311 matches
-
destinzi și tu un pic. Îi spun asta tot timpul, încuviință Aidan. Darcey privi de la unul la celălalt. — Ia mai scutiți-mă. —Săraca Darcey, spuse Nieve, apoi se înclină și o luă în brațe. Ai rămas tot prea serioasă și îmbufnată. Și tu ești tot aceeași flușturatică. Cele două fete se priviră și o scânteie bruscă de furie se ivi între ele. Apoi Nieve îi zâmbi lui Darcey. —Haide, Darcey, doar n-o să ne certăm, nu? Sigur că nu, zise aceasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
vine atunci să plâng dar, Cine-i puștiul?! vocea de dincolo ironică a bărbatului învăluit în fumul de țigară și deasupra lui pe fereastră soarele asfințind, Aida mă trage după ea în bucătărie, mi-a mângâiat părul ca unui copil îmbufnat ce și-a surprins mama cu un bărbat străin, Fii acum cuminte și du-te acasă! Nu te gândi la nimic, ascultă-mă! Voiam numai, Taci! vocea ei mângâioasă foarte aproape de chipul meu, Hai, du-te acum! Și vino mâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
aruncat o ultimă privire apusului și m-am intors. Am urcat scările mpietrite încet, dar sigur. Cred că voiam să treacă timpul. Am ajuns în fața ușii mari. Mă întrebam: ,, Oare să intru?’’, dar ușa s-a deschis. Micul prinț ieși îmbufnat. Părul lui blond era ușor ciufulit, iar în ochii lui albaștri că marea puteai să-i citești nerăbdarea. Haide! țipă el. Știi că nu-mi place să aștept! spuse răutăcios. Bine! Voi incepe. A fost odată, ca niciodată un... Dar
ANTOLOGIE:poezie by Mihaela-Raisa Tofănel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_692]
-
rapid de acel oraș în care îmi trăisem viață și caut altceva... Soarele a apus de mult și eu mă întind pe iarbă verde. E atat de liniște departe de castelul de piatră, de ropotul veșnic al slujitorilor micului prinț îmbufnat și de chinul de a scorni povești pe placul lui seară de seară! Dar liniștea este întreruptă de foșnetul apăsat al frunzelor. De nicăieri apare o siluetă întunecată. Pașii o poartă mai aproape, mai aproape... e în fața mea. Bună! Ce
ANTOLOGIE:poezie by Mihaela-Raisa Tofănel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_692]
-
maronii pe care era lipit un abțibild cu un pește galben. Îl deschise și Îmi citi cu intonație o poezie cu rimă, copilărească și emfatică, În timp ce eu mă tăvĂleam pe jos. „râzi ca prostu’n târg“, spuse el Închizând caietul, Îmbufnat, și punându-l cu grijă la loc În sertar. „N-o să scrii tu așa ceva nici Într-o sută de ani.“ Ceea ce era cât se poate de adevărat. Am pus poeziile la poștă și după câteva săptămâni am primit un plic
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
În beznă. Într-un târziu, Koroku Își mută privirea. — Un copil, spuse el, calm. Hiyoshi nu răspunse. Ochii săi, ca săgețile unui arcaș, continuau să țintească drept spre chipul lui Koroku. — E un copil, repetă acesta. — Despre mine vorbești? Întrebă Îmbufnat Hiyoshi. — Firește. Mai e și altcineva Înafară de tine pe-acolo? Tânărul Își Îndreptă puțin umerii. — Nu-s copil. Am trecut prin ceremonia bărbăției. — Chiar așa? se scuturară de râs umerii lui Koroku. Dacă ești un adult, am să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pregăti imediat pentru Întoarcerea la Ichijogadani. Haosul din Kyoto Însemna haos În Întreaga țară. În mod absolut firesc, acest eveniment urma să aibă efecte și În provincii. Fără Îndoială, chiar În acel moment, se făceau pregătiri grăbite. „Aș putea sta Îmbufnat și necăjit de tot felul de fleacuri, dar ar fi rușinos pentru un om În floarea vârstei,“ conchise Mitsuhide. Boala de piele i se vindecase la băi, iar acum, Mitsuhide se Înfățișă În grabă la seniorul său. Yoshigake abia dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și-afar' mă trage spre-o lume de durere". 