559 matches
-
regenerator... La ivirea zorilor, aztecii respirau ușurați. Încă o dată, își imaginau ei, au plătit prin sânge verdictul cerului. Cel mai simplu e să vorbim despre cruzime, despre "maniaci ai sîngelui", mai ales că există destule argumente pentru asta. Zeilor azteci, bestiali și enigmatici, le plăcea să troneze peste altare de cranii și să asculte țipătul răgușit al vulturilor veniți să devore viscerele celor sacrificați, așezate în vârful piramidei, pe Piatra Inimilor. Preoții jupuiau cu propriile lor mâini pielea victimelor și împroșcau
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
Mexico au dat peste o statuie impunătoare și teribilă. Era o sculptură de aproape trei metri în înălțime și două tone în greutate reprezentînd-o pe Coatlicue, "zeița cu fusta de șerpi". Cea mai fioroasă, după gustul european, din Olimpul aztec. Bestială și hipnotică. În loc de obraz, ea are două capete îngemănate de șerpi. Pe piept îi atârnă un colier făcut din mâini tăiate și din inimi. Fusta de șerpi, dispusă într-o rețea romboidală, simbolizând pământul, e prinsă cu o centură închisă
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
Nu în sensul că aș fi dorit să văd una de aproape sau să fac câțiva pași printre trunchiurile căzute la pământ acaparate de ierburi și de liane, pentru a simți amestecul de mister și pericol, de putreziciune și viață bestială. Sunt prea comod pentru o aventură. Și prea prudent pentru a mă expune să fiu mușcat de un șarpe veninos. Jungla m-a atras prin ceea ce o apropie de un labirint. Mi-a dat același sentiment de ușoară panică, de
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
dorobanți, cantonat În apropierea orașului, În satul Holboca. Întrucât șoferul lui Micandru XE "Micandru" Îi transportase pe Micandru XE "Micandru" și pe atașatul german de mai multe ori, el a constatat că „acești doi ofițeri manifestau tot timpul o ură bestială Împotriva evreilor, iar ofițerul german era capabil de orice crime”. De remarcat că cei doi ofițeri superiori care au conceput probabil planul pogromului de la Iași - coloneii Radu Dinulescu XE "Dinulescu, Radu (colonel)" , șeful Secției a II-a a Marelui Stat-Major
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
În mișcare... am Început să cerem deschiderea ferestrelor și ușilor dela vagoane care erau bine Închise. Văzând Însă că cererea noastră rămâne fără răspuns am Început să ne dăm seama că am fost cu toții sortiți morții În chipul cel mai bestial... Nicio minte omenească care nu a trăit aceste clipe de groază nu-și poate Închipui lupta pentru viață care a Început să se dea În fiecare din vagoanele acelui tren mortuar”101. Înainte de a-l urca În tren, un polițist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
să fie evacuați” - cu alte cuvinte, evrei. „Noi polițiștii am fost dublați de un număr foarte mare de ostași germani. În gări și pe tot parcursul liniei ferate până la Târgu Frumos XE "Târgu Frumos" , nemții s’au purtat În mod bestial cu evreii ce erau În tren și mai mult decât atât, ne-au interzis sub amenințarea cu moartea să ne amestecăm În treburile lor sau să venim cu ceva În ajutorul evreilor... rolul nostru reducându-se la simpli spectatori.”34
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
mult decât oricine absența integrității personale și intelectuale În presa românească, reușind să adopte cu timpul toate opiniile politice, s-a alăturat și el la identificarea bolșevismului cu iudaismul dintr-un alt unghi de vedere, mai stilizat și mai puțin bestial: el a „dezvăluit” puterea „artei publicității semite” - sau, cu alte cuvinte, capacitatea ei de a induce În eroare oamenii naivi (adică pe români). „De un sfert de secol”, a scris Șeicaru XE "Șeicaru, Pamfil" , „geniul colportajului semit Înebunește lumea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
avem ce adăuga: „Pogromul de la Iași are rădăcinile adânc Înfipte În putregaiul politic al pseudo-democrației românești. El nu a fost explozia accidentală a unor pasiuni izolate sau a unei rătăciri momentane. El nu a izbucnit prin generație spontanee, din străfundurile bestiale ale unor făpturi criminale. El nu a Început În „Duminica ceea” de 29 iunie 1941; nici cu trei zile Înainte, când s’au produs primele omoruri; nici la 22 Iunie, când s-au deschis ostilitățile; nici la 6 septembrie un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
prima depoziție, pp. 31b-33b). În a doua depoziție, a adăugat În scris că el și ceilalți ofițeri din batalion „am comentat asupra situației trenului și Îngroziți de suferințele pe care le vedeam În fața noastră au fost cu toții revoltați de procedeul bestial și sadic care a fost ales pentru deportarea evreilor din Iași. Suferințele lor erau mai mari decât moartea”. Soldații lui Ghițescu XE "Ghițescu" au păzit toată noaptea trenul și au Împiedicat acordarea vreunui ajutor evreilor, fie și apă din băltoace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
