801 matches
-
569. Foarte rapid cuceresc orașele din nord, la începutul anului 570, toată regiunea cuprinsă între Alpi și Po era cucerită. Stabilindu-și centrul la Pavia, își continuă expansiunea spre sud. Nu reușesc însă să pună stăpânire nici pe Roma, sediul papalității, nici pe Ravenna, reședința exarhului bizantin, reprezentant al împăratului de la Constantinopol, nici pe sudul Italiei sau pe Sicilia, rămase sub control bizantin. De aceea, stăpânirea lombardă nu a putut niciodată să asigure unificarea întregii Italii, iar conflictele cu papii de la
Longobarzi () [Corola-website/Science/302421_a_303750]
-
Florența. În urma atacului, Giuliano a murit iar Lorenzo a scăpat doar cu o rană. Conspirația a atras o pedeapsă brutală prin executarea tuturor membrilor care au fost implicați. În urmă Conspirației Pazzi, familia Medici și florentinii au suferit mânia Vaticanului. Papalitatea a confiscat toate activele Medicilor pe care le-a putut gasi, l-a excomunicat pe Lorenzo și întregul guvern florentin și în cele din urmă a pus întregul oraș sub interdicție. Când aceste mișcări ale Papei au avut un efect
Lorenzo de' Medici () [Corola-website/Science/301000_a_302329]
-
lansând asalturi asupra orașelor Amalfi, Gaeta, Napoli și Salerno. Statele creștine din Campania nu erau încă pregătite pentru a se alia împotriva noii amenințări "păgâne". Amalfi și Gaeta se temeau deopotrivă de sarazini și de ducatul de Neapole, spre disperarea papalității. În fapt, Neapole a fost primul care a îmrpumutat primul trupe sarazine, atunci când ducele Andrei al II-lea i-a angajat ca mercenari pentru a continua războiul contra lui Sicard, principele de Benevento, în 836. După ce Sicard a angajat la
Istoria Islamului în sudul Italiei () [Corola-website/Science/324649_a_325978]
-
incendiu în 898. Abatele Petru de Farfa a reușit să organizeze la timp evacuarea comunității și să salveze totodată biblioteca și arhivele. De asemenea, tabăra sarazină de la Minturno (în Lazio), pe râul Garigliano a devenit un adevărat ghimpe în inima papalității, de unde porneau multe expediții împotriva creștinilor din regiune. În anul 915, papa Ioan al X-lea a fost creierul unei vaste alianțe a statelor din sudul Italiei, inclusiv Ducatul de Gaeta și Ducatul de Neapole, principii longobarzi și bizantinii, cu toate că
Istoria Islamului în sudul Italiei () [Corola-website/Science/324649_a_325978]
-
secole, procesul a fost o reușită în cele din urmă, Polonia devenind un stat cu o populație majoritar catolică. După mai multe decenii de la botezul lui Mieszko I, Polonia a intrat în categoria statelor europene nou întemeiate și recunoscute de papalitate și de Sfântul Imperiu Roman. Unii istorici asociază acest eveniment cu crearea statului polonez. Înainte de convertirea la creștinism, Polonia a fost o țară păgână. Svetovid era unul dintre cei mai răspândiți și mai venerați zei păgâni din Polonia. Creștinismul a
Creștinarea Poloniei () [Corola-website/Science/327754_a_329083]
-
fie aplicată de către stat, fiind în opoziție cu credințele populare, declanșând chiar și o revoltă în anii 1030 (deosebit de intensă în anii de 1035-1037). Cu toate acestea, până în acel moment Polonia și-a câștigat recunoașterea ca stat european, atât din partea papalității cât și dinspre Sfântul Imperiu Roman. În comparație cu alte provincii poloneze, răspândirea creștinismului a fost mai lentă în Pomerania, unde a pătruns semnificativ abia în jurul secolului al XII-lea. Clerului autohton i-au trebuit trei sau patru generații ca să apară, fiind
Creștinarea Poloniei () [Corola-website/Science/327754_a_329083]
-
