283 matches
-
și o atitudine de baptism. De unde și liniștitoarea concluzie: cine mă caută mă găsește și cine mă găsește mă cunoaște, cine mă cunoaște mă iubește, pe cine Îl iubesc Îl distrug. Povestea unui paj Îndrăzneț dar fără trusou Lecțiile de desacralizare pe care pajul le insuflă eroinei Încep prin negarea cerebralității, a meditației. I se cere fetei sa fie veselă, să nu mai stea pe gînduri să păstreze legăturile cu viața și cotidianul obișnuit. Pajul cunoaște funcția cathartică a rîsului, care
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
eroinei Încep prin negarea cerebralității, a meditației. I se cere fetei sa fie veselă, să nu mai stea pe gînduri să păstreze legăturile cu viața și cotidianul obișnuit. Pajul cunoaște funcția cathartică a rîsului, care este un instrument primar al desacralizării, rîsul fiind antimetafizic prin excelență, Înțelepții, cerebralii și eroii civilizatori nu rîd, este binecunoscută respingerea de către patristică a rîsului, acesta fiind considerat o acțiune prin care dumnezeirea este negată, suprimată, micșorată. Nici mînia nu este recomandată de către lectorul acestor cursuri
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
portabilă le va afla Cătălina de la comunul paj, cel care o inițiază subtil, Încercuind-o, fata neopunînd seducătorului nici un refuz, nici o tentativă de a recuza actul subtil al iubirii, asta pentru că regimul diurn Îi este rezervat pajului, lecțiile sale de desacralizare Încep prin negarea cerebralității, a meditației. El pajul Îi cere fetei să nu mai stea pe gînduri, ci dimpotrivă să rîdă, să fie veselă, el știe de funcția cathartică a rîsului, care este un instrument primar al desacralizării, rîsul este
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
sale de desacralizare Încep prin negarea cerebralității, a meditației. El pajul Îi cere fetei să nu mai stea pe gînduri, ci dimpotrivă să rîdă, să fie veselă, el știe de funcția cathartică a rîsului, care este un instrument primar al desacralizării, rîsul este antimetafizic prin excelență, Înțelepții cerebrali și toți eroii civilizatori nu rîd, este binecunoscută respingerea rîsului de către patristică, rîsul este tocmai acțiunea prin care dumnezeirea este negată, micșorată,, ceea ce Întreprinde pînă la urmă pajul este totuși o lecție de
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
Poveste cu țigani trăiește și respiră în raport cu valorile eternității, ca și acela al lui Blaga din Arca lui Noe sau al lui Voiculescu din Povestiri și din Zahei Orbul. Căderea în derizoriu, modificarea registrului tradițional, prin alterarea înțelesurilor lumii odată cu desacralizarea istorică a cosmosului uman, se petrec la A. și în cea de a doua carte a sa, Revoluție culturală (1984), sau, și mai pregnant, în piesa de teatru Umbra. Tema este din nou cea a Judecății de apoi, acum plasată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285420_a_286749]
-
mai curând o acuza la modul ipocrit în care sunt văzute cele sfinte într-o lume de farisei. Omenirea nu tratează greșit numai sacrul, dar și arta; trădarea lui Emanou înseamnă, poate, trădarea artei. Numele personajului principal echivalează cu o desacralizare întrucât Emanou este o prescurtare, o sărăcire prin chiar absența particulei "el" a numelui Mântuitorului. Așadar, ceea ce ar fi trebuit să însemne "Dumnezeu este cu noi" se limitează la o ambiguizare a mesajului: "este cu noi", iar de aici se
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
nocturn al "aventurii" îl fac să exclame: "Noroc că nu se mai uita nimeni în sus", ceea ce conferă un plus de siguranță momentului. Se face clar raportarea la societatea contemporană, la lipsa reperelor credinței, la firul rupt cu divinitatea, la desacralizare. Momentul doar în aparență amuzant al subtilizării banalului obiect va salva, la propriu, viața a trei persoane: "regele pescar", aflat în castel proprietarul căruia îi era rău, iar alarmă declanșată va aduce ambulanță care-i va salva viața; Parry, aflat
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
o impresie fatidică de putere. Meseria nu este un sfârșit pentru a se afirma și accede la un anumit statut social, ci devine un mijloc prin posibilitățile financiare pe care el procură. Ea acționează, deci printr-un veritabil fenomen de desacralizare, în măsura în care mai puțin de 10 dintre tineri atacă împreună o oarecare valoare ideologică sau morală, a muncii și acesta este cel care a sosit în mijlocul socioculturalului. Motivația obținută prin alegerea unei viitoare meserii creatoare de un spirit carieristic, nu a
Învăţare motrică și sociomotrică by Radu Ababei () [Corola-publishinghouse/Science/1290_a_1899]
-
fi (și) o lucidă incursiune în tenebrele prostiei omenești. Grație acestei inițiatice călătorii, ajungi să descoperi o parte dintre seducătoarele chipuri ale invocatei patologii. Iată doar câteva dintre ele: 1. Prostia ca necunoaștere și omenească ignoranță. Sub semnul ei stau desacralizarea unor mari sărbători românești (Crăciunul, Anul Nou, Paștele Blajinilor, Rusaliile, Sfântul Ilie, sărbătoarea Sfintei Cruci, Sfânta Parascheva etc.) și importul în formule laxe, total permisive, a unor sărbători străine (Sfântul Valentin, Haloween-ul etc.). Fenomenologia iubirii, de exemplu, de la martirajul Sfântului
