19,653 matches
-
care apoi se uda cu apă astfel încât să se bătătorească mai bine și să poată rezista în timp. Un astfel de perete odată consolidat era greu de disetrus. Toamna, după terminarea lucrărilor agricole, începea munca torcătoarelor din sat.La războaie obișnuite de la sate, se Țeseau pături de lâna. Lâna provenea din gospodăriile proprii, dar cânepa se cumpăra din satele apropiate: Pojejena, Sichevița, Moldova Nouă.Pentru cămășile din acele vremuri se urma un proces de prelucrare specifice.Lâna era spălată mai întâi
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
despre configurație, semnificațiile ori denumirile obiceiurilor din Banat apar ,aproape sistematic, în finalul capitolelor ori în note. Tot sistematic, introducerea lor se realizează prin recursul la formule de conexiune de genul: prin părțile Banatului însă, tot atunci, româncele din Banat obișnuiesc( s.m., O.H.) sau, pur și simplu, în Banat este datina de... și urmează relatarea unei practice complet diferite în raport cu ceea ce fusese documentat anterior. Pe vremuri se făceau șezători toamna până-n primăvară, între posturi( până la postul Paștelui, pânăn Sântoader).Se
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
așează patru lumânări, care se aprind pe rând, duminică de duminică, până în Noaptea de Ajun. Lumânările simbolizează lumina adusă pe pământ de Iisus Mântuitorul, fiind un simbol al speranței. Pentru a îndulci așteptarea Crăciunului, în comunitățile de germani se mai obișnuiește să se facă un calendar de Advent - „Adventskalender”. Calendarul conține câte o ferestruică pentru fiecare zi care a mai rămas până la Crăciun, în spatele căreia copiii vor găsi câte o jucărie, dulciuri sau imagini din istoria Nașterii. Tot în prima zi
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
prefera cu siguranță să meargă la restaurantul japonez de pe strada Sainte-Anne. CÎnd se va duce la cumpărături, va lua, pentru orice eventualitate, și cîteva cutii cu fileuri de scrumbii În vin alb muscadet, niște „Connetables“, marca aceea cu care se obișnuise Delphine. În cea mai recentă dintre scrisori, compusă În Caffé Greco, Delphine scria: „Dacă ai fi aici, am sta de vorbă ore Întregi, așa că explică-mi de ce nu-ți pot scrie scrisori lungi, compun unele superbe În reveriile mele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
și fantasme. Asceza lui nu era un sacrificiu vag creștin În vederea cîștigării unui plus de suferință, chiar dacă suferința nu lipsea din tablou. Trăind noaptea, se abținea să-și petreacă zilele pe stradă: „Cunoaștem“, i-ar fi spus Karl Abraham, „sensul obișnuit de simbol genital al străzii“. Înverșunîndu-se să lucreze noaptea - mai mult visa cu ochii deschiși decît lucra - Îi era Îngăduit să trăiască o viață mai intensă decît aceea pe care ar fi cunoscut-o dacă ar fi adoptat orarul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
pe linia de plutire un submarin spart de o coliziune, pentru curajoșii soldați norvegieni care au sabotat uzina În care se producea apa grea de care aveau nevoie nemții, pentru aviatorul englez Bader, care Își pierduse ambele picioare, dar se obișnuise atît de bine cu protezele Încît dansa și juca tenis Înainte de a-și relua serviciul În 1940, devenind unul dintre așii din Royal Air Force. Îi respectam pe Schliemann, care descoperise comoara lui Priam, sau pe doctorul Schweitzer care construise un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Mai ai mulți morți de felul ăsta de scos la iveală?“. CÎnd am făcut prima vizită medicală la colegiu, am fost speriat să văd atîția băieți În pielea goală: zeci și zeci de băieți. Eu Îmi păstrasem chiloții. Nu eram obișnuit cu vizitele medicale la școală. Nu la școala doamnei Marie-Isaure aș fi putut vedea așa ceva. Acum aveam unsprezece ani și locuiam Într-un oraș care avea aeroport internațional și număra mai mult de o sută de săli de cinema, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
de vînt, cu privirea pură a unui tînăr creștin. Doar n-am să scriu cu markerul permanent pe peretele camerei: „Ah, de ce nu m-am culcat cu Maryse!“. Eram fiul lui Franz Weyergraf, poate că ar fi timpul să mă obișnuiesc cu ideea. Nu eram fiul lui Casanova și nici al lui D.H. Lawrence, niște oameni cu un profil nevrotic mai Înspăimîntător decît cel al tatei. N-aș fi suportat să am un alt tată decît cel pe care-l aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
