332 matches
-
antonimice și determină coerența globală a textului în cazul trecerii de la o temă la alta în interiorul aceluiași "topic" discursiv. Coerența ca joc identitate - diferență ("topic/comment", "temă/remă") se traduce gramatical prin coreferință (proiectivă sau retrospectivă), în cazul repetiției, și contiguitate contextual - discursivă, în cazul progresiei. Coerența locală nu generează în mod necesar un text coerent și la nivel global; coerența globală este asigurată de un principiu semantic integrator, definibil în termeni de macrostructură. Pe lîngă rolul lingvistic de "gardian" al
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
variabilă. Dintre aceste operații, specialiștii consideră cîteva ca fiind relevante: operația de ancorare (denumirea intrării obiectului descrierii), operația de aspectualizare, prin fragmentare sau prin calificare (punerea în evidență a părților vizate sau a proprietăților), operația de punere în relație prin contiguitate (situația obiectului discursului într-un timp istoric sau particular), operația de punere în relație prin analogie (asimilarea comparativă sau metaforică) și operația de reformulare. S-a stabilit că între "descriere" și "interpretare" există o opoziție, fiindcă o formă propozițională are
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
este fondată pe aceeași înțelegere restrînsă a motivării. În cazul indicelui, conținutul întreține un raport fizic cu expresia, iar, în cel al iconului, conținutul are un raport de asemănare cu expresia, în ambele cazuri fiind situații de semne motivate, datorită contiguității dintre conținut și expresie, ce se poate explica și justifica în afara sistemului semiotic. Dacă un asemenea raport între conținut și expresie nu există în afara sistemului, atunci semnul este arbitrar, adică simbol în ierarhia lui Ch. Peirce. În această interpretare, se
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
fără a avea implicații opuse, semioticianul american Charles S. Peirce a definit simbolul ca fondat pe o convenție socială, în opoziție cu iconul, caracterizat printr-o relație de asemănare cu referentul, și cu indicele, fondat pe o relație naturală de contiguitate. Din această perspectivă, simbolul trimite la obiectul pe care îl denotă printr-o lege care determină interpretarea lui prin referirea la un obiect. În construcția discursivă, simbolul este utilizat, pe de o parte, în textul științific și, pe de altă
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
între Dumnezeu și om. Crucea lui Cristos este simbolul umilinței care se opune trufiei filosofilor, dar este și unicul instrument care ne permite să parcurgem drumul până la Dumnezeu. (Firește, chiar dacă le-am menționat în acest context pentru a respecta criteriul contiguității de conținut, aceste omilii au un loc bine stabilit în activitatea lui Augustin: predicile despre Evanghelie și cele referitoare la epistolele lui Ioan se situează în jurul anilor 414-416.) Bibliografie. Ediții: BA 71-72-73A/B, 1969-1988 (In Iohannem Tractatus: M.F. Berrouard); SChr
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
de argint și începe studiul sistematic al celulelor țesutului nervos în întreg teritoriul cerebral. Pe cercul spiralei neuroanatomiei înscrie existența diferitelor tipuri de celule nervoase (descrie celulele interstițiale numite Cajal, la conjuncția neuromusculară), descoperă conul de creștere al neuronului și contiguitatea în creier (și nu continuitatea). De asemenea, el elaborează "doctrina neuronală" (organizarea reticulară a sistemului nervos). Circuit neuronal în hipocampul șobolanului Circuit neuronal în creierul mic Structura retinei În 1906 primește, împreună cu Camillo Golgi, Premiul Nobel pentru fiziologie și medicină
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
pentru șase persoane"). Metaforele și comparațiile pot apărea la orice nivel. O metaforă poate înlocui tema sau o poate acompania. La fel se întîmplă și cu sub-temele. Relația temă/sub-temă, inclusivă, ține de sinecdocă; relația între sub-teme se bazează pe contiguități. Ambele relații sînt metonimice. Între teme sau sub-temele și predicatele care le înlocuiesc în metafore, sau le particularizează în comparații, relația este metaforică. Pe baza acestor două posibile relații retorice, putem diferenția șase tipuri de descriere. 1: Descrierea enciclopedică, referențială
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
bulevardul Champs-Elysées) și prin conținuturi; persuasiunea apare de asemenea prin alegerea sub-temelor valorizate tradițional, ca și prin adăugarea predicatelor evaluative. Chiar și atunci cînd un număr de metafore este inclus într-o asemenea descriere, construcția textului continuă să urmărească principiul contiguității. 3: Metonimia metaforică Aici, din nou, contiguitatea este principiul dominant de construcție. Dar, în acest caz, metaforele se construiesc din fiecare componentă individuală. Diversele elemente comparate ar putea chiar să fie omise de-a binelea. Doar elemente comparative se găsesc
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
