561 matches
-
-Și unde sunt darurile? -La adăpost! Lăsate moștenire, perindate din tată-n fiu... Cândva le va duce mai departe rostul tăticu-tău... apoi chiar tu și, mai încolo, ai tăi... zise Bunu mulcomind rostirea vorbelor. -Când le vom primi? cuteză cumva mâhnit copilul. -Nu acum. Încă n-a sosit clipa, îl mângâie de tristețe Buna. Și așa jocul vorbelor stârnitoare se-ncheiase. Retrecuse totul în împărăția tăcerii, doar că acum cei doi bătrâni astâmpărau oarele, mișcând fără să-și dea seama capetele
LINGURA, CANA ŞI SĂCĂTEUL de ANGELA DINA în ediţia nr. 1927 din 10 aprilie 2016 by http://confluente.ro/angela_dina_1460271140.html [Corola-blog/BlogPost/381967_a_383296]
-
legat de perioada idealizată a copilăriei, de „zilele auguste”, așa cum le va numi în "Veghea lui Finnegan". Conform lui William Butler Yeats, literatura modernă a Irlandei începea chiar atunci, cu decăderea politică a lui Parnell, când o societate „deziluzionată și mâhnită” a întors spatele politicii și s-a dedicat în întregime culturii. Tatăl lui James Joyce, John Stanislaus Joyce (1849-1931), s-a născut în Cork, fiind înrudit, se spune, pe linie maternă, cu Daniel O'Connell, un important politician irlandez din
James Joyce () [Corola-website/Science/298598_a_299927]
-
scrupule decât oricare alta cedând frumosului ei văr și se arătă cu el în public. Legătura făcea mare scandal la curte, mai ales din cauza apropiatei rudenii a celor doi amanți; familia Evdochiei, cu deosebire fratele și cumnatul ei, erau foarte mâhniți. Dar, la toate observațiile ce i se făceau, Andronic răspundea cu glume și făcând cu obrăznicie, aluzie la intriga lui Manuel cu Teodora: "Trebuie, zice el râzând, ca supușii să urmeze exemplul stăpânului și operele care ies din aceeasi fabrică
Andronic I Comnenul () [Corola-website/Science/315462_a_316791]
-
bunica ei, Victoria, Ducesă de Kent, mama reginei Victoria a murit. Alice a petrecut mult timp cu bunica sa, adesea cântând la pian pentru ea și îngrijind-o în stadiul final al bolii. După moartea mamei sale, regina era foarte mâhnită și s-a bazat foarte mult pe Alice, căreia Albert îi dădea instrucțiuni: "Du-te și fă ca mama să se simtă bine" Regina i-a scris unchiul ei, regele Leopold al Belgiei: "draga buna Alice a fost plină de
Prințesa Alice a Regatului Unit () [Corola-website/Science/315328_a_316657]
-
este mulțumită cu actualul domnitor, Ștefan Tomșa. Alexandru Lăpușneanu refuză să se întoarcă din drum și le dă de înțeles că va face tot ce-i stă în putință să slăbească puterea boierilor după ce va fi luat țara în primire. Mâhniți, toți boierii, mai puțin Moțoc, pleacă, iar acesta încearcă să-l convingă pe Lăpușneanu să vină în țară fără armată, pentru a aprecia singur situația țării. Simțind capcana, acesta râde de încercarea lui Moțoc, spunându-i că-l va cruța
Alexandru Lăpușneanul (nuvelă) () [Corola-website/Science/314302_a_315631]
-
vânzătorule, Tu, ce Mirul ai voit să-L vinzi pe bani. 65. Cu ce preț ai vândut Sfântul Mir cel ceresc ? Sau ce lucru de El vrednic în schimb ai luat ? Nebunie-aflași, preablestemat satan ! 66. De iubești pe săraci, Și mâhnit ești de mir Ce se varsă, curățind suflet păcătos, Cum pe-arginți pe-a tuturor Lumină vinzi ? 67. „O, Cuvinte, Doamne, A mea bucurie, Îngroparea-Ți de trei zile cum voi răbda ? Mi se rupe inima ca unei maici”. 68
Denia Prohodului Domnului () [Corola-website/Science/325076_a_326405]
