405 matches
-
și a lumpenproletariatului, mass-media românească din postcomunism (sau tranziție) nu face altceva (cu puține excepții) decât să cultive un sentiment românesc al mahalalei. Emisiunile TV propun un fel de râvnite arhetipuri (pilduitoare! - în sensul de adaptate la noile vremuri) din mitocan, șmecher, țoapă, țață și vampă (cu toții recognoscibili în tipologia VIP-ului de astăzi): aceste erijate arhetipuri trebuie să le demonstreze telespectatorilor accesibilitatea la „lumea bună” (a bogaților, dar și a oamenilor simpli și norocoși sau a „artiștilor”), inculcând ideea (falsă
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
Dar, în același timp, știam că tatăl meu era un om virtuos, nepreocupat de deșertăciunile lumești, în timp ce unchiul Abel, cel atât de monden, reprezenta tipul comun de persoană foarte egoistă. Nu vreau, desigur, să spun că unchiul meu era „un mitocan“ sau „un ticălos“; nu, așa ceva nu era. Își iubea frumoasa soție și, din câte știu eu, era un soț fidel. Era, totodată, un părinte afectuos și plin de responsabilitate. Sunt convins că în munca lui și în afacerile financiare era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
sunt niște păpuși, de aia nu avem justiție, pentru că ei au fost supuși Securității. Procesul unde s-a desfășurat? De data asta la Brașov... Atunci l-am cunoscut pe colonelul Crăciun. Era un tip cu o moacă de bătăuș, de mitocan, o față de asasin. Și nu știu ce i s-o fi părut lui, că o zis: Ce te uiți așa urât la mine? Și mi-o tras un pumn. Pur și simplu m-o zburat 3-4 metri, eram atunci numai umbră și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ca să facem brațele care să le punem în jurul barelor, să protejeze digu’ să nu-l rupă apa. N-o’ vrut să mă lase să mă duc în lagăr. Lasă-l să moară banditul, dă-l în mă-sa! Erau niște mitocani, niște oameni de nimica. Aproape că era să mă bată că de ce am căzut în apă... Vă dați seama ce oameni fără suflet... Dumnezeu știe de unde s-o’ adunat asemenea elemente, unul mai a’ dracului ca altul. Aveați normă de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
numărul 15 din 1993, numere tematice cu subiect dinainte anunțat, la care participă interlocutori din cele mai diverse câmpuri: scriitori, sociologi, istorici, oameni de știință, politicieni, ziariști-comentatori, studenți ș.a. Se remarcă de-a lungul anilor dosare precum: Splendoarea și mizeriile mitocanului, Armata, Ce fel de bârfe bârfim, Violența, A fi sau a nu fi independent, Exilul românesc, Kitsch, Serialomania, Lumea interlopă, Vin americanii, Locul comun, Disciplina de partid, Modă și mode, Laic și religios, Subculturi, Scrisul & cititul, Specific național, identitate națională
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286762_a_288091]
-
la fel de favorabilă capitalismului pe cât Îi era de adversă etica ortodoxă din România” <endnote id=" (659, pp. 169-174)"/>. Să spun În paranteză că situația nu era sensibil diferită la celelalte popoare creștin-ortodoxe. În Bulgaria sfârșitului de secol XIX, de pildă, parvenitul mitocan prin excelență, „cavalerul acumulării primitive de capital” (formula lui Svetlozar Igov), era Bai Ganiu Balkanski, personaj literar extrem de popular, creat În 1894 de scriitorul Aleko Konstantinov. Similar, parveniți fără scrupule domină scena și În comediile dramaturgului sârb Branislav Nusic <endnote
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
al conului Alecu. Și chelnerul aduce pe o farfurioară o prăjitură atât de bine imitând... miza, încât conul Alecu, deși era un om inteligent, se înșală. Furios, ia farfuria cu prăjitură, o aruncă în mijlocul cafenelei și pleacă urlând: — Sunteți niște mitocani! Am făcut rău că v-am dat nas! Etc. etc. Bucureștiul nu avea pe vremea aceea nici un club. Erau câteva case de joc și atât. Era un fel de club în casele Török216, unde se întâlneau și își făceau partida
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
gol: miile de oameni cari veniseră în urma noastră de la circ zburaseră! Doar câteva călcâie în fugă și atât. Rămăsesem în fața baionetelor numai noi, vreo zece, comitetul studenților. Dar un iuruș izbucnește din localul Primăriei, un nesfârșit număr de bătăuși, toți mitocani tineri, sprinteni și voinici, toți cu pantalonii creți, anul 1875 253 31. În Piața Mare, Piața Unirii de astăzi. Pentru a ajunge în Piața Ghica grupul manifestanților, venind dinspre Calea Mogoșoaiei, „cotise“ de pe strada Carol (Franceză) la dreapta pe strada
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
