468 matches
-
Yom Kippur, respectiv primele și ultimele două zile din cele Zece zile ale Penitenței. Hanuka (în ebraică חֲנֻכָּה sau חנוכה) reprezintă "Sărbătoarea inaugurării" sau "Sărbătoarea luminilor". În sinagoga, lăcașul de cult, se află un dulăpior (chivotul) în care se află textele religioase, de regulă, scrise pe suluri și, de asemenea, "Menorá" (candelabrul cu șapte brațe). La opt zile de la naștere, copilul de sex masculin este circumcis, ca semn al legământului cu Dumnezeu. Majoratul religios pentru
Iudaism () [Corola-website/Science/296541_a_297870]
-
era mai lung. Când m-am întors în sufragerie, Manson dăduse drumul la televizor. - Voiam să văd cum mai stă bursa, se scuză el. - Și? Cum stă? - Bine. Te fac un FIFA pe Playstation? - Sigur. Manson scoase instalația dintr-un dulăpior și băgă niște cabluri în diverse mufe. El era SUA, eu Anglia, că România nu era în joc. Evident, l-am bătut cu 12-8. Am mai jucat o dată cu echipe de club, el era ManU, eu Real. L-am bătut din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
lase să dorm. Iar eu voiam cu disperare să dorm. Voiam orice numai să scap de sentimentul ăla. Ce mult îmi doream să fi avut o mamă nevrotică. Una care să țină somnifere și Valium și antidepresive cu carul în dulăpiorul de medicamente din baie. Dacă îi ceream două pastile de paracetamol pentru o durere de gât/durere de stomac/un picior rupt/ulcer duodenal perforat, mama noastră se comporta de parcă am fi fost niște posibili candidați ai clinicii Betty Ford
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
din spatele biroului și ușa se deschise, în cadrul ei apărând o secretară cu un zâmbet plin de bunăvoință, așteptând porunca șefului. Te rog să ne aduci două cafele. Fata dispăru precum o umbră pe ușa pe care intrase. Directorul deschise un dulăpior din care scoase două pahare de cristal și o sticlă de whisky pe care o puse pe o măsuță din fața biroului, turnă licoarea galben-aurie în pahare, în tot acest timp studiindu-l pe colegul său care, după fizionomie, nu părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
o clipă. Știți cât de grei de cap pot să fie bărbații; fără îndoială Janie făcuse tot posibilul să păstreze o aparență demnă, dar, chiar acum, probabil că dăduse drumul la apă în cadă și scotea lama de ras din dulăpiorul de baie. În timp ce avionul cobora spre Logan, plin de oameni care se întorceau acasă de Ziua Recunoștinței, l-am întrebat pe Aidan. —Mai zi-mi o dată, câte fete ai adus acasă de Ziua Recunoștinței în afară de Janie? A stat să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
cu cotoare din piele sau pânză - mici pietre funerare pentru idei și istorie, Îmbrăcate În bleumarin, mov, maro și negru, cu titlurile imprimate În litere aurii aproape șterse. În mijlocul Încăperii se aflau scaune Înalte, o masă Îngustă de lemn și dulăpioare care conțineau fișe cu titlurile și autorii cărților. Clasate Între „S“ și „Ș“, am găsit Înregistrări despre „Scriere automată“, o arhivă de descrieri de „mesaje din lumea nevăzută“. Acestea erau scrise În diverse limbi și alfabete, inclusiv chineză, japoneză și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
fi putut spune cu siguranță? S-a dus la el În birou, a Închis ușa și și-a turnat o sută de ml dintr-un vin de Porto foarte vechi, cincizeci pentru el și cincizeci pentru Natul care trăia În dulăpiorul lui pentru băuturi. Câteva zile și multe sute mai târziu, a reușit să-l convingă pe Nat să nu Își bage coada. Lui Walter i-a revenit memoria la două zile după ce a fost găsit În pagodă, fără cunoștință, lovit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
vedeai și cartierul mergea mai departe, silențios, înghesuit printre blocuri. Cu Paul, povestea nu se termina niciodată; la urma-urmei, nici nu trebuia să te străduiești prea tare ca s-o înțelegi. Aș fi pus pariu că ține-n baie, în dulăpiorul de perete, o sticluță cu briliantină, câteva lame inoxidabile „Pobeda“, învelite în foițele lor cerate, bucăți expirate de săpun „Maxam“, casabil, tuburi goale de deodorant „Miraj“ și „Rexona“, sticle de plastic de la demachiantul „Doina“, cu zimții ăia rotunzi, de-acordeon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cu niște păhărele portocalii, transparente, în care tanti Aldea turna un coniac gros, cu-aromă de piersică. Nu lăsa sticla pe masă (nici nu scria mare lucru pe ea, doar un nume de localitate: „Arad“), o încuia la loc în dulăpiorul cu farfurii și bibelouri. Începeau socotelile și invariabilele povești de-altădată: cum se jucau părinții noștri de-a v-ați-ascunselea pe scara B; cum furasem eu morcovii plantați de tanti Aldea și-i aruncasem în curte - plăcere pură a vandalizării, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
