275 matches
-
de Filologie a Universității de Stat din Chișinău (1965), după care, între 1965 și 1974, a lucrat în cadrul Institutului de Limbă și Literatură al Academiei de Științe a Moldovei, unde și-a susținut doctoratul în filologie (1973) cu tema Folclorismul nuveliștilor moldoveni, apoi la editurile Cartea Moldovenească, Lumina și Literatura Artistică (aici în calitate de redactor-șef), în fine, la ziarul „Moldova suverană”, ca redactor-șef (1994-1997). Este autorul mai multor cărți de critică: Evoluția prozei contemporane (1978), Revelația slovei artistice (1979), Reflecții
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287462_a_288791]
-
mai mare impuls" [66], și prin a căror publicație, Athenaeum (organul de presă al noii școli; Jena, 1798-1800) constituiau centrul de greutate al cenaclului berlinez, centrul principal al romanticilor din care făceau parte, pe lîngă cei doi Schlegel menționați și nuvelistul Tieck, teologul Schleiermacher și filozoful Fichte [67]. Totuși, cei doi Schlegel erau indianiști, pionierii indianisticii! Friedrich Schlegel (1772-1829), după ce a învățat sanscrita de la Alexander Hamilton la Paris, publica în 1808 celebra sa carte Üeber die Sprache und Weisheit der Indier
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
Micu, Proză satirică, CNT, 1975, 16; Sorin Titel, Viziune incisivă, RL, 1975, 22; Voicu Bugariu, Viață și animație, LCF, 1975, 31; Adrian Țion, Tragicul în comedie, VTRA, 1975, 6; Val Condurache, „Într-o casă străină”, CL, 1975, 8; Eugen Simion, Nuveliști: Teodor Mazilu, LCF, 1975, 37; Silvia Urdea, Deficit ideatic, VTRA, 1975, 10; Cornel Ungureanu, „Iubiri contemporane”, O, 1975, 11; Mihai Ungheanu, „Într-o casă strănă”, O, 1975, 47; Mircea Ghițulescu, Subtextul modului satiric, ST, 1975, 12; Ardeleanu, Opinii, 47-52; Ciobanu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288074_a_289403]
-
și prelucrări - sunt adunate în Teatru (1893), după ce publicase, în 1879, încercarea dramatică Pe malul gârlei. Scrierile în proză, nuvele și schițe, rămân în periodice. Fără să fi desfășurat o prea întinsă activitate de prozator, O.-A. este unul dintre nuveliștii meritorii de la sfârșitul secolului al XIX-lea. Majoritatea nuvelelor sale își plasează acțiunea în Țara Românească, între 1800 și 1850, iar altele în Grecia. Personajele cunosc o viață aventuroasă, cu ridicări și căderi neprevăzute. Din apele tulburi ale obârșiei, O.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288522_a_289851]
-
de S. într-un spirit comprehensiv și atent analitic. Prima carte, studiul monografic Camil Petrescu, îi apare în 1973, urmat târziu de Proza artistică a lui Tudor Arghezi (1995). Nu numai dramaturgul și romancierul Camil Petrescu, ci și eseistul, poetul, nuvelistul iau parte, cu accente și evaluări diferențiate, în monografia lui S., la evidențierea unor permanențe adânc unificatoare ale operei. Linii de reconstituire biografică și de profil moral (experiența crucială a războiului, trăsăturile esențiale, deloc îndulcite, ale unui „temperament excesiv”, „încrederea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289704_a_291033]
-
atare. 4.3. Leonardo da Vinci - un om de geniu Leonardo da Vinci, originar din Toscana, și‑a făcut ucenicia la sculptorul și pictorul Andrea del Verrocchio 23, care se bucura de un mare renume la 22 Romain Rolland - dramaturg, nuvelist, eseist, istoric și muzician și care a primit pre‑ miul Nobel în literatură. 23 Andrea del Verrocchio (1435‑1488) - sculptor, aurar și pictor italian care a lucrat la curtea lui Lorenzo de’ Medici din Florența. Printre elevii lui se numără
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
