15,674 matches
-
trei pietricele În direcția fiecăreia din ele ș...ț Aceste pietre erau considerate În preislam divinități. Pelerinii politeiști aruncau un număr anume de pietricele În direcția lor, În semn de venerație (A. Guellouz, 1996, pp. 317-319). Aceste călătorii către locașuri sacre au fost clasificate de antropologi (S. Coleman, 2001, p. 11446; D.F. Eikelman, 1996, p. 423; E. Turner, 1987, pp. 328-330) după mai multe criterii: a) pe o axă geografică, putem distinge Între pelerinajele pe distanțe mici și cele de mare
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
comportament laic și religios se amestecă, precum și variate tipuri de pelerinaje la locuri considerate semnificative de participanți, locuri care generează comportamente ritualice analoage celor religioase - chiar dacă acel loc și acea semnificație nu sunt incluse de sistemele religioase În geografia lor sacră; e) pe o axă istorică, pelerinajele de tip arhaic (călătorie pe jos, Însoțită de mari riscuri) pot fi separate de cele moderne (călătorii organizate și/sau protejate de instituții specializate). Într-o tipologie mai elaborată, A. Morinis (1992, pp. 10-13
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
află un loc de cult plasat Într-un anumit punct geografic. Acest loc a dobândit o reputație care atrage pelerinii. (A. Morinis, 1992, p. 4) Pelerinajul implică mișcarea unui individ sau grup, care Își părăsește casa, sub impulsul unui ideal sacru. În cele mai multe cazuri, pelerinajul implică o călătorie către un loc care a fost sanctificat de prezența sau acțiunea fie a unei divinități, fie a unei figuri umane sfinte. (S. Coleman, 2001, p. 11445) Pelerinajul este practica unei călătorii către un
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
către un loc care a fost sanctificat de prezența sau acțiunea fie a unei divinități, fie a unei figuri umane sfinte. (S. Coleman, 2001, p. 11445) Pelerinajul este practica unei călătorii către un loc precis, unde se crede că puteri sacre sau spirituale aparte devin accesibile. Fiecare pelerinaj implică un scop anume și eforturi pentru atingerea lui. Destinațiile pelerinajelor sunt centre sacre sau regiuni care au o mitologie și o istorie bogate. Experiențele pelerinilor pe durata călătoriei pot cuprinde căutări spirituale
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
S. Coleman, 2001, p. 11445) Pelerinajul este practica unei călătorii către un loc precis, unde se crede că puteri sacre sau spirituale aparte devin accesibile. Fiecare pelerinaj implică un scop anume și eforturi pentru atingerea lui. Destinațiile pelerinajelor sunt centre sacre sau regiuni care au o mitologie și o istorie bogate. Experiențele pelerinilor pe durata călătoriei pot cuprinde căutări spirituale și transformări ale personalității, dar și plăceri sau obstacole mai pământești. (A.G. Gold, 1997, p. 359) În toate religiile, pelerinajul este
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
universale ale pelerinajului. (I. Reader, 1993, p. 8) La o privire transversală, observăm că pelerinajul implică un anumit număr de elemente constitutive. Diferitele tipologii propuse au puncte de convergență și puncte de divergență: mișcarea, caracterul popular, locul care concretizează puterea sacră (S. Coleman, J. Elsner, 1995, pp. 205-210); drumul, ritul de la capătul drumului, mutația spirituală, sărbătoarea (A. Dupront, 1987, pp. 369-370); plecarea, călătoria, Întâlnirea cu locul sfânt, Întoarcerea (L. Kaelber, 2002, p. 58). În esență, componentele structurale ale pelerinajului sunt: locul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
S. Coleman, J. Elsner, 1995, pp. 205-210); drumul, ritul de la capătul drumului, mutația spirituală, sărbătoarea (A. Dupront, 1987, pp. 369-370); plecarea, călătoria, Întâlnirea cu locul sfânt, Întoarcerea (L. Kaelber, 2002, p. 58). În esență, componentele structurale ale pelerinajului sunt: locul sacru (ca scop al călătoriei și agent al transformării), călătoria (ca sumă a acțiunilor Îndeplinite pentru atingerea țelului pelerinajului) și pelerinii (ca actori ai călătoriei și subiecte ale transformării spirituale). Centrul sacru Spre deosebire de călătoriile obișnuite, pelerinajul este o călătorie care trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
58). În esență, componentele structurale ale pelerinajului sunt: locul sacru (ca scop al călătoriei și agent al transformării), călătoria (ca sumă a acțiunilor Îndeplinite pentru atingerea țelului pelerinajului) și pelerinii (ca actori ai călătoriei și subiecte ale transformării spirituale). Centrul sacru Spre deosebire de călătoriile obișnuite, pelerinajul este o călătorie care trebuie să provoace o experiență ieșită din comun; o asemenea transfigurare nu ar putea avea loc dacă la capătul periplului nu s-ar afla un loc (considerat a fi) dotat cu calități
