330 matches
-
istorii (atât europeană, cât și autohtonă) și încrengături care ni s-au părut relevante pentru faptul destul de precis că Eliade revine în contextul cultural românesc prin intermediul unui document inedit legat de un orientalist și, nu întâmplător, credem, acel tip de orientalist pe care Eliade și-l dorise pentru cultura română. Travalii complementare acestui demers, tratând probleme mai tehnice, se vor putea găsi în altă parte1. În egală măsură, este un merit al acestui document faptul că, înlăturate fiind detaliile profesionale, această
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Stig Wikander calitatea de membru alvenerabilei societăți franceze fondate la 1822 -, i se potrivește într-un fel și lui Eliade: poziția lui nu corespunde nici admirației fanatice, întârziat romantică, a Orientului, nici ironiei față de civilizația Europei, nici superiorității cu care orientalistul specialist este „întotdeauna dispus să exagereze însemnătatea studiilor sale, arătând față de celelalte ramuri ale activității omenești un desăvârșit și batjocoritor dispreț”3. El antrena atunci în proiectul unei instituții - „Asociația Universitară română pentru studiul religiilor”, care ar fi urmat să
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Kashmir, detaliu scos din fastul ciclului poetic Lala Rookh al unui scoțian, pe numele său Theodor Moore, pe care preotul erudit îl iubește pentru devoțiunea arătată religiei sale. Călătorul ocazional se numește Jivanji Jamshedji Modi, preot parsi 3, „el însuși orientalist de imensă lectură și de o mare capacitate de muncă”, cum îl va numi Eliade, și se îndreaptă spre Constantinopol pentru a se îmbarca pentru Bombay, probabil pe aceeași rută pe care câteva decenii mai târziu Eliade ajungea în India
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
acesta este contextul în care Eliade începuse să se intereseze de Iranul antic, Wikander, cam în aceeași perioadă, începea să urmeze cursuri specializate de filologie clasică și limbi iraniene la Uppsala, Paris, Copenhaga sau München, pregătindu-se exact pentru cariera orientalistului specializat ca iranist, sub îndrumarea câtorva dintre marii profesori, ale căror lucrări Eliade le recenzează deja la București sau încearcă cu orice preț să le obțină 1. Astfel se face că, în ceea ce privește iranistica, fără să producă un exemplar asemănător lui
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
650 de studenți ai Universității din Oslo sunt deportați disciplinar în Germania, jumătate duși la Buchenwald, iar cealaltă jumătate într-un lagăr SS de lângă Strasbourg, unde trebuiau să-și însușească „viziunea ariană” a noului Reich prin cursuri ținute de doi orientaliști: Otto Huth („Das Haus als Heiligtum”) și Walther Wüst („Die Daseinsmacht der Wissenschaft in ihrer indogermanischen Verflechtung”). În noiembrie 1944, mare parte dintre acești studenți sfârșeau la Buchenwald 2. În numele aceluiași rector Walther Wüst, în iarna anului 1943,Eliade primea
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Eliade 4. Observația nu ar fi într-atât de importantă dacă asemenea citări nu ar avea un aspect conjunctural, majoritatea dovedindu-se ulterior dispensabile. Însă natura acestui „conjunctural” rămâne deocamdată imprecisă. O istorie a determinării și deturnării ideologice a cercetării orientaliștilor germani abia începe să se scrie și cu siguranță nu poate fi un travaliu facil, pentru că în acest proces, buna știință a savanților nu a putut fi complet exterminată, ci mai ales reorientată, modelată după mentalitatea europeană la modă. Un
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Un proces fără îndoială pervers, întrucât în pripa înregimentării în subordinea unei industrii mentale îndoielnice, alianța între casta neutralitate a analizelor filologice sau istorice și mesajul impus al unui apparatus ideologizat nu s-ar fi putut consuma fără abuz. Un orientalist ca Jakob Hauer, dintre primii savanți europeni care scriu despre literatura yoga1 și pe care Eliade îl descoperă în India, abandonează acest proiect de cercetare tocmai într-un asemenea context al deturnării. Când Eliade îi trimite de la București teza, apoi
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
mărețe din misiunile pe care le-au avut germanii”3), când orientalistica înseamnă în primul rând „indogermanistică”, iar Asia istorică e mai degrabă rezervorul pasiv din care se alimentează reconstrucția trecutului noii Europe. Mai ales în acești ani germanici, deși orientalist, e mai greu să ni-l închipuim pe Wikander interesat de Asia interioară, replicând în răspăr: „Așa grăit-a Hafiz din Șiraz sau Zarathustra, dar nu din Sils-Maria sau de la Weimar, ci din Badakșan”. Din acest punct de vedere, distanța
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