-
libertate, așa cum prevăzuse anterior Miclovan. Anticarul se justifică apropiaților săi că, în timp ce-și inspecta una dintre magazii, a nimerit întâmplător în mijlocul unei lupte între gangsteri și comisarul Miclovan, iar sosirea comisarului Roman i-ar fi salvat astfel viața. Mâhnit, Roman se duce la mormântul lui Miclovan din cimitir și îi spune că a avut dreptate, dar că îl roagă să mai aibă puțină răbdare și îi va pedepsi pe ucigașii lui. Atacurile bandelor înarmate continuă în București, iar Roman
Ultimul cartuș () [Corola-website/Science/312634_a_313963]
-
luat hotărârea să plece la Damasc, mai cu seamă fiindcă era amenințat de atacurile discipolilor lui Rumi, care erau invidioși pe aproprierea dintre cei doi și pe influența pe care Shams o avea asupra lui Rumi. Acesta din urmă, adânc mâhnit, l-a trimis pe fiul său, Sultan Walad să îl roage să revină la Konya. Shams se întoarce,însă persecuțiile au reînceput și în 3 decembrie 1247, acesta a dispărut, pare-se asasinat. Foarte îndurerat de această dispariție Rumi a
Ordinul Mawlawiya () [Corola-website/Science/329370_a_330699]
-
spatele rezemat de sobă, și dusă pe gânduri. Înfundat în marea canapea de lângă ușa verandei, era Principele Ferdinand congestionat, slab, trist și abătut. A fost o seară funebră. În ziua aceea chiar apăruseră împotriva lor infamii prin ziare, erau deci mâhniți și îngrijiți.”" Cu altă ocazie, tot I. G. Duca remarcă atacurile josnice proferate în campaniile denigratoare duse de publicații cum ar fi "Facla", condusă de N.D. Cocea sau "România Muncitoare", condusă de Cristian Racovski. Dacă pe timpul neutralității, presa filo-germană s-
Regina Maria a României () [Corola-website/Science/302772_a_304101]
-
nu bustul, ci el, cu corpul lui întreg, îmbrăcat în costum țărănesc? Așa ceva Editura ar publica, mi-a spus. Firește, le-aș publica în vol[umele] II și III, care va cuprinde proza lui folclorică. D[omnu]l Cruceană pare mâhnit că nu l-am citat în studiul meu și are dreptate. Vreau să fac eu însumi o reabilitare a lui, în contribuția biografiei și a elementelor locale privitoare la Codin. Din volumul Poezii populare de C. Rădulescu-Codin, Editura mi-a
Dan Simonescu și unul dintre discipolii săi by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/3514_a_4839]
-
făcând o grimasă și continuând să privească ecranul întunecat, mi-a spus: — Nu pot să vă internez. N-am locuri. Și de ce dracu’ ai mai privit imaginile alea? Din curiozitate morbidă? Mi-ai violat un secret. Mare secret. Eram însă mâhnit. M-am întors și am plecat spre ușă. Ajuns acolo, l-am auzit: — Ce profesie aveți dumneavoastră? I-am spus, fără să mă întorc, că sunt scriitor, pentru că, la urma urmelor, asta eram și-mi făceam meseria la modul cel
Diagnostic by Mirel Cană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1368_a_2725]
-
numeroși alți oaspeți știau prea bine că Watanabe Tenzo era nepotul lui Koroku și unul dintre principalii săi aliați. Înainte de plecare, Koroku jură să cerceteze pe deplin pronblema. Se simțea dezonorat și se întorsese acasă furios și rușinat. Nici una dintre mâhnitele sale rubedenii nu putu propune un plan. Dacă ar fi fost vorba numai de familiile lor sau de servitori, ar fi putut găsi o soluție, dar incidentul îl privea pe Tenzo, care era nepotul lui Koroku. Casa din Mikuriya a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și mie..." Am început să mă plimb prin odaie, să mă uit afară pe geam, să mă întorc, să mă uit iar. Mama împăturea ceva, un cearceaf, cu mișcări care nu se mai sfârșeau, cu bărbia în piept, posomorâtă și mâhnită. N-avea de gând să-mi răspundă și mi-am reluat strigătele. Ce e păcatul, mamă, spune-mi și mie, dar să nu vorbești de decalog: să nu furi, să nu minți, astea le știu. Tu nu minți și nici
