215 matches
-
Ceva îndepărtat o preocupa. Demascată, deveni timidă. Expresia ei îl agita, deși el o ceruse. Se uită în altă parte. Doar apariția lui Mark Schluter în ușa de la baie reuși să-l salveze. Ținea un prosop în fața corpului său gol. Căciulița tricotată dispăruse, lăsându-i la iveală smocurile de păr care-i creșteau la loc. Copilăros, îi zâmbi îngrijitoarei sale. —Sunt gata să-mi iau porția de durere, doamnă. Arcuindu-și ambele sprâncene, Barbara se scuză pe un ton ciudat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
stătea pe o bancă metalică sub un plop, lângă o femeie pe care Weber o recunoscu imediat, deși n-o întâlnise niciodată. Bonnie Travis purta o bluză bleu fără mâneci și o fustă de blugi. Îi scosese lui Mark Schluter căciulița croșetată și-i punea pe cap o ghirlandă de păpădii împletite. Îi vârî o crenguță în mână, un sceptru de Zeus al grădinii. Mark se lăfăia în atenția primită. Priviră amândoi spre Weber care traversa peluza, apropiindu-se de ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Să te scoată la pescuit de ziua ta. Din casă îi răspunse tăcerea. Rupp bătu în retragere, în furtuna înghețată. —Vorbește cu Duane. O să-ți explice el ce s-a întâmplat. Ce vrei să-ți iau din Irak, Gus? O căciuliță din aia mică și albă? Niște mătănii? Un puț de petrol în miniatură? Ce să-ți aduc? Poți să-mi ceri orice. Rupp dispăruse deja în mașină când Mark urlă: —Ce vreau? Îl vreau pe prietenul meu înapoi. Duminică, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
soliști ai Operei Române. Tu nu mai lucrezi la Poștă. Te-ai angajat la O.C.L. Confecția, la un depozit, pe strada Oițelor. Astăzi ești chemat la miliție pentru o anchetă. La magazinul Vulturul de mare, unde ai distribuit niște căciulițe de blană, e o lipsă În gestiune. Miliția se află tot pe strada Oițelor. Plin de teamă intri și Întrebi de ofițerul care te-a convocat. Un plutonier te urcă la etaj, vine ofițerul și scrii o declarație. Te vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
degeaba afară este primăvară, degeaba sună telefonul care, printr-o voce moale și caldă, te cheamă la plimbare prin parcul Herăstrău. Abia luni dimineața, șeful de raion de la Vulturul de mare, fost regizor de culise la Operetă, vine la depozit. Căciulițele de blană s-au găsit, mergeți la miliție, totul se rezolvă. Șeful de raion te invită pe la el acasă, beți vișinată, și-ți dă un sfat. Mă, băiete, dă și tu la o facultate! Ia uite aici! Și Îți arată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
care seamănă leit cu șeful de raion. Te Înnebunește că toate personajele din lemn sunt numai bărbați. -Eu am construit și teatrul, și oamenii, mă pasionează sculptura. Într-o clipă Îți devine suspect, la fel de suspect ca și apariția și dispariția căciulițelor de blană. Stai cu ochii pe ușă și nu mai bei nici un strop din vișinata acră cu care te tot Îmbie, vorbindu-ți despre cultură și artă. Îl bagi În mă-sa, și viața ta curge monoton la depozitul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și i-a fost frică de dorul lui pentru ei, altfel n-ar fi suportat toată mascarada. Bunica nu a ieșit câțiva ani din casă - zicea că e bolnavă ca s-o slugărească mama -, dar luna trecută și-a pus căciulița de sobol peste conciul alb, prinzând-o cu agrafe de argint, și s-a dus la neamul ei, Cacavela, cel de ține școala de spudei, elevii lui în ale scrisului. Ce au sporovăit, cine știe? Când s-a întors acasă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Ba-ba-lu. Ei și, mă doare-n cur - mi-o întoarce Mandel, dar, de fapt, cred că nici nu știe ce-i aia antisemit. Tot ce știu e că i-am pus-o de două ori. — I-ai pus-o? Cu căciuliță? — Pe dracu’, n-am folosit nimic. — Dar o să rămână gravidă! strig eu cu glas îndurerat, de parcă eu voi fi cel tras la răspundere. Și ce-mi pasă mie? ripostează Mandel. Și-atunci, la ce bun să-mi fac eu griji
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
glas îndurerat, de parcă eu voi fi cel tras la răspundere. Și ce-mi pasă mie? ripostează Mandel. Și-atunci, la ce bun să-mi fac eu griji! La ce bun să-mi petrec ore-n șir în beci, testând rezistența căciulițelor? Ce rost are să trăiesc terorizat de gândul sifilisului? Ce rost are să fug acasă cu ochișorii injectați, să mă și imaginez orb pentru totdeauna, când peste o jumătate de ceas Bubbles îngenunchează ca s-o ia la cioc! Acasă - la mămicuța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
