403 matches
-
extrem de fericit. Într-o zi, când l-a avut ca invitat pe Șir Isaiah Berlin, era În culmea fericirii. I-a oferit un prânz extraordinar, care s-a ridicat aproape la nivelul unui banchet, ocazie cu care a f)cut calambururi inteligente despre Kant și Königsberg. Dac) va avea timp s)-și scrie memoriile, acestea vor fascina lumea. A avut puține cuvinte de laud) pentru autobiografia Goldei Meir, publicat) recent. O carte care a dezam)git. Sunt de acord cu el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2110_a_3435]
-
griji că marile companii aveau să vină și să «civilizeze» peisajul pe care Îl construiseră primii ingineri de Internet. Așa că «Apache» mi s-a părut un nume bun de cod, iar alții mi-au mai spus că era și un calambur interesant“ - de exemplu serverul APatchy, pentru că se foloseau de patch-uri pentru a corecta defecțiunile. Așa că, În multe feluri, Behlendorf și colegii săi open-source - dintre care pe cei mai mulți nu-i cunoscuse niciodată decât prin schimbului de mesaje În chat room-ul open
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
de acces la cunoștințele tuturor În buzunar. „Totul“ și „oricine“ sunt cuvinte-cheie pe care le auzi În legătură cu Google tot timpul. Într-adevăr, istoria oficială a site-ului Google expusă pe pagina de start remarcă faptul că numele „Google“ este un calambur al cuvântului „«googol», care este numărul reprezentat de numeralul 1 urmat de o sută de zerouri. Utilizarea acestui termen de către Google reflectă misiunea companiei de a organiza imensa și aproape infinita cantitate de informații disponibile pe Web“, numai pentru tine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
mondial și, mai ales, în ultima parte a vieții, P. s-a lăsat antrenat și acaparat de succesul pe care îl avea, fiind prezent în tot felul de șezători literare, în saloane, în reuniuni boeme în care dominau jovialitatea și calamburul. Uimea asistența și crea bună dispoziție prin extraordinara ușurință de a improviza catrene, cu poantă savuroasă și ironie fină, la adresa celor mai diverse personaje și împrejurări din mediul literar-artistic, politic, juridic, gazetăresc, salonard etc. Se mai pot discerne dexteritatea cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288739_a_290068]
-
de mai multe ori (de exemplu, în cultura română). Diferite de la o cultură la alta sunt și „regulile de creativitate” verbală: în Ungaria, Turcia, Rusia sunt frecvente insultele verbale, în Europa Centrală Ironia, în Marea Britanie - puns and limmericks, în Mexic - calamburul. 2.4.4. Cooperarea interlocutorilor Modalitățile de cooperare conversațională sunt supuse variației culturale: maximele cooperării sunt fixate diferit în conștiința comunicațională a vorbitorilor aparținând diverselor culturi și, în consecință, mecanismele generării implicaturilor conversaționale diferă. În formularea lui Grice (1979), principiul
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
mai bine scrisă carte de istorie apărută, În ultima vreme În limba română: Bizanț contra Bizanț. Explorări În cultura politică românească, Editura Nemira, București, 2001, p. 125 (ce-i drept, ar mai fi și De bono coniugali..., chiar dacă, prin acest calambur encomiastic, am depășit măsura bunului-simț). La fel, În Daniel Barbu XE "Barbu" , Scrisoare pe nisip. Timpul și privirea În civilizația românească a secolului al XVIII-lea, Editura Antet, București, 1996, p. 35. Daniel Barbu XE "Barbu" , Bizanț contra Bizanț..., ed.
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
au ovaționat la unison. Bănuiala de propagandă comunistă a alarmat „la proporții homerice” Siguranța, Poliția, Parchetul, Ministerul de Interne. Studențimea de dreapta (Uniunea Națională a Studenților Creștini) a protestat în presă, cerând autorităților să interzică acțiunile grupului, taxat cu un calambur infamant - „cretinion”, care provoacă din partea lui Mircea Eliade o caustic-patetică replică în „Cuvântul”. Inspectorul general al Prefecturii îi notifică verbal lui Petru Comarnescu: „Nu vom uita niciodată că d-ta ai adunat pe comuniștii din București în fața Palatului Regal”; o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286517_a_287846]
-
caracterul său monstruos, grotescul se situează la limitele dintre tragic și comic. Gargantua, eroul romanului lui F. Rabelais, este grotesc prin hiperbolizarea trăsăturilor și faptelor sale de uriaș. Limbajul, pus în slujba grotescului, este plastic, abundent în culoare, caricatural, cu calambururi și cuvinte create ad- hoc. Într-un mod asemănător, dar cu mijloace specifice și elemente împrumutate din folclorul românesc, prezintă Creangă portretul lui Gerilă: Mai merge el cât merge, și când la poalele unui codru, numai iaca ce vede o
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
se convertește în etern” (Emmanuel Levinas). Interesant ar fi să analizăm succint și stilul acestui expozeu (făcând trimitere doar spre câte un singur exemplu), presărat cu: termeni jurnalistici (p. 9), expresii/ziceri populare (p. 96), expresii ideomatice (p. 63) sau calamburul (p. 39), simbioza între verbal și nonverbal (p. 46), monologul interior (p. 25) sau stilul indirect liber (p. 43), crestări ale topicii (p. 123), experimentarea unei frazări implantate în viziune douămiistă (p. 8), plăcerea de-a vorbi în pilde (p.
