15,310 matches
-
footnote>. În același sens, Mântuitorul Hristos le vorbea ucenicilor despre taina Împărăției cerurilor (Mc. 4, 11), iar Apostolul Pavel despre taina ascunsă de veacuri care s-a revelat prin Iisus Hristos (Rom. 16, 25; Col. 1, 26; Efes. 3, 9). Misterul suferinței ne este dezvăluit pe cruce. Suferința ne este revelată într-o indisolubilă legătură cu iubirea. Pare un paradox, căci am fi tentați mai degrabă să afirmăm că suferința se leagă de păcat, de ură, de necurăție, de minciună, dar
Mitropolia Olteniei by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/175_a_169]
-
plăcerea de a consuma sex (virtual sau real), cât pasiunea modernă de a vorbi despre sex și de a fi în sex printr-un mod pasional de a cunoaște. Pasiunea de a mai vorbi despre sex ca mecanism de incitare, "misterul", "atracția" acestui mecanism se sting prin "descifrarea" sexului de către psihologi și sexologi și prin virtualizarea pornografică modernă. Incitarea virtuală a pornografiei contemporane stinge în om dorința, pasiunea arzătoare de a mai fi în sex, de a mai fi adevărat prin intermediul
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
mari averi domnești”, haiduci în figurație tipică dialoghează cu „copacii-n codru”. Un text antologic reține atenția: cavalcada celor „trei fârtați” din Doina (în fapt, baladă) devine replică eroică a Mioriței, joc de umbre și muzică, într-o atmosferă de mister montan. Fragmentul a fost integrat în Icoane din Carpați. Ceață romantică de legendă, tălăngi sunând din „negre văi”, un toponim enigmatic - „Vadul Rău”, astfel se încheagă o atmosferă. Întoarcerea de la „făgădău”, în decor de argintărie sublunară, stă sub semnul unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287609_a_288938]
-
un limbaj al lui - fiind altceva decât literatura dramatică - și numai cultivând, fie și în exces, acest limbaj există șansa regenerării și a creării de valori ieșite din comun. Utopia lui S. era „remagicizarea teatrului printr-o «neomagie», sub semnul misterului social modern” (Un program teatral). Voia, în orice caz, „un teatru sintetic, dinamic, cu acțiune simultană, alogic, suprarealist” (Pitic-manifest teatral). O bună parte a articolelor lui S. a fost strânsă în volumul postum Teatralitatea teatrului (1981). Nici piesele nu s-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289518_a_290847]
-
când în când. Pe scenă, unde e poftit să își suspine patimile, se simte mai bine ca acasă, între patru pereți. E o farsă pe care trăirea mimată o face realității fruste. O piesă ambițioasă, complexă în intenție, este Președintele, „mister social tragi-comic”. Imagistică expresionistă, luciditate tăioasă și umor absurd, scene improvizate, ca în comedia italiană medievală, flashuri de real și inserări în simbolic. Și încă: pasaje în versuri, efecte sonore, „ritmică alegorică”. Sumedenie de personaje, „personaje corale și speciale”, „personaje
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289518_a_290847]
-
căutătorul de teatru, TTR, 1965, 12; C. Paraschivescu, Un dramaturg inedit: Ion Sava, CNT, 1966, 13; Petru Comarnescu, Ion Sava, pref. Tudor Arghezi, București, 1966; Crin Teodorescu, Ion Sava și remagicizarea teatrului, TTR, 1969, 4; Crin Teodorescu, Ion Sava și misterul social modern, TTR, 1969, 5; Ion Cazaban, Proiectele lui Ion Sava, SCIA, teatru-muzică-cinematografie, 1970, 1; Brădățeanu, Comedia, 309-312; Leon, Umbre, I, 83-89; Ana Maria Popescu, Dramaturgia lui Ion Sava, SCIA, teatru-muzică-cinematografie, 1972, 2; Al. Mirodan, „Măști”, VR, 1974, 4; Ion
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289518_a_290847]
-
