340 matches
-
Să vezi, Culai, mișelie întreagă. S-a prăbușit toată! Trei pivnițe suprapuse, s au făcut terci. Și abia împlineș te în toamna asta trei ani de când a fost construită clădirea. Păi să nu înnebunești, Culai? - Cum să se prăbușească așa namilă de clădire , cucoan e Stejărel? - Foarte ușor! Să se facă drenaje de apărare contra infiltrațiilor de apă, nu s a gândit nimeni. Eu n-am văzut-o dar mi-a spus Jenică Melinte că e mai mult decât dureros să
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
devine pretextul unui sentiment, pe care îl trăim estetic tocmai în virtutea irealității faptului reprezentat. Volkelt distinge în sublimul distructiv un sublim care ne înspăimântă, cum e cel din exemplele pomenite; un sublim care ne terorizează, cum ar fi în natură namilele diforme, pe care fantezia le sculptează în bezna nopții, sau strigoii, sau fantomele morților, descrise în romane ori în drame cum e Hamlet; un sublim repulsiv cum ar fi o ciumă reală ori imaginată în scris sau pe pânză; și
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
mea cam durdulie, Cu părul de tuci. N-ai de unde să-1 apuci. Și are un batic pe cap De-o vară nu 1-a spălat. Și mai are un cojocel Din treizeci de piei de miel. Iar când se-mbracă namila Era naltă ca cămila. Și-a avut și ea barbat Și 1-a dat contract la stat. Era mic și crăcănat Și cădea noaptea din pat, Mai purta și evazați De velură cam roșcați, Pălării ca mexicanii Cum le poartă
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
apariții aflate sub semnul hiperbolei de tip grotesc. Personajele auxiliare sunt, totodată, puternic umanizate, atât sub aspect fizionomic, cât și sub cel psihologic, portretele lor alcătuind, prin trimitere la ființa umană: „schimonositură de om”, „pocitanie de om”, „dihanie de om”, „namilă de om” sau „arătare de om”. Gerilă, Flămânzilă și Setilă sunt expresia alegorică a unor impulsuri ce aparțin instinctului de apărare și de conservare al ființei umane; acțiunile lor se înscriu, de altfel, în sfera realității mai mult decât în
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
manifesta. Nimic nu moare, totul se adună în sângele descendenților. Sufletul este un compozituum de straturi suprapuse. În cele mai vechi straturi zace fiara, făptura păroasă gata să slobozească urletul înspăimântător. Exfolierile succesive îl poate trimite pe orice curios în fața namilei necivilizate. Ca să se înțeleagă, Kazantzakis pornește în interminabile excursii antropologice, din care se întoarce însoțit de un fel de sălbatic a la J.J. Rousseau, numai că sălbaticul descoperit de Kazantzakis nu e deloc bun. Dimpotrivă, pe acesta îl salvează civilizația
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
mea cam durdulie, Cu părul de tuci. N-ai de unde să-1 apuci. Și are un batic pe cap De-o vară nu 1-a spălat. Și mai are un cojocel Din treizeci de piei de miel. Iar când se-mbracă namila Era naltă ca cămila. Și-a avut și ea barbat Și 1-a dat contract la stat. Era mic și crăcănat Și cădea noaptea din pat, Mai purta și evazați De velură cam roșcați, Pălării ca mexicanii Cum le poartă
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]
-
gustase poezia și venise să -și facă dreptate la masa celor patru amici, ținând încordat în mâna stângă, plină de tatuaje din cerneluri, un șiș. Toți au sărit imediat deoparte, speriați, iar Cristi, inspirat, l-a tras pe Pribeagu din fața namilei, exact înainte ca aceasta să-l lovească cu pumnul în figură. A apucat să-l șteargă peste față totuși, spărgându-i buza de sus și făcându-i ochelarii să sară în aer aproape un metru. — Stimabile, noi tocmai ne pregăteam
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
așa și alergau, de parcă însăși moartea ar fi fost în spatele lor și ar fi vrut să -i trimită în cealaltă lume. Parcă erau la maraton și se băteau nu doar pentru medalia de aur, dar și pentru recordul mondial. Iar namila nu se lăsa mai prejos, ținea pasul cu ei, nelăsându-i să mărească distanța la mai mult de câțiva metri. Ajung imediat la intersecția cu Plevnei, iar de-acolo se despart. Mihail o ia pe Constantin, spre Grădinile Cișmigiului, iar
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