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
fericirea noastră e ca un cuțit fără lamă căruia nu-i lipsește decât mânerul: a înțeles - și de atunci, de fiecare dată, în felul său, îmi dovedește că acest cuțit are și lamă, și mâner...” Cât de contondentă este frazarea calambur dintr-o altă replică: „<Cine este acela care, păzitor fiind, păzește păzind pe cei care-l Săzesc, păzindu-se?> ... Chiar, cine este acela? Eu cred că este frica. Frica, Spaima, Groaza, Grija, Cutremurarea...” Stridența consonantelor accentuează până la nebunie confruntarea dintre
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
în apariții la "emisiuni mondene" de cea mai joasă speță. (I)rațiunile hulirii erau diferite, mecanismul declanșator era similar: incomodarea spațiului public. La CVT în prelungirea vocației diversioniste, cu o dominantă histrionică, spectaculară, care avea să-l scufunde în mocirla calamburului mahalagiu, ajuns etalon al "naționalismului integral", rezidual în spațiul media (nu există titlu de știre, "ieșire pe sticlă" în care să nu fie exploatat). La Luca Pițu pentru că imaginea lui mi-a apărut ca o contrapondere a fumigenei politice era
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
adusă de cineva care o primise cadou de la studenți) sau de sticlă ordinară (cumpărată de un fumător înveterat), dacă era opacă, translucidă sau transparentă... Nici un cuvânt despre ceea ce publicase colegul LP în revistele ieșene în anii jocului cu cenzura prin calambur și deturnare de gen (literar, evident), nici o judecată asupra scriiturii sau a prezenței publice la conferințe. Zborul (plonjat? planat?) al obiectului neidentificat (prin formă, culoare) acoperise amintirea lui Zacharias Lichter, sub a cărui mantie a apărut tânărul asistent universitar în
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
diverse catedre "francophone", al cărei nume este o palmă la adresa mult mai vechii hermeneutici 83. Pentru că, pornind de la elation (din engleză) putem ajunge mai departe, trecând la a patra treaptă, aceea a rimelor potențiale. Dacă în Franța sportul național este calamburul ceea ce face himerică încercarea traducerii unui Eminescu, educat la școală nemțească, va nota Pițu într-un text mai târziu 84 rima este cel al românilor. Este greu să convingi un specimen din spațiul carpato-dunărean că există și poezie fără rimă
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
sau finale. Cultura fragmentului nu poate reprima însă angoasa izolării sensului ființei de sfera cunoașterii. Nici o integrare a totalității nu mai este posibilă în epoca perspectivismului. În eseistica filozofică recentă, fărâmițarea epistemologică a subiectului postmodern se exprimă prin recurgerea la calambur, fracțiuni și extrase. Cărțile bine vândute - cum sunt „marginile filozofiei” lui J. Derrida - n-au nici cap, nici coadă. Lumea nu mai este citită ca parabolă sau alegorie, ci ca o imensă textură înzestrată cu un uriaș coeficient de conectivitate
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
rânjet interior”. Este vorba despre o operație defensivă contra afectului ce constituie, după Lagache, un „ecran afectiv”, de multe ori greu de pătruns. O altă apropiere se poate face între umor și expresia verbală a pacienților maniaci, bogată în glume, calambururi și jocuri de cuvinte. Dar aici avem de-a face mai curând cu un joc cu cuvintele și sunetele. Regăsim cu această ocazie diferența dintre cuvântul de duh și umorul-apărare. Acest aspect deosebit de pozitiv al umorului (mai puțin atunci când este
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
veritas quasi Fluctibus abluens et obstergens (Succintă prezentare pentru Fraternitatea Crucii cu Trandafiri, spălând ca un Puhoi petele de bănuială și de infamie cu care a fost stropită), publicată la Leiden, în 1616, anunța aderența lui Fludd printr-un ingenios calambur. Cuvântul Puhoi (cu majuscule) din titlu se baza pe jocul de cuvinte Fludd-flood (= „puhoi”). Deși adresa era clară, nu i-a răspuns nimeni. A doua lucrare, Tractatus Apologeticus Integritatem de Societatis de Rosea Cruce (Tratatul apologetic în sprijinul Societății Crucii
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
realizante, ale unui dublu posibil. Să notăm varianta serioasă in spe: arhitect cum Ioanide, rival și deopotrivă pretendent la atențiile Indolentei Pomponescu. Ironia cu care-l înzestrează aproape ostentativ naratorul îl însoțește oriunde, însă fără nici un haz. Este, dacă acceptăm calamburul, un grav al ironiei, ceea ce revine la categoria ridiculizată încă de spiritul rabelaisian, a celor care nu știu să rîdă: les agélastes. În plin spectacol, ironistul stîrnește reacțiuni. Neseriozitatea lui Ioanide, strivitoare pentru agélaste, oripilează pe Gonzalv Ionescu, gafeurul cu
