267 matches
-
erau scutiți de plata acestei taxe . În secolul VII, arabii nu foloseau termenul de "egiptean", ci cel de "copt", pentru a se referi la populația autohtonă a Egiptului, iar Biserica Egipteană necalcedoniană a devenit cunoscută sub numele de Biserica Ortodoxă Coptă. Deși la început viața religioasă a egiptenilor creștini a rămas netulburată, curând aveau să înceapă persecuțiile. Conducătorii musulmani au interzis reprezentarea grafică a formelor umane în artă, distrugând multe icoane și fresce din biserici. Persecutarea copților a atins cote maxime
Copți () [Corola-website/Science/320654_a_321983]
-
unor meșteșugari specializați. Arta are valențe simbolistice și religioase și are ca temă centrală nemurirea, în special a faraonului , care era venerat asemeni unei divinități. De aici și existența unor mari opere monumentale. Influența artei egiptene se exercită asupra celei copte și bizantine. Arhitectura în Egiptul antic se caracterizează prin monumentalitate. Sunt utilizate mari blocuri de piatră și coloane solide. Cele trei mari tipuri de monumente funerare sunt: Altă categorie de construcții monumentale o constituie templele. Acestea sunt precedate de o
Istoria artei () [Corola-website/Science/297389_a_298718]
-
monofizismului. În acel moment s-a produs Schisma Bisericilor Orientale, când zona a treia s-a despărțit de celelalte două zone, iar Bisericile Alexandriei, Ierusalimului și Antiohiei s-au autointitulat Necalcedoniene (pentru că nu acceptau Sinodul de la Calcedon) sau Vechi-Orientale sau Copte (egiptene) pentru că sediul acestei erezii monofizite s-a aflat în Egipt, la Alexandria. Provinciile din Orientul Mijlociu au rămas sub controlul Imperiului Roman, dar au păstrat credința lor monofizită, rămânând izolate de celelalte 2 zone și de sinoadele lor. În secolul
Istoria creștinismului () [Corola-website/Science/318062_a_319391]
-
celelalte 2 zone și de sinoadele lor. În secolul VII e.n. apare o nouă religie monoteistă, în Peninsula Arabică, religie numită Islam, ce ia în stăpânire populația arabă, zona a treia destrămându-se, convertind populația ei la Islam, iar Patriarhiile Copte rămânând fără nicio putere, singurele zone creștine rămase fiind Europa Apuseană și Europa Răsăriteană, rămase în conflict reciproc. După ce imperiul Roman s-a împărțit în Imperiul Roman de Apus și Imperiul Roman de Răsărit, în anul 395 e.n., Cel de
Istoria creștinismului () [Corola-website/Science/318062_a_319391]
-
nestorianismul) ca fiind eretice. În secolele VI-VII, Imperiul Roman de Răsărit a suferit un proces de grecizare, și, astfel, Biserica Răsăriteană grecizându-se și mai mult. Încă din secolul al V-lea, Biserica Răsăriteană era în conflict cu Bisericile Copte din sudul imperiului, care propovăduiau răspândirea ereziei monofizite. Deoarece Patriarhiile Alexandriei, Antiohiei și Ierusalimului deveniseră copte sau monofizite, au fost puși în aceste orașe și câte un patriarh grec ce era în comuniune cu Biserica Bizantină. În secolul al VII
Istoria creștinismului () [Corola-website/Science/318062_a_319391]
-
de grecizare, și, astfel, Biserica Răsăriteană grecizându-se și mai mult. Încă din secolul al V-lea, Biserica Răsăriteană era în conflict cu Bisericile Copte din sudul imperiului, care propovăduiau răspândirea ereziei monofizite. Deoarece Patriarhiile Alexandriei, Antiohiei și Ierusalimului deveniseră copte sau monofizite, au fost puși în aceste orașe și câte un patriarh grec ce era în comuniune cu Biserica Bizantină. În secolul al VII-lea a apărut Islamul, o nouă religie înființată de Profetul Mahomed, religie ce a unificat triburile
Istoria creștinismului () [Corola-website/Science/318062_a_319391]
-
