983 matches
-
cu munci și mai grele. Dumnezeu îl anunță atunci pe Moise și pe Aaron că El va lovi țara Egiptului cu cele 10 urgii (sau Plăgi). Deși, cum s-a arătat, nu întotdeauna este util de a căuta explicații științifice naturaliste în spatele tuturor miracolelor descrise de o carte religioasă care abundă în mituri. (Pentateuhul grupează aproape toate miturile din întreaga Biblie), anumiți autori cedează tentației și caută astfel de explicații (în mod obișnuit în știință se caută explicații unor fenomene atestate
Moise () [Corola-website/Science/298697_a_300026]
-
perete implică interacțiunea unui personaj cu lumea reală. Conceptul este de obicei atribuit filosofului, criticului și dramaturgului Denis Diderot. Termenul în sine a fost folosit și de Molière. Iluzia celui de-al patrulea perete este asociată de obicei cu teatrul naturalist de la mijlocul secolului al XIX-lea, mai ales cu inovațiile regizorului francez André Antoine. "" apare și în alte producții media cum ar fi benzi desenate, seriale TV sau jocuri video. În "The Big Store" (1941, în timpul secvenței "Sing While You
Al patrulea perete () [Corola-website/Science/334893_a_336222]
-
explicații de natură spirituală sau mediumnică, cu beneficii pentru umanitate. Natura sa puternic umanistă, formată în anii de studenție și de susținere a pedagogului elvețian Pestalozzi, discipol al lui Rousseau, l-a împiedicat să se limiteze la o simplă cercetare naturalistă. Necesitatea susținerii spiritualității omenești în timpuri caracterizate de o puternică expansiune a științei și de un declin al religiei l-a motivat pe Kardec să imagineze o noua formă de a privi realitatea, care punea laolaltă știința aflată în ascensiune
Spiritism () [Corola-website/Science/302234_a_303563]
-
Nudul devine în anul 1917 tema preferată a lui Modigliani. Pictorul respectă în el realitatea mai mult decât în portrete. Modigliani este în esență marcat de arta italiană clasică și acest aspect al temperamentului său artistic transpare în căutarea expresiei naturaliste și a ritmicității liniei trupului. În tabloul reprodus aici, ""Nud culcat"", folosește o culoare groasă și tonuri calde, ocrul cu reflexe portocalii se învecinează cu cafeniul, vișiniul cu verdele. Pielea aurie a modelului se evidențiază pe așternutul de un roșu
Amedeo Modigliani () [Corola-website/Science/298252_a_299581]
-
stările sufletești ale personajelor, și prin exacerbarea trăirilor interioare) și sămănătorismul (trăirea unui sentiment al dezrădăcinării, considerat o cauză a inadaptării și a înfrângerii). Descrierea unor senzații intense precum setea, frigul, spaima sau transpirația ce însoțesc emoțiile creează o viziune naturalistă a omului și-i accentuează obsesiile, acest procedeu fiind folosit anterior în nuvelele lui I.L. Caragiale. Criticul Petru Comarnescu remarca substanța densă și uneori brutală și sălbatică a literaturii lui Liviu Rebreanu, precum și atmosfera sa realistă realizată prin urmărirea vieții
Pădurea spânzuraților (roman) () [Corola-website/Science/302332_a_303661]
-
și conștiință. Frământările personajului sunt prezentate prin notarea unor senzații iritante care le însoțesc precum foamea, setea sau frigul și prin folosirea unor cuvinte sugestive. Autorul notează conștiincios stările de vid interior, actele mașinale și asocierile involuntare cu un interes naturalist pentru explorarea celor mai profunde straturi ale sufletului omenesc. Descrierile sunt întotdeauna subordonate analizei psihologice. Sunt prezente în roman o serie de motive recurente precum lumina și întunericul, care însoțesc schimbările stării de spirit a lui Bologa: "„Ce întuneric, Doamne
Pădurea spânzuraților (roman) () [Corola-website/Science/302332_a_303661]
-