-lea de Neapole și Landulf al II-lea de Benevento au invadat Salerno. O alianță încheiată cu amalfitanii a salvat domnia lui Gisulf I. Ca și tatăl său, Gisulf a fost în general aliat al bizantinilor, uneori chiar sub amenințările papalității. În cele din urmă, el a încheiat un tratat cu papa și a pornit în sprijinul lui Pandulf Cap de Fier, principele de Benevento și Capua. Acesta din urmă, la rândul său, va veni în ajutorul lui Gisulf și îl
Principatul de Salerno () [Corola-website/Science/324626_a_325955]
-
VIII-lea a plecat pe mare, spre Italia, la sfârșitul lui noiembrie. Scopul călătoriei sale era prezența la conciliul pe care papa Eugeniu al IV-lea îl convocase la Ferrara (conciliul de la Basel) ca să realizeze unirea Bisericilor Greacă și Latină. Papalitatea socotise întotdeauna că creștinii din Occident nu puteau merge să salveze Bizanțul de turci până când Biserica bizantină nu-și recunoștea greșelile și nu accepta supunerea față de Roma. De abia după aceea putea fi propovăduită și organizată o cruciadă pentru ajutorarea
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
ca să-l încurajeze în planurile sale privind o altă cruciadă. S-a abținut cu mult tact de la insinua, ceea ce trebuie să fi știut cu siguranță, anume că visul lui Alfons era să devină el însuși împărat al Constantinopolului. Chiar și papalitatea pare să se fi lăsat adormită, într-o falsă idee de siguranță, de știrile venite din Răsărit. Eugeniu al IV-lea murise în 1447. La începutul lui aprilie 1451, Constantin l-a trimis pe Andronic Bryennios Leontaris să-i facă
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
sfârșitul anului 1451, un trimis al Bisericii husite din Praga sosise la Constantinopol. Se numea Constantin Plataris și era cunoscut ca "englezul". A atras atenția, în parte prin înfățișarea lui șleampătă și neîngrijită, dar mai ales prin opiniile sale despre papalitate și Biserica Romană. I-a fost înfățișat lui Ghenadie, care a avut o întrevedere cu el, l-a catehizat, i-a încuviințat convingerile sale și l-a determinat să adopte credința ortodoxă. Apoi l-a invitat pe Plataris să se
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
diverse orașe italiene și, mai presus de toate, la papă. Răspunsul concret la rugămințile sale stăruitoare a fost modest. Papa Nicolae al V-lea, era bine intenționat și înțelegător. Dar avea alte priorități. Ca toți predecesorii săi, el credea că papalitatea nu putea merge în ajutorul creștinilor din Răsărit până când aceștia nu vor înțelege să se căiască pentru greșelile lor și nu vor accepta unirea cu Biserica Romei. În 1445, pe patul de moarte, Nicolae al V-lea, înconjurat de toți
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
(n. 1046 - d. 24 iulie 1115, Bondeno di Roncore) a fost o nobilă italiană, principalul susținător din Italia al papei Grigore al VII-lea în timpul Luptei pentru învestitură dintre papalitate și Imperiul romano-german. Ea a fost una dintre principalele femei din Evul Mediu reținută pentru realizările sale pe plan militar. Matilda a mai fost numită la Gran Contessa sau Matilda de Canossa, ca urmare a marelui său castel din Canossa
Matilda de Toscana () [Corola-website/Science/324696_a_326025]
-
papă să se retragă din oraș. În jurul anului 1090, Matilda s-a măritat din nou, cu ducele Welf al II-lea de Bavaria, provenit dintr-o familie al cărei nume (Welf, în versiunea italiană Guelf) va deveni sinonim cu partizanii papalității în conflictul acesteia împărații germani (ai cărei susținători erau denumiți ghibelini). Această mutare l-a forțat pe Henric al IV-lea să revină în Italia, unde a izgonit-o pe Matilda în regiunea montană. El a fost din nou umilit