la geam. Dacă se rupea patul cu el, ne-omora pe-amândoi. „Când kilu’ meu se mai termină cu zdruncinăturile astea?!“ „Când s-o termina România. Și-asta nu va fi prea curând.“ Am coborât și m-am dus la dulăpiorul de la chiuvetă. Părea curățel, proaspăt șters cu batista pe oglindă. L-am deschis din curiozitate, nu ca să mă spăl. Avea de toate, cum scrie la regulament: apă, pahare de plastic, prosoape de hârtie, săpunuri minuscule, în formă de biscuit. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
care îl făceam în orice călătorie: scoteam bandajele și feșele supraelastice, pansamentele mici și leucoplastul, sticluțele cu spirt și rivanol, alifiile și cremele unguente. Urmau medicamentele propriu-zise, aliniate pe mărci și tipuri de afecțiuni, ca la camera de gardă, în dulăpior. Le aranjam atent, plasând fiecare cutiuță la locul potrivit, fie în cele două sertare ale noptierelor, fie pe geam. Pe noptieră mai așezam lanterna de voiaj, mică, tubulară, cu cinci beculețe de xenon și trei faze de iluminat; nu știai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fiind aici, de ruși eram aproape. S. P.: - Și momentul revoluției, cum l-ați prins în fabrică ? A.M.: - Eram chiar la serviciu, am fugit, am lăsat tot, nu am mai strâns nimica, că, de obicei, trebuia să strângi, aveai un dulăpior, ceva, unde strângeai sculele, ce-aveai, tot am lăsat ! Gata ! O căzut ! Ș-acuma regret. Eu nici-atunci, cum toți erau în verva aceea, ne bucuram, dar mă gândeam... n-o să fie bine. Mai cunoșteam și eu persoane plecate care... numai
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
cu vocea adultă deja alterată de rîs. Ba tu ești nesimțită, pe cine faci nesimțit, bă, babo. Fă pași mai repede, că deschid eu acuși ușa și-o să ți-o iei peste scăfîrlie. 19 După aia au jucat cărți. În dulăpiorul de unde Alin a scos cărțile, erau și alte jocuri: remi, șah, o țintă cu săgeți, scrable, monopoly, nu te supăra frate, zaruri. Ai lui Alin erau foarte pregătiți, de parcă trebuiau să facă față unui asediu. Ținta aia cu săgeți era
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
fi iubirea? Domnia ta ai reliefat mult această maladie În scrierile dumitale. Iar din iubire, multe crime au fost comise. - Crima nu poate fi Înscrisă În ordinea naturală a lucrurilor, rosti Dante pe un ton sentențios. Arrigo se aplecă spre un dulăpior din colț, pe care Îl deschise. Scoase un ulcior plin cu un lichid chihlimbariu. Dante Îi urmărise mișcările cu o privire distrată. Dar atenția Îi fu brusc redeșteptată de un obiect așezat pe unul din rafturile dinăuntru, care luci În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
un obiect așezat pe unul din rafturile dinăuntru, care luci În lumina razelor ce pătrundeau pe fereastră. Filosoful Îi observase reacția. Pe chipul său se zugrăvi o expresie de satisfacție. - Știam că are să te intereseze, zise el aplecându-se spre dulăpior și făcându-i semn să facă același lucru. Pe raft era un ciudat felinar de alamă, ceva mai Înalt de un cot, de formă octogonală. O ferestruică se deschidea pe una din laturi, ocrotită de un cristal gros. Filosoful atinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
prea diferit de oricare alt felinar, observă el. Lăsând, poate, la o parte dimensiunea. Dar pe galere am văzut și mai mari. - Nu În felul cum arată se află minunăția. Ci În sursa luminozității sale. Aceasta. Scotoci din nou prin dulăpior, de unde scoase un clondir astupat. Prin suprafața de sticlă se Întrezărea o substanță alburie, nisipoasă. Ținând-o cu grijă, o apropie de chipul poetului, pentru a o putea observa mai bine. - În ultimii săi ani de viață, Elia aprofundase studiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
