16,537 matches
-
bani. La Început, când s-a născut, acum aproape doi ani, Într-o seară de ianuarie a lui 2004, nu avea mari pretenții. Ca un pui de rasă ignobilă, se descurca din te miri ce. Îi erau suficiente alcoolul și țigările cu care Joy’s - barul pe care-l administram - Îi trata pe membrii fondatori. Joy’s (dacă sunteți În trecere prin Arad, vizitați-l, păstrați eventual un moment de reculegere) a fost locul În care s-a născut Celebrul animal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
fețele, ne dăm cu părerea, unii Încep deja să scrie câte ceva pe un petec de hârtie. Florin scoate o foaie Întreagă și ne aduce cu picioarele pe pământ. Acum, aducându-mi-l aminte, ușor Încruntat și Învăluit În fum de țigară, Îmi vine să-i ridic mânecile și să-i așez un creion bont după ureche. - Hai să vedem de ce-avem nevoie! Când mă gândesc cum au evoluat lucrurile, cât de departe am ajuns, cât de mult a crescut Celebrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
a ghidurilor de conversație și a Întrebărilor și răspunsurilor pentru școala de șoferi. MAI MULTE ÎNTREBĂRI, MAI PUȚINE RĂSPUNDERI, va clama el de pe un autocolant al Celebrului animal). Dar să revin: Cătă așteaptă, marfa nu vine, Își mai aprinde o țigară, oricum nu dau clienții năvală. Strada Îngustă e acum blocată de un autobuz, Icarus cu burduf, prea mare ca să se strecoare printre mașinile care Încalecă degeaba jumătate de trotuar. În spatele autobuzului, șoferi nervoși. Claxoane, fum gros, Cătă aruncă țigara. Rămâne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
o țigară, oricum nu dau clienții năvală. Strada Îngustă e acum blocată de un autobuz, Icarus cu burduf, prea mare ca să se strecoare printre mașinile care Încalecă degeaba jumătate de trotuar. În spatele autobuzului, șoferi nervoși. Claxoane, fum gros, Cătă aruncă țigara. Rămâne Însă În pragul librăriei, așteptând altceva. Puhoiul de mașini se scurge Încet, de-abia destupat. Un Cielo, parcă bleumarin, trage pe dreapta, cu chiu cu vai, claxonat. Coboară din el trei bărbați, Între două vârste și-n costume de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
ar putea să nu se Întâmple așa, că n-o să fie recunoscut: Îi vine să intre Înăuntru, să Închidă ușa librăriei, să-i lase să treacă. Dar Își dă seama c-a fost deja zărit, așa că așteaptă, mai aprinde o țigară. Cei trei sunt la doar zece metri, În șir indian: Ungureanul-Manolescul-Necunoscutul. Ungureanu conduce căci, timișorean fiind, e și un pic arădean. Totuși, ajuns lângă Cătă, după ce-i zâmbește, Ungureanu salută, Întreabă: - Unde e ProTV-ul? Pe-aici pe-aproape, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
Cătă, după ce-i zâmbește, Ungureanu salută, Întreabă: - Unde e ProTV-ul? Pe-aici pe-aproape, nu-i așa? Cătălin e fericit că știe unde e ProTV-ul local. Le zice și lor. Ce face? E bine, păzește intrarea. Turcește. Cu țigara În mână. Dar ei? Domnul Manolescu, faceți cunoștință, are de filmat emisiunea, o face aici, cu Konrad Gyorgy, faceți cunoștință. Cătă e la pământ, tremură de emoție. Întinde o dreaptă moale, probabil instantaneu nădușită. Face abuz de bruma lui de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
Leopard. Concepeam scurtissime povestiri polițiste În care denunțul era sugerat doar de scenografie, nu de aventura propriu-zisă a Spătarului Milea. De pildă, dacă, Într-o noapte ploioasă, Milea se afla la un colț de stradă, trăgând cu sete dintr-o țigară fără filtru și filând locuința Doamnei Leopard, aflată Într-o mare primejdie, aproape mortală, Întâmplător, pe aceeași stradă se afla și vila unuia dintre potentații locali cu slujbă la stat, vilă menționată pasager În scenariu, În momentul În care detectivul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
gândul! Cristina n-a oprit În poiană, ci pe malul apei. Pe malul apei se-mpletesc... Împleti-m-aș! Lângă terasa cu mici și cu bere! Mai aștept, poate, poate. Măcar de n-aș fuma atât! Dar nu pot, aprind țigară de la țigară, beau două beri până să vină micii. O să mă doară capul de la bere, micii or să-mi facă greață. Mi-e deja greață, de emoție. Totuși Înghit cinci mici. Cristina vrea și-o cafea, asta nu-i bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
