1,107 matches
-
la 25 octombrie 1772. La vârsta de 17 ani s-a măritat cu marchizul de Louis de Salgues de Lescure, pe care l-a însoțit în Vendée în timpul războiului civil. După moartea lui Lescure, în 1801, s-a măritat cu marchizul Louis de La Rochejacquelein, fratele generalului Henri de La Rochejaquelein și a trăit pe proprietatea lor, refuzând ofertelor făcute de Napoleon de fi angrenați în diferite funcții publice. În 1814 au luat amândoi parte la mișcările regaliste de la Bordeaux. În 1815, Louis
Vitralii despre războiul din Vendée () [Corola-website/Science/316681_a_318010]
-
în Nature , Cauza , si vindecarea unei boli Singular a ochilor . În 1776 , Marat să mutat la Paris, după o scurtă escală la Geneva pentru a -și vizita familia . Aici reputației sale în creștere că un medic extrem de eficient , împreună cu patronajul marchizul de l' Aubespine ,soțul uneia dintre pacienții săi , asigurat numirea să , în 1777 , în calitate de medic de gardă de corp a Comte d' Artois , Louis fratele lui XVI-lea , care avea să devină rege Carol X în 1824 . Poziția plătit 2
Jean-Paul Marat () [Corola-website/Science/310852_a_312181]
-
sa Elisabeth Dorothea Spiro, cunoscută pe numele său de pictorița Baladine Klossowska, au făcut parte din elită culturală a Parisului acelor vremuri. Fratele său mai mare, Pierre Klossowski a fost un scriitor și filozof influențat în lucrările sale de lucrările Marchizului de Sade. Printre prietenii și cunoscuții familei sale, au fost scriitori celebri că André Gide și Jean Cocteau, ultimul inspirându-se, aici, pentru românul „"Leș Enfants Terribles"” scris în anul 1929. În 1924 se întoarce în orașul natal împreună cu fratele
Balthus () [Corola-website/Science/320770_a_322099]
-
Franța. La 5 octombrie familia regală este obligată să se mute la Paris, la Palatul Tuileries sub supraveghere. În ciuda încercărilor ei de a rămâne în afara interesului publicului, regina a fost acuzat de a avea o aventură cu comandantul Gărzii Naționale, marchizul de La Fayette. În realitate ea îl detesta pe marchiz pentru tendințele sale liberale și pentru că era parțial răspunzător pentru plecarea forțată de la Versailles a familiei regale. În acest timp au fost proiectate mai multe comploturi pentru a ajuta membrii familiei
Maria Antoaneta, regină a Franței () [Corola-website/Science/309697_a_311026]
-
se mute la Paris, la Palatul Tuileries sub supraveghere. În ciuda încercărilor ei de a rămâne în afara interesului publicului, regina a fost acuzat de a avea o aventură cu comandantul Gărzii Naționale, marchizul de La Fayette. În realitate ea îl detesta pe marchiz pentru tendințele sale liberale și pentru că era parțial răspunzător pentru plecarea forțată de la Versailles a familiei regale. În acest timp au fost proiectate mai multe comploturi pentru a ajuta membrii familiei regale să evadeze. Regina a respins mai multe, deoarece
Maria Antoaneta, regină a Franței () [Corola-website/Science/309697_a_311026]
-
Mussolini a stat în spate pe majoritatea durată a marșului, deși a permis să se facă poze cu el mărșălunid alături de fasciști. Generalii Gustavo Fara și Sante Ceccherini au asistat la pregătirile marșului din 18 octombrie. La marș a aderat marchizul Dino Perrone Compagni și Ulisse Igliori. La 24 octombrie 1922, Mussolini a declarat în fața a 60.000 de oameni la congresul fascist din Napoli: „Programul nostru este simplu: vrem să conducem Italia”. Între timp, Cămășile negre, care au ocupat câmpia
Marșul asupra Romei () [Corola-website/Science/322490_a_323819]
-
