400 matches
-
hotare. N-am să uit. Cei doi se Întoarseră și se așezară fiecare la locul lui de la masă. În jurul lor se aprinseseră făclii. Mai jos, Într-o poiană, licărea un foc la care se pârjoleau, sfârâind, doi mistreți. Peste rumoarea mesenilor și peste cântecul discret al tarafului se auzea râsul sănătos al Măriei Sale, ca un gâlgâit vesel de vin sprințar și primăvăratic. 25 aprilie 1468, muntele Iga, Japonia Cei cincizeci de luptători Ninja se așezară pe genunchi și călcâie, cu spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
stare tensionată de așteptare În rândul invitaților. Contesa atinse ușor mâna lui Montassini, care purta o conversație spumoasă cu unul dintre prietenii lui, șoptindu-i: - Ești atât de amabil Încât să vezi ce face fiul meu? Condotierul le ceru scuze mesenilor din jur și urcă scările palatului spre camera lui Alessandro. Se opri Însă la mijlocul lor, fiindcă auzi o bătaie puternică În ușa de la intrare. Unul dintre slujitori se grăbi să deschidă. Era Gianluca Fontanelli. Condotierului Îi displăcu această apariție, căci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Paul din Aleppo, scriitorii poloni mărturisesc că la mesele domnilor Basarabi și Mușatini se cânta și se glumea mult. Astfel bunăoară cântecul dezgropat: Ștefan, Ștefan, Domn cel mare, Seamăn în lume nu are {EminescuOpXII 356} se cânta unisono de către toți mesenii. Măscăricii își făceau mendrele, zicîndu-i lui Vodă "măi vere", curțile domnești erau pline de cimpoiași, ospețele țineau câte douăsprezece ceasuri în șir, și-n această viață, pentru care Miron Vodă Barnoschi zice că " dulce Domnia la Moldova", răsuna numai din
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
varsă în fiecare zi lacrimile îngerilor 9 august 2011 Părul tău îți ating părul abia atunci se strecoară liniștea în mine poeți lunatici închid ochii se ascund în spatele carafelor undeva (poate într-un alt timp) ni se cântă despre dragoste meseni beți dansează pe terase pline cu flori iar femei cu umeri goi râd isteric sunt plin de tine ca de o revelație pulsează sub frunte întrebările evului mediu nu încerc să caut răspunsuri ele se află aici lângă mine îți
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
Miresuca e frumoasă Uiu iu și iară iu Plânge că pleacă de acasă Uiu iu și iară iu Să nu plâng-așa cu foc Uiu iu și iară iu Că-n viaț-oașteaptă noroc Uiu iu și iară iu. - III Voi meseni, cântați dansați Uiu iu și iară iu Cu toți să vă bucurați Uiu iu și iară iu Că mireasa-i ca o floare Uiu iu și iară iu Soacra mică-i mândră tare Uiu iu și iară iu. bis coda
?Uiu iu ?i iar? iu? (c?ntec de nunt?) by Denisa Rodica Teșu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84091_a_85416]
-
cu soția, apoi secretarul primăriei care era necăsătorit, și lângă el Lung (soția lui era mult mai departe, făcând, împreună cu alte trei femei și cu doamna Agripina, care era mai mult plecată de la locul ei, și oficiul de a servi mesenii), iar pe latura din stânga, lângă mire, preotul cu soția, lângă dânsa tatăl Anei, apoi eu (deci “în mijlocul lor”, cum s-ar spune). Eram mulțumit. În felul acesta, o bună parte a nopții m-am aflat în apropierea Anei, distanța de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
pe frunte, ceea ce-i mări în ochii soțului înfățișarea de puritate, se întoarse către mine cu aceeași tulburare, numai că eu vorbeam acum cu Lung, făcându-mă a nu o vedea. Ea stărui și, pretextând, mi se adresă în auzul mesenilor: - Dați-mi vă rog, puțin, solnița, dacă nu vă supărați. - Cu plăcere, doamnă! răspunsei; întinsei solnița și privirea mea reuși să întâlnească, neutră, ochii ei cu lame de răutate ascunsă sub văluri părând copilărești. Apoi îmi vorbi mai departe, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
taină și duh. Vizavi de mine râdea - plângea, pe perete, arlechinul dăruit in 1946; avusese răbdarea de intermediar al lumii mele, nemișcat peste decenii. Ana vorbea. Era în tonalitatea vocii și în inflexiunile rostirilor ce urmară (după ce servi șirul de meseni, își aduse un scaun și, forțând un mic deranjament, se așeză între mine și cel din dreapta, secretarul școlii, un bărbat tânăr și chipeș) o ridicare de mari cortine peste timpuri în adevăr uitate; ningea pe câmpuri albite și eu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