le place să se simtă iresponsabili - și rareori am făcut amor sub un castan sau arțar, Înconjurat de caprifoi Înflorit ori de plante din grădina de zarzavat, sau În zăpezile veșnice, și totuși vederea zăpezii e Întotdeauna excitantă! M-am obișnuit cu saltelele, cu sălile de baie și cu terasele pe care poți mai apoi să bei un pahar admirînd priveliștea, de pildă la Hôtel Eden au Lac de la Montreux sau la Albergo Le Sirenuse din Positano, două locuri unde Delphine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
educația. Eram jenat să constat că Își Închipuia că eram de acord cu el. O fi bănuit oare vreodată că Înțelegerea noastră era doar de fațadă? Nici măcar nu-și imagina că aș putea fi de altă părere decît el. Se obișnuise să mă vadă că Încuviințez tot ce spunea. Dacă i-aș fi fost prieten În loc de fiu, i-aș fi spus: „Gata cu emfaza. Nu te mai refugia În spatele certitudinilor care nu sînt ale tale, ci ale unei religii căreia Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
păzit de orice rău, un loc în care oamenii trăiesc sub semnul respectului față de valorile morale”, crede Cécile, care și-a făcut deja o colecție de icoane și sculpturi în lemn pe teme religioase. Singurul lucru cu care s-a obișnuit mai greu este zgomotul „asurzitor” din centrele comerciale și traficul infernal de la orele de vârf. Mamadou vrea să demonstreze, prin teza lui de doctorat, că paternitatea asupra rap-ului aparține Africii și că „negrii fac rap-ul”. A ascultat și
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
în ticăloși (VI 60) la constatarea că, dacă locuitorii din Sinope l-au condamnat la exil, în schimb el i-a condamnat pe aceștia să rămână acolo (VI 49), de la motivarea gestului de a cerși de la statui pentru a se obișnui să fie refuzat (VI 49) la alungarea ascultătorilor găunoși veniți în grabă să-l audă ciripind, dar defel dornici să asculte cuvinte serioase (IV 27). Două dintre interludiile consacrate întâlnirilor dintre Diogene și alți oameni de vază ai timpului sunt
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
un ins obsedat de ideea de libertate. Exilatul din Sinope, izgonit pentru falsificare de bani, apare la banchetul lui Aristodem desculț, cu o manta veche, largă și zdrențăroasă, un băț grosolan și o desagă, fără a arbora însă atitudinea umilă obișnuită la cei dependenți de generozitatea altora (p. 107). Diogene îl interpelează pe Aristip pentru faptul că acceptă o poziție de subordonare față de amfitrion : Salut pe filosoful Aristip. Nu și pe sclavul Aristip, care s-a așezat la coada mesei ca să
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
să-i anunțe Clitem nestrei sosirea soțului deoarece ea nu este încă pregătită să intre în rol (I, p. 349). Spre a fi mai bine înțeles, Agamemnon recurge la o aserțiune atribuită lui Cezar, expresie a atitudinii decise a comandantului obișnuit cu succesele : Dacă s-ar fi întors cel care a plecat ar fi spus totul într-o singură locuțiune : veni, vidi, vici (I, p. 349). Referința livrescă, subliniat anacronică, declanșează doar comentariul disprețuitor pe marginea replicii care nu sună prea
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
știe că există un ochi care l privește mereu (II, p. 632). Nu întâmplător, s-ar zice, privirea arzătoare îl caracterizează și pe mistrețul cu care Marghioala se identifică, sălbăticiunea gonind mândră și liberă, spre dezorientarea făpturilor de condiție inferioară, obișnuite cu mocirla din preajmă : El ne urmărește cu ochiul lui de fosfor... O să ne înecăm în lături, căutând să fugim de-aici, ca niște șobolani (III, p. 645). Unele argumente întrebuințate de personajele antice reapar și în versiunea din secolul
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
și grave ale vieții (p. 16). Muritorii stăpânesc un spațiu care exprimă o ordine interioară implicită dacă știu să-l păstreze fără a transgresa legile fixate (p. 20). Într-o lume unde zeii descind rar, eroii capătă răspunderi și se obișnuiesc cu opțiunile fundamentale care duc spre prăbușiri ori jertfe (p. 21). Exponent al acestui loc în care se creează în libertate, Sofocle reprezintă și timpul său, de geneze în spirit, de afirmare a individului (p. 29). Pentru autoare, el interpretează