vizită urmașului acestuia, Nicolae al V-lea. Andronic a trecut prin Veneția, unde, cel puțin, i s-a îngăduit să recruteze pentru împăratul său un număr de arcași din Creta. A mers mai departe, la Ferrara, unde i-a prezentat marchizului Borso d’Este o scrisoare din partea lui Constantin. Până în august a ajuns la Roma, având asupra lui o declarație a synaxis-ului sau sinodului clerului antiunionist din Constantinopol. Constantin poruncise scrierea ei după ce participase la una dintre discuții. A sperat că
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
și asupra titlului. Georg Friedrich, Prinț de Prusia, moștenitorul pe linie directă a lui Frederic poartă și actualmente titlul de "Prinț de Orange". În urma anexării de către Regatul Franței din 1673, Ludovic al XIV-lea îl autorizează pe Ludovic de Mailly, marchiz de Nesles, moștenitorul comitatului de Chalon, să se intituleze "prinț de Orange". Descendenții săi continuă să poarte titlul. În urma anexării definitive, teritoriul este anexat Domeniului Regal iar în 1712 Ludovic al XIV-lea acordă titlul de prinț de Orange lui
Principatul Orange () [Corola-website/Science/315366_a_316695]
-
1835 când a anunțat moartea Judecătorului Suprem John Marshall. Există puține dovezi care să susțină această teză, dar, cu toate acestea, ea este acceptată pe scară largă. Printre alte păreri despre originea crăpăturii se numără poveștile despre avarierea în timpul vizitei marchizului de Lafayette în 1824, sau că a crăpat când anunța adoptarea legii catolicilor din 1829 în Regatul Unit și că au fost invitați niște copii să tragă clopotul, pe care l-au stricat. David Kimball, în cartea sa scrisă pentru
Clopotul Libertății () [Corola-website/Science/320721_a_322050]
-
continuu, iar relațiile cu prietenii sunt afectate. Începe să scrie texte obsesive, prin care îi acuză pe alții și se justifică pe șine: "Rousseau, judecător al lui Jean-Jacques" și "Revenile - plimbăreț singuratic". 2 iulie 1778 - Moare la Ermenonville, pe domeniul marchizului de Giradin, care îl invitase să stea la el. Este înmormântat pe o insulă artificială de pe lacul domeniului. În 1794, osemintele lui au fost duse la Pantheon, unde se odihnesc și astăzi. Primul om care a îngrădit o bucată de
Jean-Jacques Rousseau () [Corola-website/Science/297159_a_298488]
-
reprezinte pe generalul Bonaparte în picioare și în costumul lui de Prim Consul: Această primă idee era în spiritul portretelor consulare pictate mai târziu de Gros, Lefèvre sau Ingres, dar David a ales să realizeze o pictură ecvestră. Ambasadorul Spaniei, marchizul de Muzquiz, l-a informat pe Napoleon de comanda primită și i-a cerut să aleagă modul în care i-ar plăcea să fie reprezentat de David: el a dorit mai întâi să fie reprezentat trecând călare în revistă trupele
Bonaparte traversând Marele Saint Bernard () [Corola-website/Science/327373_a_328702]
-
comerțul cu statele și teritoriile vestice ale Uniunii. În 1798, Spania a revocat unilateral acest tratat, fapt care i-a nemulțumit profund pe americani. În 1801, guvernatorul spaniol Don Juan Manuel De Salcedo a preluat administrația Louisianei de la fostul guvernator, marchizul de Casa Calvo și a restabilit imediat dreptul Statelor Unite de a depozita bunuri în port. Anterior, în anul 1800, Napoleon Bonaparte a readus Louisiana sub controlul Franței conform condițiilor celui de al treilea tratat de la San Ildefonso, după ce, între 1762
Achiziția Louisianei () [Corola-website/Science/307587_a_308916]
-
