15,674 matches
-
non-sociale (păduri, munți stâncoși, mlaștini, deșert etc.); b) interdicții privind consumarea anumitor animale sau plante, utilizarea uneltelor și armelor obișnuite, comunicarea cu ceilalți tineri, contacte sexuale etc.; c) schimbarea aspectului prin vopsire, măști, deghizări (În sensul identificării cu figuri considerate sacre, precum animalele-totem, sufletele strămoșilor, anumite divinități, eroii fondatori etc.); d) supunerea față de un „maestru”, deseori identificat simbolic cu o anume divinitate; e) transmiterea unor cunoștiințe considerate taine constitutive, „secrete” care marchează diferența dintre statutul anterior și noua ipostază socială: aceste
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
ies de 12 ori pentru a dansa În piața satului, În timp ce Okipa Maker Îl imploră pe Lone Man să le fie favorabil. În aceste dansuri apare și Nebunul cel Rău - o figură malefică, distrusă de spirite pentru că a omorât șerpii sacri și a profanat alte obiecte sfinte. Prin dansul și mascaradele sale Nebunul cel Rău (Foolish Evil One) mimează un act sexual cu o mască de femeie (sub care se află tot un bărbat). Okipa Maker Îl alungă folosind pipa magică
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
nimeni, deci ca persoane transfigurate, ca entități sociale cu o identitate și legitimitate aparte. În paralel cu transformarea inițiaților are loc și transformarea comunității. Aceasta reface, În cele cinci zile de ceremonial, istoria mitică fondatoare, intră În contact cu puterile sacre, trăiește spaimele legate de o posibilă victorie a Răului (dacă dansatorii nu Îl Îmbunează pe Hoita, animalele vor rămâne Închise și oamenii nu vor avea ce mânca; dacă cel care conduce ceremonia, dansatorii sau femeile nu reușesc să Îl gonească
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
gest. b) Riturile de ispășire urmăreau eliminarea din corpul social (dar și din cel cosmic) a elementelor impure, care ar putea amenința reluarea, plină de promisiuni benefice, a unui nou ciclu. Acum au loc diverse ceremonii de purificare, cu ajutorul substanțelor sacre precum apa (lustratio) sau focul. Păcatele individuale sau de grup sunt mărturisite În public sau sunt denunțate de cetele rituale de tineri (ca purtători ai energiilor vieții) În fața Întregii comunități. Ucideri ritualice de tipul țapului ispășitor sau alte ofrande și
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Riturile de Învigorare exprimă renașterea forțelor binelui și victoria lor asupra duhurilor malefice. Frecvent, acest mesaj este transmis prin punerea În scenă a bătăliei mitice dintre divinitățile primordiale cu ajutorul unor lupte Între măști. Un alt rit de Învigorare este „căsătoria sacră”, În care regele sau preotul suprem se Însura cu o femeie, reluând În plan ceremonial nunta fecundatoare din Începuturi, acel hieros gamos care a dus la instaurarea ordinii cosmice, a fertilității și bogăției. d) Riturile de bucurie Închid ciclul ceremonial
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
pocnitul din bice, buhaiul etc.) sau sporirea fertilității pământului (astfel, obiceiul „Încurării” cailor aducea În prim-plan, prin cursele de călărie printre ogoare, puterea magică a unui animal cu o bogată mitologie pozitivă - M. Coman, 1983, 1986, 1995). Jucatul cetei sacre (colindători, călușari, drăgaice) În curtea sau casa gospodarului are aceeași funcție magică de transferare a puterilor protectoare asupra oamenilor și a bunurilor acestora; alte rituri vizau purificarea oamenilor și Întărirea lor prin atingerea cu crengile verzi de salcie sau tei
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Ghinoiu, 2001; I. Taloș, 2001). Rituri de trecere modernetc "Rituri de trecere moderne" În lumea modernă, riturile de trecere ale vieții au cunoscut numeroase transformări. După P. Centlivres (1986, pp. 194-197) modernizarea lor implică: a) slăbirea și chiar eliminarea Însemnelor sacrului; b) reducerea rolului semnelor exterioare (costumație ceremonială, podoabe aparte, tatuaje rituale) În marcarea trecerii de la un stadiu la altul; c) reducerea participării Întregii colectivități: În societatea urbană sau marcată de urbanism, obligativitatea participării afectează doar familia, vecinătatea și membrii apropiați
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
neofiți Încastrate În configurații date și acceptate fără a fi gândite, sunt descompuse În unitățile constitutive. Aceste unități sunt izolate și transformate În obiecte de reflecție pentru neofiți, prin procese precum exagerarea componentelor sau disocierea de contextele obișnuite. Comunicarea unor „sacra” (obiecte și cunoștiințe sacre - n. M.C.), precum și alte forme de instrucție esoterică implică trei procese, care nu trebuie concepute drept seriale, ci paralele. În primul rând, reducerea culturii În unități ușor de recunoscut. Apoi, recombinarea lor În modele și forme
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
