201 matches
-
efort de voință, reuși să ajungă În a doua cameră unde de fapt era instalat telefonul. Treaba nu era deloc ușoară. Mâinile Încă mai tremurau, dinții În gură clănțăneau, iar cuvintele nu puteau fi pronunțate decât cu Întreruperi, mai mult bâlbâite,iar cel chemat sub nici o formă nu putea Înțelege despre ce-i vorba. Avu răbdare să-și controleze voința, reușind În final să cheme În ajutor, unul din subalternii săi.. După această supremă realizare, se liniști oarecum, fiind hotărât, convingându
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
apartanența lor Clasei Muncitoare, reușise prin viclenie să instaleze Dictatura personală, să impună cultul personal. E drept, aceștia aparțineau clasei muncitoare. Dar tot adevărat mai era de fapt, bărbatul de meserie cismar - mai bine zis cârpaci de proastă calitate, analfabet,bâlbâit, pe deasupra cartofor instruit pe maidanele unui sătuc pierdut pe harta țării - În timp ce femeia, nevasta lui - o murdară analfabetă, damă de consumație, redusă mintal, vânzătoare de semințe pe unde se nimerea...!! Înfumurați, Îmbătați cu apă clocită, văzându-se puternici, stăpâni ai
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
sper iar. Prostește, s-a dovedit, pentru că am descoperit că acela care inventase limbajul surdo-mut Îl imaginase doar pentru creaturi dotate cu degete. Cu ceea ce aveam eu pe post de tălpi și gheare, am descoperit că e imposibil să articulez bîlbîit fie și cele mai rudimentare expresii. În cele din urmă, n-am reușit să articulez decît un soi de limbaj chinuit, care nu exprima, de fapt, nimic concret. Stăteam În fața oglinzii, oricît era de dureros pentru mine și, balansîndu-mă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
comuniștii români și democrații români (În frunte cu regele călău Carol al II-lea și cu marele nepatriot Nicolae Titulescu) au fost de partea comuniștilor spanioli (denumiți eufemistic republicani), conduși de Dolores Ibarruri. Comuniștii și democrații ( În cap cu regele bâlbâit Mihai I) Înfăptuiesc, În august 1944, cea mai Înaltă trădare din Istoria României și din istoria lumii (adică ceea ce nu s-a mai făcut nicicând În nici o țară). Că democrația americană a fost pentru exilații comuniști din România mumă, iar
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
și pe Dudu? Dudu se înroșise până la marginea capișonului. Bărbații râdeau în hohote. - E nostim barmanul! Se spunea că piticii aparțineau unei rase străvechi care nu se înmulțea, născându-se din corpuri de femei normale. - Da, sigur, se auzise glasul bâlbâit al lui Dudu, confirmând faptul că acel copil al Ninei putea să fie chiar al lui. Veselia generală atinsese un punct înalt. Acel „da“ al lui Dudu îl enervase numai pe barman. - Ascultă, băiețaș, ți-ar plăcea să crezi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
Ba da, ba da, nici vorbă! Fii cuminte și fă așa cum îțispun eu... îți explic altă dată. Otilia deveni pentru Felix, încetul cu încetul, adevărata stăpână a casei, căreia îi încredința toate dezideratele lui, evitând pe moș Costache, totdeauna voit bâlbâit și gata să se strecoare printre degete. Dar mai încerca față de ea o atracție care deveni din ce în ce mai tiranică. Noaptea, chipul Otiliei îl urmărea în tot timpul, cu temerea totodată de a nu-l pierde. Simțea o ciudată nevoie a prezenței
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
nu mai trage acolo, dar În timpurile lui de glorie adăpostise pre-președinți și mi-mi-niștri. PÎnă la urmă Julius nu mai putu răbda și-l Întrebă de ce se bîlbîia. Peter, Încetînd imediat să se bîlbîie, Îi povesti că nu se născuse bîlbîit și că pe cînd era mic... Și cum Julius Îi povestise despre Cinthia și strabismul lui, a fost un moment de-a dreptul emoționant, acolo, În fața Hotelului Gări. Pe urmă au stat cîtva timp de vorbă cu un bătrîn Încîntător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
am pomenit de „resturi“ și de altele în acest sens, vă comunic în schimb acum și ziua, și ora, și adresa întâlnirii, dezvăluindu-vă tot acest joc... de necaz, firește, nu din mărinimie. Rămâneți cu bine, sunt vorbăreț ca un bâlbâit sau ca un tuberculos; băgați de seamă, luați măsuri și făceți-o cât mai curând dacă meritați numele de om. Știu precis că întâlnirea va avea loc astă-seară. Ippolit porni spre ușă, dar prințul îl chemă și el se opri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