simpatia pentru țărani nu a însemnat exclusivism. Imaginea altor „lumi” decât aceea a satului intră chiar în proza lui Slavici, care își îndreaptă atenția și spre mediul pestriț al mahalalei bucureștene, cu meseriași, țigani, copii nefericiți, deși povestirile Ceas rău, Mitocanul, Gogu și Gogușor, Hanul ciorilor sunt mai șterse, aproape convenționale, fără vigoarea narațiunilor care își trag seva din viața satului ardelean. Șt. Basarabeanu (Victor Crăsescu) pătrunde în lumea pescarilor și a cherhanalelor ori în mediul declasaților (Rogof, Pescarii, Hoțul de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290470_a_291799]
-
și cu bun-simț (e posibil ca aceștia să fie chiar În majoritate), dar care, de obicei, traversează piața În grabă și În tăcere; ei sunt o prezență mult prea discretă. Tot acolo hălăduiesc Însă și semenii noștri mai gălăgioși, și mitocani și imbecili și mulți gură-cască: oameni de toată mâna, Înzestrați Însă cu toții, În mod egal, cu dreptul la opinie și la expresie. Lucrurile stau cu totul altfel În spațiul academic, În atmosfera eterată a ideilor, unde oamenii se ierarhizează mai
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Ofensat, întrucât Tănase era flăcău tomnatic, fiu al uneia din fostele lui slugi, iar Tincuța, fiica lui, încă o copilă, bătrânul nu răspunde sfidătoarei întrebări și, după plecarea oaspeților nepoftiți, poruncește să se deschidă ușile, ca „să iasă mirosul de mitocani”. Planul ticluit de „mitocani” va reuși totuși: arendașul îl are la mână pe boier, căci i-a împrumutat bani, și nici un scrupul nu îl împiedică să îl constrângă să îi dea fata și moșia. Îmbogățindu-se întruna, prin cele mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
flăcău tomnatic, fiu al uneia din fostele lui slugi, iar Tincuța, fiica lui, încă o copilă, bătrânul nu răspunde sfidătoarei întrebări și, după plecarea oaspeților nepoftiți, poruncește să se deschidă ușile, ca „să iasă mirosul de mitocani”. Planul ticluit de „mitocani” va reuși totuși: arendașul îl are la mână pe boier, căci i-a împrumutat bani, și nici un scrupul nu îl împiedică să îl constrângă să îi dea fata și moșia. Îmbogățindu-se întruna, prin cele mai josnice mijloace, Scatiu intră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
fără a semna, teza de doctorat în științele economice a lui Nicolae Ceaușescu. Discret și foarte supus, asemuit de multe ori, în glumele frecvente de la noi, cu un câine de pază, ori cu acel câine montat la parbrizul autoturismelor unor mitocani și care câine nu știe decât să execute o mișcare a capului de sus în jos și invers, Manea Mănescu este cel care, practic, a acceptat desființarea guvernului ori a Consiliului de Miniștri, cum vreți să-i ziceți, și mutarea
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
pentru că nu vor sau nu pot crește copii pentru a-i spori populația unui paranoic. Oricât ați fi de aproape spiritual de noi , sunteți prea departe totuși ca să mai puteți măsura proporțiile dezastrului. Totul se prăbușește, românul a devenit laș, mitocan, corupt. Suge minciuna odată cu laptele mamei. Când, după câte generații, și dacă se va mai putea vorbi despre un popor român? Am scris la întâmplare, dezordonat și cu disperare, câteva neînsemnate lucruri față de însemnătatea și multitudinea celor ce se petrec
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
și aspre. Pe deasupra, banditul părea să mai aibă și pretenții culturale tocmai termina de citit o carte 328. Această percepție, marcată de evaluări negative, îl va urmări pe Kostoglotov pe tot parcursul romanului, adăugând atribute dintre cele mai diverse ("bădăran", "mitocan", "scandalagiu", "personaj tulbure și stricat", "element dubios" ș.a.). Porecla Roadeoase, chintesență a percepției negative, va deveni marcă a punctului de vedere rusanovian. În ciuda acestei percepții negative dominante, imaginea lui Kostoglotov se salvează, pe parcursul romanului, de antipatia cititorului. Cel care devine
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
aducă medicamentele. Singurul care "îndrăznește" să se împotrivească este tocmai Kostoglotov, provocând indignarea nemărturisită și neputincioasă a lui Rusanov: Pavel Nikolaevici simți că se sufocă, deși crezuse că s-a obișnuit cu atmosfera din salon. În douăzeci de minute, acest mitocan ar fi trebuit externat din spital și trimis la muncă! Din păcate, n-avea la dispoziție nici un fel de mijloace concrete de acțiune 329. În acest fragment de discurs, care transmite percepția lui Rusanov, se concentrează o dominantă esențială a
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
