269 matches
-
o sinteză generală / 67 Concluzii / 74 Capitolul 3: Politica externă germană după Războiul Rece / 77 Neorealismul / 77 Instituționalismul / 84 Liberalism 1: variația internă / 88 Liberalism 2: opțiunile Germaniei / 92 Capitolul 4: Politica externă japoneză după Războiul Rece / 99 Neorealismul / 99 Instituționalismul / 105 Liberalism 1: variația internă / 108 Liberalism 2: opțiunile Japoniei / 112 Capitolul 5: Politica externă chineză după Războiul Rece / 121 Neorealismul / 121 Instituționalismul / 127 Liberalism 1: variația internă / 131 Liberalism 2: opțiunile Chinei / 136 Capitolul 6: Concluzii / 143 Teoria relațiilor
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
88 Liberalism 2: opțiunile Germaniei / 92 Capitolul 4: Politica externă japoneză după Războiul Rece / 99 Neorealismul / 99 Instituționalismul / 105 Liberalism 1: variația internă / 108 Liberalism 2: opțiunile Japoniei / 112 Capitolul 5: Politica externă chineză după Războiul Rece / 121 Neorealismul / 121 Instituționalismul / 127 Liberalism 1: variația internă / 131 Liberalism 2: opțiunile Chinei / 136 Capitolul 6: Concluzii / 143 Teoria relațiilor internaționale după Războiul Rece / 144 Tipare generale ale activității instituționalizate / 152 Ajustări ale politicii externe / 159 Postfață: Momentul 11 septembrie 2001 și urmările
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
după intervalul de timp analizat în această lucrare, în sistemul internațional au avut loc multe evenimente. Într-o postfață foarte edificatoare, în loc să încerce să actualizeze studiile de caz, autorul folosește ca punct de plecare propria teorie liberală, alături de realism și instituționalism, pentru a reflecta asupra implicațiilor reacțiilor SUA la evenimentele de la 11 septembrie 2001, asupra atacurilor din Afganistan și Irak. Harrison recunoaște cu sinceritate că atât realismul, cât și instituționalismul oferă explicații interesante pentru evoluțiile ulterioare anului 2001. Dar afirmă și
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
folosește ca punct de plecare propria teorie liberală, alături de realism și instituționalism, pentru a reflecta asupra implicațiilor reacțiilor SUA la evenimentele de la 11 septembrie 2001, asupra atacurilor din Afganistan și Irak. Harrison recunoaște cu sinceritate că atât realismul, cât și instituționalismul oferă explicații interesante pentru evoluțiile ulterioare anului 2001. Dar afirmă și că așa cum sugerează modelul liberal, și SUA asemenea Germaniei, Japoniei și Chinei, întâmpină dificultăți de adaptare la schimbările din sistemul internațional asociate cu sfârșitul Războiului Rece. Rămâne de văzut
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
tragem concluzii cu privire la direcția schimbării, pe măsură ce sistemul internațional intră în secolul al XXI-lea. Introducerea este organizată în trei secțiuni. În prima secțiune stabilim cadrul teoretic prin evidențierea diferitelor modele, și oferim definiții cheie. De asemenea, identificăm predicțiile neorealismului și instituționalismului cu privire la sistemul internațional post-Război Rece. Totuși, pentru că liberalismul este cel mai puțin dezvoltat dintre cele trei teorii, în prima secțiune a introducerii ne concentrăm numai asupra re-dezvoltării modelului liberal. Vom lăsa pentru a doua secțiune răspunsul la întrebările metodologice legate
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
testate în sfera unui singur studiu. Din aceste motive, în analiza de față operaționalizăm versiunea waltziană convențională a neorealismului și predicțiile asociate cu aceasta. Modelul instituționalist identifică distribuția interdependenței și a instituțiilor internaționale drept variabilă care afectează comportamentul statelor. Potrivit instituționalismului, cooperarea între state este posibilă chiar și în lipsa unei autorități centralizate la nivel internațional. Chiar dacă lipsa unui agent de impunere sporește stimulentele statelor de a trișa în privința unor acorduri, cooperarea în anarhie este posibilă în anumite condiții specificate anterior. În
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