-l privește pe fotograf și, dintr-un capriciu inconștient, își crispează degetele incredibil de mici de la picioare, permițându-mi astfel să mă strecor în ziua aceea, să-i simt atmosfera, timpul, culoarea...” Închideam ochii, atât de amețitor mi se părea misterul acelei prezențe copilărești. Copila aceea era... bunica noastră. Da, ea era, femeia pe care am văzut-o în seara cu pricina chircindu-se și începând în liniște să adune cioburile pietrelor risipite pe covor. Uluiți și rușinați, sora mea și
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Probabil că bărbatul acela frumos, impozant, cu mustață falnică și cu ochi mari și liniștiți a întruchipat brusc, prin vreun joc capricios al reveriei amoroase, prezența masculină prefigurată. Și ea a întrebat în rusește - parcă pentru a exprima mai clar misterul neliniștitor al acelei prezențe dorite în taină: „Și cu Félix Faure ce s-a întâmplat?” Charlotte mi-a aruncat o privire rapidă, colorată de un surâs. Apoi a închis cartea pe care o ținea pe genunchi și, suspinând ușor, a
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
pe care cineva, așteptând sosirea salvării, îl înfășurase într-o bucată de ziar. Literele tipărite, fotografiile lipite de carnea sângerândă o făceau aproape neutră... Nu, ceea ce mă răscolea, de fapt, era incredibilitatea vieții. Cu o săptămână în urmă, aflam de misterul lui Beria, de haremul lui de femei violate, omorâte. Acum, de violul franțuzoaicei aceleia în care nu voi putea, parcă, niciodată să o recunosc pe Charlotte. Erau prea multe deodată. Excesul acela mă năucea. Coincidența gratuită, de o evidență absurdă
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
alt cuvânt ar fi fost de prisos. M-am așezat pe dale, închizând ochii. Simțeam în mine densitatea vibrantă a tuturor acelor vieți. Și, fără să încerc să-mi formulez gândul, am murmurat: - Ghicesc climatul zilelor și morții lor. Și misterul acelei nașteri la Biarritz, în 26 august 1861. Inimaginabila individualitate a acelei nașteri, tocmai la Biarritz, în ziua aceea, cu mai mult de un secol în urmă. Și simt fragilitatea chipului dispărut în 10 mai 1969, o simt ca pe
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Barth comentează Ex 3,14 că pe o relatare a întâlnirii dintre Dumnezeu și Moise în care Dumnezeu, reînnoindu-și legământul făcut cu patriarhii, răspunde cu bunăvoință așteptării lui Moise, dar refuză să-i comunice numele său, să-i dezvăluie misterul „eului” sau, căci „nu putem să-l numim pe Dumnezeu cum numim ființele și lucrurile create. Pentru a-l numi pe Dumnezeu, trebuie să folosim numele pe care și-l da El însuși”3. Dumnezeu se apropie de Moise prin
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Răspunsul este: „Voi fi cu tine”, „Eu sunt cine sunt”. Barth critică traducerea din Septuaginta, egÀ eimi ho Àn, care ar putea fi înțeleasă (și a și fost înțeleasă) că o definiție obiectivă a lui Dumnezeu, a identității lui, a misterului lui, trădându-se astfel litera și spiritul textului ebraic. Căci, de fapt, Dumnezeu refuză să îndeplinească cererea lui Moise de a-i revelă numele său propriu, făcându-i-se însă cunoscut că Acela care îl trimite, care alege pe Israel
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
asupra formei gramaticale: persoană a 3-a a imperfectului formei de bază a verbului „a fi” într-o formă arhaica. În schimb, traducerea ecumenica (TOB) atribuie acestui nume o origine preisraelită și un sens ce scăpa oricărei interpretări, oglindă a misterului lui Dumnezeu, ca și ’Ehyeh ’ašer ’ehyeh, care apare că o explicație doctrinala a celui dintâi. 1.2.4. Dicționare ale limbilor biblice • F. Brown, S.R. Driver, C.A. Briggs, A Hebrew and English Lexicon of the Old Testament based
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