romantică minoră, elegiaca), Niculae Martin. Proza aparține lui Mircea Novac, S. Tabacu și lui V. Georgescu (memorialistica). Pavel Chihaia publică două nuvele (O moarte tragică și La poarta întunericului), cu puternice ecouri din Ernest Hemingway. Mai apare studiul Barbu Delavrancea, nuvelist, semnat de I. Dala, iar M. Vasiliu susține cronică literară. C.Tt.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289240_a_290569]
-
sunt reunite în volumele Izvoade. 1880-1890 (1892), și Nuvele (1896). El cultivă două genuri de proză: „copia după natură”, un fel de fiziologie în care domină observația tipologică, și proza care dezvoltă o narațiune lirică. Înzestrat pentru cea dintâi categorie, nuvelistul creionează cu ironie o serie de portrete: oameni de mahala, mici funcționari, avocați „fără pricine”. O lume pestriță, care își trăiește eșecul cu amărăciune. Din transcrierea oratoriei emfatice, incoerente, a veleitarilor politici, sunt scoase câteva efecte comice notabile. Nuvele ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286724_a_288053]
-
analizele sale nuanțate au fost îndelung disecate, elogiate sau contestate. Epistemologic vorbind, judecat la rece, subiectul a fost aproape epuizat. Mult mai puțin s-a scris însă, îndeosebi în spațiul ne-românesc, despre întruparea trăirii sacrului de către Eliade romancierul și nuvelistul în duhul literei, în spațiul dintre cuvinte, în nerostirea încărcată de sens. O trăire care nu s-a lăsat îmbrăcată decît în limba română. în ce-l privește pe Eminescu, Eliade nu și-a ascuns niciodată admirația pentru el, considerîndu-l
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Simona Modreanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1377]
-
asupra de măsură talentul epic al lui Nicolae Breban, impunându l întâi de toate generației din care făcea parte, îndeajuns de mefientă, până atunci, în ce-l privește, sau dacă nu, măcar indiferentă. Acum, generația ’60, care produsese mai ales nuveliști și povestitori, își recunoaște în Nicolae Breban romancierul. Cu straniul său univers de trăiri morale, cu amețitoarele imersiuni în adâncuri sufletești nemaicercetate în proza noastră, cu personajele sale dimensionate multiplu, ca acel memorabil Grobei din Bunavestire, basculând între banal și
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
de năravul inconformismului său, nepotrivit lumii noastre și conveniențelor ei [...]. Singur Nae Davidescu, poetul ciclic din Cântecul Omului, vastă antrepriză versificatorie În felul [a]celora ale clasicilor Întârziați sau preromanticilor pe care nu-i mai citește nimeni de mult, eseist, nuvelist, romancier și gazetar, de toate și fără ră su net prea simpatic printre cititori - singur, prin urmare, scriitorul multiplu N. Davidescu, după lectura numai a câteva pagini [memorialistice] ale mele, a adormit. Dar nu pentru atâta lucru i-aș purta
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
NOUA REVISTĂ ROMÂNĂ PRIN 1913, ca poet: Toamnă Antice columne cad pe zări și atmosfera geme un dezastru. Singură o pasăre-n albastru vâslește disperări. [...] Mai târziu poetul s-a completat cu cronicarul con tempo raneității lui, cu romancierul și nuvelistul, cu eseistul și cu polemistul - care, cu vremea, au Înăbușit și amuțit suspinul in spirat al Muzei. [...] Eu Însă - mulțumită unor rămășiți din junețea mea spiri tuală Întârziată până la pragul celei de a doua copilării - păs trez mai departe ecoul
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