putea crește complexitatea unor negocieri multilaterale. Cu toate acestea, probabil că schimbarea cadrelor instituționale în aceste condiții va fi marginală, pentru că actorii păstrează stimulentele de a coopera (Keohane, 1993). Prin contrast, Asia de Est reprezintă un caz mai dificil pentru instituționalism. Realiștii structurali s-au grăbit să observe că Asia de Est părea "pregătită pentru rivalități" ca urmare a Războiului Rece (Buzan și Segal, 1994; Friedberg, 1994; mai recent, vezi Friedberg, 2000). Pe lângă prezența Americii și Rusiei, Asia de Est include
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
materiale. Există afinități între această formulare a teoriei liberale și abordarea "constructivistă" a relațiilor internaționale. Urmând exemplul lui Wendt, constructiviștii afirmă că structura culturală a sistemului internațional, și nu cea materială, este determinantul sistemic crucial al comportamentului statelor. Neorealismul și instituționalismul au ca premisă existența unor norme culturale egoiste stabilite ca urmare a întâlnirilor lor anterioare cu alte unități. În loc să presupună că statele caută să-și maximizeze interesele, constructiviștii examinează modul în care statele își construiesc interesele prin procese de socializare
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
lui Moravcsik. Cu toate acestea, punctul lor comun este ideea că liberalismul poate fi înțeles ca o teorie științifică socială non-utopică și non-ideologică a relațiilor internaționale, care are un statut egal sub aspect analitic atât cu realismul, cât și cu instituționalismul (Moravcsik, 1997, p. 513). Totuși, recursul la afinitățile dintre liberalismul sociologic și constructivismul lui Wendt prezintă capcane potențiale. Potrivit unei critici la adresa lui Wendt, abordarea lui se bazează pe termeni teoretici dificil de definit (Keohane, 1989b; Keohane, 2001). Totuși, într-un
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
puteri. A doua dimensiune se referă la ajustările de politică externă făcute de fiecare stat la sfârșitul Războiului Rece. Ținând seama de aceste dimensiuni, tendințele cercetate de Kapstein și Mastanduno prezintă anomalii majore atât pentru realismul structural, cât și pentru instituționalism. Nici neorealismul și nici instituționalismul nu sunt capabile să explice tiparul general al activității instituționalizate documentate în Unipolar Politics. Afirmația potrivit căreia principalele puteri se aliniază SUA după sfârșitul Războiului Rece sugerează că tendințele din sistemul internațional sunt invers decât
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
referă la ajustările de politică externă făcute de fiecare stat la sfârșitul Războiului Rece. Ținând seama de aceste dimensiuni, tendințele cercetate de Kapstein și Mastanduno prezintă anomalii majore atât pentru realismul structural, cât și pentru instituționalism. Nici neorealismul și nici instituționalismul nu sunt capabile să explice tiparul general al activității instituționalizate documentate în Unipolar Politics. Afirmația potrivit căreia principalele puteri se aliniază SUA după sfârșitul Războiului Rece sugerează că tendințele din sistemul internațional sunt invers decât cele anticipate de realiștii structurali
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
instituționale, care sunt inegale în interiorul sistemului internațional, alinierea se bazează pe supravegherea și implicarea benignă a puterii hegemonice. Astfel, tiparul general al activității instituționalizate din cadrul modelului alinierii este mai extins decât anticipează teoria instituționalistă. De asemenea, atât neorealismul, cât și instituționalismul întâmpină anomalii în termenii tiparului ajustărilor de politică externă identificat în Unipolar Politics. Pe lângă enunțurile generale, studiul lui Kapstein și Mastanduno oferă descrieri valoroase ale "marilor strategii" ale principalelor puteri dintr-o perioadă de fluctuații. Rezultatele indică faptul că sfârșitul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
nu politicile externe ale unor state (Kapstein și Mastanduno, 1999, p. 10; vezi și Waltz, 1996). Deocamdată, așa cum subliniază Kapstein și Mastanduno, dacă niciuna dintre principalele puteri nu balansează împotriva SUA, acest fapt reprezintă o dilemă cumulativă pentru neorealism. Și instituționalismul întâmpină dificultăți în explicarea ajustărilor de politică externă discutate în Unipolar Politics. Este dificil pentru instituționalism să explice gradul în care cadrele cooperării din sistemul internațional au fost internalizate de principalele puteri. Instituționalismul se bazează pe beneficiile esențiale ale cooperării