și Numele lui All"h”, enumeră 31 de nume cu referințe la textul coranic sau doar cu mențiunea „frecvent” sau „foarte frecvent”. Această enumerare este urmată de o concluzie, formulată în termeni teologici: dumnezeirea în esență sa rămâne învăluita în mister, este una și incomunicabila, iar numele ei propriu este All"h; atributele de atotștiința și atotputernicie privesc știință și puterea lui Dumnezeu ad extra. În continuare, articolul prezintă elaborarea teologiei sunnite, cu izvoarele ei: Coran, ≤adÖ și tafsr
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
spre această versiune remarcabilă, ale cărei calități principale ar fi: parfumul arhaic ce nu întuneca însă claritatea sensului, strădania permanentă spre elegantă și frumusețe, întrucât acestea conferă pregnanta mesajului cărții, preocupare pentru păstrarea polisemiei unor cuvinte spre a nu spulberă misterul versetelor ce le conțin. Scurtă introducere pare să-l arate pe acest traducător foarte exigent și realist ca fiind oarecum sceptic cu privire la reușită întreprinderii sale. E vorba, credem, de insatisfacția oricărui traducător onest care s-a luptat cu textul precum
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
traducătorii Septuagintei nu au voit neapărat să transforme expresia într-o definiție ontologica a dumnezeirii; pur și simplu limba greacă nu le permitea altă opțiune. Multe limbi însă pot traduce literal expresia ebraica păstrându-i toată polisemia și conotația de mister. În orice caz, limba noastră o poate face. Deși patru dintre traducerile românești au pornit de la versiunea Septuagintei, ele diferă în transferarea participiului prezent ho Àn. Iar cele care au pornit de la originalul ebraic au avut probabil în vedere lectură
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
eu” (doar În 8,58) (C); „Je Suiș” (BJ); „I am he” (În 8,24.28; 18,5), „I am” (8,58) (RSV) Doar în Evanghelia după Ioan, Isus își dă acest nume care aduce aminte de revelarea plină de mister a numelui divin în Ex 3,14282: EgÀ eimi („Eu sunt”): densitatea lui ontologica e indicată de efectul produs asupra acelora care îl aud. Exegeții 283 au identificat cu certitudine patru pasaje care îl conțin: - ...eàn gàr mg pisteúQte hóti
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
7.2. Emmanouel șhó estin methermQneuómenon Meth’ hQmÄñ ho theósț: „Emanuel, care se tălmăcește «Cu noi este Dumnezeu»” (Mt 1,23; cf. Is 7, 14 -‘Imm"nó ’Pl): Emanuil (toate traducerile românești). Numele ebraic scris grecește este explicat: el descrie misterul Întrupării, prin care Dumnezeu a venit să locuiască printre oameni. 3.2.2.7.3. ho díkaios: „Cel Dirept” (SC); „Cel Drept” (Blaj, BVA, G-R, BS); „Cel Neprihănit” (C); „Iustus” (Vg); „le Juste” (BJ); „the Righteous One” (RSV). - În Fp
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
s-a simțit atrasă de lumina Mediteranei în urma imaginilor afectiv-fantastice vizualizate ca urmare a lecturii, și de dorința întoarcerii la considerația chineză a picturii - care constituie obiectul unui adevărat cult pentru că, în ochii chinezului, arta picturală este cea care dezvăluie misterul universului. Participarea la spectacolul oferit de necuprinsul luminii mediteraniene pentru un pictor nu poate fi oferită decât de reîntâlnirea cu albul imaculat al hârtiei de acuarelă, în care se întrevăd Cuprinsul și Necuprinsul. Considerația și aderarea la gândirea daoistă care
Memoria acuarelei by Viorica Topora? () [Corola-publishinghouse/Science/84080_a_85405]
-
