea sensurilor și comentarii, 1998, traducere și editare, Asociația Studenților Musulmani din România, Editura Islam, Timișoara. Le
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
All"h wa ‘al"qatuh" bi-maƒlóq"tihi, Bagdad. Allard, Michel, 1965, , Université de Paris, Beirut. Anawati, Georges, 1974, Études de philosophie musulmane, Paris. Anghelescu, Nadia, 1993, Introducere în Islam, Editura Enciclopedica, București Bonante, Ugo, 1995, Bibbia e Corano. I testi sacri confrontati, col. Nuova Cultură, 45, ed. Bollati Boringhieri, Torino. Borrmans, Maurice, „Leș musulmans et leș Beaux Noms d’Allah”, în La Vie Spirituelle 680 mai/juin 1988, pp. 349-361. Borrmans, M., Brânca, R., Cottini, V., Pedani Fabris, M.R., Guzzetti, C.M.
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
păstrate și transmise pe parcursul generațiilor de oameni ca mine și ca dvs. Documentele găsite în piramidele antice au fost transmise grecilor, apoi romanilor. Multe surse diferite comentează utilizarea plantelor medicinale. Plantele medicinale sunt menționate și în Biblie și alte scrieri sacre ale celor mai mari religii. Druizii au fost printre primii care au folosit plantele în ritualuri religioase. În Marea Britanie, mănăstirile au fost primele laboratoare în care se utilizau plantele medicinale. Călugării creșteau, culegeau și foloseau plantele medicinale. Ei țineau evidența
[Corola-publishinghouse/Science/2151_a_3476]
-
variantă a poeziei, comunicând cu avânt o delicată viziune a realității. Surprinzător, marturia unui timp dăruit cu evlavie unui loc sfânt - în sensul în care cu o înțeleaptă vorbă din bătrâni omul sfințește locul - acest album impune o preoteasă a sacrului în măsură sa releve în opera sa accentul esențial al „Coastei de Argint” menită a adăposti pentru eternitate, în capela Castelului, inima marii regine „inima celui mai iubit cap încoronat din Europa veacului său”, cum s-a spus cu prilejul
Memoria acuarelei by Viorica Topora? () [Corola-publishinghouse/Science/84080_a_85405]
-
generale 45 Tipologia riturilor 50 Ritul și obișnuințele, eticheta, ritualizările 59 Universul magiei 67 Definiții și tipologii 67 Vrăjitoria 73 Divinația 87 Vindecarea magică 92 Șamanismul 100 Caracteristici generale ale magiei 106 Ofrande și sacrificii 121 Forme ale comunicării cu sacrul 121 Rugăciunea 123 Ofrandele 125 Sacrificiul 127 Sacrificiul ca act de Întemeiere a civilizației 139 Riturile de trecere 147 Tipologia riturilor de trecere 147 Riturile de trecere ale vieții 150 Inițierile 161 Riturile calendaristice 166 Rituri de trecere moderne 173
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
vorbe (logoi) curate”, iar Eschil și Hecataios folosesc termenul logos pentru a desemna poveștile; mythos va fi folosit de Empedocle pentru a numi cuvintele care conțin adevărul revelat (p. 98) sau ca sinonim cu hieroi logoi pentru a desemna povestirile sacre despre zei (J.-P. Vernant, 1974a, p. 196). La fel, Xenofan va vorbi cu respect despre mythos care, În vocabularul său, desemnează „povestiri cu conținut moral, pline de respect În atitudinea lor față de zei și cu efecte binefăcătoare În plan
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
alți gânditori ai vremii erau profund revoltați de faptele scandaloase, crude și imorale atribuite zeilor În povestirile tradiționale, fapte aflate În profundă contradicție cu o viziune rațională asupra purității lumii divine. Singura cale prin care se putea salva ideea de sacru era renunțarea la narațiunile tradiționale despre zei, mai exact, „excomunicarea” lor din sfera religiosului și plasarea lor Într-o sferă a ficțiunilor (fabricate fie de creatorii din vechime precum Homer, fie de poeții și mitografii contemporani): Marea majoritate a filosofilor
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
mitului (creator de identitate și coeziune socială; generator de modele de comportament; instrument de securizare), conținutul specific (acțiuni referitoare la originea lumii naturale și sociale, timp Îndepărtat, personaje cu puteri fabuloase), atitudinea membrilor comunității față de acest conținut considerat adevărat și sacru (credința sau adeziunea nereflectată) și relațiile dintre mit și ritual (sau alte manifestări simbolice). Mitul povestește o istorie sacră; el relatează un eveniment care a avut loc În timpul primordial, În locul fabulos al Începuturilor ș...ț. Mitul este Întotdeauna o povestire
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
la originea lumii naturale și sociale, timp Îndepărtat, personaje cu puteri fabuloase), atitudinea membrilor comunității față de acest conținut considerat adevărat și sacru (credința sau adeziunea nereflectată) și relațiile dintre mit și ritual (sau alte manifestări simbolice). Mitul povestește o istorie sacră; el relatează un eveniment care a avut loc În timpul primordial, În locul fabulos al Începuturilor ș...ț. Mitul este Întotdeauna o povestire a unei creații: el arată cum ceva a fost produs, a Început să existe. (M. Eliade, 1966, pp. 1133-1134
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
și evenimente de la originea lumii, care rămân valide și pun bazele a tot ceea ce există acum. În consecință, mitul funcționează ca un model pentru activitatea umană, pentru societate, Înțelepciune, cunoaștere. (K. Van Bolle, 1987, p. 261) Mitul este o narațiune sacră, transmisă oral de la o generație la alta, o narațiune care relatează cum lumea și omul au ajuns să aibă forma lor actuală. (A. Dundes, 1967, p. 117) Mitul este, mai Întâi, o povestire. În al doilea rând, el este o
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
la alta, o narațiune care relatează cum lumea și omul au ajuns să aibă forma lor actuală. (A. Dundes, 1967, p. 117) Mitul este, mai Întâi, o povestire. În al doilea rând, el este o povestire care are legătură cu sacrul, În sensul lui Durkheim, adică persoane sau lucruri privite cu venerație și respect În acea societate. În al treilea rând, evenimentele descrise În această poveste sacră se petrec În vremuri trecute, care sunt calitativ diferite de vremurile actuale. (M.P. Carrol
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
o povestire. În al doilea rând, el este o povestire care are legătură cu sacrul, În sensul lui Durkheim, adică persoane sau lucruri privite cu venerație și respect În acea societate. În al treilea rând, evenimentele descrise În această poveste sacră se petrec În vremuri trecute, care sunt calitativ diferite de vremurile actuale. (M.P. Carrol, 1996, pp. 827-828) Miturile sunt povestiri marcate de o largă aprobare socială. (K. Burridge, 1972, p. 127) Mitul este o narațiune a anumitor evenimente. Narațiunea are
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]