primitiv“. De fapt, ai mei n-au fost niciodată amatori de „relații“ sociale. Tata prefera compania cărților lui, iar mamei îi ajungea puzderia de rude, clanul Cotuțeștilor, care, prin alianțe, se întindea până la Dej, Beclean, Reteag (Ion Pop-Reteganul, folclorist și nuvelist, se înrudea cu noi printr-o fiică a lui, Florentina), Zalău (ne vizita la Cluj un fel de Falstaff, cât butoiul din care curgea pentru el, ceas de ceas, zi și noapte, berea - i se spunea „Țolca“). S-au ivit
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
asupra obiceiurilor, datinilor, elementelor de literatură populară (Pricoliciul, Marți seara). Prozatorul are gustul observației bonome, oarecare vervă ironică și autoironică, găsește când și când tonul, cuvântul simplu, firesc (O călătorie la nuntă, Mai poftim, domnule!). V. pregătește astfel, împreună cu alți nuveliști ardeleni, apariția lui Ioan Slavici. Mai puțin realizate sunt romanele lui, din cauza absenței spiritului imaginativ, a repetării monotone a unor bune intenții tematice, a penuriei stilistice. Într-o narațiune extinsă, ce inaugurează romanul ciclic la noi, nu și elaborată romanesc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290664_a_291993]
-
iarăși că un roman astăzi nu-i decât o istorisire ceva mai lungă, care, comprimată, ar deveni o simplă nuvelă; nu-i văd însă deloc sfârșitul. Pentru motive la fel profesionale scriitorii de azi italieni sunt în foarte mare măsură nuveliști. Privită și din alt punct de vedere al evoluției literare nuvela are înaintea ei tot viitorul. Sindicalizarea scriitorilor, neapărat necesară, rămâne să se realizeze. Societatea Scriitorilor Români am mai spus asta și altă dată trebuie să înțeleagă că nu e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
un strat în altul, redate în contextele lor originare. Neînsoțit de descrierea împrejurării în care l-ai auzit, cuvîntul se ofilește în pagina de jurnal. Lîngă descriere e bună, dacă pică firesc, și un dialog. Deși cîndva, demult, mă închipuiam nuvelist și romancier, n-am știința improvizației epice. Știu totuși să decupez anecdote, să scot dintr-o „materie de șuetă” (vorba unui reputat eseist) idei morale, dominanta unei persoane și atmosfera unui timp. Împrejurările m-au instruit și m-au stimulat
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
și gură a striga / Asupra luiî / Descîntecul meu / Leacul de la Dumnezeu». Bolnavul trebuie să bea din apa descîntată, pe nemîncate, trei zile: luni, miercuri, vineri”. Mai complicat, „descîntecul de ursită” are o desfășurare care i-ar putea face invidioși pe nuveliștii noștri amatori de pitoresc folcloric: „în afară de ulciorul cu apă neîncepută, nefericita trebuie să mai ducă vrăjitoarei: bani de aramă și de argint, tămîie de la o mînăstire, flori de sînziene, de trandafir, de busuioc, de crăițe, toate culese după o anume
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
1978, 12; Mihai Ungheanu, „Întâmplări în liniștea unei fotografii”, LCF, 1979, 8; Mircea Mihăieș, Tentația povestirii, O, 1982, 21; Mircea Zaciu, „Paradisul provizoriu” ST, 1982, 5; Al. Călinescu, Viața prozei și proza vieții, CL, 1982, 7; Ioan Holban, Meseria de nuvelist, CRC, 1989, 8; Dicț. scriit. rom., III, 475-477. T.R.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288465_a_289794]
-
cât mai documentate, pentru a mă feri de criticile uneori destul de aspre ale elevilor și chiar ale profesorilor moderatori. În biblioteca școlii primare din Axente Sever am descoperit broșura “Niculăiță fluierașul” de Ioan Paul. Pentru a nu fi confundat cu nuvelistul mi-am Însușit pseudonimul de “Paul I. Delasever” pe care l-am păstrat până prin 1960. La Îndemnul prof. universitar Onisifor Ghibu, prorectorul cu activitatea didactică a Universității clujene am Întocmit “Monografia satului natal”, care cuprindea: istoricul satului, obiceiuri, datini, strigături
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
