420 matches
-
dezvoltării capitaliste și democratice. 80. Bacalbașa încurcă datele. C.A. Rosetti a fost ales președinte al Adunării Deputaților la 25 iunie/7 iulie 1876, iar Manolache Costache Epureanu și-a prezentat demisia Ion Brătianu îi răspunse printr-o cuvântare foarte curtenitoare, aducând laude caracterului integru al lui Manolache Costache, cât și mulțumiri pentru serviciile aduse cauzei liberalismului 81, însă Epureanu se retrase, iar prim-ministru fu numit Ion Brătianu. Cu acest prilej cabinetul fu remaniat. Odată cu Epureanu mai ieșiră din cabinet
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
manifestările lui se arată lamentabil. Înfumurat, [...] teatral, protector fără să i-o fi cerut, lipsit de nuanțele pe care le înmuia atât de bine în artă, insuportabil chiar când era binevoitor, protocolar, clătinându-se între aroganță și politeță vădit superioară, curtenitor cu femeile, serenissim cu oricine, în atitudine, în vorbă și tăcere. Iată contrastul dureros, divorțul aproape, între artist și om, ce m-a abătut repede de la priveliștea jalnică a acestei dizarmonii intime, iar ca memorialist, mult mai târziu, m-a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
și ea în afara planului mântuitor al lui Dumnezeu. Schema dublului Cristos se reduce astfel la simpla prezență a lui Dumnezeu și a omului, unul în fața celuilalt, fără vreo comunicare reală între ei. Ciprian al Cartaginei În calitate de episcop, Ciprian se arată curtenitor față de stăpânire (preferând chiar să se ascundă în timpul persecuției lui Decius, decât să‑i incite pe credincioși la o revoltă antiimperială), dar intolerant față de schismatici. Îi consideră anticriști pe persecutorii păgâni și în mod special pe schismaticii novațieni. Ciprian vede
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
adesea că sărbătoarea sa lăuntrică concrește pe un program de viață duhovnicească lipsit de relaxări și comodități, chiar dacă e trăit la o vârstă înaintată. Nu știm întotdeauna că tot ceea ce primim în predica sa, dar mai ales în conferințele susținute curtenitor și afabil, e fructul unei ortopraxii nevăzute: asceză continuă, fără crispare, dar sinuoasă. Monahul care recită poezii nupțiale este înconjurat ocrotitor, pretutindeni, de tineri. Remarcabil este faptul că tocmai acest monah - părintele Teofil - le arată calea spre lumină. Nu este
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
1859-1917, Editura Politică, București, 1967, p. 99). Carol I, după prima audiență privată pe care i-a acordat-o ministrului turc în 1/13 decembrie 1878, scria că Suleiman Bey i-a „lăsat impresia unui om amabil, care stăpânește formele curtenitoare specifice diplomaților turci, însă fără a ieși în evidență prin însușiri intelectuale speciale” (Aus dem Leben König Karls..., IV, p. 149). În capitolul dedicat corpului diplomatic din cartea sa de amintiri, Sabina Cantacuzino vorbește pe larg despre fiica ministrului turc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
Ă furnizând mai multe ocazii de a răspunde elevilor față de care manifestă expectații înalte. Profesorul (emitentul de expectații) care obține efecte interpersonale mari se caracterizează prin: nevoia de influență socială, stil interactiv pozitiv (apreciat prin caracterul prietenos, onest, interesat și curtenitor al relațiilor interpersonale) și prin capacitatea de comunicare a informațiilor-expectanțe (operaționalizată cel mai adesea prin expresivitatea nonverbală). Este evident că, între anumite limite, expectanțele profesorilor modelează comportamentul și performanțele elevilor și că aceștia devin ceea ce credem noi, profesorii, că ei
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
pe la tine? mă întreabă vesel oarecum. Sigur, chiar îmi era dor de o tacla. Pe la orele 11 vine amicul meu și parchează în refugiul de pe stradă. Ne așezăm la taclale și după o oră își ia rămas bun. Îl conduc curtenitor pînă la mașină și îl sfătuiesc: Mergi înainte și întoarce mașina în fața porții vecinului. Dar este loc? Suficient. Eu stau pe trotuar și privesc manevrele medicului. Ca un arc iese din curte vecinul cu o bîtă imensă: Tu-ți Dumnezeii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
dragul meu, flerul. Mașina pleacă și eu tot mă mai gîndesc la nebunul meu... Aceasta poveste este o fantezie și eventualele asemănări sînt absolut întîmplătoare. Răzbunarea prostului Intru în cabinetul medical (din Dorohoi) și doctorul mă primește foarte amabil, chiar curtenitor. Domnule profesor, ce plăcere este să vă văd. Sînteți drăguț. Eu nu pot spune că plăcerea este reciprocă. Vai de mine, de ce? Păi, îmi fac analizele la sînge și... seringa... Medicul rîde cu poftă și eu rîd cam mînzește. Apoi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