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
Cruci, Sfânta Parascheva etc.) și importul în formule laxe, total permisive, a unor sărbători străine (Sfântul Valentin, Haloween-ul etc.). Fenomenologia iubirii, de exemplu, de la martirajul Sfântului Valentin la sexualitatea pătimașă, stimulată de vibratoare, alifii și alte fantezii simbolizează nu doar desacralizarea lumii, hedonizarea vieții, dar și permanenta noastră căutare a absolutului în formule hard, inedite și neconvenționale. Tot sub semnul acestei specii de prostie omenească stă și cultul național al kitsch-ului, al VIP-urilor ultramediatizate, totul în detrimentul veritabilelor elite și
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
pământ, poluare și educație, dar și despre noile mitologii cotidiene. Cartea de față își mai propune o lectură în cheie mitico-religioasă a unor realități contemporane. Tragediile lumii de azi, ca și catastrofele viitorului apropiat, ar fi (și) inevitabila pedeapsă a desacralizării pământului. Experimentele nucleare, poluarea, distrugerea vegetației și masacrarea faunei nu pot fi controlate fără o profundă schimbare de mentalitate a omului (post)modern față de pământ. Prin urmare, infuzia în masă de mitologie și metafizică arhaică privind teluricul este, spun eu
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
noua tehnologie devine "magicianul de serviciu al unei lumi în agonie". Cu ajutorul ei, noile scenarii ale minții permit accesul la lumile multidimensionale. Mama proștilor e mereu gravidă mai radiografiază și alte realități sociale: dezamăgirea națională provocată constant de fotbalul românesc; desacralizarea prostituției și legalizarea viciilor; ipostazele fricii la români în anul 2009. Toate acestea dau seama împreună de misiunea sociologului publicist în cetate: aceea de interpreta o patologie socială și de a oferi necesarele terapii. Mulțumiri speciale lui Ovidiu Mihaiuc, cotidianului
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
în decembrie 2009 la Copenhaga privind noul tratat asupra climei. Speranțele sunt reale, în ciuda scepticismului afișat de Jose Manuel Barroso, președintele Comisiei Europene. Cred că ceea ce se întâmplă acum în lume este și consecința unui lung și continuu proces de desacralizare a pământului. Din planul interpretărilor mitologice și sacre, pământul a trecut în orizontul unor valorizări scientiste și ideologice. Magna Mater a devenit Terra. Un exemplu concludent este inventarea în 1852 de către Henri-David Thoreau a ecologiei ca știință. Pământul va face
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
pământul a trecut în orizontul unor valorizări scientiste și ideologice. Magna Mater a devenit Terra. Un exemplu concludent este inventarea în 1852 de către Henri-David Thoreau a ecologiei ca știință. Pământul va face de acum încolo obiectul unor înflăcărate discursuri politico-ideologice. Desacralizarea mentalității sociale privind pământul atinge acum perfecțiunea. Apare astfel Ziua pământului, importanța protecției planetei, drepturile egale la resurse și viață ale generațiilor viitoare etc. Răsar partidele ecologiste peste tot în lume (verzii din Franța, Anglia și Spania, de exemplu). În
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
umane macula totul, inclusiv pământul. Acesta devenea steril și răzbunător. De multe ori se răzvrătea provocând cutremure și alunecări de teren. Citite în cheie mitologică, tragediile lumii de azi ca și catastrofele viitorului apropiat ar fi (și) inevitabila pedeapsă a desacralizării pământului. Experimentele nucleare, poluarea, distrugerea vegetației și masacrarea faunei nu pot fi controlate fără o profundă schimbare de mentalitate a omului postmodern față de pământ. Infuzia în masă de mitologie și metafizică arhaică privind teluricul este astăzi una absolut necesară. Evident
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
februarie. Statistic, numărul cuplurilor marcate de fantasma mitică a noului început a crescut de aproximativ 4 ori. În concluzie, drumul istoric al iubirii de la martirajul Sfântului Valentin la sexualitatea pătimașă, stimulată de vibratoare, alifii și alte fantezii simbolizează nu doar desacralizarea lumii, hedonizarea vieții, dar și permanenta noastră căutare a absolutului în formule hard, inedite și neconvenționale. Blajinii, pușca și cureaua lată După unele versiuni ale tradiției populare, un moment cu totul special este Paștele Blajinilor. Cu el începe Săptămâna Neagră
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
că lipsește ceva pentru a-i răspunde convingător lui Cătălin Mihuleac. Este vorba de o cercetare socioantropologică a pelerinajului din România actuală. Investigația științifică profesionistă ar putea releva extraordinara amploare spirituală și socială a pelerinajului sau, dimpotrivă, tristele ipostaze ale desacralizării și politizării acestui eveniment sacru. Desfășurată responsabil pe un eșantion național reprezentativ, cercetarea de teren ar putea evidenția și motivațiile explicite/implicite ale pelerinajului la marile centre religioase din România. O asemenea cercetare socio-antropologică a pelerinajului prima de acest fel