Ibidem). Cît despre literatură - ea urmează să fie nu doar "oglinda fidelă" a societății, ea trebuie mai ales să militeze pentru "idealurile înalte", recte pentru socialism. Cea mai reprezentativă literatură a prezentului i se pare lui Gherea a fi literatura "naturalistă", numire vagă și oarecum improprie, sub care el înglobează toată literatura pe teme sociale. Obligat, totuși, să constate că, pe lîngă naturalism, există în literatura contemporană și alte tendințe, mai ales în poezie, criticul decide instantaneu că "decadentismul modern nu
De la Marx citire by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Memoirs/6907_a_8232]
-
spusele sale despre literatură au un caracter obiectiv, nu fantezist. "... spiritul omenesc, ajuns la maturitate în știință, nu mai poate să se mulțumească nici în artă cu idealismurile, simbolismurile și fantaziile romantice; alături cu enorma dezvoltare a științelor exacte, formula naturalistă în artă se impunea. Omenirea civilizată, care a biruit forțele oarbe ale naturii și a pus în serviciul omului aburi și electricitate, necesar trebuia să ajungă la o literatură care tinde să pătrunză viața socială a oamenilor" (O problemă literară
De la Marx citire by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Memoirs/6907_a_8232]
-
este un curent rece, cu salinitate scăzută din Oceanul Pacific. a fost numit după naturalistul prusac Alexander von Humboldt. Curentul curge spre nord-vest de-a lungul coastei de vest a Americii de Sud de la vârful de sud al Chile până la nord de Peru. Există o limită estică a curentului care curge în direcția ecuatorului, și această limită
Curentul Humboldt () [Corola-website/Science/320835_a_322164]
-
a interpretat rolul Lolitei, a câștigat un Glob de Aur pentru cea mai bună nou venită în lumea filmului. Criticul de film Gene Youngblood susține că, stilistic, "Lolita" este un film de tranziție pentru Kubrick "făcând trecerea de la un cinema naturalist...la suprarealismul filmelor viitoare". Următorul film al lui Kubrick, "Dr. Strangelove" (1964), a devenit un film cult, fiind astăzi considerat un clasic. Roger Ebert a scris că este cel mai bun film satiră făcut vreodată. Scenariul, bazat pe romanul "Red
Stanley Kubrick () [Corola-website/Science/305525_a_306854]
-
Prima descriere științifică a tigrului, pe atunci "Felis tigris", a fost realizată de către Carolus Linnaeus în "Systema Naturae" (în 1911, zoologul britanic Oldfield Thomas a găsit că Linnaeus se referea în descrierea lui la tigrul bengalez). Mai târziu, în 1858, naturalistul rus Nikolai Severțov descrie aceeași specie sub denumirea de "Tigris striatus". În 1867, zoologul britanic John Edward Gray o descrie ca "Tigris regalis". Începând cu anul 1929, tigrul aparține de genul "Panthera". Cuvântul „tigru” provine din grecescul „"tigris"” care, la
Tigru () [Corola-website/Science/305901_a_307230]
-
de gestionare rațională pe care-l concepuse pentru lunca și delta Dunării, prin cuvântul geonomie. Era prima oară când acest termen a fost folosit în sensul acesta ; mai înainte, el exista deja în limba română, dar cu un înțeles mai naturalist : "Geonomia : ramură a geologiei, care se ocupă cu legile fizice, care prezidă schimbările operate în forma superficială a Pamântului". În 1947 Maurice-François Rouge de la Institutul de Urbanism din Paris, în lucrarea sa "Geonomia sau organizarea teritoriului", definește astfel geonomia: „"o
Geonomie () [Corola-website/Science/313700_a_315029]
-
Sărbătoarea se bazează pe obiceiuri străvechi, cănd mamele erau obligate să mănânce carnea dușmanilor uciși, pentru a-și spori fecunditatea și a-și restabili forțele. Cartofii care aveau tuberculi cu forme anormale erau folosiți pentru ghicirea viitorului ("Papă Komopa"), potrivit naturalistului Alexander von Humboldt. Din acești tuberculi se realizau păpuși îmbrăcate în haine femeiești, cărora li se aduceau jertfe, pentru a se obține recolte mari de cartofi. Spaniolii, în jurul anului 1530, au descoperit cartoful în Peru și l-au introdus în