situație foarte intimă, urmă George. Duhneai a pudră de față. — Oh!... făcu Gabriel. — Între mine și doamna Sedleigh nu s-a întâmplat absolut nimic. Și tu știi foarte bine. Întorci totul pe dos pentru că vrei să-ți acoperi crimele tale bestiale. Nu știu ce-ai făcut cu fetița aceea, continuă George, dar din câte mi-a scris Rozanov se pare că tu te-ai purtat ca un netrebnic, iar ea s-a purtat ca o... — Încetează! strigă Tom. Acum nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
și georgette, ideea că nu-mi pot împărtăși problemele altor oameni mă face să mă doară-n cot de problemele lor. — O, și nu te îngrijora, zice Brandy. Încă o să ai parte de atenție. Ai niște țâțe și un cur bestiale. Doar că nu poți să vorbești cu nimeni. Oamenii pur și simplu nu suportă să nu știe ceva, îmi zice. Mai ales bărbații nu suportă să nu se cațere pe orice munte, să nu traseze hărți pentru tot. Să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
la casa miresei. Urmată de-un incendiu. Urmată de-o crimă. Vestimentație formală. Capitolul 28 Rochia în care-mi car curul la nunta lui Evie e mai strânsă ca pielea. E ceea ce ați numi strâns până la os. E stampa aia bestială cu Giulgiul din Torino, aproape toată numai maro și alb, drapată și tăiată în așa fel încât nasturii roșii strălucitori țin loc de stigmate. Apoi mai port metri și metri de mănuși din mătase neagră, strânse pe brațe. Tocurile sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
de ce, în loc să discute această teză, Socrate, adus pe scenă de Platon, caricaturizează opțiunea hedonistă, pentru a se mulțumi, într-un mod foarte așteptat și obișnuit la antihedoniști, să recurgă la animale, figuri emblematice ale plăcerii fără conștiință, brută și brutală, bestială, instinctivă, inumană? De îndată ce un partizan al idealului ascetic vrea să vorbească despre plăcere, el recurge la dobitoacele din curte, la boi și la cai, așa cum ne îndeamnă sfârșitul dialogului... Cine, dintre filosofii hedoniști ai Antichității, contemporani cu Platon sau anteriori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
pregătesc terenul, ei care contribuie la afânarea solului creștin, în așa măsură încât dolorismul lor intră în simbioză cu știuta religie a pulsiunii de moarte și o constituie. Patrologia stigmatizează până la exces epicurismul ca fiind o filosofie a plăcerii grosiere, bestiale, triviale, fără să țină seama de viața filosofului și de învățăturile lui, între care există o strânsă relație. Iată „faptele”: Epicur este autorul unor scrisori licențioase - în realitate, redactate de Diotim stoicul; se culcă cu toate femeile din școala sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
cunoaște în plus suferințele și chinurile venite din trecut sau din viitor; ceea ce confirmă și spusele gânditorului parfumat: pedepsele aplicate celor vinovați se exercită asupra trupului lor. Dacă cirenaicii susțin ipoteza unei plăceri vulgare, grosolane - în imediatețea animalică și dinamică -, bestială, așa trebuie să gândim... în schimb epicurienii, mai fini, mai tolerabili, în ciuda hedonismului lor - ei aduc atât de mult cu niște asceți încât ar fi niște amici aproape convenabili pentru platonicienii și stoicii tolerenți... -, nu pot decât să celebreze superioritatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
pe care îl prezintă cazul lui, dar au eșuat în tentativele lor de reeducare. Cinci ani după capturare, abia dacă învățase să aranjeze niște cuburi alfabetice ca să-și compună numele și denumirile câtorva obiecte. La acea vârstă, aspectul lui rămânea bestial. Ochii i se umpleau de ură pentru orice fleac. Deseori reîncepea să meargă, cu o deosebită abilitate, în patru labe, iar cunoașterea pădurii ― chiar și după zece ani de capturare ― rămânea uluitoare. Urmele de animale, chiar vechi de mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
comme règle de punition. (J’ai trouvé Mareș dans le Dictionnaire de Doina Jela: «Un individu presque analphabète, avec des comportements inégaux et contradictoires, alcoolique. Presque normal quand il n’était pas ivre; quand il buvait, il devenait terrifiant, même bestial. Il prenait le pot-de-vin des familles des détenus, auxquelles il promettait d’améliorer le traitement). À Aiud, nous informe l’interviewée, les détenus connaissent la célèbre zarca, un régime d’isolation totale: Ils ont été nourris avec du tourteau et
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