VII-lea a apărut Islamul, o nouă religie înființată de Profetul Mahomed, religie ce a unificat triburile arabe într-un Califat (Imperiu) și care a intrat în război cu Bizanțul, cucerindu-i provinciile sudice, unde erau monofiziții și patriarhiile lor copte și convertind, astfel, mulți dintre ei la islam. Începând cu anul 814, slavii sudici păgâni au dezlănțuit persecutarea creștinilor în spațiul Bulgariei, afectând, probabil, și creștinii români După înlăturarea ereticilor monofiziți, Biserica Răsăriteană Bizantină intră într-o expansiune de evanghelizare
Istoria creștinismului () [Corola-website/Science/318062_a_319391]
-
spirit elementar și fiară. Ariel este cunoscut ca un înger al vindecării și este asociat cu Arhanghelul Rafael în vindecarea bolilor. [Ref. Moses Gaster, "Înțelepciunea Haldeilor".] Ariel a fost portretizat ca un spirit distructiv al răzbunării. În "Pistis Sophia" din coptă, Ariel este responsabil de pedepsirea lumii de jos, ceea ce corespunde cu orașul sumerian Ur din Mandaeism (religie). (Posibil din cauza asocierii lui Ariel cu Arhanghelul Uriel, care este deseori echivalat cu Ur și i se atribuie același rol. ) Atributele distructive ale
Arhanghelul Ariel () [Corola-website/Science/321030_a_322359]
-
muritori. Acest punct de vedere este împărtășit de mulți catolici, deși există o pluralitate de opinii asupra naturii Apocalipsei în catolicism. Cartea Apocalipsei este singura carte din Noul Testament care nu este citită în cursul slujbelor Bisericii Ortodoxe. În Biserica Ortodoxă Coptă (care nu se află în comuniune cu Biserica Ortodoxă dar îi e similară ei din punct de vedere liturgic), toată Cartea Apocalipsei este citită în Noaptea Apocalipsei sau Sâmbăta Luminată (ajunul Învierii). Această viziune, exprimată atât de teologi protestanți cât
Apocalipsa lui Ioan () [Corola-website/Science/308601_a_309930]
-
, ori mai simplu Sinai (în limbile coptă: "sina"; arabă egipteană: "sina" سينا; arabă, "sina'a" سيناء) este o peninsulă de formă triunghiulară cuprinsă între Marea Mediterană la nord, Marea Roșie la sud, fiind un teritoriu al statului Egipt. Peninsula are o suprafață de aproximativ 60.000 km². Limitele sale
Peninsula Sinai () [Corola-website/Science/303601_a_304930]
-
lui Iisus. Este o sărbătoare culturală importantă pentru cea mai mare parte a lumii occidentale și este larg observată ca o sărbătoare totală sau parțială, în anticiparea Crăciunului. În cultura occidentală, este aniversat pe 24 decembrie. Cu toate acestea biserica Coptă, Sârbă, Rusă, Macedoneană și Biserica Ortodoxă Georgiană, precum și Biserica Ortodoxă a Ierusalimului, folosesc Calendarul iulian, care este în acest moment cu 13 zile în urma Calendarului gregorian, așa că pentru adepții acestor Biserici, Ajunul Crăciunului coincide cu 6 ianuarie a următorului an
Ajunul Crăciunului () [Corola-website/Science/321609_a_322938]
-
antic. În egiptologie, primele încercări cunoscute ale descifrării hieroglifelor egiptene au fost făcute în Egiptul islamic de către Dhul-Nun al-Misri și Ibn Wahshiyya în secolul al IX-lea, care au fost capabili să înțeleagă, parțial, ce semnificau hieroglifele egiptene în limba coptă vorbită atunci. Abu al-Hassan al-Hamadani din Yemen (m. 945), Abdul Latif al-Baghdadi (1162-1231) și al-Idrisi din Egipt (d. 1251) au dezvoltat metode arheologice elaborate pe care le-au folosit în săpături și cercetări pe situri arheologice antice. Ibn Khaldun (1332-1406
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