bancă s-a rupt sub greutatea unui spectator obez în timp ce el citea. Nici până în ziua de azi nu e sigur dacă nu cumva defectele lui au provocat râsetele acelea nebunești. E conștient sărmanul că are respirația mică, vorbirea greoaie și bâlbâită. — Nu, îi răspunde în cele din urmă cu voce tare. Se va folosi de vocea stilată a unui actor. — Nu e actor, o contrazice Antonia. Un libert de-al nostru va citi și pentru el, și pentru Livilla. Plancina și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
să-și privească mâinile așa, deodată, sau să-și ațintească genunchiul, sau să-și lase pleoapele În jos, schițând un surâs etrusc, sau să rămână câteva clipe cu gura căscată, cu ochii În tavan, iar apoi să zică, așa, ușor bâlbâit: „Ei, bineînțeles, Kant ăsta...” Sau, În caz că se angaja ceva mai explicit Într-un atentat la Întregul sistem al idealismului transcendental: „Mda. Iar pe urmă s-a apucat să facă toată harababura aia...” Apoi te privea cu solicitudine, ca și cum tu, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
sărace cu prețuri foarte mici în comparație cu echivalentul unui hectar de pământ care să cucerească ilustrata cu regina Maria... Era miezul nopții și organizatorii balului se străduiau să scoată cât mai mult de la al lui Basoc, tânărul bondoc, încet și uneori bâlbâit care voia să se însoare cu Constanța. Se pornise pe ofertă și ridicase mult prețul, așa că se trezi cu ilustrata în mână chiar în momentul când cineva a anunțat. Regele a fugit din țară! A luat un tren cu diamante
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
părut însă ciudat era faptul că un om care se bâlbâia mai ales când rostea cuvântul „hartă“, dorea să lucreze chiar la Institutul Național de Geografie. Uneori nu se bâlbâia deloc, dar când rostea cuvântul „hartă“, era sută la sută bâlbâit. — T-t-tu în ce te specializezi? m-a întrebat el. — Teatru, am zis eu. — Teatru... adică faci spectacole? — Nu chiar. Citesc piese de teatru, cercetez... Racine, Ionesco, Shakespeare, chestii de astea. Mi-a spus că a auzit de Shakespeare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
aproximativ și nici desfășurarea, totul e lăsat la inspirația de moment a actorilor care cunosc bine caracterul celor întruchipați, dar nu și replicile, încât, intrat în jocul grotesc pentru prima oară, pașii sunt grei și neîndemânatici, mișcările stânjenite, limba peltică, bâlbâită și lipsită de vervă și spirit, te aștepți ca acela din dreapta sau acela din stânga sau acela din spate, actori ca și tine, dar cu alte roluri, deși apropiate, dar altele, să te împiedice ori să-ți sară de gât, dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
haine, murmurând: — Încet, Fima. Mă mănânci de vie. Dar el n-o luă În seamă și Într-o clipă se lăsă pe ea cu toată greutatea, fără să Înceteze s-o sărute pe obraji, șoptind În continuare rugăminți și scuze bâlbâite. Când ea se Înduplecă În cele din urmă și spuse: Bine, hai, organul său se ofili brusc. Se retrase În ascunzătoare ca o țestoasă În carapace. Însă nu Încetă s-o sărute și s-o mângâie și să se scuze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
se repede, așa cum o făcuse mai înainte, asupra cititorului necunoscut mie și asupra acestei total intimidate Bachmann, atunci iei cuvântul și ai să-i sari în ajutor poetei care plânge sau care stă să plângă, fie și cu frazele tale bâlbâite, mai ales că într-una dintre poeziile ei, care se numea Explică-mi, dragoste, apărea un vers asemenea unui strigăt de ajutor, „O piatră chiar pe alta o înmoaie!“. Dar acel Kaiser, care în anul întemeierii Grupului avea, ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
mă lăsam purtat orișiunde. E adevărat că profesorul meu, Karl Hartung, mă proclamase în puține cuvinte elev eminent, dar o bună parte din timpul meu trecea în văgăuna din ruina de lângă lacul Diana, acolo unde Olivetti devora cu un clămpănit bâlbâit coli de hârtie DIN A4 și nu se mai sătura. Cântam la două piane. Ar mai fi de înșirat și alte exemple ale neliniștii mele, și totuși acel du-te vino nu ar oferi o imagine precis conturată: nu reușesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
prof. Alexandru Poamă După ce am plecat, norii albăstriți de pustiu își despleteau mireasma durerilor. Mirosea a viteze îmbătrânite-n trupurile dealurilor. În sângele meu dragostea avea plânsul pământului și aduna în lacrimi numai ceruri de liniști. Prin demonii urâcioși și bâlbâiți pășeam cu luare aminte împiedicându-mă de multe întrebări. De ce luceferii au picioare de fluturi și se încolăcesc în străfundul vinețiu al depărtărilor? De ce-mi tremură în surdină cerul înroșit al despărțirii? Nici un om nu se mai întoarce din