vigilență furculițele, cuțitele și paharele. Bătrînul este năstrușnic rău, volubil și gata de pozne. Se aduce vinul. Un vin bun și mai ales mult. Se mănîncă, se vorbește și se bea mai ales. Bătrîna, în mare vervă, mi se adresează curtenitor: Eu știu un cuvînt românesc foarte frumos. Care, întreb curios. "Lovitura". Bătrînii aceștia sînt inepuizabili. În celălalt capăt al mesei, văd că bătrînul, roșu la față precum steagul cu seceră și ciocan, toarnă restul de vin din paharul său în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Parcă din aburii de culoare albăstruie citesc "una puta"*. Ochii mi se dilată a mirare. Ei? întreabă încornoratul. Nu știu povestea..., dar a fost și încă este a ta. Așa ceva nu se vinde. Mă îndrept spre ieșire. Pictorul mă conduce curtenitor, la braț, familiar. Sînteți unicul care... Veghe patriotică Domnul Gecer Guerra López are locul lui bine precizat pe acest pămînt. Este vorba de un scaun amărît, situat la poarta vecinului meu temporar, bancherul. Pe scaunul acela doarme, tot așezat pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de întîlnirea pe care începeam să n-o mai doresc. Sînt primit într-o căsuță situată în Havana Veche, nu departe de Catedrala Sfîntul François d'Assise. Era într-o după-amiază splendidă de vineri. Mă aștepta pe scări, jovial și curtenitor. Ce plăcere Excelență și ce onoare să-mi fiți oaspete pentru puțin timp! Sînt vigilent. Oare vrea să scurtăm discuția la maxim? Mă iertați domnule (cum să-i spun?) babalawo... O, ați învățat unele cuvinte de ale noastre... O încăpere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
mai aveau o oarecare pietate care îi ajuta să fie precauți în a nu ofensa prea brutal opinia Prelaților și a poporului, care se țineau încă fermi după norma canoanelor și după adevăr, căci nu erau îndeajuns de flexibili și curtenitori 187. Pietatea, corectitudinea și politica lui Carol cel Mare au mers mai departe și au restituit Bisericii și acea parte de libertate care îi fusese încălcată de regii din stirpea Merovingienilor; și Ludovic cel Pios imită exemplul marelui său părinte
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
tot interesul să se limpezească chestiunea și să se soluționeze o afacere care trena de atât de multă vreme. Am făcut un raport asupra acestui subiect și mi s-a răspuns pe un ton foarte vioi, dacă nu chiar foarte curtenitor, că de acum înainte trebuia să mă abțin de la orice ingerință în această chestiune. Astăzi regret că, sub acele auspicii, nu am plecat imediat la Berlin spre a-mi pune postul la dispoziția împăratului. Atunci însă încă mai credeam în
by KARL MAX, Prinţ LICHNOWSKYKARL MAX [Corola-publishinghouse/Memoirs/1009_a_2517]
-
tulburi - pe M.B., fost șef de cabinet al lui Ionel Brătianu și conferențiar la Drept, bărbat tânăr și activ, afectând simpatie tuturor, dar cam prea agitat și prea insinuant și cam prea din cale-afară de zelos, de amabil și de curtenitor și, de aceea, dubios, mai ales când Îl priveai cu de-amănuntul; nedat la rândea, dar cu pretenții, prost disimulate, de șef spi ritual al cercului nostru de tineri intelectuali Întorși din război cu veleități de reformatori și În căutare
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
rătăcitoare și timide Încă, pe cărările sinuoase și bolovănoase cunoscute mai tuturor existențelor femeiești Într-o anumită epocă de debut a carierei lor sexuale; și la acea răscruce a vieții lor de femeie unde le pândește diavolul cel amabil și curtenitor, cu Îndemnurile lui piezișe Înspre acel prim pas, mai totdeauna greșit (fiindcă: il n’y a que le premier pas qui coûte), riscat pe propria lor piele. Este aceea ce ele numesc, cu subînțe le suri multiple cunoscute numai lor
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
îndrăgostit. Nu așa ca o fetișoară căreia un băiat îi surprinde privirea sau îi istorisește cine știe ce poveste nebunească, nu așa cum se întâmplă în adolescență. Astăzi m-am îndrăgostit și voi fi soția „acestui Valentin” atât de „galanton” și atât de „curtenitor”. Tot astăzi, cerul râde cu mine în seninătatea lui, nespus de albastru și însorit, iar aerul e proaspăt și chiar luminos la fel de incitant și răcoros ca un vin alb scos dintr-o frapieră cu gheață. Port o rochiță ciclame din
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
o reverență adâncă și săruta cu sfială mâna domnului, mulțumind pentru cinstea care se făcea umilei sale case. Bertold, cavaler desăvârșit, o săruta pe obraz și o conducea de mână pe scară În sus, până la sala mare, unde, cu cuvinte curtenitoare, Îi mulțumea pentru ospitalitate. Apoi castelana se retrăgea, nu Înainte de a arunca o privire aspră asupra șirului de slujitori care așteptau În haine de sărbătoare să aducă cupele de argint și să toarne În ele vinul care Îi plăcea cu