simplu „european”. Am sacrificat pentru acest roman vacanțele de vară timp de cinci ani (1949-1953), dar, scriindu-l, m-am odihnit - căci, evident, regăseam un Univers oniric de care simțeam că am teribil nevoie. Sper că ceilalți maeștri și colegi orientaliști și istorici ai religiilor vor avea aceeași comprehensiune ca a dvs. și că nu voi fi „compromis” din punct de vedere științific 3. Îmi cereți titlul unei nuvele pe care ați citit-o în traducere germană: este vorba, probabil, de
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
istoria religiilor cu onomastica 2... ȘȘNu știu dacă ați aflat teribila veste: Decei a căzut într-o ambuscadă a agenților comuniști și a dispărut fără urme de cinci luni!... Este o adevărată tragedie pentru emigrația românească. Pierdem deopotrivă un excelent orientalist și unul dintre cei mai activi combatanți 3... Anul școlar se apropie de sfârșit. Am o mare grabă să mă întorc în Europa.ȚȚ* O săptămână la New York, o alta la Paris - apoi la Ascona. În jur de 22 august
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
sau în altă parte). Amical, al dvs.ș,ț Mircea Eliade Notetc "Note" Itc "I" 1. Eliade și Wikander s-au întâlnit prima oară la Paris, în iulie 1948, cu ocazia Congresului Internațional de Orientalistică: „A fost și primul Congres Orientalist la care am luat parte (am prezentat o scurtă comunicare despre simbolismul celor șapte pași ai lui Buddha). Cu acest prilej am cunoscut mulți orientaliști străini; cu unii dintre ei (Duchesne-Guillemin, G. Widengren, Stig Wikander etc.) aveam să mă împrietenesc
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Paris, în iulie 1948, cu ocazia Congresului Internațional de Orientalistică: „A fost și primul Congres Orientalist la care am luat parte (am prezentat o scurtă comunicare despre simbolismul celor șapte pași ai lui Buddha). Cu acest prilej am cunoscut mulți orientaliști străini; cu unii dintre ei (Duchesne-Guillemin, G. Widengren, Stig Wikander etc.) aveam să mă împrietenesc”, va nota Eliade în Memorii II, p. 97. 2. Wikander cunoștea de multă vreme teza de doctorat a lui Eliade, Yoga (1936), de care se
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
E adevărat că această activitate paraștiințifică i-a atras suspiciunea colegilor săi de disciplină. Bunăoară, islamistul Vladimir Ivanow îi scria lui Corbin despre maestrul său, Massignon: „De aproape douăzeci de ani, de când s-a orientat către politică, este terminat ca orientalist” - cf. Sabine Schmidtke (ed.), Correspondance Corbin-Ivanow. Lettres échangées de 1947 à 1966, col. „Travaux et mémoires de l’Institut d’études iraniennes”, Paris, 1999, p. 136. Vezi și recenzia mea la această carte în Archævs VI (2002), fasc. 3-4, pp.
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
la catedra de sanscrită de la Uppsala! Este forma modernă, odioasă, a sacrificiului uman. Păstrați acestea pentru dvs., dar nu uitați acest lucru atunci când veți fi în Nord” - cf. Corespondență I, pp. 265-266. XXVIIItc "XXVIII" 1. Daniel Schlumberger (1904-1972): arheolog și orientalist francez. A participat la săpăturile misiunii franceze de arheologie în Siria, Palmyr. Din 1945 a devenit directorul unei Délégation archéologique franșaise en Afghanistan (DAFA). Vezi Franșoise Olivier-Utard, Politique et archéologie. Histoire de la délégation franșaise en Afghanistan (1922-1982), Éditions Recherches sur
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Survival and Renewal (= Religious Perspectives, vol. XV), New York, 1966. Unul dintre cei mai fideli iraniști față de teoria trifuncționalismului dumézilian. Aria intereselor sale nu s-a restrâns însă doar la nivelul iranisticii, el fiind unul dintre acei istorici ai religiilor și orientaliști cu ambitus larg, care a păstrat un contact viu cu literatura modernă și muzica: „Importantele monografii ale lui Duchesne-Guillemin despre Mallarmé și Valéry puteau fi scrise de orice critic literar eminent, fără să fi avut vreun contact cu istoria religiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
în 1936 a însemnat în bună măsură reconsiderarea întregii documentații dintr-un alt punct de vedere decât cel al originii „pre-ariene” a tehnicilor și misticii yoga, ipoteză la care Eliade pare să renunțe curând după integrarea în mediul academic al orientaliștilor europeni. Vezi supra, scrisoarea II: „Problema «originilor» tehnicilor yoghine nu este decât o ipoteză de lucru, și în plus o ipoteză destul de fragilă!...”. Despre aceste „păcate ale tinereții” Eliade nu s-a ferit să vorbească în prefața ediției franceze: „Neajunsurile
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Man Facing the Invisible: Iranian Shamanism”. Pentru critica explicației psiho-fiziologice a șamansimului la Ohlmarks, vezi Eliade, Șamanismul și tehnicile arhaice ale extazului, Humanitas, București, 1977, pp. 37-45 (cap. „Șamanism și psihopatologie”). 3. Sven S. Hartman (1917-1988): istoric al religiilor și orientalist. Profesor de istoria religiilor la Åbo/Turku (1965-1969) și Lund (1969-1983). Dintre lucrările sale privind istoria religiilor iraniene, vezi: „YaÍts, jours et mois”, OS IV, 1955, pp. 34-42; „La disposition de l’Avesta I”, OS V, 1956, pp. 30-78; „Aspects