Istoria cartofului în imperiul incaș () [Corola-website/Science/323399_a_324728]
-
funcționarilor învățați, creați de un sistem de examinare civil). Fiind, deseori, ei înșiși pictori și poeți, au jucat un rol important în dezvoltarea tradițiilor artistice chineze. Alte elemente au fost furnizate de un cult mai intuitiv, mai magic și mai naturalist: taoismul, creat și el în decursul perioadei Han. Arta perioadei Han este cunoscută mai ales prin obiectele care însoțeau cavourile și care includeau îmbrăcăminte, bijuterii și cosmetice, dar și personaje din bronz, basoreliefuri și țigle mulate pe acestea. Au apărut
Artă orientală () [Corola-website/Science/308977_a_310306]
-
în casa sa la Pavia (1788). În anul morții sale, el a mai publicat în latină autobiografia sa „Vitae meae vices". Marele naturalist a fost numit membru în multe organizații, printre altele: Multe categorii taxonomice au fost denumite după cunoscutul naturalist. Aici câteva: Aici sunt documentate cele mai importante lucrări ale savantului. Listă de zoologi după abrevierile de autor
Giovanni Antonio Scopoli () [Corola-website/Science/335143_a_336472]
-
neolitic normand din La Hoguette se observă leziuni de spondilartrite anchilozante, boală atât de frecventă și în prezent. Efectuarea unor intervenții chirurgicale, cum ar fi trepanarea sau amputarea, ne oferă informații valoroase privind practica medicală. Prima descriere paleopatologică se datorează naturalistului german Eugen Johann Christoph Esper, care, în 1774, a semnalat un femur de urs al cavernelor purtând o formație canceroasă (în realitate era vorba de un "calus" enorm, după o fractură). Intepretarea eronată a mărturiilor arheologice poate duce la concluzii
Medicina preistorică () [Corola-website/Science/312473_a_313802]
-
la munte, din iunie până la sfârșitul lui octombrie. În anul 1753, buretele a fost descris oficial pentru prima dată de Carl von Linné în volumul a 2-lea al operei sale "Species Plantarum" ca "Agaricus piperatus". Deja în anul 1772, naturalistul italian Giovanni Antonio Scopoli i-a dat numele "Galorrheus piperatus", sancționat de micologul german Paul Kummer în cartea sa "Der Führer in die Pilzkunde: Anleitung zum methodischen, leichten und sicheren Bestimmen der in Deutschland vorkommenden Pilze mit Ausnahme der Schimmel-
Lăptucă iute () [Corola-website/Science/336202_a_337531]
-
întâlnește deja la Hermann von Helmholz; în filozofia contemporană un repretentant al realismului ipotetic este Gerhard Vollmer. Vollmer a elaborat în șapte postulate o expunere amănunțită a bazelor realismului ipotetic, în care încearcă să stabilească o legătură între concepția sa naturalistă asupra lumii și raționalismul critic: Vollmer accentuează că aceste postulate corespund unor convingeri, care nu sunt demonstrabile, sunt însă concordante și permit concluzii care nu se contrazic între ele. Ele trebuie acceptate doar ca ipoteze. Realismul pragmatic (pragmaticism) a fost
Realism (filozofie) () [Corola-website/Science/316822_a_318151]
-
la Roma (1883), frecventează "Academia de Arte" (Dresda, 1884) și cursuri de artă dramatică la Berlin, însușindu-și astfel o impresionantă cultură. În anul 1885 se căsătorește cu Marie Thienemann. Se stabilește la Erkner, lângă Berlin, ia legătura cu cercul naturalist Friedrichshagen și după timpurii încercări epigonice scrie drama socială "Vor Sonnenaufgang" ("Înainte de răsăritul soarelui", 1887). Reprezentarea ei îl face celebru la vârsta de 27 de ani. Format la școala lui Zola, Ibsen și Tolstoi, Hauptmann realizase, datorită intuiției sale excepționale