nimic? Futu-ți Dumnezeu’ mă-tii! Și te luau ăștia la bătaie. La Uranus am făcut și eu, cum se zice, greva foamei. Am zis: Domne’, cu mine nu stați de vorbă până nu-mi aduceți comandantul închisorii... Vine o namilă de asta, cât un munte... Știi? Și eu m-am ridicat de pe scăunelul ăla de anchetă din colț, că erau niște scăunele... Ancheta avea loc în biroul lui, dar era birou tot tip celulă. Și ședeai într-o colț și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
luat de rusă. Nu ni se părea greu de pronunțat această limbă dar, de la sonurile graseiate ale profesorului Stino la barbarele silabe „vșu”, „vși”, „zașto”, trecerea a fost cel puțin neobișnuită. Abia isprăvisem cu „da zdravstvuiet” și „minia zavut”, când namila care ne învăța rusește a dispărut. În locul ei, în clasă, a intrat o basarabeancă care, rusoaică fiind, Dumnezeu știe de ce fugise din calea oștilor conaționale. Dacă te adresezi cuiva în rusește, respectul cere să-i însoțești numele mic de prenumele
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
dublă față de cea inițială. Ceea ce s-a întâmplat e ușor de imaginat. Exact în momentul în care efortul lui era maxim, noi ne-am retras brusc, ușa s-a deschis și asediatorul s-a prăvălit "victorios" la picioarele noastre. Ditamai namila stătea întinsă pe burtă în fața noastră, cu capul între bănci și cu mâinile întinse asemenea unui liliac într-un zbor nocturn, vânând molii. Noi, de asemenea, fuseserăm trântiți jos și acum încercam să ne ridicăm și să ne aranjăm uniformele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
țăranii ucraineni voiau să colinde negativ (să „descolinde”) pe cârciumarul evreu din sat, ei Încercau să-l sperie, descriind Într-un mod hiperbolic cum cârciuma este pândită de un lup gigantic : „Lângă cârciumioară, Îmi șade la pândă cogeamitea lupul :/ Aiastă namilă de lup mi-ți are niște picioroange taman cât stâlpii ;/ lăboaicele cât niște căpăcioaie ;/ o piele așa de groasă, de parc-ar fi curea de harapnice ;/ o codoaie așa de stufoasă, cât cogea fuiorul ;/ o căpățână cât piua de mare
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
astfel de eresuri din mitologia populară și le-a inclus În mitologia sa literară. În nuvela fantastică Pe strada Mântuleasa (scrisă În 1955), Oana „nu este făptură de-a lui Dumnezeu”, ci o „fată de jidovi”, „sămânță de uriaș”, o „namilă de femeie” de „doi metri și patruzeci”, o nimfomană de o frumusețe răpi toare, cu o „față blândă și dulce, ca de zeiță”. „Pase-mi-te, tu te tragi din Uriași Jidovi - Îi spune Oanei o țărancă vrăjitoare -, ăi de
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
ne grăbim În noaptea asta, de mine Încolo adio. Au Început să bage trupe la graniță ca s-o Întărească. - Da’ ce-s nebuni?! sare ca ars părințelul. Se arată din cale-afară de uluit, Încercând s-o mai lungească, iar namila asta de om pare să se lase prinsă. - Ne-atacă ungurii, băieți. - Fir-ar mămițica lor a dracului, fac, după ce că suntem vai de capu’ nostru, ăștia ne mai lipseau. - Ne-atacă și rușii și sârbii, băieți. Ne-atacă toți din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
care umblă după mărunțiș pe jos la bar! Îl așteptam. Îi trăgeam Întîi una-n burtă, pe urmă luam una din sticlele alea de bere de un sfert din naveta de jos și i-o fărîmam În scăfîrlie. Cu o namilă ca ăsta tre’ să ai o strategie. Am fost proscriși cu toții la Angle, care curînd după asta și-a schimbat numele În Roxy Grill. Într-o seară m-am dus la adresa de pe strada Henry să-l caut pe Jack. I-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
apartamentul lui Marian, Îi Îndesam cît putea să folosească și Îi dădeam cincizeci la sută din vînzări. Știa o grămadă de fumători. Altă lesbiană s-a mutat cu ea și de fiecare dată cînd mergeam la Marian, o vedeam pe namila aia roșcată de Lizzie uitîndu-se la mine cu ochii ei reci, de pește, plini de o ură prostească. Într-o zi Lizzie roșcata a deschis ușa și-a rămas În prag, cu o față palidă ca moartea, umflată de somn
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
resort dramatic al piesei și care face trimitere la cererea semnalată mai sus lui Octave, de venire în ajutor: Scapin. (22 urmare) Nu ți-e rușine să-ți pierzi cumpătul pentru atâta lucru? Ce naiba, ești mare și burduhănos ca o namilă și nu ești în stare să ticluești ceva, să născocești un șiretlic dibaci, un mic tertip onest, ca să ieșiți la liman? La naiba ce nerozie! Ce-aș mai fi vrut să mi-i fi dat, odinioară, pe babacii noștri pe
