424 matches
-
este mai bine să eliberezi țăranii de sus" decât să aștepți până ei își vor câștiga libertatea "de jos". Iobăgia a fost abolită în 1861, dar în condiții defavorabile țăranilor și nu a făcut decât să crească presiunile revoluționare. Originile iobăgiei în Rusia ("крепостничество - krepostnicestvo") pot fi găsite în secolul al XI-lea, dar, totuși, forma completă a exploatării feudale nu se întâlnea decât la anumite categorii ale populației rurale. În secolul al XII-lea, exploatarea așa-numiților zakupi de pe moșii
Iobăgia în Rusia () [Corola-website/Science/303031_a_304360]
-
echivalată cu cea a unui holop, ceea ce însemna că uciderea lui era pedepsită cu o amendă de 5 grivna. Între secolele al XIII-lea și al XV-lea, un număr din ce în ce mai mare de țăranii au ajuns în dependență feudală, dar iobăgia nu era un fenomen lar răspândit. Pe la mijlocul secolului al XV-lea, dreptul anumitor categorii de țărani din unele otcine (moșii transmise erdeditar) de a-și părăsi stăpânul a fost limitată la doar o săptămână înaintea și după așa zisei zile
Iobăgia în Rusia () [Corola-website/Science/303031_a_304360]
-
domnești și boierești, continuate mai târziu și de cele obștești. Acest proces a fost susținut prin legi în Ardeal încă din secolul 18, iar după 1848 ierarhii ardeleni au cerut țăranilor să-și înlocuiască vechile biserici de lemn, identificate cu iobăgia, cu altele moderne de zid, care să exprime un nou statut social. În secolul 19 și 20 procesul de înlocuire a vechilor biserici de lemn cu cele de zid a luat amploare în toată țara. În jumătatea de secol de
Biserici de lemn din România () [Corola-website/Science/307978_a_309307]
-
fără acordul Seimului. Acest lucru a stricat relațiile lui Sigismund cu szlachta (nobili polonezi) și magnații. În ciuda acestui lucru, el a stabilit o armată de recruți și birocrația necesară pentru a-l finanța. El a înființat codurile juridice care formalizau iobăgia în Polonia, blocand țăranii pe moșiile nobililor. După moartea lui Janusz al III-lea al Masoviei în 1526, Sigismund a reușit să anexeze Ducatul Masoviei. Intermitent în razboiul cu Vasily al III-lea al Moscovei, începând din 1507, (înainte, armata
Sigismund I al Poloniei () [Corola-website/Science/300219_a_301548]
-
zone (în 1900 aproape toate casele din sat erau din chirpici și acoperite cu stuf sau paie) din cauza slabei dotări a gospodăriilor cu inventar gospodăresc (predominau plugurile din lemn) și a gradului de înapoiere tehnică și economică specifică acelei perioade. Iobăgia în Transilvania a fost desființată abia la 16 iunie 1848, iar Principatul Autonom al Transilvaniei s-a aflat sub suzeranitate austriacă circa 180 ani, respectiv perioadă 1688-1867. După anul 1867, prin desființarea marelui Principat al Transilvaniei, comuna Aruncuta este încorporată
Demografia comunei Aruncuta () [Corola-website/Science/328277_a_329606]
-
corectează abia la recensământul din 1920 când numărul maghiarilor revine la ponderea inițială din perioada administrației austriece a anului 1850. În legătură cu perioada 1900 - 1910 , urmare a progresului medical înregistrat , a lipsei conflictelor militare și a eficienței muncii în urmă desființării iobăgiei și a începutului de industrializare , respectiv a unei natalități ridicate asistăm la o creștere puternică a populației de la 848 persoane câte erau în 1900 la 1035 în anul 1910 , sporul natural în perioada 1901 - 1910 fiind de 150 persoane , conform