115 Astfel se tînguia, tremurînd în fața Fantasmei pe care o Crease.] Ea trase înainte Spectrul de la Tharmas într-al ei strălucitor război de țesut Al Vegetației, plîngînd în copilărie năbădăioasa și-n îmbufnata 13 tinerețe. Ascultînd duioasele ei tînguiri, curînd limba să Să sîsîie cuvinte începu și în curînd, crescînd în bărbăteasca vlaga, 120 Nalta un chip de aur și pe scăpărătoarea stîncă el statu, Întunecos chip omenesc cu áripi și în adîncurile
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
vadă dacă hămesite vînturi sînt pretutindeni cu nevăzuta lor oștire, La fel privește-afară Omul în arbore și iarbă, pește și pasăre și lighioana, Strîngînd ce-i risipit din trupul său nemuritor În chipurile-Elementare a' tuturor fapturilor ce cresc. El cearcă îmbufnatul vînt din moazănoapte, plutind pe miniate brazdele-i, 560 Năbușitoarea miazăzi cînd soarele răsare și miniatul răsărit Cînd soarele se cúlcă; cînd bulgarii de huma se-ntăresc și vitele stau Istovite și păsările se ascund în cuiburile lor tăcute, el
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
el rînduiește chipurile Tuturor celor de dedesubt și ale celor de deasupra, și-n blîndu-Apus 565 Se odihnește unde căldură Soarelui se áflă; spre Soare se înalță Și spre Planeții Nopții, și către stelele ce Zodiacu-l Auresc, și stelele care-mbufnate stau la miazănoapte și la miazăzi. El cel mai depărtat pol îl atinge, și-n centru plînge Că Omul trebuie să sufere și să Trudească, să-nvețe și să uite, si sa se-ntoarcă 570 La întunecată vale de unde a
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
prin vocea lui Urizen, ca "viitorul este în clipa asta!" (Vala, IX, 183), moment în care Urizen este reînnoit, din nou strălucitor, proces care are loc, probabil, prin redeschiderea Porții Limbii, ca proces invers celui al căderii. 13 (I, 117) îmbufnata: Sau "sumbră", dar poate fi și o aluzie la cuvîntul de origine: lat. solus = singur(atic). 14 (I, 138) vailing: Scriere veche pentru veiling; verbul to vail arată mișcarea în jos (a pînzelor unei corăbii etc.). În ediția Oxford, 1979
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
tîmplele și gîtul. Batista era de un alb imaculat. Acum mă privea neîncrezătoare și adăugă: - Ești cam ciudat, nu-i așa? - Eu, de ce? " am ridicat din umeri. Părea să reflecteze, fără să-și dezlipească ochii de pe mine. După care, continuă îmbufnată: - Nu ți-au spus că sunt foarte bolnavă și că nu trebuie să te apropii prea mult de mine, băiete? - Ba da. - Știi ce boală am? Am întîrziat un timp cu răspunsul: - Ai plămînii bolnavi. - Nu, domnul meu. Nu plămînii
Juan Marsé - Vraja Shanghaiului by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/14093_a_15418]
-
a criticii. În perspectiva sa, înțelegerea poeziei implică "o stare de bunăvoință din partea receptorului, de ospitalitate, de mărinimie și de încredere: din partea sa în aceeași măsură ca din partea poetului". Textul se lasă pătruns doar "în absența unei atitudini egoiste, agresive, îmbufnate ori preconcepute a destinatarului". Poezia nu poate fi concepută decît ca o manieră de comunicare morală, ca o "spovedanie", ca o "destăinuire". Emițătorul (poetul) "se predă destinatarului, ipoteticului său cititor pe de-a-ntregul, în nădejdea că cifrul său (discret, sperios
Reumanizarea criticii by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16311_a_17636]
-