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Fecioarei Maria În lumea creștină și care fac obiectul pelerinajelor au drept punct de atracție o statuie sau icoană făcătoare de miracole - precum lăcașurile de la Chartes sau Rocamadour (Franța), Guadalupe sau Montserat (Spania), Catamarca (Argentina) sau Tachira (Venezuela). Acest loc sacru poate fi marcat de un simplu obiect natural (stâncă, izvor, trunchi de copac) sau de un construct uman (de la altarul primitiv săpat În piatră, până la impunătoare monumente de arhitectură). Acest loc sacru este, În termenii lui Mircea Eliade, dovada și
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Spania), Catamarca (Argentina) sau Tachira (Venezuela). Acest loc sacru poate fi marcat de un simplu obiect natural (stâncă, izvor, trunchi de copac) sau de un construct uman (de la altarul primitiv săpat În piatră, până la impunătoare monumente de arhitectură). Acest loc sacru este, În termenii lui Mircea Eliade, dovada și recipientul unei hierofanii: el Încorporează puteri ieșite din comun, deoarece aici o divinitate și-a revelat prezența și puterea. Dintr-o perspectivă mai nuanțată, A. Dupront (1987, p. 380) consideră că aceste
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
un anumit loc și materializarea divinității Într-un anumit obiect); b) escatologii (revelații ale lumii de dincolo); c) evenimente istorice extraordinare; d) decizii ale puterii politice (manipularea, pentru obținerea de capital simbolic, a monumentelor, cimitirelor, instituțiilor Puterii). Spre deosebire de alte locuri sacre, precum templele, bisericile sau moscheile obișnuite, centrele spre care tind pelerinajele dețin un surplus de putere, concretizată cel mai adesea prin miracole. De obicei, este vorba despre un miracol inițial, prin care o anumită divinitate s-a arătat direct, Într-
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
M.C.) sunt sfinți terapeuți. Și sunt invocați nu numai pentru vindecarea oamenilor, ci și pentru Înmulțirea vitelor și ocrotirea recoltelor” (F. Lebrun, 1995, p. 115). Zvonurile despre aceste miracole atrag valuri succesive de pelerini, care transmit versiuni legendare despre centrul sacru și despre puterile sale ieșite din comun. Ulterior, centrul sacru este „instituționalizat”, atât prin recunoașterea și canonizarea lui, cât și prin apariția unor specialiști ai sacrului, care gestionează accesul la centrul originar, prin instituirea de norme și reguli, prin construirea
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
vindecarea oamenilor, ci și pentru Înmulțirea vitelor și ocrotirea recoltelor” (F. Lebrun, 1995, p. 115). Zvonurile despre aceste miracole atrag valuri succesive de pelerini, care transmit versiuni legendare despre centrul sacru și despre puterile sale ieșite din comun. Ulterior, centrul sacru este „instituționalizat”, atât prin recunoașterea și canonizarea lui, cât și prin apariția unor specialiști ai sacrului, care gestionează accesul la centrul originar, prin instituirea de norme și reguli, prin construirea de clădiri, În scop religios sau cu substrat practic (pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
despre aceste miracole atrag valuri succesive de pelerini, care transmit versiuni legendare despre centrul sacru și despre puterile sale ieșite din comun. Ulterior, centrul sacru este „instituționalizat”, atât prin recunoașterea și canonizarea lui, cât și prin apariția unor specialiști ai sacrului, care gestionează accesul la centrul originar, prin instituirea de norme și reguli, prin construirea de clădiri, În scop religios sau cu substrat practic (pentru cazare, tratament, comerț). În timp, cultul local se dezvoltă și cunoaște forme ritualice specifice care, la
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
substrat practic (pentru cazare, tratament, comerț). În timp, cultul local se dezvoltă și cunoaște forme ritualice specifice care, la rândul lor, solicită medierea oferită de oficianți inițiați, despre care se crede că dețin, În urma contactului permanent cu „centrul”, anumite secrete sacre. Noul construct ceremonial atrage valuri de pelerini și facilitează crearea unei mitologii bine individualizate a acelui „loc” (A. Dupront, 1987; Ph. Davis, J. Boles, 2003; J. Sumption, 1975; M.T. Swartz, 1998). Unul dintre elementele prin care un loc este sacralizat
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
revelație personală, oracolul presupune solicitarea unui agent uman, un ansamblu de rituri pentru aflarea răspunsului, un grup de specialiști care să traducă manifestarea divină și un loc, considerat favorabil pentru asemenea acțiuni. Altfel spus, oracolele reproduc structura și funcționarea centrului sacru din sistemul pelerinajelor. Oracolul reprezintă o anticameră a hierofaniei și a minunii produse de divinitate. Miracolul constă În apariția divinității și În intervenția ei (de obicei, Împotriva legilor firii sau societății - vindecări ale unor boli incurabile, readucerea din moarte, desemnarea
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
transformă, prin revelarea sa, din antecedent În precedent, din efect În cauză). Ca și miracolele, oracolele pot să funcționeze ca manifestări religioase autonome, impredictibile și nelocalizate Într-un anume loc. Totuși, cel mai adesea, ele sunt asociate cu anumite centre sacre și, prin aceasta, cu anumite cicluri ceremoniale. Puterea de atracție a locului În care forțele divine se revelează, precum și speranța că, prin ajutorul acestora, indivizii și comunitățile pot scăpa de povara unor situații nefericite declanșează numeroase pelerinaje către acel centru
