15,631 matches
-
Beckett...Henry Miller...Să nu-l uităm pe Marcel...[...] Și când mă gândesc că sunt fraze tăiate pe care nici nu le mai poți descifra, În halul ăsta ai Înnegrit totul sub linii de peniță! Când reușesc ca printr-o minune să citesc ce ai tăiat, rămân cu gura căscată. Ai renunțat la așa o comoară! Îți vine să te Întrebi ce a fost În capul tău când te-ai hotărât să faci una ca asta. Surâsul care se schița pe
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
care asigură transmiterea pulsului vieții elementare, ce cuprind mișcările cosmic"128: "Crezi că nu știu/ Că în dosul/ Acestui mirific incendiu/ Al pădurii căzute în roșu/ Nu e decât timpul/ Laș care trece/ Mascându-și plecarea/ Cu spectaculoase și ipocrite minuni?// Crezi că nu știu? Că gutuile/ Nu cad sub regala/ Lor greutate,/ Ci-nvinse de omizi./ Născute din dragostea/ Prevăzătoare/ A meschinilor fluturi/ Extravaganți și nebuni?// Crezi că nu știu că victorioasa întoarcere/ A lăstunilor/ Nu-i decât rezultatul/ Alegerii
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
duce să deschidă. Intră Vera, îmbrăcată în negru, împreună cu Mina, înaintează spre centrul camerei. Ilie ascultă cu urechea lipită de ușă.) Vera: Ilie cînd vine de la servici? Mina: Nici n-a plecat. Nu s-a dus la servici. Vera: Mare minune...! Mina: Ba nu-i nici o minune. În ultima vreme vine acasă înainte de patru, iar dimineața pleacă mai tîrziu sau nu se mai duce deloc. Vera: Hm! Nu-mi vine să cred! Bine, dar n-are neplăceri?! Mina: Nu știu, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
în negru, împreună cu Mina, înaintează spre centrul camerei. Ilie ascultă cu urechea lipită de ușă.) Vera: Ilie cînd vine de la servici? Mina: Nici n-a plecat. Nu s-a dus la servici. Vera: Mare minune...! Mina: Ba nu-i nici o minune. În ultima vreme vine acasă înainte de patru, iar dimineața pleacă mai tîrziu sau nu se mai duce deloc. Vera: Hm! Nu-mi vine să cred! Bine, dar n-are neplăceri?! Mina: Nu știu, nu mi-a spus nimic. Uite, Vera
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
asta... dacă-i convingerea ta. Rămîi la ea, dar renunță... la căluț. Ilie: Dacă e nevoie să renunț la ceva, are cine să mă convingă. Ștefan: Măi, Iliuță, mă rugai de-o pilă... Am eu un doctor care cică face minuni. Vorbesc eu cu el. Mina: Ștefane, te rog să încetezi. Ilie: Vezi, ți-am spus eu că or să mă creadă nebun! Ștefan: Păi ce altceva e de crezut, frățioare! Ilie: (cum nu se poate mai lucid) Ștefane, n-ai
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
al șchiopilor de centru...! Ce zici? Marieta: D-apoi că nu m-ar mira să apară și partidul orbilor... al surzilor. Partidul handicapaților... Ha! Octav: Sună frumușel! Și dacă-i mai punem și pe handicapații intelectuali... handicapații morali... Ehei, ce minune de parlament ar ieși...! Marieta: Da, da pînă atunci să faci bine și să... Octav: Gata, de mîine mă fac scriitor... de registre... Gata! Marieta: Păi dacă ați vrut revoluție! Ei, revoluție aveți. Să vă săturați! Înainte nu era bine
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Gh. P. unu:...Și nevinovați... Gh. P. doi:...da, și nevinovați... (simultan vor spune aceste două cuvinte din ce în ce mai neclare, cu literele inversate, în așa fel încît nu se va mai înțelege nimic) Autorul: (aplaudînd) Bravo, bravo, v-ați descurcat de minune! Gh. P. unu:...Atunci cum rămîne...? Cum rămîne cu noi? Autorul: Păi..., cu voi rămîne așa; voi vă mai amintiți ce am scris eu în ultima paranteză a piesei? Gh. P. unu și Gh. P. doi: Cum să nu! (nu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Micul istoric al grupului Îl menționează ca mentor post mortem pe Raymond Roussel, foarte apreciat de suprarealiști ca și de post-avangardiștii de astăzi. Literatura lui, “à contraintes”, un creative writing puternic motivat estetic (dar chiatr și politic), este recuperată de minune În momentul supremației metodologice a structuralismului, ideologice, a marxismului, În științele umane. Astăzi, Însă, Roussel ar putea fi socotit cu ușurință drept un precursor al postmodernismului. Alături de Noul Roman, figurează, ca estetică de grup, OULIPO, așa-numitul OUvroir de LIttérature
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
-l transformă În groparul individului, cum se Întîmpla În societatea occidentală. Esențial este faptul că morala elohimită, la fel ca cea greacă, nu se sprijină nici pe sacriciu, nici pe vină. Pe de lată parte, e drept că așa-numitele minuni săvîrșite de mai marii sectei sînt falsuri, dar păcăleala este motivată de intenții bune. Atunci cînd Profetul este ucis, Savantul și Polițistul, aghiotanții lui, decid, Împreuna cu fiul Profetului, să-l Înscauneze pe acesta ca reîncarnarea tatălui pentru a-i