Matilda de Toscana () [Corola-website/Science/324696_a_326025]
-
numită ca vicerege de Liguria de către împăratul Henric al V-lea. Bolnavă de gută, Matilda a murit în 1115, moment care marchează sfârșitul unei ere în viața politică a Italiei. S-a spus că Matilda și-ar fi lăsat proprietățile papalității, însă această posibilă donație nu a fost niciodată înregistrată oficial. Henric al IV-lea promisese unora dintre orașele situate pe domeniile Matildei că, după depunerea ei, nu va numi niciun succesor la conducerea lor. După dispariția Matildei, cetățenii acestora au
Matilda de Toscana () [Corola-website/Science/324696_a_326025]
-
beneventin. Drept urmare, beneventinii și grecii s-au raliat celor din Salerno în a asedia Capua. Asediul a întâmpinat însă dificultăți și singurul care a rămas să îl continue a fost principele de Benevento. Între timp, Pandenulf a reînnoit fidelitatea față de papalitate, sperând să folosească prestigiul papei Ioan al VIII-lea ca armă împotriva adversarilor săi. Cetățenii din Capua îl învestiseră între timp pe Landulf, fiul cel tânăr al lui Lando al III-ea, ca episcop al orașului, drept pentru care Pandenulf l-
Pandenulf de Capua () [Corola-website/Science/324856_a_326185]
-
ca episcop al Noii Capue. În cele din urmă, Pandenulf s-a văzut nevoit să îl recunoască pe Lando ca stăpânind în Caiazzo, în condițiile în care apăreau alți pretendenți . După ce ducele Docibilis I de Gaeta a rupt relațiile cu papalitatea din cauza relațiilor sale cu sarazinii, cu care Docibilis se alise, papa Ioan i-a acordat lui Pandenulf anutorizația de a achiziționa posesiunile papale aflate sub guvernarea ducelui de Neapole, Athanasie. Trupele lui Pandenulf i-au constrâns pe cei din Gaeta
Pandenulf de Capua () [Corola-website/Science/324856_a_326185]
-
noastră (din perspectiva creștină). În istoria culturii europene, perioada este considerată a fi parte a Evului Mediu. Lumea veche a asistat la declinul puterii bizantine și la ascensiunea dominației normande în Europa, alături de rolul influent al nobilimii feudale și al papalității. În nordul Italiei, populația centrelor urbane a crescut, făcându-și apariția capitalismul organizat timpuriu și dezvoltându-se o cultură comercială . În China aflată în timpul Dinastiei Song și în lumea islamică, acest secol a marcat apogeul științei, tehnologiei, filosofiei și literaturii
Secolul al XI-lea () [Corola-website/Science/298554_a_299883]
-
în Italia sunt aplicate Reformele Papei Grigore, în 1054 are loc Marea Schismă între Biserica Catolică Apuseană și Biserica Ortodoxă Răsăriteană, iar în Imperiul Romano-German are loc Controversă Învestiturii, împăratul Henric al IV-lea negând autoritatea Papei, iar în 1096, Papalitatea inițiază Cruciadele prin care cavalerii și nobilii europeni creștini vor cuceri orașe din Orientul Apropiat ca Antiohia și Ierusalim, comițând atrocități. Normanzii au uzurpat conducerea lombardă și bizantină în Mezzogiorno, iar în Anglia, în 1066, aceștia pun bazele unui regat
Secolul al XI-lea () [Corola-website/Science/298554_a_299883]
-
nici ei nu știau unde, mai înainte ca părinții lor să le fi dat asentimentul. Este o dovadă de ce forță aveau asociațiile de copii, ele fiind capabile în secolul XIII de inițiativa politică, cum a fost această cruciadă nepromulgată de papalitate, nedorită de nici o autoritate laică. La fel, ca și în cazul declanșării primei cruciade, era o acțiune politică pornită din rândurile maselor țărănești și încă de elementele cele mai tinere din mediul rural. Dar copiii nu au plecat singuri. Văzându