intropatiei, prin lărgirea lui axiologică, în cele din urmă cu o semnificație existențială. N. Steinhardt s-a manifestat ca un adversar decis al structuraliștilor, atacînd "terminologia lor invariabilă, lexicul lor categoric îngrădit, tonul lor sentențios, repulsia lor acută pentru spontaneitate, îmbufnata lor minuție, distanța scorțoasă la care se mențin în raport cu cititorii, totala neputință de a se bucura și a-și descreți fruntea, voita lor ferecare într-un perimetru îngust și etanș (alimentat de un singur izvor energetic - și acela nu al
Reumanizarea criticii by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16311_a_17636]
-
atunci cînd vrei să întinzi o bucată de sîrmă încolăcită. Iar lentoarea acestui gest, care era atît de surprinzător pentru o femeie de vîrsta ei și mai ales de condiția ei, lentoarea aceea era însoțită de o expresie contrariată, aproape îmbufnată, ca aceea a unui copil care, plictisit de lipsa de prestanță a bărbatului din fața lui, își găsise de lucru în joaca aceea stranie și lenevoasă, dar o joacă al cărei protagonist era o femeie străduindu-se să-și alunge într-
Șuvița de păr by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/11167_a_12492]
-
Soldații vor lăsa dîre mari de noroi/ Și miros de cartofi rîncezi, de macaroane/ În mica ta bucătărie albastră/ Cu elefanți roșcați pe pereți, cu reclame/ De șuncă presată și vinuri de Rhin./ Mozaicul va scînci ca un cățel./ Scaunele, îmbufnate, vor cere să li se facă/ Dreptate la suprema instanță./ Tu însă îți vei pieptăna părul de salamandră-amăruie/ Și ai să-ți spui că frunzele de salcîm/ Sînt ca niște răni pe umerii copiilor./ Acum, cînd marele oraș e îmbrăcat
O dublă valență poetică by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16271_a_17596]
-
nu mai aud, nu mai văd și nu mai adulmec nimic din ce este în jurul meu. Dar în seara aceea m-am lăsat atrasă de freamătul din mica navetă terestră. Am observat că elevii de școală generală călătoresc tăcuți și îmbufnați, întrebându-se, probabil, ce caută în-tr-un spațiu închis plin de adulți. Unii se joacă pe mobil, alții privesc plictisiți pe geam. Nu prea vorbesc între ei, ca și cum nu ar vrea să li se audă glasurile subțiri. Mulți dintre ei ascultă
Să nu vinzi pianul! by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/7863_a_9188]
-
panseze antebrațul, dar Ștefan privind fașa, începu să se creadă iar prunc, urcă în pat și se întinse și gânguri acolo cu mâinile și picioarele în sus și așteptând să fie înfășat. Dar Luciia, cu o mină serioasă, chiar puțin îmbufnată, dacă nu era cumva severă față de acel prunc mare, mai înalt decât bucătăresele, care se răsfăța în pat, se apropie de el, cu buza de jos ușor bosumflată, dar nu pentru a-i da să sugă lapte, așa cum ar fi
Dan Perșa - Ștefan () [Corola-journal/Imaginative/13307_a_14632]
-
de fildeș și, totodată, criptă (căci din-,spre Sărindar"!), dă buzna Gore Pirgu, spusesem, într-o zi, cu "carlinul" lui Haralambescu (o șarlă ce, uitasem să adaug, e îmbrăcată într-un "valtrap roșu"!), spre indignarea franțuzoaicei gazde, care, nu numai "îmbufnată", dar și "roșie", o să-l anunțe pe acest goujat... Or, a "roși până în albul ochilor" e cea dintâi reacție a Ilincăi (de o "albeață", ea, a pielii, "nefirească", ba, pasămite, și noctilucentă, - căci "goală, cred că s-ar fi văzut
Cromatici mateine by Șerban Foarță () [Corola-journal/Imaginative/10542_a_11867]
-