paharelor cu vin. Mie, pentru că v-am spus că nu beau alcool, Îmi adusese un sifon care cam răsufla și-un castron cu miere În care azvârlise un pumn de mieji de nucă ca să Înting În el. Vinul mărise nerăbdarea mesenilor. Până la urmă, Coman s-a ridicat cu pieptul Înainte și s-a Îndreptat către perdeluță. „Ia să vedem, domnule, ce avem noi aicea?” a zis el, prefăcându-se a fi la fel de curios ca și ceilalți. „Ia uite, domnule!” și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
sociale, considerate artificiale. Situația de comunicare tipică pentru interacțiunea expresiilor deocheate este, de exemplu, masa pe care o oferă Gervaise și Coupeau în L'Assomoir [Crâșma] de Zola: vin, mâncare, glume și cântece scabroase contribuie la euforia generală, permițându-le mesenilor din clasele populare să conteste verbal ierarhia socială și religia. Vorbele deocheate au prosperat vreme îndelungată nu numai în mediile populare, ci și în grupurile cimentate de valorile masculine: soldați, studenți, liceeni... Căci diferența sexuală joacă aici un rol esențial
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
acesta și îmi spuneam că preoții la care se mănâncă atât de bine valorau cel puțin cât și pastorii noștri. Eram de bună seamă mai savant decât domnul de Pontverre, oricât de gentilom era el; dar eram un prea bun mesean pentru a fi tot atât de bun teolog; iar vinul lui de Frangy, care îmi păru excelent, argumenta atât de triumfător pentru el, că mi-ar fi fost rușine să închid gura unei gazde atât de cumsecade. Cedai deci, sau în tot
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
cu arginți"378*. Nașterea lui Iulian prilejuiește o sărbătoare care ține trei zile și care sporește această tradițională vocație ospitalieră. Se ospătară cu cele mai rare bucate și mirodenii și cu găini grase cât oile; pentru a-i veseli pe meseni, un pitic își făcu apariția dintr-o plăcintă; și cum nu mai pridideau cu pocalele fiindcă numărul oaspeților sporea mereu, până la urmă băură din cornuri și din coifuri. Oaspeții plecară în zori"379*. Primirea străinilor era întotdeauna făcută cu larghețe
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
pepsy și sirop. Nu mai surâd capsulele de ceară N-auzi cântând vechimea-n zăcători N-a mai venit astâmpărul de seară Să ne călătorească până-n zori. Visez atunci, departe la Cârjoaia La Feltin Sasu, meșterul chelar, Cum le-aprindea mesenilor văpaia Din mai puțin de-al treilea pahar Și Răreștii-i parfuma odaia Cu-o singură carafă de Cotnar.. în cronic, mai încolo-i ruptă foaia De mi-e destul de-atât să am habar. (p.34) Lui Feltin, pivnicerul lui
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
în pripă, de la Doamna din Cotnari , Din frumoasa-i florărie cu vestitele i boschete, Unde cântă-n seri de vară, tarafu i de lăutari Și banchetul se declanșează: „Când în sala cea întinsă, după o cină așa de mare Stau meseni cu cupe pline, balsamate de nectar Ce-l exală vinul viei, de pe coastă înspre soare De pe dealurile -nalte a bătrânului Cotnar. Se goleau cu lăcomie și n curând se umpleau iară Tot cu vinurile fine, nectarii delicioși Se repet câteva
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
mortului îmbălsămat pe un car și îi preumblă la toți prietenii lor. Fiecare din Sciții la care se duce corpul, dă o masă la toți ce-i ce-1 însoțesc și se scoate și dinaintea mortului o parte ca dinaintea mesenilor celoralalți. Aceste vizite țin timp de 40 de zile, după care mortul este îngropat. După îngropare Sciții se curăță în modul următor: ei încep prin a-și freca și spăla bine capul; apoi pentru a-și curața corpul, ei fixează
ISTORIA ROMÂNILOR DIN DACIA TRAIANĂ ISTORIA MEDIE, Partea I De la întemeierea Ţărilor Române până la (cu o hartă) by A. D. XENOPOL () [Corola-publishinghouse/Science/101022_a_102314]
-
dar apare un individ care îmi spune să mă prefac că îi pozez după care să spun că ,,nu a ieșit poza “. ,,Să ne mai distrăm și noi” spune individul. Cedez pînă la urmă insistențelor, după care același le spune mesenilor că a fost o farsă și că nu mai am film. - Să vă fie rușine la amîndoi, a fost replica. - ,, Nu eu , el ! Eu n-am făcut nimic ! “ a fost replica aceluiași individ. Bineînțeles că în acele clipe m-am
Tribul by Ciornei Marian () [Corola-publishinghouse/Science/91671_a_92380]
-
În pofida voinței sale”. Este schema confortabilă În care poate funcționa ideea noastră, după care Pajul Cătălin este un iatromant care va poseda voința Cătălinei. Să analizăm contextul: „În vremea asta Cătălin,/ Viclean copil de casă,/ Ce umple cupele cu vin/ Mesenilor la masă,/ Un paj ce poartă pas cu pas/ A-mpărătesei rochii,/ Băiat din flori și de pripas,/ Dar Îndrăzneț cu ochii, / Cu obrăjori ca doi bujori/ De rumeni, bată-i vina,/ Se furișează pînditor/ Privind la Cătălina./ Dar ce