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
spus adineauri că simțeai că sânt o vită) că n-o să mai mă despart de tine fiindcă mă mai despărțisem înainte de doi bărbați! Te-ai înșelat amarnic!" "Bine, zic, m-am înșelat, se mai întîmplă, îmi pare rău, sânt chiar mâhnit, și ce mă-ta ai vrea să fac? Ai aerul că ar trebui să fac ceva!" "Să te spânzuri, șuieră ea cu o intensă ură (și un alt sentiment îi țâșni, orbind-o, pe sub acest șuierat), ți-am spus, zise
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
afișat ca și al poetului, nu fără un gând, desigur nereciproc, dar poate că reciproc totuși, că împăcarea n-ar fi imposibilă. D.D.-Dolj nu se împacă cu tradusul prozator, care era destul de inteligent să nu jubileze, dimpotrivă, părea sincer mâhnit și afectat. Interveni președintele Consiliului de Miniștri, popular, și, în virtutea vârstei, le zise: mă, eu sânt bătrân, voi sînteți încă tineri, mai aveți încă timp să vă împăcați, că pe urmă n-o să mai aveți și nu puteți să muriți
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
tandrețe turburătoare. "De ce rîzi? o întrebai cu aceeași melancolie. Ce ți se pare caraghios, faptul că a violat o curvă?! Mie, dimpotrivă, mi se pare tragic!" " Nu! izbucni ea din nou. Glasul tău! Poți să mai spui o dată?" Mă arătai mâhnit. "Eu îți vorbesc serios și tu rîzi!" Sări din pat și îngenunche lângă fotoliul meu, uitîndu-se în sus la mine cu o gravitate cercetătoare și pasionată: "Ton humour est merveilleusement irresistible, îmi șopti. Seamănă cu al tatei! Câți ani ai
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Ei își conservă mărginirea cu agresivitate, se inflamează, se pripesc în considerații, incapabili să facă o critică la rece. Se înscenează astfel, în infrapagină, prin trimiteri numerotate, pe roluri sugestiv numite, drama literaturii, neînțeleasă ca ficțiune și comentată inadecvat. Deloc mâhnit, ba chiar amuzat, scriitorul îi fabrică și îi alimentează neobosit pe Mitru Perea și Erudițian, inițiatorii răbdători ai celor ignoranți. Cel dintâi, de pildă, un veritabil Aufklärer, ,semnează" 154 de note filologice și istorice. încât, fiecare pagină dă spectacolul lansării
Adnotările "Țiganiadei" by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/11543_a_12868]
-
foen. Vișină privi aceste acțiuni cu ură și dușmănie. - Mama voastră de străini, zise când Takamura termină de uscat betonul, vă băgați cu toții nasul în țara noastră... de parcă nu ne-am descurca și singuri, așa cum ne-am descurcat până acum... Mâhnit, Takamura porni cu buldozerul înspre sediul firmei de la care îl închiriase. Vișină rânji triumfător și își aprinse un Carpați. - Și dacă te mai prind că îți bagi nasul unde nu-ți fierbe oala, te bag în pușcărie! urlă în urma japonezului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