Gerhart Hauptmann () [Corola-website/Science/298196_a_299525]
-
tragedia "Die Weber" ("Țesători", 1892), impresionantă ilustrare a conflictului de clasă dintre țesătorii silezieni și fabricanții exploatatori. În locul personajului central individual masa înfometată devine ea însăși protagonist, înfruntându-și deschis adversarul. Hauptmann creeaza astfel cea mai valoroasă operă a curentului naturalist. El prefigurează totodată începuturile teatrului epic și-și fundamentează renumele pe plan internațional. De la acestă dramă, deci din 1892 până la "Atriden-Tetralogie" ("Tetralogia Atrizilor") (1940-1945) Haupmann valorifică timp de șase decenii experiența unei vieți desfășurate în vremuri de hotărâtoare transformări sociale
Gerhart Hauptmann () [Corola-website/Science/298196_a_299525]
-
studiilor gândirii kantiene în universitățile din Germania a avut loc începând în 1860, fiind în prima etapă doar o mișcare epistemologică. Neokantianismul s-a extins în scurt timp asupra întregului domeniu al filozofiei. Primul impuls a fost dat de către cercetătorii naturaliști; Hermann von Helmholtz aplica studiile fiziologice ale simțurilor la întrebarea epistemologică a percepției spațiale ridicată de Critica Rațiunii Pure. Mișcarea ajungea la apogeu odată cu gândirea școlii Marburg, reprezentată de Hermann Cohen și Paul Natorp. Aceștia din urmă au respins naturalismul
Kantianism () [Corola-website/Science/332736_a_334065]
-
este o nuvelă realist psihologică, cu accente naturaliste, scrisă de Ion Luca Caragiale și publicată pentru prima oară în 1898. Alături de Ioan Slavici, Ion Luca Caragiale este creatorul nuvelei realist-psihologice, deosebindu-se de acesta nu numai prin tematica abordată, ci mai ales prin capacitatea artistică de a insera
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]
-
și publicată pentru prima oară în 1898. Alături de Ioan Slavici, Ion Luca Caragiale este creatorul nuvelei realist-psihologice, deosebindu-se de acesta nu numai prin tematica abordată, ci mai ales prin capacitatea artistică de a insera în firul epic principiile estetice naturaliste, reprezentate în literatura universală de Émile Zola. Barbu Ștefănescu Delavrancea afirma: "Ion Luca Caragiale este „scriitorul cel mai zolist, naturalistul nostru prin excelență“." Tema o constituie evoluția unei obsesii până la nebunie, respectând toate simptomele acestei boli, eroul principal fiind urmărit
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]
-
cu fetița îl include în lumea negustorilor avari și nemiloși: „Scrie-v-ar popa să vă scrie, de pârliți! De mici vă-nvățați la furat, fire-ați ai dracului!“. Vremea de afară și gândurile tulburi ale eroului constituie un tablou naturalist sugestiv pentru evoluția obsesiilor, iar vedeniile, halucinațiile chinuitoare, marcate de obsedanta întrebare „Gândeai c-am murit, neică?“, învălmășeala de obsesii provoacă treceri de la realitate la vis, cele două planuri se confundă, sugerând astfel degradarea psihică progresivă a lui Stavrache. Punctul
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]
-
să cânte popește“. Eroul principal, Stavrache, este conturat în evoluția sa de la lăcomie la iluzie, apoi la halucinații, de la frică la spaimă și groază până la nebunie, toate aceste stări definind natura psihică labilă, predispoziția genetică pentru evoluția spre demență. Caracterul naturalist al nuvelei este conferit și de strânsa relație dintre natura ce se dezlănțuie treptat și evoluția patologiei personajului: „Legănate de mișcarea sunetelor, gândurile omului începură să sfârâie iute în cercuri strâmte.“ Elementul auditiv devine pregnant, ploaia măruntă și rece de
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]