ai universului ritual pornește de la o constatare și conduce la o declarație de principii. Într-adevăr, atât etnografii care au investigat societățile non-moderne, cât și folcloriștii preocupați de enclavele ce păstrau urmele unor culturi tradiționale sau savanții care au descifrat misterele societăților antice au observat că, În majoritatea zdrobitoare a cazurilor, cele două forme culturale sunt strâns legate. Natura acestei legături este, firește, deosebit de complexă: În foarte multe situații, mitul și ritul sunt performate simultan. Există Însă cazuri În care mitul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
mistice, i.e. „alegerea” persoanei În cauză printr-o decizie obscură a spiritelor (făcută vizibilă celorlalți membrii ai colectivității prin crize, vise, transă, malformații etc.). Practicarea magiei este legată de parcurgerea inițiatică a unui traseu ocult de revelații. Participarea la aceste mistere oferă descoperirea realității de dincolo de cunoașterea umană și, odată cu aceasta, un ansamblu de tehnici de controlare a fenomenelor naturale și supranaturale. În felul acesta, magia devine „puternică și periculoasă, deci antisocială, ilegală, clandestină” (Ph. Steven Jr, 1996, vol. IV, p.
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
sau brokerilor). Dintr-o altă perspectivă, S. During (2002, p. 1) susține că magia laică constă În „magia produsă tehnologic, care declanșează spectacole și efecte speciale”. Aceste forme moderne ale magiei, care cuprind toate manifestările artistice care stârnesc uimirea și misterul, de la numerele de prestigiditație de la circ, până la efectele speciale din filme, se caracterizează prin crearea unui nou tip de credință: În absența dimensiunii religioase (a sacrului), credința În „puterea” acestei magii se Întemeiază pe fabricarea miraculosului și menținerea unei iluzii
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Yves Bonnefoy (coord.), Dictionnaire des mythologies et des religions des sociétés traditionnelles et du monde antique, Flammarion, Paris Eliade, Mircea, 1976, Occultisme, sorcellerie et modes culturelles, Gallimard, Paris Eliade, Mircea, 1981, Istoria credințelor religioase I: de la epoca de piatră la misterele din Eleusis, Editura Științifică și Enciclopedică, București Eliade, Mircea, 1986, Istoria credințelor religioase II: de la Gautama Budha până la triumful creștinismului, Editura Științifică și Enciclopedică, București Eliade, Mircea, 1987, „Initiation”, În Mircea Eliade (coord.), The Encyclopedia of Religion, MacMillan, New York Eliade
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
romantice mai vechi între cultură și civilizație. Ultima ar satisface nevoile existenței omului „întru imediat, autoconservare și securitate”, fiind prin urmare nedefinitorie pentru natura umană. Omul și-a manifestat felul său de a fi aparte numai acolo unde trăiește „întru mister și revelare”. Iar aceasta se petrece exclusiv în planul culturii. Pe linia sustragerii activității spiritului de sub imperiul rațiunii, B. distinge două moduri de cunoaștere, „paradisiacă” și „luciferică”. Întâia s-ar mulțumi să reducă numeric „misterele”, anulând o parte dintre ele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]
-
numai acolo unde trăiește „întru mister și revelare”. Iar aceasta se petrece exclusiv în planul culturii. Pe linia sustragerii activității spiritului de sub imperiul rațiunii, B. distinge două moduri de cunoaștere, „paradisiacă” și „luciferică”. Întâia s-ar mulțumi să reducă numeric „misterele”, anulând o parte dintre ele. E demersul științei și al gândirii raționale în genere, darul acordat de Dumnezeu lui Adam, în rai, să numească și să clasifice făpturile și lucrurile. Cunoașterea „luciferică”, dimpotrivă, înmulțește și amplifică „misterele”. Urmează, așa cum sugerează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]