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
în contextul istoriei religiilor, singura perspectivă care nu-i anula semnificația, nici funcția. (...) «Le problème du chamanisme» a fost primul meu studiu care a văzut lumina tiparului (în februarie 1947). Scrisorile entuziaste pe care le-am primit atunci din partea multor orientaliști și istorici ai religiilor m-au îndemnat să reiau problema într-o monografie mai amplă”, scria Eliade în Memorii II, p. 86. XXXIIItc "XXXIII" 1. „Stig Wikander îmi scrie, printre altele, despre un alchimist autentic pe care l-a întâlnit
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
dintre Dumézil, pe de o parte, și Wolfgang Lentz și Paul Thieme, pe de alta, cf. Dumézil, Zeii suverani ai indo-europenilor, Univers Enciclopedic, București, 1997, anexa I. Vezi și Eliade-WikanderIII, p. 115, nota 36. 3. Aurel Decei (1905-1976): istoric și orientalist român. Ca istoric s-a distins prin studiile despre importanța surselor turcești și persane pentru istoria românilor. Studii la Paris și Berlin (1933-1935). În 1935, licențiat al École Nationale des Langues Orientales Vivantes. Cunoscător a 14 limbi, între care turca
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Tot mai mulți specialiști consideră astăzi că proto-formosana a fost limba mama a mării familii austroneziene. Alte teorii se referă la o separare timpurie între proto-formosană și proto-malayo-polineziană295, care ar avea la bază grupul de limbi paiwan din sudul insulei. Orientalistul Julius Klaproth este primul care, la începutul secolului al XIX-lea, consideră limbile formosane drept limbi austroneziene 296. Limbile formosane actuale, vorbite de aborigenii din Taiwan (500 de mii, 2% din populația insulei) au o structură extrem de arhaica și sînt
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
încercat să îl îmbine cu satira. Meditațiile lui se concentrează cu predilecție pe tema deșertăciunii. Poate și sub influența lui Schopenhauer și a lui Mihai Eminescu, a scris poemul Nirvana. Calea vieții, unde versifică incolor precepte budiste, extrase din cărțile orientalistului francez Eugène Bournouf (din care a și tradus câteva fragmente). Aceleași înclinații transpar și din nuvela Cele cinci surori de la Târgul Neamțului, a cărei atmosferă amintește de Cezara lui Mihai Eminescu. P. a fost atras și de „cânticelul comic”, scriind
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288873_a_290202]
-
Napoleon III și împărăteasa Eugénie, cel de-al Doilea Reich german) sau doar cîțiva ani (e.g Mexicul sub Maximilian și Charlotta, cel de-al Treilea Reich). Au mai existat "imperii" și dinastii imperiale cu nume exotice, astăzi cunoscute numai orientaliștilor medieviști și africanologilor, e.g. imperiul Ashanti (deja menționat, v. supra) în Africa, Imperiul Almoravid (în Maroc, nordul Mauritaniei, vestul Algeriei, Andalusia și Baleare), Imperiul Almohad (în Maroc, nordul Algeriei, nord-vestul Libiei și sudul Spaniei), Imperiul Ghaznavid (în Afghanistan, părți din
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
îi conduce să viziteze Expoziția Universală de la Crystal Palace. Seara oaspeții români iau cina la Mounstuart Grant Duff, sub-secretar la Ministerul Coloniilor, urmată de o recepție la familia Alford unde Carol se întîlnește și discută chestiuni de specialitate cu marii orientaliști Lepsius și Carol Kingsley. În ziua de 7/19 septembrie are loc vizita în City și o raită prin magazinele londoneze (cu certitudine Harrods, dar nu Liberty's și Selfridges care nu existau la vremea aceea), iar seara participă cu toții
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
vizita în City și o raită prin magazinele londoneze (cu certitudine Harrods, dar nu Liberty's și Selfridges care nu existau la vremea aceea), iar seara participă cu toții la o recepție oferită în onoarea lor și a Congresului Mondial al Orientaliștilor de Lordul Primar la reședința sa Mansion House. Aici se toastează într-o serie de limbi exotice, precum chineza și asiriana. Carol, spiritual, toastează și el în franceză, scuzîndu-se că deși nu este filolog orientalist prin formație este totuși orientalist
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
și a Congresului Mondial al Orientaliștilor de Lordul Primar la reședința sa Mansion House. Aici se toastează într-o serie de limbi exotice, precum chineza și asiriana. Carol, spiritual, toastează și el în franceză, scuzîndu-se că deși nu este filolog orientalist prin formație este totuși orientalist prin apartenența sa geografică (aluzie la țara sa de adopție). Lista invitaților, notată cu rigoare germană de Carol în Jurnal, cuprinde nume celebre: Henry Creswicke Rawlinson (părintele asiriologiei, cel care a descifrat primul cuneiformele și
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]