Demografia comunei Aruncuta () [Corola-website/Science/328277_a_329606]
-
Apartenența religioasă a locuitorilor din Aruncuta, de-a lungul timpului, a fost influențată în mare parte de imperiile sub a caror suzeranitate se află Transilvania și a situației economice nesigure în care se găseau românii, majoritatea fiind în stare de iobăgie și lipsiți de drepturi politice și religioase, biserica ortodoxă având doar statut de religie tolerată. Dacă protestantismul era predominant în viață religioasă în perioada în care Principatul transilvan se află sub suzeranitate otomană, odată cu expansiunea Imperiului Habsburgic și anexarea de către
Demografia comunei Aruncuta () [Corola-website/Science/328277_a_329606]
-
fost zguduită de mai multe mișcări sociale. Răscoala de la Bobâlna (1437-1438) Conduși de un nobil sărac maghiari, Antal Nagy Budai din Vechea, și cinci căpitani (trei țărani unguri, un țăran român și un "bürger" din Cluj (număr dat de proporțiile iobăgiei) și au cerut înființarea și recunoașterea unei stări proprii, care să se numească Universitas Hungarorum et Valachorum. Cauza principală a răscoalei a constituit-o nerespectarea dreptului de strămutare de pe o moșie pe alta, a dreptului de moștenire a iobagului, și
Transilvania () [Corola-website/Science/296636_a_297965]
-
acesteia, noua provincie cucerită urma să fie condusă de către un guvernator numit de către Curtea de la Viena, la propunerea dietei precum și de către un comandant militar. Cât privește populația românească, ea urma să rămână și pe mai departe în vechea stare de iobăgie, nobilimii asigurându-i-se vechile privilegii. Ca urmare a trecerii țării sub o nouă stăpânire, în pragul secolului al XVIII-lea în istoria Racoviței se înscriu două evenimente: Se știe că prin diploma andreană din anul 1224, sașii au fost
Comuna Racovița în Evul Mediu () [Corola-website/Science/311047_a_312376]
-
Mănăstirii Slatina, dar probabil localitățile Valea Moldovei și Mironu făceau parte din domeniul domnesc. După întemeierea Mănăstirii Slatina de către Alexandru Lăpușneanu în anul 1558, Valea Seacă și Mironu trec în proprietatea mănăstirii, iar apoi în timpul stăpânirii austriece și ulterior desființării iobăgiei, prin anii 1876-1878, moșia a fost vândută boierului Victor Stârcea. Evenimentele care au marcat evoluția social economică a comunei Valea Moldovei: 1. Perioada 1774-1918, când au loc : colonizarea localităților și ridicarea gradului de civilizație; apariția infrastructurilor(biserică și școală); apariția
Comuna Valea Moldovei, Suceava () [Corola-website/Science/302009_a_303338]
-
Prin semnarea păcii de la Zboriv, polonezii recunoșteau dreptul cazacilor să administreze teritoriile de sud-est al Rzeczpospolitei. Acest tratat nu a recunoscut țăranilor ucraineni, care participaseră alături de cazaci la luptelel împotriva polono-lituanienilor, niciun drept, ei rămânând în continuare în starea de iobăgie. Pe de altă parte, după cum avea să se dovedească mai târziu, nobilimea locală și clerul catolic, care pierdea datorită acestui tratat influența politică și proprietățile din Ucraina, nu a avut de gând să respecte condițiile păcii.