necontrolat, în timp ce încearcă să articuleze coerent: Refugiați ... Basarabia ... acolo ... sub dărâmături! Marius se apropie de ceea ce pare că fusese fundația unei case. Din fumul gros, un copac singuratic răsare asemeni unei năluci. Agățate de ramuri, acum biete cioturi retezate, minuscule căciulițe flutură jalnic în bătaia vântului asemeni unor frunze albe pătate cu lacrimi rubinii. De-o bucată din ceea ce fusese trupușorul unui nou-născut spânzură un capăt de cămășuță înnegrită de funinginea ce cade peste ei asemeni unei ninsori venite din iad
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
înghețate în buzunarele mantalei lungi de iarnă. Degetele sale întâlnesc marginile rotunjite ale portofelului din piele unde-și ține actele. Scoate fotografia Smarandei, roasă pe la colțuri și crăpată pe mijloc. Într-o scurtă de blană și pe cap cu o căciuliță albă de schi, tânără zâmbește cu toată fața, pe fundalul hotelul din Sinaia unde petrecuseră câteva zile înaintea plecării lui pe front. Mângâie ușor cu degetul gros chipul fetei. Răceala hârtiei fotografice îi aduce aminte cât de mult din el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
te cunosc foarte bine. Încă din pântec le-am vorbit despre tatăl lor. Marius se ridică, înconjoară patul Smarandei și aplecat deasupra celor două păpuși vii, le sărută pe frunte în timp ce mângâie cu gesturi aproape stângace creștetul lor, acoperit de căciulițe groase, verzi. Un sentiment necunoscut până atunci, acela că este tată și răspunzător de viața copiilor lui, pune stăpânire pe el. Și asta îl sperie. El, cel foarte calm în timpul luptelor, acum se teme. Atât de tare, încât se simte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
țin de cocoane Iar acasă mor de foame ; Ies în sat pe înserate, Zici că-s malagambiste toate Când le vezi așa drotate. Zulufat își fac și părul Cu suvacul, ori cu fierul... Cu șoșoni și cu rochiță, Pantaloni și căciuliță, își mai fac și fustă strâmtă Să nu intre stambă multă.” Femeile râseră, și, cu mare coraj din damigeană, cumătrul Gafton adăogă : „Iar acuma, dacă vreți, Să vă zic despre băieți, Că sunt tare fantazii, Ca cucoșii cei târzii. Au
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
mai mic, tot în parc, i-a cerut lui Pușița un camionaș. Pușița era Matei, ați înțeles, iar băiețeii din parc erau răi și prost crescuți. Uca a cerut o pungă cu bisicuți în alimentara de la Valea Ialomiței, croșeta veste, căciulițe și botoșei (mie mi-a croșetat un fular alb-roșu, lung, îl înfășuram de două ori în jurul gâtului și tot îmi ajungea până la brâu), se trezea cu noaptea-n cap, stătea la coadă în piață și ne aducea primele căpșuni din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
la plata cu ora. — Slavă Domnului că am fost scutiți să-l avem angajat permanent! exclamă directorul. în al doilea rând, care dintre profesori obișnuia să le recomande sistematic fetelor de la clasa de educatoare să aibă permanent la ele... ăăă... căciulițe de cauciuc? — Păi, domnul Sedgwick e foarte atașat de ele, zise dr. Morris. — De educatoare sau de căciulițele de cauciuc? îl chestionă directorul. — Poate chiar de amândouă? sugeră dr. Board sotto voce. — Omul are un ghimpe împotriva pilulei anticoncepționale, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
al doilea rând, care dintre profesori obișnuia să le recomande sistematic fetelor de la clasa de educatoare să aibă permanent la ele... ăăă... căciulițe de cauciuc? — Păi, domnul Sedgwick e foarte atașat de ele, zise dr. Morris. — De educatoare sau de căciulițele de cauciuc? îl chestionă directorul. — Poate chiar de amândouă? sugeră dr. Board sotto voce. — Omul are un ghimpe împotriva pilulei anticoncepționale, zise dr. Morris. — Ei bine, vă rog să-i spuneți domnului Sedgwick să poftească la mine în birou luni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
frigul acela întunecat care ne prindea steluțe de gheață în gene. Gina era ninsă, sclipitoare în lumina vitrinelor de autoservire, decorate cu beteală, copii pe săniuțe de carton, becuri și globuri colorate. Părul și fața ei, sub spicul delicat al căciuliței de vulpe, se înroșeau brusc de la staniolul purpuriu al veșmântului vreunui Moș Crăciun tronând, cu barba de vată, între băuturi și conserve; în holul casei, când am prins-o în brațe, m-a întrebat dacă n-aș vrea să stăm