văzu scuturând din cap, În tăcere. - Nimic nu l-a reținut, murmură el. Nu e nevoie de o a doua probă. Omnia in uno. Dintr-o dată se dezmetici, ca și când viziunea s-ar fi risipit. Așeză felinarul ușor la loc În dulăpior, Închizându-l. - Spune-mi ce părere ai despre vinul acesta, priorule. Nu crezi că e adevăratul nectar al zeilor? După-amiază, la Priorat Dante se pomeni că Îl aștepta un trimis cu livreaua cardinalului de Acquasparta. Probabil că omul era acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
doar tăcerea din toiul nopții de pe bulevard, și gheață. Am mers pe aleea îngustă din ciment, pe sub ferestrele adormite, cu Einhorn care-mi spunea răspicat să am grijă pe unde calc. Din fericire în ziua aia îmi făcusem curat în dulăpiorul de la școală și purtam bascheții pe care-i avusesem depozitați acolo aproape tot anul, deci nu aveam cum să alunec. Dar tot era greu de urcat pe scările de lemn și pe sub frânghiile joase de rufe de pe lângă case. „Ei, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
înainte; abia dacă se mișca pe apă. Iar eu mi-am frecat pielea de pe încheieturi încercând să mă eliberez și m-am gândit că dacă aș putea să mă târăsc mai încolo aș putea găsi un colț de metal de la dulăpior și să îmi tai legăturile. M-am întors pe spate și am început să mă chinui să ajung acolo, cu călcâiele. Basteshaw nu s-a trezit. Dormea ca un sarcofag mare pictat, cu picioarele îndoite și capul ca o ghiulea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
trebuit să mă opresc și să îmi iau buza între dinți. Nu părea să mă ajute. M-a copleșit o mare tristețe, și am plâns încet. Ca să nu-l scol cumva. Mi-a luat jumate din noapte să ajung la dulăpior și să îmi eliberez mâinile. Dar în cele din urmă cămașa s-a rupt și am încercat să rup barbeta, înmuind-o în apă ca să se mărească. În cele din urmă a ieșit. M-am ghemuit acolo și mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de gaz aprins, azvârlea bucățele minuscule de metal verde în interior, din văpaia cu o mie de lumânări. Trupul ei, ce mirosea cald și feminin, era acoperit cu o apă ce îi pornea într-o linie calmă peste sâni. Gemulețul dulăpiorului cu medicamente strălucea asemeni unui adăpost de un albastru întunecat în perete, de parcă ar fi fost o fereastră spre o mare înserată și nu spre ceața de cenușă a Parisului. M-am așezat cu halatul pe umăr și m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
chiuvetei. De ani de zile, printre cei șapte copii ai familiei noastre cu o singură sală de baie, exista obiceiul, poate neplăcut, dar util, de a ne lăsa unul altuia mesaje scrise cu un ciot de săpun umezit pe oglinda dulăpiorului de medicamente. Tema generală a mesajelor noastre gravita în jurul avertismentelor dure și nu arareori în jurul amenințărilor: „Boo Boo, ia-ți prosopul când nu mai ai nevoie de el. Nu-l lăsa pe jos. Cu drag, Seymour.“ „Walt, e rândul tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
se găseau la fundul coșului. Pe urmă, în lipsa unei inspirații mai bune, mai constructive, m-am întors și m-am așezat iar pe marginea căzii. M-am uitat un minut sau două la mesajul lăsat de Boo Boo pe oglinda dulăpiorului de medicamente, după care am ieșit din baie, închizând ușa cu un zgomot excesiv, de parcă simpla forță ar fi putut să încuie locul acela pe veci. Următoarea mea oprire a fost la bucătărie. Din fericire, bucătăria se deschidea direct din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
surprindă în acțiune, așa încât jucam pe terenurile Rip, de pe Ninety-Sixth Street, un vechi loc de distracție al nostru. Una dintre cele mai jalnice stratageme pe care le foloseam era să-mi las racheta și șortul acasă, în loc să le țin în dulăpiorul meu din campus. Totuși acest lucru avea și un infim avantaj. De obicei, mă bucuram de un dram de compătimire în timp ce mă îmbrăcam ca să-l întâlnesc pe teren și, adeseori, câte una din surorile mele sau un frate de-al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
am să uit niciodată că te-am iubit cândva. Nu răspunde la această scrisoare care reprezintă, din partea noastră, un semn hotărât și final de bun-rămas. P. Am pus scrisoarea în buzunar și am rămas neclintit câteva minute. Apoi am deschis dulăpiorul și am căutat pahare. Am coborât în pivniță după șampanie. Abia după ce am luat sticla mi-am dat seama că am găsit-o pe întuneric. M-am întors în salon. Conversația dintre cele două femei se întrerupse brusc și amândouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]