date și acceptate fără a fi gândite, sunt descompuse În unitățile constitutive. Aceste unități sunt izolate și transformate În obiecte de reflecție pentru neofiți, prin procese precum exagerarea componentelor sau disocierea de contextele obișnuite. Comunicarea unor „sacra” (obiecte și cunoștiințe sacre - n. M.C.), precum și alte forme de instrucție esoterică implică trei procese, care nu trebuie concepute drept seriale, ci paralele. În primul rând, reducerea culturii În unități ușor de recunoscut. Apoi, recombinarea lor În modele și forme fantastice sau monstruoase. În
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
mărturie, a adora un anumit obiect, a performa un anumit ritual, a Îndeplini o promisiune, a obține o consacrare sau a vizita un altar. ș...ț Spațiul procesiunii este linear. ș...ț Procesiunea nu este o mișcare În jurul unui obiect sacru, ci către un anumit loc. Chiar dacă se reîntoarce la punctul de plecare, circuitul ei nu este, În mod obișnuit, unul perfect Închis. Mișcarea este orientată către o destinație, nu către un centru. Participanții nu ocupă un spațiu sacru centrat, ci
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
unui obiect sacru, ci către un anumit loc. Chiar dacă se reîntoarce la punctul de plecare, circuitul ei nu este, În mod obișnuit, unul perfect Închis. Mișcarea este orientată către o destinație, nu către un centru. Participanții nu ocupă un spațiu sacru centrat, ci, mai degrabă, poartă cu ei acel „centru”. În procesiunile ordonate după anumite ierarhii, locul de onoare este la capătul și la sfârșitul șirului procesiunii. (R. Grimes, 1987, vol. XII, p. 1) În sens religios (procesiunea - n. M.C.) este
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
onoare este la capătul și la sfârșitul șirului procesiunii. (R. Grimes, 1987, vol. XII, p. 1) În sens religios (procesiunea - n. M.C.) este un act de suplicare solemnă, efectuat de credincioși sub conducerea clerului, prin trecerea ordonată de la un loc sacru către altul, cu scopul de a stimula devoțiunea, de a reaminti binecuvântarea Domnului, de a-I mulțumi pentru mila Sa și de a cere ajutorul divin. (New Catholic Encyclopaedia, apud C. Flanigan, 2001, p. 37) Parada instituționalizată este adesea caracterizată
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
mișcările carnavalești (paradele de măști și de dansatori specifice carnavalului). Dificultatea identificării unor linii de demarcație inatacabile este relevată și de R. Grimes (1987, vol. XII, p. 1): De obicei, procesiunile și paradele sunt diferențiate prin considerarea primelor ca manifestări sacre și a celor din urmă ca manifestări profane. Distincția nu este foarte utilă, deoarece procesiunile par să penduleze Între aceste domenii, ca și Între alte sisteme de clasificare. Poate că ar trebui să considerăm paradele și procesiunile drept manifestări ale
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
pot apărea ca unități autonome sau ca elemente ale unui alt complex ritualic (procesiunile care precedau sacrificiile din Grecia antică sau procesiunile integrate În sărbătorile calendaristice). Traseul lor poate fi circular (mai ales În procesiunile religioase În care un obiect sacru este scos din altar și plimbat prin comunitate) sau linear (participanții pleacă dintr-un punct pentru a ajunge În alt punct, deseori consacrat: procesiunile care precedă sacrificiile, cele legate de riturile funerare, cele ale breslelor medievale etc.). Ele pot fi
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
14 octombrie), ocrotitoarea capitalei și a Întregii Moldove, Curtea se mută la Trei Ierarhi, biserica unde se află moaștele sfintei. Oamenii domniei instalează aici un palat mobil (saivan), În fapt, o construcție efemeră care figurează simbioza constitutivă dintre putere și sacru. Centrul capitalei nu mai este deci, măcar pentru o vreme, Palatul domenesc, ci chiar reședința sfintei, care-i face domnului „favoarea” de a-l găzdui În propria-i curte. Acesta este terenul unde va avea loc un adevărat „schimb de
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
ceremoniale, anumite sisteme de valori, ierarhii, norme care definesc o anumită ordine socială. Acest lucru este posibil datorită câtorva caracteristici esențiale. În primul rând, caracterul public: spre deosebire de alte ceremonii mai greu accesibile (sau unde accesul este mediat de specialiști ai sacrului sau de reprezentanți oficiali), aceste manifestări se desfășoară În locuri bine cunoscute, deschise oricui, locuri Încărcate de o semnificație culturală Împărtășită de toți participanții (spre exemplu, Arcul de Triumf ca mod de materializare, amintire și consacrare atât a victoriei militare
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
reprezentanți ai clerului și ai instituțiilor Puterii, unități militare, grupuri de sportivi, alte categorii implicate În defilare (pompieri, poliție, elevi etc.), artiști (cântăreți, dansatori, muzicieni, oameni de circ). Mulțimea participanților este dublată de multitudinea simbolurilor care exprimă entitatea colectivă: obiecte sacre (relicve, statui, icoane) sau Însemne ale identității colective (steaguri, pancarte, construcții alegorice și aranjamente florale, costume colorate - care trimit cel mai adesea la imaginile consacrate de tradiție ale reprezentanților „arhetipali” ai comunității). Această mobilizare dezvăluie „puterea demonstrativă a spectacolului unei