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
o inițiere ratată. Totuși, structurile religioase ale culturii pop se mai păstrează și astăzi. Sunt mai mult sau mai puțin evidente. Doar două exemple. Primul este cel al regelui muzicii pop, Michael Jackson. Mort din cauza unei supradoze, regele ilustrează perfecta desacralizare a consumului ritualic de droguri. Dimensiunea spirituală a muzicii pop este cvasiabsentă în cazul lui Michael Jackson. Rămâne doar subtila componentă mitică a vieții sale, cea pe care megastarul american a ilustrat-o în cele mai spectaculoase versiuni kitsch cu
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
puțin, sau deloc, în spiritualitate. Aceasta din urmă este ironizată și desconsiderată. Transpar de aici reminiscențele marxisto-pozitiviste ale fetișizării științei și progresului tehnic. Or, așa cum arăta frecvent (și) Mircea Eliade, după Newton, în plină modernitate, tehnica a cunoscut o teribilă desacralizare. Dacă tehnica veche, premodernă, era dublată de o dimensiune simbolico-religioasă, cea actuală încetează a mai fi. Un banal instrument de lucrat pământul (hârlețul, de exemplu) era ceva util muncii propriu-zise, dar era și simbol falic al hierogamiei dintre Cer și
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
bogat decât se crede în mod obișnuit(...) caracterul și mijloacele de ridiculizare sunt foarte variate, ele nu sunt epuizate de parodiere și travestire, în sens restrâns"30. Libertatea și chiar tendința de răsturnare a ordinii impuse oficial, în paralel cu desacralizarea temelor religioase sau a momentelor de cult sunt tot atâtea paradigme la adăpostul cărora s-au putut cristaliza parodiile în epocile lor de mare înflorire. Carnavalescul, lumea pe dos care debutează în Antichitate pentru a-și dezvolta potențialul semantic în
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
mai bogat decât se crede în mod obișnuit (...) caracterul și mijloacele de ridiculizare sunt foarte variate, ele nu sunt epuizate de parodiere și travestire, în sens restrâns"193. Libertatea și chiar tendința de răsturnare a ordinii impuse, oficiale, urmate de desacralizarea temelor religioase sau a momentelor de cult sunt tot atâtea coordonate la adăpostul cărora s-au putut cristaliza parodiile în epocile lor de mare înflorire. Carnavalescul, lumea pe dos care debutează în Antichitate pentru a-și dezvolta potențialul semantic în
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
cum "vorba de spirit începe deja, pe ici, pe colo, să devină o armă sub influența retoricii antice și a epistolografiei [s.n.]", după expresia lui Burckhardt. Imitația anticilor (care oferă modele în Macrobius, Marțial sau Plutarh), dar și tendințele de desacralizare al acestui tip de discurs ne îndreptățesc să-l plasăm sub incidența parodiei. Materialul care a generat un susținut epigonism este culegerea de cuvinte de duh a lui Poggio Bracciolini (1380- 1459). Liber facetiarum cuprinde 178 de anecdote și scrieri
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
trecând in măgar în măgar, purtând poveri și fiind mânați de oameni nevoiași""268. Rabelais va decide, mai hâtru, să-i pedepsească tocmai în locul unde se află, adică în Infern. Însă oricare ar fi sursa acestei secvențe, ea marchează o desacralizare totală a temei ce fusese, până atunci, abordată de mulți cu o maximă distanțare, provocată de teama pe care perioada medievală o insuflase cu privire la acest subiect. Comicul și bufoneria nu lipsesc din capitolul readucerii la viață a lui Epistemon (al
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
că e vindecat!". Rabelais consideră suficient acest năstrușnic mod de a capta interesul lectorilor, așa că purcede imediat la descrierea amănunțită a celor văzute de Epistemon-martorul "când s-a întâlnit cu diavolii și a stat la taifas cu Lucifer". Din start, desacralizarea temei Infernului este anunțată prin schimbarea statutului "locuitorilor" acestei lumi, căci "dracii sunt oameni cumsecade" și "n-o duc chiar atât de rău cum își închipuie lumea". O suită de tablouri enumerative, care detaliază condiția fiecăruia numindu-i atribuțiile și
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
omul devenind o componentă înlocuibilă, programat ab ovo să funcționeze strict specializat, fără a-și depăși atribuțiile, o standardizare dusă la extrem, exceptînd firește pe membrii clubului discret care conduce lumea. Un alt proces anticipat de Huxley este cel de desacralizare, de pierdere a verticalității și prin aceasta de dezumanizare, de alterare a esenței umane, a sentimentului de maternitate bunăoară, sau a respectului filial, ajungîndu-se la o socializare artificioasă, lipsită de comuniune, de solidaritate, de etică. Structura socială nu se mai
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]