415 matches
-
53} se observă nu mai e de lecuit. Rămâne numai a se constata că cea mai mare parte din meritele ce și le atribuie generația trecută sunt în realitate demerite și c-ar trebui să înceteze odată acel ton de îngîmfare al progresului pospăit când alăturea cu el vedem regresele reale. [5 februarie 1881] ["ÎN "TIMPUL" AU APĂRUT... "] În "Timpul" au apărut o serie de articole, datorite d-lor G. Păucescu și C. N. Brăiloiu, asupra proiectatei modificări a articolului 409
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
1475, regele Cazimir „făcu rugăciuni de mulțumită și aduse jertfe către Dumnezeul cel preaputernic și milostiv”, deoarece de puterea turcului „de care se îngrozea întreg pământul a fost strivit de puterea nebăgată în seamă a lui Ștefan voievod. În culmea îngâmfării, se hotărâse (sultanul) să subjuge pe toți regii vecini și dăduse ordin comandanților armatei așa de strașnic bătute ca, supunând Moldova și trimițând pe Ștefan în robie, să ierneze în Camenița, în Podolia. În primăvară, să treacă apoi în Ungaria
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Poporului și la Canalul Dunăre-Marea Neagră. Lucrările înaintau cu o viteză uluitoare. Era în anul de glorie comunistă 1988, toamna. În ușa primăriei, m-a întâmpinat în acea zi secretarul. Avea un zâmbet reținut, abia perceptibil, care ascundea ceva din îngâmfarea înnăscută ce i se citea mereu pe figura colțuroasă, blondă, roșcată, de om spân. Ce mai faceți, tovarășa secretară? Nu-mi spunea niciodată tovarășa primar. De fiecare dată când mă privea, în colțul buzelor subțiri îi încolțea un zâmbet ironic
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
În Împărăția morților. - A morților și a celor care nu vor muri. - Ca să vezi... șopti Cecco pe un ton ironic, Însă Dante se adâncise iar În gândurile lui. Se pare că vreți să vă luați la Întrecere cu francezii În privința Îngâmfării, spuse sienezul, arătând spre zidurile noului Dom ce se clădea În spate la Santa Reparata. Acolo se clădesc catedrale imense, cu vârfuri Înalte și cu bolți ascuțite și nemăsurate. Parcă ar vrea să-l ia pe Dumnezeu cu asalt, În loc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
dacă trebuia să rețină ceva nemăsurat? stărui Dante, urmându-și firul ipotezelor. Un cerc continuu, văgăuna secretă nu a Minotaurului, ci a unui Uroboros, marele șarpe al timpului care Își mușcă propria coadă pentru eternitate? Manoello clătină din cap cu Îngâmfare. - Frederic nu a fost, cu siguranță, un maestru al virtuții. Iar noi toți, ca niște odrasle cuminți ale Bisericii ce suntem, Împărtășim Întru-totul această judecată: că el a fost o Întruchipare a Anticristului, trimis de Satan ca să ne chinuiască. Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
-se către cardinal ca și când ar fi vrut să Îl sărute pe obraz. Buzele lui aproape că Îi atinseră urechea. - Mai bine lumina păgânilor decât umbrele prostiei voastre, șopti el. Acquasparta, vânăt la față, se smuci Îndărăt. - O să te căiești pentru Îngâmfarea dumitale. Știm totul, totul! Dumneata, prieten al Anticristului! Dar nici măcar cei patru cavaleri care Îl Însoțesc nu te vor putea salva de la prăbușire, când va sosi momentul. Iar acel moment noi Îl vom hotărî! Dante ridică din umeri. - Facă-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Iugoslav” a fost „înfierat”, liderii comuniști prezenți trăgând concluzia că Tito și ceilalți se situează, de la sine, în afară Biroului Informativ. Încercându-se conturarea unor explicații cu privire la această stare de lucruri se trage concluzia că liderii de la Belgrad, „orbiți de îngâmfare”, au uitat rolul hotărâtor al armatei sovietice, „care cu prețul sângelui ei a eliberat numeroase țări cotropite de Hitler, inclusiv Iugoslavia.” Din supralicitarea factorului național, aceeași conducători iugoslavi ar fi tras concluzia, „la fel de falsă și absurdă”, că țara lor „ar
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
Yanai, fratele mai mare al unui prieten din școală! Nătărăul s-a îmbrăcat în smoching. Să admitem că așa trebuia să se îmbrace... dar ce greață mi s-a făcut când l-am auzit pe idiot rostindu-și toastul cu îngâmfare. Cuvinte alese dar goale de orice simțământ. Fandoseala lui nu poate fi considerată decât impertinență și asta n-are nici o legătură cu rafinamentul. Nici mulți dintre cei care-și închiriază case elegante în plin centru nu sunt cu-adevărat nobili
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
oraș, pe care se gândea să îl ia de bărbat - sunt sigur că fără vreun gând ascuns de a mă face gelos. Pentru că nu-i plăceau la mine câteva lucruri în legătură cu care probabil că avea dreptate: fanfaronada mea de dandy, îngâmfarea și grija exagerată pentru haine. Prinzând imediat de veste, doamna Renling m-a certat foarte rău că mă vedeam cu ea. Nici Einhorn nu era așa de bine informat despre ce se petrecea în jur cum era ea despre tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