Bătălia de la Zboriv (1649) () [Corola-website/Science/327344_a_328673]
-
așa, era în mod clar cu mult mai dezvoltată decât jumătatea maghiară, profund rurală și agrară. Înapoierea față de Germania, resimțită încă din prima jumătate a secolului al XIX-lea, se datora printre altele eliberării întârziate a iobagilor (în Imperiul Austriac, iobăgia a fost abolită în 1848) și adoptării târzii a libertății economice (eliminarea sistemului breslelor a avut loc în 1859, aproximativ 50 de ani mai târziu decât în Prusia). Pe lângă acestea, dezvoltarea economică a fost împiedicată și de un sistem protector
Austro-Ungaria () [Corola-website/Science/297468_a_298797]
-
nemulțumirea țăranilor legată de inechitatea deținerii pământurilor, aflat în mâinile a doar câtorva mari proprietari. În perioada medievală, în teritoriile românești (ale României până în 1918: Țara Românească și Moldova) țăranii posedau pământul în comun și acesta nu putea fi înstrăinat, iobăgia era absentă și taxele percepute de domnitori de la țărani erau destul de mici, majoritatea fondurilor provenind din taxele vamale de tranzit sau import-export. Invazia și cucerirea principatelor de către turcii otomani va duce la schimbarea radicală, în sensul rău, a situației pre-existente
Răscoala Țărănească din 1907 () [Corola-website/Science/303619_a_304948]
-
fondurilor provenind din taxele vamale de tranzit sau import-export. Invazia și cucerirea principatelor de către turcii otomani va duce la schimbarea radicală, în sensul rău, a situației pre-existente: în căutare de fonduri pentru plata tributului, clasa boierească va introduce birul și iobăgia (servitutea, statutul de șerb). La mijlocul secolului al XVIII-lea, pentru o scurtă perioadă, iobăgia a fost abolită, însă instituția corvoadei a rămas; iobăgia va fi reintrodusă o dată cu transformarea agriculturii dintr-o formă agro-pastorală într-o agricultură cerealieră, destinată exporturilor, la
Răscoala Țărănească din 1907 () [Corola-website/Science/303619_a_304948]
-
turcii otomani va duce la schimbarea radicală, în sensul rău, a situației pre-existente: în căutare de fonduri pentru plata tributului, clasa boierească va introduce birul și iobăgia (servitutea, statutul de șerb). La mijlocul secolului al XVIII-lea, pentru o scurtă perioadă, iobăgia a fost abolită, însă instituția corvoadei a rămas; iobăgia va fi reintrodusă o dată cu transformarea agriculturii dintr-o formă agro-pastorală într-o agricultură cerealieră, destinată exporturilor, la începutul secolului al XIX-lea. O dată cu deschiderea comerțului în Marea Neagră de către vasele de război
Răscoala Țărănească din 1907 () [Corola-website/Science/303619_a_304948]
-
rău, a situației pre-existente: în căutare de fonduri pentru plata tributului, clasa boierească va introduce birul și iobăgia (servitutea, statutul de șerb). La mijlocul secolului al XVIII-lea, pentru o scurtă perioadă, iobăgia a fost abolită, însă instituția corvoadei a rămas; iobăgia va fi reintrodusă o dată cu transformarea agriculturii dintr-o formă agro-pastorală într-o agricultură cerealieră, destinată exporturilor, la începutul secolului al XIX-lea. O dată cu deschiderea comerțului în Marea Neagră de către vasele de război britanice, franceze și rusești, în 1828 (după bătălia navală
Răscoala Țărănească din 1907 () [Corola-website/Science/303619_a_304948]
-
începutul secolului al XIX-lea. O dată cu deschiderea comerțului în Marea Neagră de către vasele de război britanice, franceze și rusești, în 1828 (după bătălia navală de la Navarino), și perspectiva atrăgătoare a exporturilor, boierii români devin proprietarii pământurilor din simpli colectori de taxe. Iobăgia este din nou abolită o dată cu reforma agrară din 1864, care transformă definitiv pământul în proprietate privată, satele devălmașe (proprietatea comună a pământului) fiind desființate. Cu această ocazie boierii au primit pământul cel mai fertil, țăranii posedând prea puțin pentru a
Răscoala Țărănească din 1907 () [Corola-website/Science/303619_a_304948]
-
unit al Orăzii (Oradei). Stephan Ludwig Roth a participat și la Marea Adunare populară de la Blaj, din 3/15 mai 1848 unde a văzut deșteptată conștiința națională a românilor și hotărârea zecilor de mii de țărani da a sfărâma lanțurile iobăgiei și de a cere drepturi politice pentru elita românească. Puternicele sale impresii și o descriere a Marii Adunări au fost publicate în ziarul săsesc „Beiblatt zum Siebenbürger Boten” - „Foaie suplimentară la Vestitorul Transilvan” - din 16 iulie 1848. Articolul lui Ștephan