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Deocamdată, așa cum subliniază Kapstein și Mastanduno, dacă niciuna dintre principalele puteri nu balansează împotriva SUA, acest fapt reprezintă o dilemă cumulativă pentru neorealism. Și instituționalismul întâmpină dificultăți în explicarea ajustărilor de politică externă discutate în Unipolar Politics. Este dificil pentru instituționalism să explice gradul în care cadrele cooperării din sistemul internațional au fost internalizate de principalele puteri. Instituționalismul se bazează pe beneficiile esențiale ale cooperării pentru state. Prin contrast, în lucrarea Unipolar Politics se descrie faptul că principalele puteri au acceptat
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
reprezintă o dilemă cumulativă pentru neorealism. Și instituționalismul întâmpină dificultăți în explicarea ajustărilor de politică externă discutate în Unipolar Politics. Este dificil pentru instituționalism să explice gradul în care cadrele cooperării din sistemul internațional au fost internalizate de principalele puteri. Instituționalismul se bazează pe beneficiile esențiale ale cooperării pentru state. Prin contrast, în lucrarea Unipolar Politics se descrie faptul că principalele puteri au acceptat legitimitatea dominației americane. Unele state importante au încercat să-și mențină o oarecare capacitate independentă de acțiune
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
principalele puteri a urmărit strategii ce reflectă puternic influența tendințelor comportamentale acumulate în bipolaritate. Această dependență de cale sugerează că efectul factorilor interni asupra politicii externe variază foarte mult în perioada sfârșitului Războiului Rece. Astfel, problema generică pentru neorealism și instituționalism, ridicată de ajustările de politică externă tratate de Kapstein și Mastanduno, constă în influența sistematică a variabilelor interne asupra marilor strategii ale principalelor puteri. Totuși, date fiind posibilele puncte comune dintre aliniere și dinamica socializării, Unipolar Politics ar putea oferi
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
termenii relațiilor de împărțire a responsabilităților dintre principalele puteri. Ei au pus accent cu precădere pe continuitate în interiorul societății internaționale după Războiul Rece, spre deosebire de neorealiști, care au prevăzut un sistem multipolar emergent. Într-adevăr, acest accent decurge logic din focalizarea instituționalismului pe caracterul dependent de cale al ajustării instituționale. În consecință, sfârșitul Războiului Rece este văzut ca generatorul unei schimbări graduale, și nu ca un punct de cotitură sub aspect calitativ, în evoluția instituțională a sistemului internațional. În al doilea rând
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
rezumat) Variabilă Tipar general al activității instituționalizate Ajustări ale politicii externe Neorealism Schimbare majoră în balanța de putere globală 1 2 3 Tendință globală de balansare Structură conflictuală a relațiilor dintre marile puteri Slab instituționalizat Nivel scăzut al variației interne Instituționalism Variații interregionale ale interdependenței economice și instituționale 1 2 3 Stabilitatea marilor puteri în Europa Occidentală Conflictul marilor puteri în Asia de Est Schimbări graduale în cadrele multilaterale după 1945 Nivel scăzut al variației interne Liberalism Apariția unei "mase critice
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
lung ale sistemului internațional sunt modelate teoretic. Din acest motiv, capitolul teoretic urmărește să reevalueze principalele teorii ale relațiilor internaționale, precum și modul de conceptualizare a relației dintre ele. Scopul capitolului este de a realiza o nouă sinteză între intuițiile neorealismului, instituționalismului și liberalismului, care să poată crea o conexiune între descrierea generală coerentă a sfârșitului Războiului Rece și analiza tendințelor relațiilor dintre principalele puteri în perioada ulterioară tranziției de la Războiul Rece. Astfel, spre deosebire de alte studii, lucrarea de față urmărește să ofere