vorba de o Anecdotă, îngropați-mă și tot am s-o las să iasă la iveală. Pe la nouă ani, aveam foarte plăcuta convingere că eram cel mai iute alergător din lume. Sunt tentat să adaug că era genul acela de îngâmfare, fundamental aflată în afara programării caracterologice, care dispare greu și, chiar și azi, la cei patruzeci de ani supersedentari ai mei, mă pot vedea, în haine de stradă, țâșnind pe lângă o serie de alți olimpici stradali, distinși, dar răsuflând din greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
evidență acest lucru. Trăgeam nădejde că, În seara asta, se va abține totuși. Accentul pe care găsește de cuviință să-l adopte În astfel de ocazii mă scoate din sărite. — De fapt, fac asta În interesul tău, spuse el cu Îngâmfare. Era Îmbrăcat cu puloverul irlandez albastru. Tom are vreo două sau trei pulovere d-astea, pe care le poartă alternativ. Dacă ele dispăreau timp de o săptămână-două, mă Îndoiesc că asta se datora faptului că erau la spălat. Probabil că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
că a lor este Împărăția cerurilor”. Popa părintele deslușește cam de mirare chestia asta cu sărăcia duhului și cam În afară de logică. Adică omului bun i se cere să fie sărac cu duhul, În sensul că să nu se umple de Îngâmfare, de laudă de sine și să nu privească de sus către alții. Eu cred, Însă, că sărăcia de duh Înseamnă prostie, lipsă de inteligență. Din păcate, voi sunteți numai proști, dar nu și blânzi, așa că nu aveți nicidecum un loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
romantismul era o trăire acută a prezentului, dar exprimată artistic 110. Obiectul urii și al batjocurii nu putea fi decât filistinul, ipostază tipică a ipocriziei burgheze 111. Exemplul cel mai bun îl constituia Germania, unde critica mentalității filistine - cu toate îngâmfările ei greoaie și stupide, cu prozaismul cras, cu prețuirea falsă și total disproporțională a valorilor intelectuale, pentru a masca preocuparea obsesivă față de cele materiale - a jucat un rol esențial în tabloul vieții culturale din prima jumătate a secolului XIX112. Aprecierile
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
deznostim, nostimadă, nostimadă, nostimadă... PIANISTA: Tot ce poate funcționa e respingător: știuleții, aerul ca miros. COMPOZITORUL: Lapte din pământ, balegă de vaci zburătoare, vin răsuflat. IMPRESARUL (nu se mai poate abține): Sunteți morți. Moartea e născută-n voi. Între două îngâmfări de mărime mijlocie o să frecați, scărpinați... PIANISTA: Da, din fericire noi suntem moartea, piscul Schwab, unde ai să stropești creierul mort al lui frate-tău, ca mort al unui mort, într-o clipă împodobită. IMPRESARUL: Pizdă împuțită, tu, tu, tu
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
desprinde mai mult naivitate decât culpabilitate reală, dă impresia de victimă, de obiect folosit pentru satisfacerea plăcerii masculine. Madonna Lisetta, din povestirea a doua a zilei a patra, este atât de credulă în mândria exacerbată de care dă dovadă, în îngâmfarea vis-à-vis de propriile calități fizice, pe care le considera unice, încât va deveni victima unui călugăr versat, ce va pretinde, în încercarea de a o dobândi trupește pe infatuata femeie, că este însuși arhanghelul Gabriel, fermecat de ispititoarea creatură. Naratorul
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
săi generalul Iacob Lahovary și Alexandru Lahovary "au făcut întotdeauna parte din fiecare cabinet conservator, fie în cadrul departamentului de război, fie în al afacerilor externe", și preciza că tatăl său nu dorea șefia guvernului, "tocmai pentru că este total lipsit de îngâmfare, iar ceilalți își continuă disputele". Prințesa se referea la o dezbatere aprigă din Camera Deputaților privind o lege a industriei care întâmpinase o puternică rezistență din partea industriașilor români între ei și soțul ei, George Valentin Bibescu -, iar reglementarea rămăsese în
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
meu96 și cei doi frați 97 ai săi au făcut întotdeauna parte din fiecare cabinet conservator, fie în cadrul departamentului de război, fie în al afacerilor externe. Tatăl meu nu dorește să preia președinția Consiliului, tocmai pentru că este total lipsit de îngâmfare, iar ceilalți își continuă disputele. S-a încercat de curând să se treacă prin Camera Deputaților o lege a industriei care i-ar nemulțumi profund pe fabricanții de toate categoriile, la fel și băncile care-și rulează capitalurile în România
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