Cruciada copiilor () [Corola-website/Science/306643_a_307972]
-
întreaga lume cât și Biserica. Papa era deasupra nivelului omului și imediat sub Dumnezeu . Relația dintre Stat și Biserică trebuia să fie cea dintre lună și soare. Luna strălucește prin lumina reflectată de la soare; statul trebuia să stea în gloria papalității și să-și primească puterea de la papă. Numai stăpânit de această viziune și abil, în a folosi frâiele puterii seculare și spirituale, Inocențiu al III-lea a reușit să-și supună regii Europei. Poziția papalității a fost întărită și printr-
Papa Inocențiu al III-lea () [Corola-website/Science/305428_a_306757]
-
trebuia să stea în gloria papalității și să-și primească puterea de la papă. Numai stăpânit de această viziune și abil, în a folosi frâiele puterii seculare și spirituale, Inocențiu al III-lea a reușit să-și supună regii Europei. Poziția papalității a fost întărită și printr-un act de cultură, anume publicarea unei ediții pline de autoritate a legii canonice a Bisericii Catolice, în anul 1140, de către Grațian, un profesor-călugăr de la Bologna. Ediția, cunoscută sub denumirea de Decretum, făcea o prezentare
Papa Inocențiu al III-lea () [Corola-website/Science/305428_a_306757]
-
Aderă la „Liga Sfântă” creștină, constituită din inițiativa Papei Clement al VIII-lea, din care inițial făceau parte Sfântul Imperiu Romano-German, Statul Papal, Spania, Austria, Ferrara, Mantova și Toscana (Anglia și Polonia au manifestat rezerve față de politica de cruciadă a papalității). Ulterior aderă și Transilvania, considerată factor decisiv în atragerea în alianță a celorlalte două state românești, Moldova și Țara Românească. Aron Vodă, domnul Moldovei semnează un tratat cu împăratul habsburgic la 16 septembrie 1594, oferind astfel un motiv în plus
Mihai Viteazul () [Corola-website/Science/296804_a_298133]
-
comemorarea împăratului care a condus pentru prima oară de la Constantinopol, iar în 800 Carol cel Mare a fost încoronat împărat roman de însuși Papa, respingând astfel oficial faptul că bizantinii ar fi fost adevărații romani. În conformitate cu interpretarea francă a evenimentelor, papalitatea a transferat corespunzător "autoritatea imperială romană de la greci la germani, în numele Măriei Sale, Carol". De atunci încolo, a pornit un război al numelor legat de Noua Romă în jurul drepturilor imperiale romane. Neputând nega existența unui împărat la Constantinopol, s-au mulțumit
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
Ioan III i-a expediat un răspuns înțelept și foarte caustic, arătându-i, fără echivoc, clerului occidental că ei, ca întotdeauna, își acoperă cu pretexte plauzibile setea de putere și de aur. Basileul s-a apropiat de dușmanul înverșunat al papalității, împăratul german Frederic al II-lea de Hohenstaufen care îi promitea lui Vatatzes să-i facă pe latini să părăsească Constantinopolul și să-l restituie stăpânului său legitim; în schimb, împăratul grec să se recunoască vasal al împăratului din Occident
Ioan al III-lea Ducas Vatatzes () [Corola-website/Science/316809_a_318138]
-
două biserici. E greu de spus ce grad de sinceritate cuprindeau aceste promisiuni. În alianța ce se încheia, grecii vedeau mai ales un mijloc de a recăpăta Constantinopolul mai ușor, iar Frederic al II-lea un mijloc de a răpi papalității o forță pe care se silea s-o atragă de partea sa. Sigur este că cele două părți se înțeleseseră. Încă din 1238, basileul trimise trupe în Italia la dispoziția împăratului suab. În curând apropierea dintre cei doi suverani deveniși
Ioan al III-lea Ducas Vatatzes () [Corola-website/Science/316809_a_318138]