Stephan Ludwig Roth () [Corola-website/Science/309022_a_310351]
-
care s-au opus corpurilor de armată conduse de nobilii maghiari. În 21 octombrie 1848, Roth a fost numit în Comitetul de Pacificație și apoi comisar imperial plenipotențiar în 13 sate de pe Târnave, fiind pentru frăție, egalitate în drepturi, desființarea iobăgiei fără răscumpărare plătită de țărani, fără jafuri și spânzurători, iar împreună cu Ștefan Moldovan, protopop al Mediașului, a dispus încetarea obligațiilor feudale (deziobăgirea) în 13 sate din zona Târnavelor. Dar o armată revoluționară maghiară și secuiască, condusă de generalul polonez Józef
Stephan Ludwig Roth () [Corola-website/Science/309022_a_310351]
-
numărul rutenilor crescând, se slavizează și o parte din populația românească, astfel încât unele regiuni din dreapta Tisei ajung majoritar rutene. Populația a crescut mult în această epocă, iar suprafețele de teren s-au împărțit în loturi tot mai mici. În 1848 iobăgia a fost desființată definitiv, numărul mare al eliberaților din iobăgie și al imigranților târzii ducând la o divizare și mai mare a proprietăților funciare. O importantă populație evreiască, venind din Galiția, s-a stabilit în Maramureș, mai ales în orașe
Maramureș () [Corola-website/Science/297292_a_298621]
-
românească, astfel încât unele regiuni din dreapta Tisei ajung majoritar rutene. Populația a crescut mult în această epocă, iar suprafețele de teren s-au împărțit în loturi tot mai mici. În 1848 iobăgia a fost desființată definitiv, numărul mare al eliberaților din iobăgie și al imigranților târzii ducând la o divizare și mai mare a proprietăților funciare. O importantă populație evreiască, venind din Galiția, s-a stabilit în Maramureș, mai ales în orașe, dar și în sate unde jucau un rol preponderent în
Maramureș () [Corola-website/Science/297292_a_298621]
-
au constituit composesoratele urbariale ce au intrat în proprietatea foștilor iobagi, restul rămânând în proprietatea vechilor stăpâni 7. În baza legilor IV,V și VI din 1848 puse în aplicare prin patentele guvernului absolutist din 1850 se reglementează definitiv exproprierea, iobăgia încetează cu desăvârșire și țărănimea eliberată devine proprietarul absolut al moșiilor eliberate 8. Potrivit acestor legi, foștii iobagi se împroprietăresc individual cu o așa numită „serie urbarială”, constând din intravilan loc de casă până la un iugăr, și extravilan teren de
Lunca Bradului, Mureș () [Corola-website/Science/300586_a_301915]
-
s-a autoproclamat ca fiind reînviatul țar Petru al III-lea . Cazacii și diferite triburi turcice, care resimțeau din plin politica de centralizare a statului rus, muncitorii industriali din Munții Urali dar și numeroși țărani care doreau să scape de iobăgie, s-au răsculat sub conducerea lui Pugaciov. Pugaciov a reușit să capete controlul asupra unor zone de-a lungul râului Volga, dar armata regulată a reușit în 1774 să zdrobească rebeliunea. Răscoala lui Pugaciov a hotărât-o pe Ecaterina să
Istoria Rusiei, 1682-1796 () [Corola-website/Science/302226_a_303555]
-
a continuat în timpul domniei Ecaterinei. Creșterea numărului de cărți și periodice a făcut să crească numărul dezbaterilor intelectuale și ascuțirea criticii sociale. În 1790, Alexandr Nicolaevici Radișcev a publicat lucrarea "Clătorie de la St. Petersburg la Moscova", un atac virulent împotriva iobăgiei și autocrației. Ecaterina, deja înspăimântată de Revoluția Franceză, l-a exilat pe Radișcev în Siberia. Radișcev a fost recunoscut mai târziu ca părinte al radicalismului rusesc. Ecaterina a realizat multe dintre planurile lui Petru cel Mare și a pus bazele
Istoria Rusiei, 1682-1796 () [Corola-website/Science/302226_a_303555]
-
de Revoluția Franceză, care punea accentul pe cetățeanul individual. Expansiunea teritorială și încorporarea a unui număr tot mai mare de ne-ruși în imperiu a pus bazele pentru viitoarele frământări naționaliste. Mai presus de orice însă, întrebările legate de problema iobăgiei și autocrației văzute din punct de vedere moral au prevestit conflictul dintre intelectualitate și stat care avea să devină problema politică dominantă în secolul al XIX-lea. În timpul primilor ani ai secolului al XIX-lea, populația, resursele, diplomația internațională și
Istoria Rusiei, 1682-1796 () [Corola-website/Science/302226_a_303555]