de asemenea prin alegerea sub-temelor valorizate tradițional, ca și prin adăugarea predicatelor evaluative. Chiar și atunci cînd un număr de metafore este inclus într-o asemenea descriere, construcția textului continuă să urmărească principiul contiguității. 3: Metonimia metaforică Aici, din nou, contiguitatea este principiul dominant de construcție. Dar, în acest caz, metaforele se construiesc din fiecare componentă individuală. Diversele elemente comparate ar putea chiar să fie omise de-a binelea. Doar elemente comparative se găsesc în textul care, ca rezultat, are o
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
angajat într-o activitate de completare a locurilor albe din text. 4: Metafora sistematizată Această descriere este o metaforă mai amplă. Elementele comparației și cele ale obiectelor comparate se leagă sistematic unul de celălalt. Fiecare serie este construită pe principiul contiguității. Seriile se echilibrează reciproc. Întrebarea referitoare la care dintre cele două serii domină înțelesul nu poate să ofere un răspuns fără a se lua în considerare contextul. Descrierile în care elementele celor două serii se presupun reciproc aparțin, de asemenea
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
Nu e făcut pentru măcelărie, și în loc de a-și căuta de meserie se reazămă pe averea părinților săi și-și petrece viața citind fel de fel de cărți care-l amețesc. Burdea stârnește antipatie atât Persidei cât și lectorului prin contiguitate afectivă datorită rolului său de raisonneur al celor mai intime trăiri ale eroilor. Una din primele sale replici rostite cu glas subțire și oarecum sfâșietor îi clarifică perfect această poziție în țesătura romanului: Te știu și îmi pare bine că
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
trăite de acesta și, la o analiză minuțioasă, își dezvăluie lipsa de autenticitate literară și umană”. În schimb, cea de-a treia secțiune (Teze neterminate) mizează pe avantajele fragmentarismului și pe insolitul asocierilor, fiind un montaj de texte care speculează contiguitățile imprevizibile. Captivante și plauzibile în ansamblu, unele juxtapuneri - cum ar fi analogia dintre Liviu Rebreanu și Hegel pe baza unor afirmații decontextualizate din Ion - resimt însă o aplecare excesivă către „demonul analogiei”. De un interes literar redus este partea a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288793_a_290122]
-
lui Voronca nu atinge decît rareori, În modul de construcție al imaginii, gradul de imprecizie și de stranietate pe care suprarealismul autentic Îl realizează (destul de rar, ce-i drept, chiar la promotorii săi francezi cei mai Înflăcărați!). Similaritatea (metaforei) și contiguitatea (metonimică) funcționează la el nu atît (sau aproape deloc) În sensul revelării unor obscure straturi ale inconștientului, cît În direcția realizării unei viziuni caleidoscopic-spectaculare, În conturarea căreia o cvasiinfinitate de „obiecte” este convocată pentru a dezvălui Înrudiri posibile, analogii surprinzătoare
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
dintre diferite secțiuni ale textului, unde aceste secțiuni puse într-o anumită ordine (B-C-D-A-E) denotă întîmplări care sau petrecut de fapt într-o ordine diferită (A-B-C-D-E), probabil cu destul de multe goluri sau elipse între A și B și C, contiguitatea temporală a lui D și E ș.a.m.d: o rețea de relații temporale destul de elaborate. (Tabloul devine și mai complex cînd descoperim că două sau mai multe secțiuni textuale relatează evenimente care trebuie să se fi întîmplat concomitent în cadrul
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
standard pentru unitatea de măsură m (metru), ce reprezintă astfel o lungime de undă în vid a radiației emise, primele performanțe de calcul ale laserului cu He-Ne stabilite pe metan și importante pentru înțelegerea discontinuității materiei prin raportul de contiguitate informație/substanță: λ = 339223140 . 10-14m Tipul de diviziune în discuție (reducțional) începe cu mitoze, dar sub acțiunea hormonilor sexuali, atât spermatocitul, cât și ovocitul suferă o reducție cromatică, adică în celulele fiice nu mai apar constant, decât jumătate din numărul
Asistenţa la naştere în prezentaţie craniană şi pelvină by Mihai Botez, Vasile Butnar, Adrian Juverdeanu () [Corola-publishinghouse/Science/305_a_1432]
-
lucrurilor este mai curând imaginară. Dar ce se petrece propriu-zis când trec de la apariția pură (fenomenalitate) la conținutul ei aparent (fenomenul)? Cine permite această deturnare primordială? Răspunsul imediat este: structura de rezistență a conștiinței (intenționalitatea) aflată într-un raport de contiguitate cu lumea în care lucrurile apar. Pentru Wittgenstein, limitele lumii erau limitele limbajului, dar această afirmație nu limpezește cu ceva natura limitei înseși sau funcția de receptacol a conștiinței. Mai mult, nedefinită rămâne originea puterii de învăluire a lucrurilor de către
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
Husserl a înrobit impresia originară în cadrul de analiză al tipurilor specifice de intenționalitate; el a supus „impresia originară” trecerii din staza pură a prezentului (acum) în ecstaza trecutului (atunci); impresia originară trăiește deci între efectivitatea retenției, aflată în relație de contiguitate directă cu conștiința imediatului, și protenția imediat subsecventă. Impresia originară e nediferențiată, unificată în sine, consistentă cu ea însăși, separată de fluxul trăirilor segmentate analitic în structura triadică a temporalității. Smulsă inițial fluxului temporalității, Husserl leagă impresia originară de o