logodit cu Clăire Clémence de Maillé Brézé, nepoata puternicului cardinal Richelieu, înainte de a intra în armată în 1640. La douăzeci de ani Ludovic s-a îndrăgostit de Mademoisellelle du Vigean (Marthe Poussard, numită "mademoiselle du Vigean", fiica lui François Poussard, marchiz de Fors și baron du Vigean prin soția sa Anne de Neubourg) însă a fost obligat de tatăl său să se căsătorească cu logodnică aleasă. În 1643 Ducele de Enghien a fost numit la comanda armatei împotriva spaniolilor în nordul
Ludovic al II-lea de Bourbon () [Corola-website/Science/320545_a_321874]
-
Mazarin, în calitate calitate de secretar, se putea deplasa între cele două tabere armate; în timpul acestor deplasări, a avut ocazia să vadă superioritatea militară franceză și de aceea a încercat să le explice spaniolilor cum stau lucrurile. După o vreme, marchizul de Santa Cruz s-a convins personal de inferioritatea trupelor spaniole și de faptul că singura cale era un acord diplomatic. Mazarin a subliniat superioritatea francezilor și generalului spaniol. Negocierile efectuate de Mazarin, s-au încheiat la 6 aprilie 1631
Jules Mazarin () [Corola-website/Science/315475_a_316804]
-
Adolphus Cambridge, Primul Marchiz de Cambridge ("Adolphus Charles Alexander Albert Edward George Philip Louis Ladislaus"; 13 august 1868 - 23 octombrie 1927), născut Prinț Adolphus de Teck și mai târziu Duce de Teck, a fost membru al familiei regale britanice, strănepot al regelui George al
Adolphus Cambridge, Marchiz de Cambridge () [Corola-website/Science/335894_a_337223]
-
și fratele mai mic al reginei Mary, soția regelui George al V-lea. În 1900, el i-a succedat tatălui său ca Duce de Teck în regatul de Württemberg. În 1917 a renunțat la titlurile sale germane și a devenit Marchiz de Cambridge. La 12 decembrie 1894, la Eaton Hall, el s-a căsătorit cu Margaret Evelyn Cambridge (9 aprilie 1873 - 27 martie 1929), fiica primului duce de Westminster. Cuplul a avut 4 copii:
Adolphus Cambridge, Marchiz de Cambridge () [Corola-website/Science/335894_a_337223]
-
pentru sadismul sexual este psihoterapeutic și psihiatric, cu prognotic destul de rezervat. Prognosticul este mai bun dacă există un istoric de activitate sexuală normală. Termenul "sadism", pus în circulație de psihiatrul Richard von Krafft-Ebing, își are originea în numele unui aristocrat francez, Marchizul de Sade, al cărui principiu în viață a fost satisfacerea propriei sale plăceri prin intermediul unei alte persoane, prin exercitarea violenței.
Sadism () [Corola-website/Science/326843_a_328172]
-
alegerile generale victorioase înainte de 1826. Liderul conservator al Camerei Comunelor înainte de 1822, când s-a sinucis,a fost Robert Stewart. El a cunoscut titlul de viconte de Castlereagh, până când a moștenit aristocrația tatălui său irlandez și a devenit al doilea marchiz Londonderry în 1821. Londonderry a fost înlocuit ca lider de George Canning, care a rămas lider al Camerei Comunelor în 1826. Partidul Whig a continuat să sufere din cauza conducerii slabe, în special în Camera Comunelor. În anul 1824 Earl Grey
Alegeri legislative în Regatul Unit, 1826 () [Corola-website/Science/319622_a_320951]
-
din cauza conducerii slabe, în special în Camera Comunelor. În anul 1824 Earl Grey a renunțat la conducerea formală Whig în Lorzilor, deși el a rămas cel mai proeminent membru Whig. Grey a cerut prietenilor săi să se uite la conducerea marchizului de Lansdowne, care efectuata funcții de lider. La momentul alegerilor generale, Grey a fost încă figura de frunte printre colegii liberali. A fost ca și cum el a fost invitat să formeze un guvern,să aducă Liber-conservatorii la putere. Lider al opoziției
Alegeri legislative în Regatul Unit, 1826 () [Corola-website/Science/319622_a_320951]