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
de departe înaintînd înspre mine o pereche îmbrățișată. Erau elevi de liceu, căci purtau în mâini serviete. Când s-au mai apropiat, am fost mirat de asemănarea fetei cu Gina: același mers țopăit, pe tocuri interminabile, aceeași haină de blană. Căciulița de vulpe cu luciu roșcat pe care-o purta fata era și ea asemănătoare cu a Ginei. Am simțit că-mi pierd cumpătul când am înțeles că spre mine se îndrepta Gina cu un băiat, ținîndu-și mâna în buzunarul lui
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
începuse să semene cu un culcuș îmbietor, policrom, de o moliciune delicioasă. Apoi, din despărțitura cealaltă a șifonierului, scoase umerașe întregi de rochii de seară, unele vechi, brodate migălos, groase ca brocartul, altele de mătase ușoară, apoi câteva haine și căciulițe de blană. Era cojocul alb, cu înflorituri negre și roșii, pardesiurile, cel galben-citron și altul crem, o altă blană de vulpe, pe care Gina nu o purta la școală, și trei canadiene lungi și pufoase, cu glugă. Dedesubt își ținea
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
răsucite un berbec imens și mițos. Chiar atunci aud pași pe culoar, o cheie se răsucește în broasca yale și intră ea. Aduce în blana de vulpe mirosul de zăpadă de-afară. Are încă ace de gheață în sprâncene, iar căciulița de lână tivită și ea cu blană de vulpe e albă de zăpadă. Tropăie la intrare cu cizmele scurte în care și-a vârât pantalonii tricotați, strânși pe picior, își scoate mănușile, apoi haina de blană, scurtă până la șolduri, și
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
voie înăuntru. Am tras însă într-o zi cu ochiul. Măștile stau atârnate pe pereți, o vrăjitoare râde într-un colț, un iepure se-ascunde după Cosânzeana. „Prichindel Știe-tot are părul creț ca un harap, dar nu-i harap. Are căciuliță roșie de pitic, dar nu-i pitic. Ochelari de bunic, dar nu-i bunic. E o păpușă. Are o haină de lână galbenă, cu năsturei verzi, mănuși tot verzi... ca două frunze.“ La serbare am fost Crăiasă. Păcat că aveam
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
Primul lucru pe care îl vede Gregor Samsa, în dimineața fatală, e fotografia unei femei: „deasupra mesei... sta atârnată fotografia ce-o tăiase deunăzi dintr-o revistă ilustrată și o pusese într-o ramă frumoasă, aurită. Reprezenta o femeie cu căciuliță în cap și cu un boa de blană la gât; femeia ședea drept și întindea spre privitor un manșon mare de blană, în care îi dispărea întregul braț, până la cot“.) Și mă uimea faptul că încă nu m-am transformat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
de la parter, am dat cu ochii de mama. Imediat ce am zărit-o, m-am întrebat iritat de ce n-a putut să mai aștepte și de ce a adus ea banii. Mama stătea stingheră în paltonașul ei mâncat de molii și cu căciulița ei caraghioasă de sub care ieșeau șuvițe de păr cărunt (avea cincizeci și șapte de ani). Privea neajutorată și cu emoție vizibilă (care-i accentua aspectul jalnic) spre pâlcurile de liceeni care treceau în fugă pe lângă ea, râzând când o vedeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
spre masa de scris, am deschis în grabă o carte și, așezat cu spatele la ușă, am spus „poftim“. Apropiindu-se de mine dintr-o parte - deși mă prefăceam concentrat asupra cărții, am văzut că nu-și scosese încă paltonul și nici căciuliță ei neagră caraghioasă -, mama scoase din sân și puse pe masă două hârtii de cinci ruble, boțite și parcă rușinate. Mângâindu-mi apoi mâna cu mânuța ei zbârcită, ea spuse încet: - Iartă-mă, fiule. Tu ești bun. Știu asta. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
ai grija fetei niciodată!» Au luat fata cu tot cu țâgănaș la ei acasă și țiganca i-a dat ceva băietului să-i deie soacrei. Când începea părintele Argatu slujbele, pe ea o lua ceva și-o izbea de perete, îi sărea căciulița de pe cap; o izbea de celălalt perete. «Lasă-mă-n pace că mă arde!» Vorbea Satana din ea. Și urla, și făcea ca gâștele, și ca șoarecii. Era o gravidă acolo. «Du-te, femeie, de-aici, să nu pățești ceva
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]