n-a oprit În poiană, ci pe malul apei. Pe malul apei se-mpletesc... Împleti-m-aș! Lângă terasa cu mici și cu bere! Mai aștept, poate, poate. Măcar de n-aș fuma atât! Dar nu pot, aprind țigară de la țigară, beau două beri până să vină micii. O să mă doară capul de la bere, micii or să-mi facă greață. Mi-e deja greață, de emoție. Totuși Înghit cinci mici. Cristina vrea și-o cafea, asta nu-i bine, n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
dată. - Ar fi o idee, recunosc eu. Și mă pleoștesc: iar am ajuns la literatură. Și la copiii ei și-ai lui Cătă. Nu mai zic nimic. Mă uit la câinele ei cum hăpăie apa pe plajă. Mai aprind o țigară, mă Întind pe spate În iarbă. Se Întinde și ea, Îmi cere un fum. Mă rostogolesc Într-o parte ca să-i Întind țigara. Rămân așa, sprijinit Într-un cot. Mă Înfiorez din nou. Între noi sunt doar câțiva centimetri. Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
Nu mai zic nimic. Mă uit la câinele ei cum hăpăie apa pe plajă. Mai aprind o țigară, mă Întind pe spate În iarbă. Se Întinde și ea, Îmi cere un fum. Mă rostogolesc Într-o parte ca să-i Întind țigara. Rămân așa, sprijinit Într-un cot. Mă Înfiorez din nou. Între noi sunt doar câțiva centimetri. Îmi dă țigara Înapoi, umezită. Acum am mâinile ocupate. Mai trag repede câteva fumuri, apoi vreau să arunc țigara la jumătate. Nu, mai dă-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
Întind pe spate În iarbă. Se Întinde și ea, Îmi cere un fum. Mă rostogolesc Într-o parte ca să-i Întind țigara. Rămân așa, sprijinit Într-un cot. Mă Înfiorez din nou. Între noi sunt doar câțiva centimetri. Îmi dă țigara Înapoi, umezită. Acum am mâinile ocupate. Mai trag repede câteva fumuri, apoi vreau să arunc țigara la jumătate. Nu, mai dă-mi și mie. Am din nou mâinile libere. Îi ating coapsa cu vârful degetelor. Prea sfios, crede că-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
o parte ca să-i Întind țigara. Rămân așa, sprijinit Într-un cot. Mă Înfiorez din nou. Între noi sunt doar câțiva centimetri. Îmi dă țigara Înapoi, umezită. Acum am mâinile ocupate. Mai trag repede câteva fumuri, apoi vreau să arunc țigara la jumătate. Nu, mai dă-mi și mie. Am din nou mâinile libere. Îi ating coapsa cu vârful degetelor. Prea sfios, crede că-i vreun fir de iarbă. O strâng de genunchi, simte. Se ridică În capul oaselor și râde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
a răspuns prietenul nostru, de ce nu vreți să rămânem Înăuntru? Inspectorul a clătinat din cap, ne-a privit câteva clipe pe toți, a ridicat din sprâncene, apoi a ieșit pe terasă. Până să-l urmeze Leac Își aprinsese deja o țigară. Noi amuțiserăm, Încercam să privim prin geamul care se aburise, să auzim ce vorbesc. N-a durat mult, câteva minute, apoi Leac s-a Întors singur În casă, Încruntat, și ne-a spus: - Plec cu ei. Apoi a urcat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
schimbat nici o vorbă cu garda lui personală. Asta nu-l Împiedica pe prietenul nostru să-l studieze cu atenție, ăla părea un individ fioros, probabil de la țară, mândru că lucrează În Poliția Română. Fuma mult, a reușit să sugă trei țigări până la Arad, când Leac și-a aprins și el una, a mârâit. Catastrofa s-a produs la coborâre. Aplecându-se ca să nu se izbească cu țeasta de tavanul mașinii, Leac a văzut că are un șiret dezlegat. Cu nojițele de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
arătat nimic. Deși, dacă stau să mă gândesc, singura lui replică a părut Învățată de dinafară. Dar mai bine nu stau să mă gândesc. * Plec În bucătărie, Îmi mai torn niște votcă, caut și după gheață, găsesc. Îmi aprind o țigară, trag cu sete, nu-i suficient, mă duce gândul la ceva mai tare. Să-mi treacă odată! Dincolo Pârvu Încă mai râde, atâta doar că acum mai și spune câte ceva. N-am chef să fiu atent, să Înțeleg ce. De la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
camera, Îmi petrec curelușa pe după Încheietură, am ceva În cap, nu mai știu ce, dar Încerc să filmez. Văd cum chingile lui Pârvu nu mai sunt chiar atât de strânse, nu mai are decât picioarele legate, Într-o mână ține țigara, cu cealaltă gesticulează, ține un deget ridicat, Îmi aduc aminte cum, pe vremea când eram elev, ne Împungea cu degetul ăla În bărbie, simțeam că ne Înecăm, c-o să borâm peste el, ne abțineam de fiecare dată. De data asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