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
cum ar fi putut arăta literatura română imediat postbelică dacă nu ar fi intervenit brutalitatea rupturii realist-socialiste. O culegere de proze scurte scrise între 1941 și 1997, reunite sub titlul Misterioasa dispariție a orașului din câmpie (2001), se situează în contiguitatea romanului, pe care îl prefigurează sau îl prelungesc. Se confirmă astfel unitatea de viziune a operei, unde revine obsesiv tema rătăcirii într-o lume ostilă și plină de primejdii ascunse și reapar personaje fragile, neajutorate, mai înclinate spre reverie decât
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290641_a_291970]
-
proces care este dirijat de anumite exigențe sau finalități și în urma cărora apar combinații noi. S. A. Mednick distinge trei tipuri de asociați creative: 1. Serendipitatea noua descoperire are la bază asociații întâmplătoare; 2. Asemănarea poate promova creativitatea artistică pe baza contiguității unor cuvinte, ritmuri, structuri, obiecte; 3. Medierea prin simboluri, cum ar fi cele folosite în matematică, chimie, poate determina asociații ce conduc spre idei noi. Conform acestei teorii concentrarea puternică și volumul bogat de cunoștințe diminuează probabilitatea unei soluții creative
Creativitatea : latură a personalităţii by Gabriela Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/713_a_1307]
-
nașterea poetului din Modica, se baza pe conceptul-pivot de indefinit, propus drept ideal ce trebuie atins. Îl vago, cu sensul de poetic în cel mai înalt grad sommamente poetico (Zibaldone, 26) implică utilizarea unor cuvinte semantic slab marcate, valorificate prin contiguități îndrăznețe de termeni și prin elaborarea adecvată a cronotopului. Pornind de la aceste trei repere ale artei ambiguității și analizând modul în care tehnică scriitoriceasca a emulului ermetic le reflectă, s-a constatat în primul rând o predilecție pentru cuvintele antico
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
101. 255 Linda Hutcheon, Politica postmodernismului, Editura Univers, București, 1997, p. 100. 256 "În timp ce metafora se întemeiază pe identitatea semică, metonimia are nevoie de o interdependență semică (o marcă înlocuiește sememul sau sememul înlocuiește una din mărcile sale). Raportul de contiguitate nu trebuie conceput în chip restrâns și doar la nivelul sintagmei. Un raport de acest fel se poate stabili cu contextul și cu circumstanța, adică cu o serie de presupoziții necodificate (exte ceea ce Umberto Eco numea contiguitate empirică sau istorică
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
sale). Raportul de contiguitate nu trebuie conceput în chip restrâns și doar la nivelul sintagmei. Un raport de acest fel se poate stabili cu contextul și cu circumstanța, adică cu o serie de presupoziții necodificate (exte ceea ce Umberto Eco numea contiguitate empirică sau istorică). În poezie se execută, la nivelul ansamblului macrotextual, o substituire cu acele aspecte contigue ale realității cu care starea eului este corelată. Aspectele sunt din categoria circumstanțelor și a consecințelor.", Eugen Negrici, Sistematica poeziei, Editura Fundației Culturale
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
DACIA LITERARĂ, revistă literară care a apărut la Galați, lunar, de la 1 octombrie 1868 până la 1 martie 1869. Între omonima ei de la 1840 și publicația poetului Romulus Scriban există o vagă contiguitate, prin ideile, enunțate într-un ambițios articol-program, pe care revista gălățeană își propune să le slujească. Noua D. l. intenționa să facă din literatură un instrument de acțiune politică și națională, sprijinindu-se pe tradițiile istorice ale poporului. În același
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286637_a_287966]
-
ad integrum. 2. Conținutul: a. bila: tulbure, floconoasă, vâscoasă; noroi biliar, culoare Închisă; puroi franc. b. calculii: prezența unui calcul infundibulocistic cel mai frecvent (mai rar pe coledocul terminal); aspect: colesterolic, pigmentar, calcic, mixt. 3. Structuri vecine - interesarea lor prin contiguitate sau interrelații neurolimfatice (fig.III.2) a. peritoneul parietal: al cadranului drept superior; al cupolei diafragmatice. b. hepatita purulentă satelită de vecinătatecu microabcese În „buton de cămașă” ce penetrează placa veziculară cu aspect buretos purulent; c. pediculul hepatic - inițial cu
Patologie chirurgicală by Sorinel Luncă () [Corola-publishinghouse/Science/91483_a_93262]
-
filmat îți este prezentată într-un timp suficient de scurt ca să nu ai când să parcurgi detaliile, astfel încât ceea ce vezi să evoce adevărata imagine perfectă formată de-a lungul timpului în creierul tău, și pentru a fi îndeplinită condiția de contiguitate între imaginea perfectă și produsul promovat. Contiguitatea este terme nul folosit în teoria formării reflexelor condiționate; când un stimul necondiționat este transmis la mai puțin de 0,2- 0,5 sec. de un stimul condiționat, se consideră că acești doi
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]