și scris în limba "zeilor", limba poporului și "limba cuceritorilor greci". A mai folosit transcrierile grecești ale numelor proprii din istoria Egiptului. A fost un geniu în ceea ce privește cunoașterea limbilor, franceză, latină, greacă, idiș, aramaică, pahlavi, siriană, caldeeană, persană, chineză și coptă. În 1824 a publicat lucrarea "Sistemul scrierii hieroglifice". Interesul pentru egiptologie a debutat în Franța după expediția lui Napoleon în Egipt. Champollion a călătorit în Egipt în anii 1828-1829. Sir Henri Creswicke Rawlinson (1810-1895) - militar, diplomat, orientalist britanic, întemeietorul asirologiei
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
Planului, pe Hermes, Hermes-Teuth sau Toth, și cu ajutorul unor simboluri egiptene Își făurise riturile lui intrigantul de Cagliostro. Iar iezuiții, iezuiții, mai puțin proști decât am fi presupus noi, prin bunul Kircher se aruncaseră imediat asupra hieroglifelor, și asupra limbii copte, și a altor graiuri orientale, ebraica fiind numai un paravan, o concesie făcută modei epocii. 104 Aceste texte nu se adresează muritorilor de rând... Apercepția gnostică este o cale rezervată unei elite... Căci, după cuvântul Bibliei: nu aruncați mărgăritarele voastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
încă din tinerețe pentru atitudinea lui liberală, militând pentru drepturile femeilor. După moartea soției sale s-a îndrăgostit de o femeie mai tânără, cu un băiețel la care ține foarte mult. Mă privește lung și apoi mă întreabă despre crucea coptă de la gâtul meu, cadou de la Agneta (Pleijel), ca purtător de noroc în creația literară. Se face o rugăciune în tăcere și mâncăm, în adierea brizei venind dinspre mare, feluri delicioase pregătite de Eva. Apoi, episcopul vorbește despre programul nostru de la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
problemă, ca să-l încurajezi. Între timp, cu buze roșii și cărnoase, râs încruntat și față posesivă, cu nasul imens cu tunelele sale, arăta ca un suveran. Ești și tu ca unul din prostimea de pe mal care le ovaționează pe copilele copte ce vâslesc pe râu? Nici pomeneală. Tu ești o personalitate distinsă. Ești un om sensibil. Printre scursorile ca noi, ce se învârtesc în mascarada omenirii, tu apari ca un înger. Am încercat să îi închid gura, dar el mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
avea student la Universitatea din Fribourg, Elveția, unde istoria textului biblic devenise o specialitate odată cu activitatea de catedră și cu lucrările regretatului părinte Dominique Barthélemy. Studiul textului venerabil al Septuagintei, în limba originară și în cele ale vechilor traduceri în coptă, etiopiană, armeană, georgiană, slavonă și latină, și în evoluția pe care a cunoscut-o de-a lungul istoriei transmiterii sale, face în aceeași măsură parte din istoria textului ca și examinarea originalului ebraic, începând de la formele sale cele mai vechi
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
textul Bibliei și să îl facă accesibil tuturor neamurilor. Prin urmare, alcătuirea unei istorii a textului Bibliei necesită cunoașterea originilor literaturii naționale a mai multor țări; de exemplu, traducerea Bibliei, în special a Noului Testament, a antrenat literatura gotică, slavonă, coptă, armeană, georgiană și etiopiană. Criticismul textual al Bibliei a fost o disciplină-pionier a Renașterii umaniste. Mari umaniști precum Erasmus sau Nebrija și-au dedicat toată priceperea în vederea editării textelor biblice în limbile lor originare 1. 1.1. Primele încercări de
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
În 1990, precum și În alte cîteva locuri. Aș dori să le mulțumesc tuturor celor care au făcut posibile aceste ocazii. Timp de mai mulți ani am avut schimburi rodnice de idei cu un mare număr de savanți. Am Învățat limba coptă, pentru a verifica traducerile existente, de la Gerard Luttikhuizen (și am dat examene, cu el și cu Herman te Velde, la Universitatea din Groningen). Am beneficiat, de asemenea, În mod constant, de extrase și/sau de sprijin din partea multor cercetători din