orice mesaj. Mi-a dat și numărul de telefon. Am sunat, l-am găsit... Mi-a fixat o întâlnire. Miercuri la ora 11. Mă roagă să-i cumpăr în drum, de la farmacie, nu știu ce sirop. Și, dacă pot, un pachet de țigări chinezești. Privește scurt prin fereastră, revine : — Deci, înaintez. Sun la ușă. Apare, repede. În halat de casă, sau costum cu cravată ? Nici vorbă ! În chiloți de baie... Întinde mâna, face semn să mă așez. Pun țigările și siropul pe un
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
pot, un pachet de țigări chinezești. Privește scurt prin fereastră, revine : — Deci, înaintez. Sun la ușă. Apare, repede. În halat de casă, sau costum cu cravată ? Nici vorbă ! În chiloți de baie... Întinde mâna, face semn să mă așez. Pun țigările și siropul pe un colț de masă. Mă așez, privesc. Tablouri. Mobile. Cam înghesuit. Un fel de garsonieră. Am vorbit câte vrei. Poezie, curaj, revoluție, boală. Mai priveam în jur. Pictură modernă. Mobilă veche. Scaune înalte. Birou greoi. Ne tot
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
lentilele ei impenetrabile. Îl cunoașteți deci pe autor, continuă curiosul. Doamna tace, întârzie răspunsul. De data asta știe, totuși, fără nici o îndoială, că ea este cea chestionată. Ridică scurt de pe genunchi poșeta mare, dreptunghiulară, din piele cafenie. O deschide, scoate țigările, cutia de chibrituri, reașază poșeta în poală. Are palme palide și subțiri, cu mici pete brune. Unghii fără ojă, tăiate scurt. — Da, de mult. Ar urma altă întrebare, dar tânărul își adaptează ritmul, nu se mai grăbește. Femeia aprinde o
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
cutia de chibrituri, reașază poșeta în poală. Are palme palide și subțiri, cu mici pete brune. Unghii fără ojă, tăiate scurt. — Da, de mult. Ar urma altă întrebare, dar tânărul își adaptează ritmul, nu se mai grăbește. Femeia aprinde o țigară lungă, cu filtru cenușiu la cap, soarbe adânc. Lentilele, opace ca două orbite oarbe, par scobite în întuneric. — Tocmai despre el povesteam. Nu știu dacă ați fost atentă, dar vorbeam de... — Nu, n-am auzit, n-am fost atentă. Vocea
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
lentilele negre. Doamna tocmai s-a ridicat. Înaltă, dreaptă. Rămâne o clipă așa : statuară, osoasă. Încearcă, șovăind, un pas. Bâjbâie, își găsește echilibrul, înaintează spre fereastră. Își lunecă palma dreaptă pe sticlă, întâlnește mânerul. Trage, deschide fereastra. Aruncă mucul de țigară și cutia goală de carton. Se întoarce, se așază. Umeri uscați, gâtul înalt și robust. Părul încă des și sârmos, ruginit. Curba unei frunți proeminente. Nasul drept, puternic, buzele pline, uscate. Poartă un taior gros de stofă verde-închis. — Am văzut
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
auziseră de Cosimo, chiar și la portretul Simonettei Vespucci. Hariga i-a și vorbit probabil despre cel ce a luat numele de Cosimo după atelierul meșterului la care ucenicea. În nopțile când supraveghea execuția panourilor pentru decorul premierei și fuma țigară după țigară, fără a se putea odihni, dar neizbutind nici să apuce pensula și nici măcar să vadă chipul tinerei care îi sorbea cuvintele, Sia Strihan vorbise doar despre florentin... Încât studenta istovită și vrăjită de frazele care o amețeau se
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
Cosimo, chiar și la portretul Simonettei Vespucci. Hariga i-a și vorbit probabil despre cel ce a luat numele de Cosimo după atelierul meșterului la care ucenicea. În nopțile când supraveghea execuția panourilor pentru decorul premierei și fuma țigară după țigară, fără a se putea odihni, dar neizbutind nici să apuce pensula și nici măcar să vadă chipul tinerei care îi sorbea cuvintele, Sia Strihan vorbise doar despre florentin... Încât studenta istovită și vrăjită de frazele care o amețeau se întreba, în
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
preliminară manierismului, susțin unii, care abia peste douăzeci de ani avea să caute ca pretext portretul Simonettei Vespucci. Fiu, ce fiu... ce tot bolborosești acolo ? Piero n-a avut nici un fiu, nu mă mai enerva ! Și citatele se amestecau și țigările se stingeau, una după alta, greu să-ți aduni gândurile. ...Simonetta de’ Bardi moare la 26 aprilie 1476, susține cronicarul. Tabloul lui Cosimo ar fi databil pe la 1520. Și portretul... sigur... o reprezintă pe celebra Venus Medici, dar și pe
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]