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
perioada ulterioară tranziției de la Războiul Rece. Astfel, spre deosebire de alte studii, lucrarea de față urmărește să ofere o evaluare a cauzelor fundamentale ale colapsului sovietic, ca precondiție pentru analiza tendințelor relațiilor dintre state importante. În anii 1980 și 1990, neorealismul și instituționalismul au fost teoriile dominante ale sistemului internațional. Aceste abordări par a se baza pe asumpția că statele acționează rațional în urmărirea intereselor lor naționale, astfel "închizând într-o cutie neagră" trăsăturile interne ale statelor (Baldwin, 1993). În aceeași perioadă, liberalismului
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
că statele acționează rațional în urmărirea intereselor lor naționale, astfel "închizând într-o cutie neagră" trăsăturile interne ale statelor (Baldwin, 1993). În aceeași perioadă, liberalismului îi era atribuită o perspectivă reducționistă. Așadar, a existat tendința de a considera neorealismul și instituționalismul mai compatibile unul cu celălalt decât cu abordarea liberală, în virtutea orientării lor sistemice. Capitolul teoretic contestă consensul existent referitor la relația dintre cele trei abordări, afirmând că acest consens s-a opus unei noi sinteze între intuițiile lor, potrivită lumii
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
de creare a unei legături între pacea democratică și analiza la nivel sistemic. Reinterpretarea neorealismului și a liberalismului în această manieră plasează chestiunea socializării în centrul dezbaterilor mult mai ferm decât consensul anterior privitor la raționalism. Dezbaterile dintre neorealism și instituționalism s-au concentrat asupra problemei cooperării în anarhie. Prin contrast, dezbaterile dintre neorealiști și liberali se referă la traiectoria generală a construcției identitare și a socializării în sistemul internațional. Această nouă axă a dezbaterilor contemporane oferă două avantaje teoretice distincte
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
în care înțelegem sistemul internațional emergent (Keohane ș.a., 1993, p. 19). Capitolul 2 Reevaluarea logicii anarhiei Raționalitate versus reflexivitate Pornind de la intuițiile constructivismului și de la încercările recente de a dezvolta un model liberal al relațiilor internaționale, acest capitol compară neorealismul, instituționalismul și liberalismul în termenii modului de conceptualizare a alcătuirii și dinamicii sistemului internațional. SE argumentează că unii reprezentanți de marcă ai instituționalismului interpretează greșit neorealismul, ca fiind un model raționalist al sistemului internațional, cu scopul de a-și dezvolta argumentele
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
constructivismului și de la încercările recente de a dezvolta un model liberal al relațiilor internaționale, acest capitol compară neorealismul, instituționalismul și liberalismul în termenii modului de conceptualizare a alcătuirii și dinamicii sistemului internațional. SE argumentează că unii reprezentanți de marcă ai instituționalismului interpretează greșit neorealismul, ca fiind un model raționalist al sistemului internațional, cu scopul de a-și dezvolta argumentele împotriva principalelor revendicări neorealiste. Însă, neorealismul adoptă o logică reflexivă care se concentrează asupra proceselor de construcție identitară și socializare ce decurg
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
în timp ce neorealismul și liberalismul se deosebesc fundamental în termenii evaluării caracterului și consecințelor de lungă durată ale anarhiei, se poate ca, de fapt, aceste două perspective să fie mai apropiate sub aspectul conceptualizării alcătuirii și dinamicii sistemului decât neorealismul și instituționalismul. Pe baza acestui argument se pune în cauză înțelegerea "liniară" a relației dintre neorealism, instituționalism și liberalism, în care instituționalismul este privit ca reprezentând un punct de sinteză pe o axă între neorealism și liberalism. În schimb, aici se propune
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]