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
că Înclină spre gnoza valentiniană 28. Pe la mijlocul secolului al III-lea, Plotin adresează critici gnosticilor valentinieni prezenți În propria sa școală 29. Mai existau Încă gnostici În Egipt, la sfîrșitul secolului al IV-lea, după cum o dovedesc traducerile În limba coptă ale tratatelor lor originale; cele mai tîrzii, cum este Pistis Sophia, apar puternic influențate de maniheism. Nu se cunosc prea multe În legătură cu istoria socială a gnosticismului tîrziu. Este, cu toate acestea, probabil ca scrierile gnostice să fi circulat printre cenobiții
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
2@him sau Maryam); aceasta era o Ashg@2@n@1@a, aparținea familiei imperiale a Arsacizilor. Mai tîrziu, Pattek și-a introdus fiul În sectă. La doisprezece ani, Mani are prima Întîlnire cu dublul său ceresc, „Geamănul”32, În coptă saich, În pahlavi narjamig, În arabă al-taum (corespunzător aramaicului tômî), care Îi spune că Îi va părăsi pe mughtazilahi. Fragmente din Codexul Mani de la Köln indică intenția lui de a reforma religia elchazaiților, atribuindu-i miticului ei fondator, Alchasaios, o
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
J.R. Ort, Mani: A Religio-Historical Description of His Personality, Brill, Leiden, 1967, p. 145. 35. M 566 În lb. partă, vezi Ort, op.cit., pp. 50-52. 36. Vezi Alexander Böhlig, Gnosis III: Der Manichäismus, Artemis, Zürich-München, 1980, p. 26. 37. Omiliile copte 60.10 sq. 38. Interpretările acestei date variază: 14 februarie 276 (H.H. Schaeder); 2 martie 274 (W.B. Henning); 26 februarie 277 (S.H. Taqizadeh). Vezi Ort, op.cit., pp. 154-156. 39. Ibidem, pp. 184-187. 40. Vezi Prosper Alfaric, Les Écritures manichéennes
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
Învățat cu toții de pe urma descoperirii de la Nag Hammadi? Cu alt prilej am făcut o trecere În revistă, neintenționat amuzantă, a afirmațiilor contradictorii cu privire la materialul găsit 5. Pentru a rezuma, foarte pe scurt, una din principalele opinii exprimate este că noile codice copte ar demonstra peremptoriu existența unui gnosticism precreștin, a cărui origine se află În Orientul Apropiat. Alte opinii afirmă că noile materiale dau dreptate ereziologilor, arătînd că aprecierile lor au fost exacte, și indică fără nici o umbră de Îndoială că un
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
Cliff to Cairo: The Story of the Discovery and the Middlemen of the Nag Hammadi Codices” În vol. Colloque International sur les Textes de Nag Hammadi (de acum Înainte se va utiliza sigla NH), Quebec, august 1978, din seria Bibliothèque Copte de Nag Hammadi 1 (de aici Înainte sigla BCNH), editată la Univ. of Laval Press, Quebec, În colab. cu Peeters, Louvain, Belgia, 1981, pp. 21-58. 3. Dăm În continuare a amplă listă de izvoare primare și de traduceri, Împreună cu bibliografia
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
logice În mințile celor care utilizează mitul. Se va vedea În curînd cum variantele nu sînt altceva decît „deformări” reciproce (pentru a face uz de termenul lui D’Arcy Thomson), fără a presupune neapărat existența altor izvoare, pierdute. Printre textele copte, două par a fi cu deosebire importante În ceea ce privește mitul Sophiei: AJ (Apocriful lui Ioan) și PS (Pistis Sophia). Sophia se face vinovată de a gîndi fără partener, iar gîndul Îi devine mai Întîi o imagine, apoi o ființă Înspăimîntătoare, dragonul
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]