ale sale, și discursul indirect, care arată adevărata față a personajului. Rusanov vorbește cu ceilalți politicos, îngrijit, dar în discursul interior apar termeni dintre cei mai nepoliticoși, prin care îi insultă pe toți. Astfel, Oleg Kostoglotov este numit "bandit", "nețesălat", "mitocan", "bădăran", iar Efrem Podduev este desemnat prin termeni de genul "dracul bandajat", "nesimțit" ș.a. În viața fără cusur a birocratului apare brusc un element perturbator boala incurabilă și, ca urmare, el experimentează spaima, sentiment de care îl protejase poziția lui
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
care, ciocnindu-se de unul și altul, până la urmă se va cizela corespunzător, dar că n-ar trebui să mă las cizelat așa, de oricine. Știu că par infatuat, dar asta e doar o reacție la pupincurismul altora. Mai bine mitocan decât pupincurist. De-aia am avut întotdeauna probleme cu șefii sau cu profesorii. În loc să-i măgulesc, să le suflu în cur, io îi băgam pur și simplu în mă-sa. Acum, în spital, nu am spus decât doctorului că am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
se întoarce împotriva ei. Ea era obișnuită cu falsul, fără el nu ar fi supraviețuit în postul ăla cretin, eu sunt ceva mai direct, mai abrupt, spun asta deși știu foarte bine că acum cochetez exact cu discursul prin care mitocanul se legitimează. Mă întreabă dacă mai scriu, mă chestionează cu tonul compătimitor cu care l-ai întreba pe vreunul dacă se mai masturbează sau dacă are dovezi sigure că a scăpat de sifilis. Îi spun că nu mi-a trecut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
în seamă. Metenele, plecăciuni. De-aia dăruiești, încercam să demontez mecanismele psihologice ale lui D.V., pentru a primi în schimb recunoaștere. Or, io așa ceva nu făcusem. Problema e că nu sunt genul. Uneori, de frică să nu par pupincurist, devin mitocan. E o chestie de care încerc să scap și de aceea mi-o și asum. Și nu regret ce s-a întâmplat. Dar am avut așa, un gust amar. Râs amar, acru. Ce simplu ar putea să fie totul pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
de toate nimicarnițele astea birocratice. Uite, cum interacționează oamenii când au prilejul să ducă găleata la ghenă e un subiect. Nu vorbeam cu vecinii și asta îi enerva. Io sunt și ceva mai bezmetic, mai buimac. Trebuie să recunosc. Mai mitocan, dacă vreți. Odată am intrat în bloc. Și, la scara blocului, erau niște oameni. Echipajul rebus, cum ziceam. Și io nu i-am băgat în seamă. Cantitate neglijabilă. Nu i-am salutat. De-aia vă ziceam că sunt ceva mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
dacă vreți. Odată am intrat în bloc. Și, la scara blocului, erau niște oameni. Echipajul rebus, cum ziceam. Și io nu i-am băgat în seamă. Cantitate neglijabilă. Nu i-am salutat. De-aia vă ziceam că sunt ceva mai mitocan. Și ei, poate pe bună dreptate, s-au bășicat, ce faci, bâââââî, pletosule, nici hai noroc, nici ’te-n cur pe mă-ta, nu ți-e puțin rușine obrazului? Era mai pe seară și oamenii se cinstiseră, erau deja puțintel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
muzicală; afoni și primitivi, nefiind capabili să înțeleagă, să accepte și să simtă efectele curative, magice, formative ale uneia dintre cele mai frumoase arte din cadrul celor șapte câte se consideră a fi pe pământ. Păcat! Iar unii dintre ei, niște mitocani, l-au invitat să pună capăt acestor răgete năprasnice, că doar nu se trezea în jungla africană, amenințându-l chiar cu aplicarea unei zdravene corecții corporale. Niște inculți și mocofani. Poftim! Poftim! A plecat orbecăind spre căsuța lui, negru de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
șeful statului pe lungimile de undă pe care Bucureștiul emite semnale importante către Bruxelles, e cam prea de oaie. Am mai vedea că, deși a fost ales în funcția de primar general al capitalei, dl Traian Băsescu joacă rolul de mitocan general al Bucureștiului. Lider de partid, Domnia sa acuză premierul de tot felul de ilegalități, nu doar edilitare. Deși atât de ocupat cu integrarea României în tot felul de structuri occidentale, dl Năstase are timp să-i răspundă fostului coleg de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
a destrămat, dezamăgită, dar fără a îndrăzni să protesteze. După această întâmplare memorabilă, mozartianul poet, mare amator de chifteluțe, a scos alte excelente cărți, a avut alte lăudabile atitudini. Degeaba! Impresia lăsată de gestul lui de atunci, de la bufet, de mitocan apucător, de acea manifestare de măruntă rapacitate obraznică a rămas cea mai puternică. * Nichita era capabil, ca să citez dintr-un alt poet, de o delicatețe infinită. Aflându-se, într-o zi, în faimosul „acvariu”, fostul mini-bar din Piața Romană, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]