-
colecții de picturi ale vechilor maeștri spanioli, famanzi si italieni. În anii 1830 orașul a fost modernizat și extins: s-a introdus iluminatul străzilor și au fost înălțate noi clădiri. Orașul s-a extins în continuare spre nord sub protecția marchizului de Salamanca, care în 1872 a construit 28 de străzi sub forma unei rețele, cu începere din Calle de Alcalá. Astăzi, această zonă păstrează numele lui Salamanca și este unul dintre cele mai elegante barrios (cartiere) ale Madridului. Orașul a
Madrid () [Corola-website/Science/296725_a_298054]
-
Civil Englez din 1642-1646. Forțele combinate ale covenantiștilor scoțieni în frunte cu earlul de Leven și parlamentariștii englezi conduși de Lord Fairfax și de earlul de Manchester i-au învins pe regaliștii conduși de Prințul Rupert al Rinului și de marchizul de Newcastle. Pe parcursul verii lui 1644, covenantiștii și parlamentariștii asediaseră Yorkul, care era apărat de marchizul de Newcastle. Prințul Rupert strânsese o armată cu care a traversat nord-vestul Angliei pentru a rupe asediul, adunând pe drum recruți proaspeți. Joncțiunea acestor
Bătălia de la Marston Moor () [Corola-website/Science/322572_a_323901]
-
parlamentariștii englezi conduși de Lord Fairfax și de earlul de Manchester i-au învins pe regaliștii conduși de Prințul Rupert al Rinului și de marchizul de Newcastle. Pe parcursul verii lui 1644, covenantiștii și parlamentariștii asediaseră Yorkul, care era apărat de marchizul de Newcastle. Prințul Rupert strânsese o armată cu care a traversat nord-vestul Angliei pentru a rupe asediul, adunând pe drum recruți proaspeți. Joncțiunea acestor forțe a făcut ca această bătălie să fie cea mai mare din Războiul Civil Englez. La
Bătălia de la Marston Moor () [Corola-website/Science/322572_a_323901]
-
și erau predominant susținuți de localnici, cu excepția unor zone din Lancashire și din West Riding of Yorkshire, unde parlamentariștii erau susținuți în orașele cu industrie textilă, unde exista o puternică opoziție față de nobilime. La 30 iunie 1643, regaliștii conduși de marchizul de Newcastle au învins armata parlamentaristă a Lordului Fairfax în bătălia de la Adwalton Moor lângă Bradford. Fairfax și fiul lui, Sir Thomas Fairfax, s-au retras cu restul armatelor către portul Hull, controlat de Parlament. Newcastle a trimis o parte
Bătălia de la Marston Moor () [Corola-website/Science/322572_a_323901]
-
o victorie diplomatică și mai semnificativă, semnând "Solemn League and Covenant" („Liga și Legământul Solemn”), o înțelegere cu covenantiștii scoțieni. La începutul lui 1644, o armată covenantistă condusă de earlul de Leven a invadat nordul Angliei pentru a susține Parlamentul. Marchizul de Newcastle a fost obligat să-și împartă armata în două, lăsând un detașament condus de Sir John Belasyse să-i păzească pe parlamentariștii Lordului Fairfax din Hull, în vreme ce corpul principal condus de el s-a deplasat spre nord pentru
Bătălia de la Marston Moor () [Corola-website/Science/322572_a_323901]
-
lăsând un detașament condus de Sir John Belasyse să-i păzească pe parlamentariștii Lordului Fairfax din Hull, în vreme ce corpul principal condus de el s-a deplasat spre nord pentru a lupta cu Leven. În martie și la începutul lui aprilie, marchizul de Newcastle a efectuat câteva manevre de tergiversare încercând să-i împiedice pe scoțieni să treacă râul Tyne și să înconjoare orașul Newcastle upon Tyne. Între timp, o cavalerie parlamentaristă condusă de Sir Thomas Fairfax, care iarna luptase în Cheshire
Bătălia de la Marston Moor () [Corola-website/Science/322572_a_323901]