BRAŢELE CERULUI by Marina Costea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/458_a_1438]
-
să-l oprească pe pișatcăcatul ăla, m-ar fi putut găsi pe mine rătăcind prin subsolul, bănuiesc secret, al clădirii în care abia mă angajasem, eu, care veneam din Est în timpul războiului rece, ce mai, spion, mă și vedeam explicând bâlbâit, eu din greșeală am ajuns aici, m-am intimidat din cauza duhorii și am apăsat aiurea, vă rog să mă scuzați, nu o să mar fac, vă promit orice, numai să nu mă dați afară înainte de a începe, din slujba pe care
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
mai mare decât negrul nervos și ca să-i șoptească mai bine cocleala se apleca din când în când la urechea lui. Era atât de caraghios cum își mișca capul în sus și în jos, așa cocoșat, parcă era un cocostârc bâlbâit. Îl învîrtea pe fraier în cerc, înțelegeam din explicațiile lui că e vorba de un litigiu, dar nu mă prindeam care, mai ales că pe mine mă frigeau banii pe care îi aruncam în sacul de plastic, calculând neîncetat cam
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
de la Virgil! O să te-nvățăm noi minte să nu-ți mai calce piciorul pe-aici cît îi trăi!... Și mai ai tupeul să ridici laba asupra mea?... Bîlbîitule! Lui Nuțu puteai să-i spui orice, dar să nu-l faci bîlbîit. De cum Tomiță pronunță acest cuvînt, mai cumplit ca o bombă atomică, se înfioră din cap pînă-n picioare, de parcă ar fi căzut într-un cazan cu apă clocotită și se repezi la Tomiță ca un hultan. Dar nu reuși decît să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
cu arătătorul ridicat deasupra capului), Ilinca tot n-o să se uite la nimeni! Bă Tomiță, spuse în final Virgil, bazîndu-se probabil pe o taină numai de el știută, Nuțu nu va reuși să fie prieten cu Ilinca, nu pentru că-i bîlbîit, ci pentru că pe Ilinca n-o interesează nici un alt băiat din lume... Pe cuvînt!... Ea are un singur prieten la care ține foarte mult și lucrul ăsta ar trebui știut de toți dobitocii! Tomiță nu mai insistă și-i păru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
l-am avut; lecțiile lui erau o adevărată încîntare; oricât de distrat din fire ai fi fost, îți era peste putință să nu-i asculți prelegerile cu toată atenția. George Drăgănescu de Filozofie și Drept, un bătrâior foarte cumsecade, puțin bâlbâit, dar bun profesor, era poreclit pur și simplu Tânărul, pentru că obișnuia să se adreseze elevilor cu acest apelativ: "Ă, ă, ă, tinere... tinere..."; iar când noi, păcătoșii, îl imitam în clasă, chiar în fața lui, ce e drept, în surdină, dar
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
predea pe fiul ei mai mic. În mintea evreului, fratele putea să ia asupra lui crima: scăpa ușor, doar cu școala de corecție, fiind minor. Interviul i l-am luat la trei jumătate și l-am întrebat pe roșcovanul ușor bâlbâit: „Ce înseamnă ora trei jumătate pentru dumneavoastră?“. „O oră jumătate până la Știrile ProTV“. Nu mi-a cerut nimic. În cartea de telefon figurează și-n 2004 numele de Drăgilă Lucia, ultima victimă, și adresa din Golescu. Oamenii își aduc bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
nu înțelegea Takamori prea bine motivul pentru care a plecat de la ei, dar pe chipul lui de nătăfleț se citise atunci limpede hotărârea. Clipind din ochi, Gaston i-a privit trist și a încercat să le explice, în japoneza lui bâlbâită, că pleacă. În clipa în care a rostit cuvântul „plec“, chipul lui a căpătat o expresie atât de frumoasă, încât Takamori a fost profund impresionat. Oare ce-a mai văzut Gaston din ziua aceea? Prin ce aventuri a mai trecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
dintre copiii lor flămânzi Ispas, fratele mai mare al lui Dănilă, om avut, de treabă și chefliu Anisia, nevasta afurisită a lui Ispas Onofrei Bârliba, omul cu un car prea mare Costea Conovăț, omul cu multe capre Istrate Cârlig, omul bâlbâit și cu gânsac Jupân Marcu M. Marcu, negustoraș filosof Codârlic cel Isteț, slujbaș mic și prost, mai mare peste doi draci și jumătate Cei doi draci și jumătate Ghimizdroc lăudărosul Aschimodie gâlcevitorul Muțachi șmecherosul Pâșpâlică, scripcar brunet și oportunist Mușterii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]