sa chiar aiurea, unde s-a scris și s-a gândit mai mult decât la noi" . Interesant este că în acest debut publicistic, Iorga face o primă incursiune de probă în "zugrăvirea" psihologiei țăranului în literatura noastră, aducând vorba de "nuvelistul popular al Convorbirilor", Ion Creangă, și de personajul său emblematic, Moș Nichifor, "autoritatea nediscutabilă în materie de viață și gândire țărănească" , cu totul deosebit de psihologia burghezului, a orășeanului sau a artistului. Aceste serii psihologice vor fi dezvoltate în articolele următoare
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
părăsit Parisul și am petrecut o lună Întreagă la München (asistându-mi Mama, ce suferise o operație de colecistă. Dar, și În absența mea, apele nu s-au liniștit, Monica Lovinescu și Paul Goma Împotrivindu-se, iar prietenul nostru, excelentul nuvelist Ioan Groșan, fiind În acea vreme parizian pentru câteva săptămâni, a putut asista, oarecum uimit, la „dihonia” ce domnea În sânul emigrației literare românești din Paris, Într-un timp cu adevărat fierbinte, când nu numai satul, dar și țara Întreagă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
alții pe corsoul din Sinaia, nu-l lasă să plece cu buza umflată pe timidul bănățean care-o căuta pe viitoarea sa logodnică și îi oferă propriile ei grații! O scenă „erotică” care îi plăcea mult amicului meu Ion Groșan, nuvelist român de prima mână!Ă Astfel, în vreo trei luni, romanul a fost gata. Programul meu de lucru, în vremea aceea, era cam următorul: mă trezeam în jur de zece, zece și jumătate, luam frugalul frühstück, apoi o luam agale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
bibliografice: Sergiu Fărcășan, „Ana Nucului” - nuvelă de Remus Luca, „Scânteia”, 1953, 24 decembrie; Petru Dumitriu, Un prozator autentic, VR, 1953, 10; Lucia Olteanu, „Ana Nucului”, CNT, 1954, 8; Titus Priboi, „Ana Nucului”, „Tânărul scriitor”, 1954, 4; Ovid S. Crohmălniceanu, Trei nuveliști: Silviu Podină („Mlaștina”), Francisc Munteanu („Lența”), Remus Luca („Ana Nucului”), VR, 1954, 6; Dumitru Solomon, „Povestiri”, GL, 1955, 36; Mira Iosif, Pe marginea povestirilor lui Remus Luca, „Tânărul scriitor”, 1955, 10; Lucia Olteanu, Eroii lui Remus Luca, CNT, 1956, 2
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287861_a_289190]
-
1976), Interferențe literare româno-franceze (1977), Epopeea națională în literatura romînă (1980), Aspecte ale romanului românesc din secolul al XIX-lea, Scriitorii români și unitatea națională (1988). Contribuții importante la data elaborării lor sunt monografiile și micromonografiile Alecu Russo (1964), Doi nuveliști: Emil Gârleanu și I.A. Bassarabescu (1965), Dimitrie Anghel (1966), Gala Galaction (1967), Mateiu I. Caragiale (1970), Dimitrie Bolintineanu și epoca sa (1971), Introducere în opera lui Dimitrie Bolintineanu (1972) și Perpessicius (1974). Bunăoară, pentru prima dată Dimitrie Bolintineanu este
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290430_a_291759]
-
anii ’70, ș.a. În domeniul literaturii comparate, volumul Interferențe literare româno-franceze reprezintă o lucrare de pionierat, ce evidențiază îndeosebi ecourile metodei lui Sainte-Beuve în critica românească. SCRIERI: Începuturile romanului românesc, București, 1956; ed. București, 1963; Alecu Russo, București, 1964; Doi nuveliști: Emil Gârleanu și I.A. Bassarabescu, București, 1965; Dimitrie Anghel, București, 1966; Gala Galaction, București, 1967; Mateiu I. Caragiale, București, 1970; Retrospective literare, București, 1970; Comentarii literare, București, 1971; Dimitrie Bolintineanu și epoca sa, București, 1971; Introducere în opera lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290430_a_291759]