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
militare. Uneori, puterea evocativă a construcției existente este dublată de construcții efemere (arcuri de triumf mobile, care alegorice, tribune ornamentate), care aduc un surplus de imagini și referințe legitimatoare. Linearitatea coloanelor exprimă ierarhiile sociale: În fruntea paradei sau aproape de obiectul sacru pus În mișcare de procesiune se află Întotdeauna reprezentanții grupurilor conducătoare. În mijlocul coloanelor, nu rareori Într-o masă indistinctă, sunt plasați cei din categoriile dominate. Analizând documentele adunate timp de trei secole În legătură cu procesiunea „Corpus Christi” din Mexico City, Linda
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
se poate realiza printr-un travaliu simbolic În interiorul unei procesiuni sau parade consacrate sau prin dublarea acesteia printr-o manifestare paralelă. Prima situație poate fi exemplificată prin ambiguitățile procesiunilor religioase. Astfel, Ashley (2001, pp. 55-59) subliniază vulnerabilitatea relicvelor și imaginilor sacre „scoase” din mediul monastic (unde accesul era strict reglementat): documentele istorice arată că, pe durata procesiunii, obiectele sacre puteau genera fie momente de exaltare, vindecare sau pedepsire de tip magic, fie acte de contestare și profanare. În același sens, Schnell
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
o manifestare paralelă. Prima situație poate fi exemplificată prin ambiguitățile procesiunilor religioase. Astfel, Ashley (2001, pp. 55-59) subliniază vulnerabilitatea relicvelor și imaginilor sacre „scoase” din mediul monastic (unde accesul era strict reglementat): documentele istorice arată că, pe durata procesiunii, obiectele sacre puteau genera fie momente de exaltare, vindecare sau pedepsire de tip magic, fie acte de contestare și profanare. În același sens, Schnell (1997) arată cum, În timpul procesiunilor shinto din Japonia, când obiectele sacre sunt scoase din templu și purtate prin
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
istorice arată că, pe durata procesiunii, obiectele sacre puteau genera fie momente de exaltare, vindecare sau pedepsire de tip magic, fie acte de contestare și profanare. În același sens, Schnell (1997) arată cum, În timpul procesiunilor shinto din Japonia, când obiectele sacre sunt scoase din templu și purtate prin comunitate, se creează un interval liminal, În care sunt permise nu numai depășirea unor norme sociale, ci și acte de sancțiune socială. Altfel spus, procesiunea religioasă include elemente ritualice de tip carnavalesc și
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
rândul lor, fără cusături - ce trebuie purtate pe toată durata ceremoniilor, Începând cu momentul În care credinciosul se găsește la o anumită distanță de Mecca (A. Guellouz, 1996, pp. 310-311). De Îndată ce teritoriul căutat a fost atins, de Îndată ce apropierea de centrul sacru a fost realizată, pot fi performate riturile care pregătesc comuniunea cu sacrul: Tawaf - circumambulațiunea. Pelerinul este obligat să Îndeplinească un tawaf constând În Înconjurarea de șapte ori a Ka’abei (templul Kaaba - n. M.C.), salutând de departe sau de aproape
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
cu momentul În care credinciosul se găsește la o anumită distanță de Mecca (A. Guellouz, 1996, pp. 310-311). De Îndată ce teritoriul căutat a fost atins, de Îndată ce apropierea de centrul sacru a fost realizată, pot fi performate riturile care pregătesc comuniunea cu sacrul: Tawaf - circumambulațiunea. Pelerinul este obligat să Îndeplinească un tawaf constând În Înconjurarea de șapte ori a Ka’abei (templul Kaaba - n. M.C.), salutând de departe sau de aproape colțurile (arkan) construcției În formă de cub și, În special, colțul În
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
el-Murwa, doi munți situați la o distanță de 394 de metri unul de altul, Între care a avut loc preumblarea disperată a mamei și copilului abandonați (A. Guellouz, 1996, pp. 311-315). Punctul culminant al pelerinajului este momentul contactului cu centrul sacru, reprezentat aici de muntele Ararat, contact marcat prin rituri de purificare, meditație și rugăciuni: Wuquf - oprirea pe muntele Ararat. Oricare ar fi modalitatea În care pelerinul Își organizează timpul până În cea de-a șaptea zi a lunii dhu-l-hija, În data
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
În timpul pelerinajului și șapte la Întoarcere. Ramy-al-jimar - aruncarea pietrelor. Ultimele trei zile ale pelerinajului sunt consacrate unui ritual mult comentat, deși nu figurează În Coran. Este vorba de a trece, timp de trei zile, prin apropierea a trei pietre, considerate sacre În preislam, situate În Mina, localitate Între Arafat și Mecca, ș...ț și de a azvârli trei pietricele În direcția fiecăreia din ele ș...ț Aceste pietre erau considerate În preislam divinități. Pelerinii politeiști aruncau un număr anume de pietricele
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]