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
de natură fonetică: cuvintele par să fie clasate în funcție de prima silabă și, în mod secundar, de rimă. De altfel, acesta este motivul pentru care, înainte de popularizarea cărților, poezia avea rimă, pentru a învăța textele mai ușor. Fonetica stă la baza calambururilor, a jocurilor de cuvinte, căci și în acest caz punem în funcțiune memoria lexicală. În afară de această clasare, diferită de cea a memoriei semantice (ordonată pe teme), memoria lexicală mai poate fi percepută ca o plasă vastă, în care cuvintele sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
pe un poet aflat în căutarea personalității. Versul se situează pe linia tradițională și ca prozodie, și tematic. Ulterior poezia accede la un anume rafinament al ideii, dar adesea rămâne insuficient elaborată liric, jocul unor sonorități verbale ajungând la granița calamburului, ceea ce ar reprezenta, totuși, numai o performanță facilă. Antologia Poezie sovietică modernă și contemporană (1988) propune o selecție în care predomină autorii din generațiile mai tinere și oferă versiuni românești fidele originalului, echivalând fericit atât incisivitatea verbului unora, cât și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288822_a_290151]
-
nu de imitatori, aceștia nu intră aici în discuție), nu voi ezita să-l înscriu, la acest capitol, pe Marin Sorescu, și el cultivator al limbajului uzual, desolemnizat, al depoetizării expresiei poetice, al umorului scos din manevrarea unor jocuri verbale, calambururi etc. Dar încă și mai potrivit ar fi să-l amintesc pe Mircea Dinescu, la care se regăsesc toate acestea, dar unde, în afara nonconformismului funciar și a umorului, deslușim și un suflu patetic și mai multă căldură, mai mult „lirism
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
a fost bine caracterizat de Eugen Simion drept „un comediograf al cuvântului“, domeniu în care pot spune că s-a exersat încă înainte de-a scrie literatură, debitând tot felul de istorii, inventate sau reale, despre copilăria argeșeană, compu nând calambururi, parodiind vorbirea unuia sau altuia, sau scor nindu-le amicilor ingenioase porecle pline de haz. Comedia cuvântului o juca asociind în cele mai neașteptate chipuri referința cultă cu limbajul de toată ziua, popular, chiar argotic,neaoșizând neologismele sau dinamitând conotația solemnă
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
poetului suferea, pe drept cuvânt, la maltratarea valahizantă a numelui său În „Bucuță“, foarte obișnuit chiar Între prieteni și cunoscuți. N-ar mai fi să pomenesc aci de ieftinele glume ale lui Neculai Iorga și Tudor Arghezi, care Încercau un calambur pe potriva delirului lor scatologic (bucă-Bucuță; petite fesse); așa cum altul, tânăr academician, poet nouros, făcut, iar nu născut, și filozof inacce sibil minților noastre (de ex: „Un cuvânt. - Marea e apă, dar nu adapă.“ Lucian Blaga, Discobolul, p. 92, Ed. Publicom
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
altul, tânăr academician, poet nouros, făcut, iar nu născut, și filozof inacce sibil minților noastre (de ex: „Un cuvânt. - Marea e apă, dar nu adapă.“ Lucian Blaga, Discobolul, p. 92, Ed. Publicom, 1945), Încerca, semnând cu numele lui Întreg, alt calambur nefericit: Rădulescu-Motru În „mortu“. Câteva exemple despre nivelul bunului-gust chiar la unii oameni reputați „de carte“. Nu l-am auzit niciodată pe Bucuța pomenind de taică-său, cum nici pe Arghezi de maică-sa. Avocatul timocean, care-i era devotat
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
un presse-papier În aten ția musafirilor mei de treabă, o piatră lunguiață și rotunjită În chip și măsură potrivită de phallus, pe care se mai poate Încă descifra scrisul de acum treizeci de ani al lui Emanoil Bucuța: Coram populo. Calambur ieșit dintr-o obsesie sexuală continuă și greu disimulată la acest om care, tot pe atunci, bântuit cum era de atâtea și atâtea contradicții dintre cerebralitatea lui auto flagelantă și natura sa greu de Împăcat, scria În Ideea Europea nă
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
permanent în vedere, nu avem nimic din „merdi‑ vaudage-ul” pus în scenă de Pintilie. Există o certă deli- catețe abilă a prozatorului de a ocoli limbajul licențios, sugerându-l mai degrabă prin deformare lingvistică, apro- piată de jocul prețios al calamburului, păstrând esența unui chirițism evoluat. Adesea personajul este trădat de propria incultură sau mai rar pus în dificultate de incultura altora. Comicul de limbaj se bazează pe aceste deformări mai ales în contextul unei proaste asimilări, după ureche, a câte
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]