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
și, prin aceasta, cu anumite cicluri ceremoniale. Puterea de atracție a locului În care forțele divine se revelează, precum și speranța că, prin ajutorul acestora, indivizii și comunitățile pot scăpa de povara unor situații nefericite declanșează numeroase pelerinaje către acel centru sacru și, mai ales, nenumărate așteptări, speranțe, trăiri și transformări interioare. Centrul sacru este frecvent asociat cu o „urmă” concretă a revelației puterii divine. Povestirile despre miracolul inițial nu sunt suficiente pentru a-i asigura o permanentă actualitate. Puterea sacră este
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
În care forțele divine se revelează, precum și speranța că, prin ajutorul acestora, indivizii și comunitățile pot scăpa de povara unor situații nefericite declanșează numeroase pelerinaje către acel centru sacru și, mai ales, nenumărate așteptări, speranțe, trăiri și transformări interioare. Centrul sacru este frecvent asociat cu o „urmă” concretă a revelației puterii divine. Povestirile despre miracolul inițial nu sunt suficiente pentru a-i asigura o permanentă actualitate. Puterea sacră este și trebuie perpetuată și „arătată” În obiecte. Așa apar relicvele. Aceste obiecte
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
centru sacru și, mai ales, nenumărate așteptări, speranțe, trăiri și transformări interioare. Centrul sacru este frecvent asociat cu o „urmă” concretă a revelației puterii divine. Povestirile despre miracolul inițial nu sunt suficiente pentru a-i asigura o permanentă actualitate. Puterea sacră este și trebuie perpetuată și „arătată” În obiecte. Așa apar relicvele. Aceste obiecte sacre au câteva caracteristici comune. Întâi, ele sunt În mod intrisec umane, deoarece reprezintă fie rămășițe ale unor oameni, fie lucruri făurite de oameni. ș...ț În
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
este frecvent asociat cu o „urmă” concretă a revelației puterii divine. Povestirile despre miracolul inițial nu sunt suficiente pentru a-i asigura o permanentă actualitate. Puterea sacră este și trebuie perpetuată și „arătată” În obiecte. Așa apar relicvele. Aceste obiecte sacre au câteva caracteristici comune. Întâi, ele sunt În mod intrisec umane, deoarece reprezintă fie rămășițe ale unor oameni, fie lucruri făurite de oameni. ș...ț În al doilea rând, relicvele și imaginile care servesc drept obiecte de cult sunt considerate
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
În al doilea rând, relicvele și imaginile care servesc drept obiecte de cult sunt considerate miraculoase, fie prin asocierea cu anumite evenimente, fie pentru că ele evocă admirația și credința. O a treia caracteristică a relicvelor și imaginilor venerate, În contrast cu locul sacru, este mobilitatea lor” (M. Nolan, S. Nolan, 1989, pp. 160-161; A. Morinis, 1992, p. 6; J.S. Strong, 1987, vol. XII, pp. 275-281). În speranța de a perpetua miracolul inițial, pelerinii „descompun” locul sacru În microunități, În diverse bunuri care, prin
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
a relicvelor și imaginilor venerate, În contrast cu locul sacru, este mobilitatea lor” (M. Nolan, S. Nolan, 1989, pp. 160-161; A. Morinis, 1992, p. 6; J.S. Strong, 1987, vol. XII, pp. 275-281). În speranța de a perpetua miracolul inițial, pelerinii „descompun” locul sacru În microunități, În diverse bunuri care, prin contactul cu acel loc, au preluat o parte din puterile sale. Vorbind despre aceste „tactici” magice de amplificare și menținere a contactului cu locul sacru, A. Dupront (1987, p. 399) relevă rolul „furtului
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de a perpetua miracolul inițial, pelerinii „descompun” locul sacru În microunități, În diverse bunuri care, prin contactul cu acel loc, au preluat o parte din puterile sale. Vorbind despre aceste „tactici” magice de amplificare și menținere a contactului cu locul sacru, A. Dupront (1987, p. 399) relevă rolul „furtului”, al acțiunii subversive. Astfel, Încălcând anumite interdicții fixate de oficianții ritului, pelerinii speră să spargă monopolul acestora asupra centrului și să ia cu ei „acasă” (prin atingeri secrete, rupere, spargere) ceva din
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
devin obiectul unei mai mici sau mai mari industrii, care fragmentează la nesfârșit unitatea centrului Într-o multitudine de micro-produse, construite și distribuite fără Încetare. În sensul propriu al termenului, acestea nu pot fi decât obiecte brute, fragmente din corpul sacru, din piatră, copacul sau lucrurile În care s-a concretizat apariția divină. Totuși, cuvântul este folosit pentru a denumi și bunurile manufacturate asociate unui centru sacru (deși termenul mai adecvat ar fi cel de fetiș): unele reprezintă imagini ale divinităților
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]