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
să cunoască tată și mamă, fără nici o rudă care să-1 ocrotească și să-1 Luceafărul eminescian. O interpretare transeontică. ajute, nemernicind de colo pînă colo la ușile oamenilor („În vremea asta Cătălin,/viclean copil de casă,/ Ce umple cupele cu vin,/ Mesenilor la masă/...Băiat din flori și de pripas/etc”) este prin analogie inversă și nu poate fi decît fiul firmamentului și al lui Dumnezeu. Copil, simbolizează invers pe Bătrînul Timpurilor, pribeag, pe Imuabil reflectat pe dos În oglinda lumii. Orfan
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
minte și structurarea unui univers poetic complementar retoricii stoice? Să fi intenționat el oare și implantarea unui corpus poeticus tinerei fete de Împărat ? Într-o relectură versurile” În vremea aceasta Cătălin/ viclean copil de casă/ ce umple cupele cu vin/ mesenilor la masă... băiat din flori și de pripas/ dar Îndrăzneț cu ochii...” ne aduc aminte de analiza psihologică pe care o făcea Jung arhetipului infans. Lucrarea apărută În 1940 sub titlul” Das Gottliche Kind in mythologischer und psychologischer Beleuchtung” a
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
împodobită, așezată între două farfurii. Bucătăreasa joacă cloșca pe fond muzical, o dă nașilor contra unei sune de bani, (de multe ori nașii pot fi păcăliți, primind în loc de cloșcă, porumbei vii care să zboare). Din cloșcă trebuie să guste toți mesenii. Închinatul colacilor și darul nașilor: Vornicul aduce nașilor doi colaci mari așezați într-un lighean mare, alături de vin, orez, zahăr și darurile mirilor. Soacra mică pune la gâtul nașilor câte un ștergar lung, țesut în casă, iar nașul vorbește nuntașilor
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
în viață, trai bun cu dulceață, Ceea ce s-a făcut, nu mai e de desfăcut, C-așa- i legea din bătrâni, din bătrâni, din oameni buni, Bărbatul făr’ de femeie, e ca lacătul fără cheie”. Începe nunta cu vorbele vornicului: "Cinstiți meseni! De când mâna, socrii mici cu socrii mari au dat, Foarte mult s-au bucurat. Au hotărât împreună o mare petrecere Cu multă veselie, Vițelul cel gras au tăiat, Porcul l- au înjunghiat, Vin și țuică au cumpărat Și-n grabă
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
vin de la Oncești. De pungă să te gătești Cu vin de la Baban Să-ți bagi mâna-n buzunar Și paharele să le primiți Cu plăcere să mulțumiți C-așa am apucat de la părinți.” Urmează darurile de la socri și de la ceilalți meseni, toate însoțite de versurile vornicului. În semn de recunoștință, mirii dau nașilor „colacii”. Într-o covată se pune făină albă, zahăr, ulei, sare, colaci, prosoape și pânză, din care nașii își vor face haine, zicând: „Bună vreme, bună vreme La
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
Indivizii au doar atâta răgaz cât să se mânânce unul pe altul.” (G.Călinescu, C.O., 12), „Au să se vadă unul cu altul din an în Paște.” (M. Eliade, 416) sau urmându-se prin juxtapunere: „- Bună seara! își urau mesenii unul altuia și beau mai departe” (E. Barbu, 98) Marcarea identității specificetc "Marcarea identit\]ii specifice" Relația de dependență de la baza complementului de reciprocitate este marcată în planul expresiei prin prepoziția între, când acesta are structură simplă, sintetică: „Fetele se
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
adevăr ce ține de orientarea celorlalți în oferirea darului. Este primul dar oferit de nașul cuplului. Există scene sinistre în care lăutarul șef, cel care conduce ritualul oferirii darului, să-și atingă barba cu banii oferiți drept dar de fiecare mesean, pentru ca o parte din norocul tinerilor să rămână la el. Gesturile sunt largi, nimeni nu se grăbește, și totul se spune la microfon cu voce tare. Șeful ritualului face adesea glume pe seama celor care oferă darul și a sumelor oferite
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
vieții pașnice, vegetative, în 21 iunie, când acțiunea se mută de la Albala la Dealu Ocna, unde Antipa își desfășoară activitatea, tot ce se întâmplă intră într-un regim infernal. La o masă neagră se adună - număr simbolic - douăsprezece personaje. În fața mesenilor, cu care își face veacul în cârciumă, mai întâi neîncrezători, apoi stupefiați și la urmă consternați și înfricoșați, Antipa își dovedește darul de prezicător al morții. Pe rând, diverși locuitori ai orașului, ba chiar și unii dintre convivi decedează la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285566_a_286895]