de o ziaristă americană care ne aduce istoria atît de aproape, încît uităm sau trecem cu vederea că tehnica ei ar fi probabil incriminată de către istoricii de meserie. Toate convulsiile la care asistă, abdicarea lui Carol, întoarcerea reginei Elena, ezitările îmbufnate ale regelui Mihai, ascensiunea lui Antonescu, sîngeroasele răzbunări gardiste sînt contrapunctate de lungi discuții cu oficialii germani sau cu "fostele Excelențe" (personaje mateine cărora americanca le prinde savoarea). în restaurantul Cina oficiază chelneri cu o adevărată filosofie a discreției și
O americancă la Athénée Palace by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/16552_a_17877]
-
Mircea Mihăieș Dintre toate reacțiile la hatârul pe care ni l-a făcut Europa - anularea necesității vizei pentru românii care călătoresc în spațiul Schengen - cel mai mult mi-a plăcut ieșirea îmbufnată a lui Vadim. Strâns cu ușa, "tribunul" nu putea spune, francamente, că românii nu trebuie să călătorească în străinătate. Deși în perfectă concordață cu doctrina partidului, o astfel de declarație ar fi însemnat să le ia românilor o iluzie. Tocmai
Îmbrățișarea de halterofil a Europei by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15654_a_16979]
-
un sat de boxeri dincolo de mare. - Nu pleca, boxerule - îl ruga lumea - noi te iubim, ești tare simpatic, dar tu vrei doar să boxezi și asta e cam plictisitor. - M-am hotărât, plec! - le răspundea boxerul oamenilor și cobora tare îmbufnat din ring. La fiecare sărbătoare spunea același lucru, dar până la urmă nu se întâmpla nimic niciodată. Oamenii îl chemau pe primar și acesta venea; se rostogolea iute direct din primărie și intervenea în orice situație. Primarul era un domn atât
Povestea Satului Nimica-Toată by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/4553_a_5878]
-
fără miză, veșnic supărat (rareori, fără motiv sau din false motive) pe cei care, structural, ar trebui să îi fie aliați de idei, Alexandru George are, în lumea literară românească, reputația unui tip doldora de cultură, dar singuratic, ursuz, cusurgiu, îmbufnat, rece, stîngace, nesociabil, gafist, degrabă vărsătoriu de sînge nevinovat. Degeaba încearcă omul prin articole polemice ( adunate ulterior în volume) în care își argumentează cu asupra de măsură afirmațiile să schimbe această părere cvasi-generală. Imaginea de "om sucit", "morocănos", s-a
Confesiuni polemice by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13682_a_15007]
-
vulgar. El o privi debusolat, parcă regretând ceva, dar nu putea, nu mai putea face nimic. Chiar vocea ei care îl invita îl transformase într-un eunuc nenorocit. Se ridică cu o mână, ținându-și pantalonii cu cealaltă și ieși îmbufnat. - Cățea! Ea, dinăuntru, îi răspunse la fel: - Gunoiule, mortăciune, impotentule! Hai, vino, dacă te țin curelele! Stătea mai departe cu picioarele desfăcute, ca un blestem încarnat în trup de femeie. El se îndreptă spre ieșirea buncărului, acoperind cu spatele masiv
Fahri Balliu - Panteonul negru by Marius Dobrescu () [Corola-journal/Journalistic/6702_a_8027]
-
funcțional, de obiect al plăcerii, inteligența ei se cade ignorată, fiind stînjenitoare. "Autoritatea" sa nu iese din raza capriciului delectant pentru partener, id est pentru stăpîn: "Așa o doream". "Gravă ca un copil care cere luna sau pasărea de aur", "îmbufnată și copilăroasă ca o cadînă". Captivat de propria-i personalitate, preocupat de protejarea superiorității masculine, bărbatul se arată ofuscat de ideea unui ajutor primit din partea femeii: " Mi se pare penibil să obțin cel mai neînsemnat sprijin datorită nevestei mele!". Egalitatea
Erosul lui Camil Petrescu by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12399_a_13724]