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
executare a corecției, care vroia să i-o dea, ca să se răzbune de ce îi făcuse. L-a tras pe niște trepte, în sus, până a ajuns la o ușă, care se deschise cu un scârțâit lugubru. în interiorul camerei era numai namila de Ștefan, care când îi luă pătura de pe cap, îi puse o lanternă în ochi și îi trânti un pumn în față, care îl doborâ la pământ pe Tavi. îl lovi cu picioarele să se scoale, urlând la el: „Scoală
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
Tirbușon, dar dacă nu-i interesant, să știi că deja mă furnică laba... Lui Alfaro i se pusese porecla de Tirbușon pentru că putea scoate un dop de bere cu dinții. Băiatul își revine la culoarea normală și vrea să impresioneze namila care-l teroriza. Vin chiar acum de la Nélida. Se uită aia la un mucos ca tine? Din nou cleștele îl apucă de după ceafă și Alfaro aproape țipă. Să mor, lasă-mă să-ți spun. Ce să spui, mă? Că ai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
pe tovarășul Cameniță: era și mai decis s-o facă terci pe bandită. Fiindcă mama tăcea, tovarășul Cameniță a repetat întrebarea: -E adevărat că tu și bărbatul tău și băieții tăi sabotați cuceririle revoluționare? Mama tot n-a deschis gura: namila aceasta de om i se părea un barbar, o întrupare a diavolului. Tovarășul Cameniță i-a cercetat mamei fața împietrită, pe care nu putea citi decât refuz și dispreț. Iar în privirea ei era ceva ce semăna cu o lamă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
spre seară primea ceai cu resturi de pâine. În curte lucra mai tot timpul la chirpici un ins tânăr, uriaș și mut, un om foarte pașnic, pripășit pe lângă Părintele Vania, care îl folosea "la orice", Costică. Părintele Vania era o namilă de om, slab, cu membrele lungi, cu o barbă lungă, tot timpul răvășită. Ceea ce mă făcea să-1 evit era duhoarea sa personală: gunoiul și chirpicii făceau parte din structura sa, de aceea mirosea atât de urât. Haina preoțească, foarte veche
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
și bere, la Gam brinus, în vecinătate, mai rămânându-ne din cei zece lei puși la bătaie cât să ne cumpărăm și țigări. A doua zi a apărut, într-adevăr, Fănuș Neagu, căci el era vânzătorul de pepeni salvator, o namilă blondă, cu alură izbitoare de rusnac. De pe urma acesteia s-a ales, peste ani, cu un rol într-un film de Andrei Blaier, acela al generalului Susaikov, trimisul rușilor în Comisia Aliată de Control, mare petrecăreț și frec ventator asiduu, cum
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
bătrân pentru grădinile zoologice". Am sunat la Circ și cred că cel care mi-a răspuns a căzut de pe scaun auzind că Ministerul de Externe vrea să cumpere ursul. Contra a 500 de lei am devenit proprietar de urs, o namilă de peste 2 metri care, eliberat în pădurea Băneasa, a făcut "figurația necesară" pentru ultima secvență a documentarului, spre jalea echipei de filmare! Am reținut soluția găsită în această "speță" ca una dintre cele mai reușite și originale realizări în activitatea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
mea acolo, m-a întrebat pe un ton foarte nepoliticos, chiar răstit, ca și cum aș fi fost un intrus suspect, ce caut. I-am răspuns intimidat și stânjenit, bâlbâindu-mă, că aveam întâlnire cu părintele. „Nu-i acasă!“, m-a repezit namila de om și era cât pe-aci să renunț la vizită, s-o șterg, când a răsunat de undeva glasul bătrânului: „Cine-a venit, Bubule?“ - „Te caută băiatul domnului Negoițescu“ - „Adă-l încoace“. N-a fost nevoie să mă conducă
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
Eram prin clasa a șaptea sau a opta, nu mai văzusem filme „de groază“ și, cu atît mai mult, nu auzisem de Spielberg. După film, am plecat acasă impresionat de cum îi țîșnise sîngele pe gură vînătorului de rechini atunci cînd namila îl înghițise pînă la brîu și el rămăsese cu jumătate de corp afară - și am povestit scena de mai multe ori, a doua zi, colegilor mei de la școală. Dar de efectele filmului aveam să fiu conștient abia mai tîrziu, cînd
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]