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
Rinului Îl produceau. Mai târziu, după ce bărbații Își potoleau setea și-și scuturau praful de pe veșminte, doamna casei, Împreună cu Însoțitoarele ei, apărea din nou În sala mare. Acolo, Rishawa ședea de-a dreapta lui Bertold pe estradă, și ducele Îi oferea curtenitor un strop de vin și o bucățică de friptură de potârniche. Toate se făceau după o bună rânduială. Ducele era voios și destins, În mijlocul credincioșilor lui slujitori, mânca cu poftă, lăudând talentele de gospodină ale gazdei și vinul prietenului lui
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
ei spuse: — Lasă, Haro, nu ești chiar heruvimul cu sabia de foc la poarta raiului. Fii mai Îngăduitor! Certat astfel, bătrânul se Înclină și așteptă În tăcere, cu capul descoperit. Cavalerul se Întoarse spre fată și spuse cu un zâmbet curtenitor: — O clipă, frumoasă doamnă, vă rog să iertați lipsa de politețe a slujitorului nostru. Numai devotamentul față de stăpâni l-a făcut să uite pentru o clipă cum trebuie să se poarte. Adelheid făcu o ușoară reverență, așa cum Învățase de la Rishawa
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
Târgușorul Trei Fântâni. Apoi își continuă molcom calea, până când, din dreapta, îi gata să-i taie calea botul dealului Căprița. Dealul se lasă, însă, păgubaș și pare că se înclină adânc în fața văii, ca un adevărat cavaler medieval, adresându-i-se curtenitor: „Poftiți, doamnă, aveți întâietate!” Și doamna Valea Cozmoaiei își desface larg decolteul spre Vlădiceni. De aici înainte, dragă prietene, trebuie să ne tălmăcim pe îndelete cu cele cărți ale timpurilor vechi în mână. Întâi, să-ți lămuresc numele dealului. El
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
Dobrogeanu-Gherea, fiindcă, spre deosebire de cel dintâi, el știe să dialogheze cu adversarul. „Maiorescu e oracular, Gherea e socratic.” De asemenea, Perpessicius nu îi pare nici pe departe de o bunăvoință aproape universală (așa cum îl caracteriza Lovinescu), ci dimpotrivă, el adresează o „curtenitoare invitație operei de a lua loc în somptuosul fotoliu sub a cărui catifea așteaptă un pumn de pioneze”. Chiar valorilor consacrate în domeniul criticii (Șerban Cioculescu, Al. Dima, Mircea Zaciu, Constantin Ciopraga, George Munteanu) D. le reproșează fie inconsistența demersului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286800_a_288129]
-
contemporaine mijlocește familiarizarea cu universul și mai ales cu timbrul creației literare românești. Cu puține excepții (G. Călinescu, omisiune voluntară, și Anton Holban, mai curând un lapsus) și câteva surplusuri, trădând fie simpatii locale (Elena și Coca Farago), fie atenții curtenitoare (N. M. Condiescu), nici unul dintre numele de prim-plan nu lipsește. Cele mai multe dintre siluetele critice vibrează reținut de plăcerea dialogului cu opere și scriitori „de nivel european”. B. amendează tacit opinii curente, avansează ipoteze de lectură neconvențională pentru T. Arghezi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285719_a_287048]
-
creștine din regiune nu numai ca număr de credincioși în Israel, Palestina și Iordania, dar și ca vechime a implantării și ca bogăție în diverse bunuri. Theophilos al III-lea se exprimă într-o engleză aleasă. Este un bărbat subțiratic, curtenitor, subtil, cu spiritul ager, deschis. Se ridică de pe tronul său pentru a veni să ne întindă o mână micuță și ceremonioasă, dar cordială. Stând tăcuți pe scaunele lor gotice cu spătar înalt, asistenții săi par că somnolează eticheta o impune
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
așa cum nu l-au urâțit nici frescele sau miniaturile medievale, și pe care zadarnic încerc mereu să mi-i imaginez copii sau măcar adolescenți imberbi, prea conștient fiind de faptul că deranjez, eu unul mă cam bâlbâi. Ei rămân totuși curtenitori și mai degrabă ospitalieri. Economi la vorbă. Hieroglifici. Protejați de un roi de acoliți ale căror voci înăbușite le aud dincolo de ușă vicari, ceauși, prelați auxiliari, diaconi, asistenți, kawass sau secretari, cum poți să știi? Această surdă agitație din anticameră
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
ireconciliabilul dintre Israel și Ismael. Un miraj. Ceea ce e visceral nu se discută. Nici sacrul. Schimburile sunt imposibil de efectuat. Se recomandă tăcerea. Am înțeles tacit acest lucru, și G.W. și eu, și am continuat să vorbim, cu o curtenitoare lipsă de iluzii, despre altceva. "Ai văzut vreun film interesant în ultimul timp? Ce planuri de vacanță ai? Spune-mi, totuși, cu cine votezi?" Replierea înspre fleacuri ne scapă de stânjeneală. Prietenul parizian pe care l-am întâlnit pe neașteptate
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]