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
devin toate menite să reziste în fața timpului ("Structură"). În ciclul "Voluptatea limitelor", principiul clasic al perfecțiunii înțelese ca fapt precis conturat și împlinit e trăit intens: "Ah! Unde-i timpul cald când orice gest/ era îmbrățișare sau ofensă!/ Azi soarele minunilor s-a stins./ Iar armonia muzicii de sfere/ cu strune rupte tinde-n necuprins/ o plasă uriașă de tăcere". Ștefan Aug. Doinaș poetizează frecvent motive ce țin de universul clasic, setea de echilibru și dezvăluirea livrescă a unei întregi Helade
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
lângă altul/ Nu știu ce le alungă/ Și le încâlcește cărările,/ Cine urlă în pustiu/ Și-i târziu în cuvinte, și zădărnicie/ și amenințare,/ parcă de sus, oricum/ din firea lucrurilor". Poezia lui Ion Horea va renaște ca Pasărea Phoenix ca pasărea minune lângă sat și lângă dealuri: Tot lângă dealuri sufletu-mi e plin/ Tot lângă ape inima-mi suspină,/ Tot lângă nori mi-e gândul în rotire/ chemat în fire, alungat în fire,/ și căutat și plâns și blestemat/ învins și
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
dealuri: Tot lângă dealuri sufletu-mi e plin/ Tot lângă ape inima-mi suspină,/ Tot lângă nori mi-e gândul în rotire/ chemat în fire, alungat în fire,/ și căutat și plâns și blestemat/ învins și învingând, reînviat/ ca pasărea minune din vechime/ știut de toți și neștiut de nime." Alexandru Andrițoiu " În țara moților se face ziuă", E. S. P. L. A., 1953; "Cartea de lângă inimă", "Poezii",1959; "File de cronică", 1962; "Constelația lirei", E. P. L., 1963; "Vârful cu dor", Editura
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
burg." După o lectură a volumului, rămâi plăcut impresionat de imagistică, de muzică, dar nu te reține decât candoarea tinereții, care începe să fie hârțuită de timp, de gândul iubirii și de moarte. "Eu care n-am fost nici copil minune/ și nici rănit nu m-am spălat cu flori/ de câte ori născut pe lume/ și mort mă-ntreb de câte ori". Registre moderne unitate în diversitate Tematica poeziei cuprinsă în acest capitol este complexă: poetul participă la marile evenimente sociale, afirmă idealuri general
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
îi lipsește însă eroismul deznădăjduit al poetului ce a coborât în infern ("Din altă toamnă", "Văzduh", "Bacovia", "Culorile se schimbă"). Motivul păsării Phoenix sensibilizează comentariul existenței. Însăși zăpada, care își repetă egal și măsurat existența, provine din arderea păsării Phoenix; minunea albului îi dă poetului sentimentul sufocării, al suprasaturației: "Ninsoarea de departe/ de sus, de jos/ din dreapta, din stânga/ Sunt până în piept în zăpezi/ și poate ca nu există a ninge/ arde sus pasărea predestinată/ invadează pământul cenușa ei". Omul, în raport cu obiectele
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
un burg." După o lectură a volumului rămâi plăcut impresionat de imagistică, de muzică, dar nu te reține decât candoarea tinereții, care începe să fie hărțuită de timp, de gândul iubirii, de moarte. "Eu care n-am fost nici copil minune și nici rănit nu m-am spălat cu flori/ de câte ori născut pe lume și mort mă-ntreb de câte ori." Poezia eclectică Nu se poate stabili o problematică comună poeților studiați în acest capitol, având în vedere aspectul caleidoscopic al volumelor grupate
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
L. A., 1956; "La porțile raiului", 1957; "Poezii", E. S. P. L. A., 1958; "Cele mai frumoase poezii", Editura Tineretului, 1959, "Torentul", E. S. P. L. A., 1959; "Poezii", cu un cuvânt înainte de Tudor Vianu, E. S. P. L. A., 1961; "Prin orașul cu minuni", Editura Tineretului, 1961; "Magnet", E. P. L., 1962; "Metamorfoze", E. P. L., 1962; "Diamantul", E. P. L., 1965; Tocmai ieșeam din arenă", E. P. L., 1967; "Portretul din Fayum", Eminescu, 1970; "Magie întârziată", comedie, 1970; "Scrieri I-II", Minerva, 1971; "Noru visătoru și amicii
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
se chircesc, prunii sunt vineți din cauza alcoolului, noaptea este sufocantă, mor copiii de zăpușeală, părul femeilor este de fum, păsările se umflă noaptea în cuiburi ("Ținut"). Poetul cântă nașterea, zbaterea între viață și moarte. Nașterea semnifică permanența vieții, aceasta este minunea: "Nașterea a putut avea loc, minunea putea să se înfăptuiască/ În afară de dobitoace erau ochii cunoașterii" ("Mărturie"). Se invocă zonele aflate în stare de proliferare, în stare de neliniște, de agitație, în care sângeră sămânța în asfalt zădărnicită de forțele obscure