scris, bineînțeles. Scrie, în fine, ca să nu se sinucidă. Scriitura lui Cioran este de la început un spectacol intelectual și așa va fi până la sfârșit. În aprilie 1933 redactase deja jumătate din Pe culmile disperării, o carte lirică, „de cea mai bestială și apocaliptică tensiune”, anunță el cu un fel de mândrie tragică. Colaborase, mai înainte, începând din 1931, la „Mișcarea”, „Gândirea”, „Floarea de foc”, „Arhiva pentru știință și reformă socială”, „Vremea”, apoi la „Discobolul”, „Abecedar”, „Rampa”, „Acțiunea”, „Cuvântul” ș.a. Debutează în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286266_a_287595]
-
că nu!), dar măcar puse în cumpănă de niște norme egalitare și onorabile ale adversității, când lupta, fie ea „pe viață și pe moarte”, a fost întâia oară supusă unei legi, atunci s-a produs cea dintâi depășire a condiției bestiale, adică cea dintâi manifestare umană. Abia atunci au fost cu putință orânduirea cetății, conștiința civilă, știința, arta și meșteșugurile. Omenirea a păstrat, de la Homer până la Nietzsche, Malraux, Ernst Jünger și Montherlant, trecând prin toate eposurile pe care le mai cunoaștem
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
înseamnă numai a renunța la apărarea binelui (după ideea pe oare și-o fac unii și alții despre acest „bine”), dar și a îmbrobodi privirea lucidă, a muia judecata și a emascula spiritul. Adversitatea trebuie să fie umană și nu bestială; ea trebuie să respecte un cod, să se supună unor norme. Există o morală și o estetică a adversității pe care sentimentul agonal le cultivă și le satisface. De altfel, orice luptă la nivel uman, adică în cadrul civilizației, mai ales
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
Așa a intrat în obicei... fără să putem reconstrui sursa și să o aducem la lumină, dar nomen est omen, cum spune latinul, nu-i așa, domn' Jürgen... Acesta e domnu' Jürgen care într-o anume măsură este inteligența noastră bestială... JÜRGEN (se apleacă nesigur): Haubenweiss, dacă îmi permiteți, savant în științe sociale... și pedagog, specialist în grupurile marginale, minoritare... HASI: Soțul meu are de fapt și el o diplomă universitară, și el stăpânește științele sociale ca și domnu' Jürgen. EL
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
virtuții, epicurianul o asociază bucuriei: ești virtuos din interes, din satisfacția de a fi așa. Tradiția opune plăcerile trupului și ale sufletului. Primele trec drept necinstite, cele din a doua categorie pot fi omise. Pe de o parte purceii, satisfacția bestială, lăcomia, sexualitatea, dezmățul - cunoaștem melodia; pe de altă parte, contemplația, prietenia, blândețea, conversația, meditația. Voluptas versus honestas: cei doi termeni ai acestei alternative permit în mod obișnuit distincția dintre libertin și oamenii care pot fi frecventați. Epicurianul emblematic al lui
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
de ce, în loc să discute această teză, Socrate, adus pe scenă de Platon, caricaturizează opțiunea hedonistă, pentru a se mulțumi, într-un mod foarte așteptat și obișnuit la antihedoniști, să recurgă la animale, figuri emblematice ale plăcerii fără conștiință, brută și brutală, bestială, instinctivă, inumană? De îndată ce un partizan al idealului ascetic vrea să vorbească despre plăcere, el recurge la dobitoacele din curte, la boi și la cai, așa cum ne îndeamnă sfârșitul dialogului... Cine, dintre filosofii hedoniști ai Antichității, contemporani cu Platon sau anteriori
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
pregătesc terenul, ei care contribuie la afânarea solului creștin, în așa măsură încât dolorismul lor intră în simbioză cu știuta religie a pulsiunii de moarte și o constituie. Patrologia stigmatizează până la exces epicurismul ca fiind o filosofie a plăcerii grosiere, bestiale, triviale, fără să țină seama de viața filosofului și de învățăturile lui, între care există o strânsă relație. Iată „faptele”: Epicur este autorul unor scrisori licențioase - în realitate, redactate de Diotim stoicul; se culcă cu toate femeile din școala sa
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
cunoaște în plus suferințele și chinurile venite din trecut sau din viitor; ceea ce confirmă și spusele gânditorului parfumat: pedepsele aplicate celor vinovați se exercită asupra trupului lor. Dacă cirenaicii susțin ipoteza unei plăceri vulgare, grosolane - în imediatețea animalică și dinamică -, bestială, așa trebuie să gândim... în schimb epicurienii, mai fini, mai tolerabili, în ciuda hedonismului lor - ei aduc atât de mult cu niște asceți încât ar fi niște amici aproape convenabili pentru platonicienii și stoicii tolerenți... -, nu pot decât să celebreze superioritatea
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]