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Julián Carax. — Un prieten de-al tău? M-am surprins Încuviințînd. — Cam așa ceva. — Va trebui să mi-l prezinți. În seara asta, dacă vrei. Am ieșit din universitate sub un cer vinețiu. Umblam fără nici o țintă, mai mult ca să ne obișnuim fiecare cu pașii celuilalt decît ca să ajungem undeva. Ne-am refugiat În singurul subiect pe care Îl aveam În comun, fratele ei Tomás. Bea vorbea de el ca de un străin la care ții, dar pe care abia dacă Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
numai o clipă. Isaac lăsă să-i scape un pufnet de Înfrîngere și o examină pe Bea pe Îndelete, cu o suspiciune polițienească. — Dumneata știi că umbli În compania unui debil mintal? o Întrebă. Bea zîmbi politicos. — Încep să mă obișnuiesc cu ideea. — Divină neprihănire. Știi regulile? Bea Încuviință. Isaac protestă În șoaptă și ne lăsă să intrăm, cercetînd, ca Întotdeauna, Întunericul străzii. — Am vizitat-o pe fiica dumitale Nuria, am spus ca din Întîmplare. E bine. Muncește mult, dar e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
care, peste ani, avea să devină celebru: Sigmund Freud. Miquel Moliner, care, grație defunctei sale mame, citea și scria În germană la perfecție, poseda mai multe volume de scrieri ale doctorului vienez. Terenul său favorit era acela al interpretării viselor. Obișnuia să Întrebe oamenii ce-au visat, pentru a trece apoi la o diagnosticare a pacientului. Spunea mereu că are să moară tînăr și că nu-i păsa de asta. De atîta gîndit la moarte, credea Julián, sfîrșise prin a găsi În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
alta. Nu știu dacă prietenii tăi or să vrea să vin și eu cu voi... — A fost ideea lor. Ce zici? Începînd din acea zi, Javier venea cu ei, din cînd În cînd, după ce termina treburile ce-i fuseseră Încredințate. Obișnuia să rămînă tăcut, ascultînd și privindu-i pe ceilalți. Aldaya se temea puțin de el. Fernando, care trăise pe pielea lui disprețul celorlalți ca urmare a originii sale modeste, se topea În amabilități cu enigmaticul copil. Miquel Moliner, care Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
nu-i fata mea. — Atunci cîștig-o Înainte s-o ia altcineva, mai ales un soldățel de plumb. — Dumneata vorbești de parcă Bea ar fi un trofeu. Nu, de parcă ar fi o binecuvîntare, mă corectă Fermín. Uite cum stau lucrurile, Daniel. Destinul obișnuiește să stea la cotitură. Parcă-i un borfaș, o știoarfă sau un vînzător de lozuri: cele trei incarnări ale sale cele mai bătătoare la ochi. Dar ceea ce nu face sînt vizitele la domiciliu. Trebuie să te duci tu după el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
cu mult sub valoarea sa de piață. Nimeni nu mai pătrunsese pe proprietate mai bine de zece ani. PÎnă azi, a spus Bea, după care s-a adîncit din nou Într-una din tăcerile ei. Cu timpul, aveam să mă obișnuiesc cu ele, să o văd Închizîndu-se undeva departe, cu privirea rătăcită și cu glasul În retragere. — Aș vrea să-ți arăt locul ăsta, știi? Aș vrea să-ți fac o surpriză. CÎnd l-am auzit pe Casasús, mi-am zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
care mă intrigă pe mine cel mai mult. Don Manuel susține că, la lăsarea serii, un omuleț tremurător a sosit În compania unor agenți de poliție. Era domnul Fortuny. După el, ăsta e singurul lucru cu care nu te poți obișnui niciodată, momentul cînd cei apropiați vin să identifice trupul unei ființe iubite. Don Manuel zice că e o situație pe care n-o dorește nimănui. După el, cel mai rău e atunci cînd mortul e o persoană tînără și părinții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
un Fermín mai bine acoperit cu carne și păr, probabil cu cincisprezece-douăzeci de ani mai tînăr. A doua prezenta chipul unei femei cu ochii Închiși și cu pielea de marmură. Mi-au trebuit cîteva secunde s-o recunosc, Întrucît mă obișnuisem s-o văd În semiîntuneric. Un om al străzii asasinează o femeie În plină zi Barcelona/ agenții (Redacție) Poliția caută un om al străzii care a asasinat-o azi după-amiază, cu lovituri de cuțit, pe Nuria Monfort Masdedeu, În vîrstă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
asta. — Te asigur... — Nu-i nevoie, Daniel. Știu că spui adevărul, spuse Isaac, scoțînd un plic din buzunarul pardesiului. În seara dinainte să moară, Nuria a venit să mă vadă, așa cum făcea cu ani În urmă. Îmi aduc aminte că obișnuiam să mergem să mîncăm Într-o cafenea de pe strada Guardia, unde o duceam de mică. Uneori, ea Îmi povestea despre munca ei, fleacuri, chestii pe care i le povestești unui străin În autobuz... Odată mi-a spus că Îi părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]