să simtă că totul era din vina lui. Din pricina cui s-a întâmplat totul? Din pricina ta. —Claire, te rog, ia loc, mi-a spus James dându-mi încet drumul la mână. Își juca bine rolul, afișând un chip palid și mâhnit. O clipă m-am simțit vinovată. Dumnezeule, nu aveam nici o șansă să câștig. —Relaxează-te, James, i-am zis cu răceală. N-o să fac o scenă. James a avut bunul-simț să pară rușinat. — Nu de asta îmi fac griji, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
metrou, să traversez pe partea cealaltă, să mă întorc direct la apartament și să-i spun că am greșit și că ar trebui să încercăm din nou. Dar n-am făcut asta. Și proastă cum eram, confuză, uluită, nedumerită și mâhnită, chestia asta mi-a spus ceva. Dacă l-aș fi iubit într-adevăr, dacă mi-aș fi dorit cu-adevărat să fiu cu el, atunci m-aș fi întors. Deci știam că procedasem corect. Cel puțin așa credeam. Și iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
O, Doamne! Da, așa e. Dumnezeule! — Atunci o să înțelegeți rugămintea mea de a vă lua tortul de aici. Regret că trebuie să vă spun, dar prăjitura dumneavoastră nu este potrivită pentru licitația organizată de Chicklets. —A, înțeleg. Da. În ordine. Mâhnit, Hugo a luat tortul. Cu dificultate, fiindcă îl avea încă în brațe pe Theo. În mod previzibil, Theo a devenit interesat de prăjitura refuzată și imediat a început să facă tot posibilul să pună mâna pe ea. Tatăl lui, convins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
E absolut adorabilă. Dar idealul ar fi fost să ai posibilitatea să decizi dacă vrei s-o concepi sau nu. Așa cum știi, în rest, nu ai prea mult control când vine vorba de maternitate. —Mie-mi spui, a zis Alice mâhnită. —Dar majoritatea femeilor au ocazia să ia măcar acea decizie inițială. —Ei, asta a fost, a răspuns Alice vioaie. Jake a fost un idiot. Recunosc. Dar o să-i mai dau o șansă. Am înțeles. Dar ești foarte sigură că vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
s-a întors. Partizanii, îngrijiți, îl încunjură, i se uită în ochi, îi analizează mersul daca e agitat sau ticnit, îl urmăresc cu cine vorbește, cui îi întinde mâna cea dreaptă, cui cea stângă, daca înfățișarea sa este veselă sau mâhnită, c-un cuvânt, ca de la un adevărat oracol din Delphi, toți așteaptă destinele lor din gura ilustrului augur. Un zgomot pusese într-adevăr ortaua partidului de la putere în neliniște. Ce fapt să fi fost oare acela care să fi neliniștit
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
ar urca din nou, la Casa din deal, din Grădina liniștii, din capătul uliței Ion Creangă. E un Sadoveanu înalt. Masiv. Monumental. Are ochii încețoșați de pâclele toamnelor, fruntea brăzdată de riduri adânci și încărcată de gânduri; obrazul obosit și mâhnit. Pare el însuși uimit și ispășit după atâtea visuri și compromisuri, suișuri și coborâșuri prin care-a trecut și el și țara. Dintre toate, însă, a revenit să le-aducă fălticinenilor o carte. E un simbol care rămâne și pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
și înspumată...!" Ținând-o într-o goană continuă, frânt de oboseală două zile și două nopți a zorit spre malul Prutului, s-a amestecat cu unele șiruri de ostași și civili, care se retrăgeau ca și el, negri ca pământul, mâhniți, prăfuiți, scrâșnind, înspăimântași, mânați și de uruitul mașinilor și tancurilor sovietice, care veneau din partea opusă și s-auzeau tot mai deslușit dinspre răsărit Eugen a reușit abia în gara Ungheni să-și facă loc pe acoperișul unui tren arhiticsit, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]