sunt introduse în text câteva pasaje memorabile prin savoarea satirei cum ar fi fragmentul în care este conturată "o dumnezeire răufăcătoare, denumită Critica." Portretul zeiței este unul grotesc, fiind totodată înconjurată de rubedenii precum Ignoranță, Trufie, Părere, Zarvă, Nerușinare, Tâmpenie, Îngâmfare care sporesc efectul caricatural. Solilocviul acestui personaj se constituie, de fapt, într-o trecere în revistă a celor care se folosesc în mod gratuit de critică. Această înșiruire presupune de fapt o evidențiere a ipocriziei și a inversării valorilor, subsumate
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
părerea mea, fumatul e cel mai mare scandal din societatea noastră - mai mare decât armele nucleare. Dacă armele nucleare nu intră în funcțiune, nu ne confruntăm cu nici o problemă. Cei care pledează pentru înarmarea nucleară pot continua să spună cu îngâmfare că «mențin pacea». Dacă intră în funcțiune, vor rezolva problema fumatului și orice altă problemă, iar bonusul politicienilor va fi acela că nu se va mai afla nimeni pe planetă care să spună: «Ați greșit» (mă întreb dacă nu cumva
În sfărșit, nefumător by Allen Carr () [Corola-publishinghouse/Science/92303_a_92798]
-
cei vii, să încercați uitarea mea, treptată. Muiați în râs prostesc cuvântul grav și ocoliți cuvântul de iubire. Așadar, mie mortului uitare. Praf să se-aleagă de scriptura mea: ca fiecare dintre voi să-și ia măsura drept temei pentru-ngâmfare. Obișnuita autoiluzionare a poeților e comparabilă (după Doinaș) cu cea a unui "negustor de zăpadă", care, la venirea primăverii, "vinde, abstras, nea". Himeric, singular, crezând în vedeniile lui, straniul personaj ridică amăgirea la nivelul sublimului; realul e suspendat: Fără de milă
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
marginalizează, nu-l face snob. Astfel, făcând elogiul blândeții măgarului, facem și e-logiul preotului ca om blând, prin speciala lui chemare. Este interesant, poate, să-l lăsăm pe omul blând descris de un ne-credincios, care nu făcea paradă cu îngâmfare de lipsa lui de credință, dar care, dimpotrivă, își arăta amărăciunea de a nu crede. Este vorba despre Norberto Bobbio, care scrie astfel despre această virtute a măgarului și a omului, pe care creștinii o numesc a treia fericire (cfr
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
unui rudis. Catehezele cuprind trei părți: exordiul, narațiunea și concluzia. Exordiul pleacă de la hotărârea luată de rudis pentru a îmbrățișa credința creștină și insistă, în esență, pe vrednicia celor lumești: „Așa și cu onorurile lumești, ce sunt ele dacă nu îngâmfare, deșertăciune interioară și primejdie de cădere”. Narațiunea începe cu facerea lumii, păcatul originar, continuă cu cele șase epoci ale istoriei lumii, cu spiritul Noului Testament; nașterea, viața și moartea Domnului, pogorârea Duhului Sfânt, Biserica - vița încărcată de mlădițe; se încheie
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
el prin moartea sa. Cât de lungă este viața omului, chiar dacă ajunge să îmbătrânească? Sau, când oamenii își doresc vârsta bătrâneții, ce altceva își doresc ei decât o îndelungată neputință? Așa și cu onorurile lumești, ce sunt ele dacă nu îngâmfare, deșertăciune interioară și primejdii de cădere?”. „Cine poate vedea în această viață altfel decât în ghicitură, ca într-o oglindă?”. Conversația determină catehumenul să-și dorească cu adevărat să devină creștin: „Foarte adesea însă, mila lui Dumnezeu se arată prin
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
a moralității”10. În sprijinul acestei aprecieri, bazate pe supoziția că filosoful german ar fi elaborat „un model rigorist al moralității absolute”, se citează un fragment dintr-un cunoscut pasaj al Crp. Iată acest pasaj, în întregime: Dar ceea ce dăunează îngâmfării noastre, în propria noastră judecată, umilește. Aici legea morală umilește inevitabil pe fiecare om, când acesta compară cu ea tendința sensibilă a naturii lui. Reprezentarea a ceea ce, ca principiu determinant al voinței noastre, ne umilește în propria noastră conștiință, întrucât
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
umilit” în conștiința lui de legea morală? Răspunsul lui Kant este că el se va simți „umilit” ca ființă sensibilă, care aparține lumii fenomenelor, ori de câte ori se va raporta la legea morală, care reprezintă absolutul, realitatea noumenală. „Umilința”, o stare opusă „îngâmfării”, va fi consecința inevitabilă a comparării tuturor acelor sentimente din care se constituie și se hrănește iubirea de sine cu legea morală a rațiunii pure. Este o stare de spirit de care poate avea parte numai o ființă rațională, o
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]