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
alcoolului, noaptea este sufocantă, mor copiii de zăpușeală, părul femeilor este de fum, păsările se umflă noaptea în cuiburi ("Ținut"). Poetul cântă nașterea, zbaterea între viață și moarte. Nașterea semnifică permanența vieții, aceasta este minunea: "Nașterea a putut avea loc, minunea putea să se înfăptuiască/ În afară de dobitoace erau ochii cunoașterii" ("Mărturie"). Se invocă zonele aflate în stare de proliferare, în stare de neliniște, de agitație, în care sângeră sămânța în asfalt zădărnicită de forțele obscure: În pași se adună fuiaguri sure
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
când comentatorul subtil și ironic, creatorul detașat de credință și datină, când țăranul care și-a făcut un cult pentru icoana sfântă, menită să-i "ierte greșelile". Ca pe o peliculă de film urmărim arborele, șarpele, caloianul, bocitoarele, Isus făcând minuni, la "Cina cea de taină" împărtășind apostolii cu trupul și sângele său, dar afurisind pe Iuda cel trădător. Personajele, deși fantastice, se integrează în lumea reală cu boieri și țărani. Există o artă a portretului, a descrierii cu minuțiozitate,astfel
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
o mână, care-n loc de degete/ are cinci mâini, care/ în loc de degete/ au cinci mâini"; poetul trăiește până la delir realul: "trăiesc în numele cailor... nechez". În "A cincea elegie" lumea realului este plină de mister, este enigmatică întocmai "corolei de minuni a lumii", cum ar spune Lucian Blaga: "și mă condamnă, indescifrabil/ la o perpetuă așteptare,/ la o încordare a înțelesurilor în ele însele/ până iau forma merelor, a frunzelor,/ umbrelor/ păsărilor." Poetul pretinde că trăiește în numele merelor, al frunzelor, al
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Uneori, lumea e proiectată într-un univers voit descărnat, arid; ceea ce reușește Nichita este crearea unei dispoziții de reflexivitate, în sensul descoperirii adevărurilor cândva valabile, azi cu valoare istorică, a adevărurilor absolute care generează nesiguranță și spaimă în fața "corolei de minuni a lumii". Îi lipsește lui Nichita Stănescu o anume "seninătate" pe care o descoperim în lirica blagiană. "De la Dionisos la Ieronim" (tema iubirii) Există, în creația lui Nichita Stănescu, atitudini de viață guvernate la început de un elan adolescentin, o
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
absurdul, setea de concret care îi paralizează parcă aripile neputincioase de-a mai cuprinde cerul. Geometrizarea lumii, cuprinderea ei în tipare o va face să-și piardă misterul, și deci poezia nu mai poate fi o reprezentare a "corolei de minuni a lumii" (L. Blaga), și atunci poetul caută expresia alambicată, încifrează ceea ce foarte bine vedem și simțim sau cunoaștem din metamorfozarea lumii, din iraționalul ei. Mai clar spus, încifrează, pentru a potența misterul, ceea ce ni se oferă direct și deschis
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
mare a scos din fântână treizeci de zile: "Câte o vadră de apă ne-ncepută, asta în caz de sete/ Pe lumea ailaltă.". Moș Nicolae cere să se cioplească lada de zestre: "Acum este foarte bucuros că stejarul acela venea/ De minune". Întâmplările cele mai vii, păstrate cu sfințenie în memorie, sunt însă cele legate de revoltă. Țăranii, de sărăcie și, de nedreptățile suferite, se răscoală. Astfel, întâmplarea legată de o goană după curci îi dă poetului prilejul să explice numele Piscului
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
să le facem acasă și, când se putea, ne întâlneam chiar și în pauza de prânz. Ne refugiam în dormitor, prizam câte o sută de grame de parizer și ne pierdeam câte o oră unul în brațele celuilalt. Mezelurile făceau minuni în cuplul nostru, dar știți cum sunt extratereștrii: pretențioși, mofturoși, greu de mulțumit... Numărul trei a forțat trecerea la o nouă generație de meniuri în cel mai perfid mod cu putință; într-o seară, fenomenele atmosferice minunate din patul nostru
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
ca numărul cinci, care din acest punct de vedere era la pământ. Mă tot gândeam că-i bolnav, dar el dădea vina numai pe stresul masteratului. Abia dacă mă înfierbânta puțin, că i se și epuiza stocul de energie. Făceam minuni ca să obțin o reluare și de cele mai multe ori nu merita efortul: nici aceasta nu era de calitate. Și el era genul care face amor pe muzică, dar folosea un CD cu orgă de Bach, ajunsesem să mă simt în pat
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]