223 matches
-
Johnson (Anthony Mackie), devine expresia alianței cu dezmoșteniții sorții și o cauză a politicianului vizionar. Soția, Mary Todd (Mary Elizabeth Winstead), se devotează și ea cauzei cu trup și suflet, iar alături se află Henry Sturgess (Dominic Cooper) un vampir pocăit care-și trădează specia hrănindu-se totuși cu sângele corupt al ticăloșilor și nu cu cel prețios al clasei muncitoare într-un sens larg. Rezolvarea maniheistă a conflictelor nord vs sud, oameni de bine vs vampiri, aboliționiști vs stăpâni de
Ultimii „bampiri“, Abe și agheasma constituțională by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/4325_a_5650]
-
este câștigată bătălia de la Gettysburg - aviz istoricilor rămași în urmă cu istoria secretă a războiului de secesiune. Regizorul rus pare să adopte integral o accepție a eroismului de cauciuc descărcat în competențele de luptător kung-fu ale lui Abe, căruia vampirul pocăit îi servește drept maestru. Invitat să ia parte la eternitate ca vampir democrat și erou civic, Abe refuză propunerea în beneficiul eternității care te înscrie în istorie. Propunerea vine cu puțin înainte ca eroul națiunii să fie invitat la un
Ultimii „bampiri“, Abe și agheasma constituțională by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/4325_a_5650]
-
cu o adîncime fără fund. Era în ei tristețe nemărginită, reproș fără țeapă de mînie. Era în ei împăcare, era întrebare blîndă, căreia nu-i puteam răspunde fără să-mi fie rușine și fără să-mi acopăr capul cu cenușa pocăitului. Mă privea oare pe mine, privea în veselia primăverii care pentru el va trece îndată în iarna morții? Mai vedea ceva? Vedeam eu, și simțeam." (Ionel Pop, întîlniri cu animale) Un sitar încă viu, prins între fălcile cîinelui de vînătoare
Epistolă către Odobescu (VIII) by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/7916_a_9241]
-
o mitralieră fără aproape să întoarcă privirea la colegii din birou, gălăgioși și indiscreți. Eram singurul care n-o provocam la discuții pentru a-mi bate joc de credințele ei religioase; i-am trezit oarecare simpatie. Căci ea aparținea sectei „pocăiților”, cu anexa Oastea Domnului (sau invers) și toți colegii de birou o temeau căci ea nu avea voie să mintă și fusese adusă la noi pentru că la secretariat unde fusese îl informa pe director cu candoare și exactitate de tot
Falsificare prin documente by Alexandru George () [Corola-journal/Journalistic/5956_a_7281]
-
de la care am aflat unele informații destul de interesante. Căci ea executa munci de secretariat în cadrul comunității, așa că în clipele libere își ajuta un coleg răspunzător de jud. Teleorman... Încât, am aflat la un moment dat fără să urmăresc anume că „pocăiții” aceștia numără vreo sută de mii de membri, dar adventiștii sunt mult mai numeroși, câteva sute de mii. Împreună cu penticostalii și alte grupulețe, dar și cu bisericile recunoscute (romano-catolici, lutherani, greco-catolici readuși cu forța la ortodoxie, anglicani, în fine calviniști
Falsificare prin documente by Alexandru George () [Corola-journal/Journalistic/5956_a_7281]
-
inițial o sectă de inspirație slavă în decor creștin și cu un respect pur formal pentru Eclesie (care era credința aproape oficializată a Statului!) În Ardealul, cu varietatea lui de culte, asistăm chiar la un război deschis între „mileniști” și „pocăiți”, între Biserica Ortodoxă și cele ale minoritarilor, într-un spirit laic profund necreștin. Și, într-adevăr cei care sapă Biserica Ortodoxă sunt sectanți mărunți cu efecte acute, fără durată, teodoriști chiar în București, fenomenul Petrache Lupu, de care au făcut
Falsificare prin documente by Alexandru George () [Corola-journal/Journalistic/5956_a_7281]
-
ascunse că niciodată flagelarea nu ajunge pentru a stîrpi nemărginitele tentații ale cărnii. În orice caz, Ilfoveanu este visul unui Agopian măcinat de îndoieli și îngreunat de păcate, în timp ce Agopian este tentația obscură, tînjirea surda din singurătate a unui Ilfoveanu pocăit, în a cărui stilistica se manifestă întregul extaz al celui împietrit în rugăciune și o doză subtilă de ipocrizie culturală. Și poate că nu întîmplător Sorin Ilfoveanu expune tocmai acum, pentru prima oară, desene dintr-un ciclu extrem de purificat că
Carnaval biblic si mistică levantină by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/17817_a_19142]
-
evocă tribulațiile din „obsedantul deceniu”, nu uită să picure detalii anecdotice amare cu privire la cei care trec, după 1989, drept repere ale purității. Oarecum tot în acest sens, iată și cîteva considerații ce rezumă un întreg sindrom al vieții culturale postdecembriste: „...pocăiții au devenit numaidecît procurori morali. (...) Adică judecători implacabili. O țin, de-atunci, într-o indignare continuă... Le-a ieșit pasența, trebuie s-o recunosc. Deviza lor de-atunci era următoarea: ce a fost (în trecut, în timpul regimului totalitar) a fost
Editura Timpul mărturisirii by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/4528_a_5853]
-
atât mai puțin lumea Deșertului Sahara, unde totul se vinde, totul se cumpără în deșert. „Să ceară mult, să lase din preț, să se certe, să se lamenteze, să-și trântească de pământ produsele, să plece furioși, să se întoarcă pocăiți, rugându-te să cumperi, să te tragă de mânecă, să-și plângă de milă. Sunt câteva dintre aspectele unui adevărat spectacol uman pe care îl întâlnești la fiecare pas în Africa deșertică și care este, cu siguranță, amintirea cea mai
Agenda2004-28-04-senzational3 () [Corola-journal/Journalistic/282639_a_283968]
-
de la temele și motivele pe care le întâlnim întrețesute în textura povestirilor ce narează viața sfintei. Astfel, Gabriel Mihăilescu identifică patru tipare narative preexistente, consacrate de alte serii de texte (dedicate altor sfinți) și circulând în literatura creștină anterioară: desfrânata pocăită, miracolul, monahul înfumurat și întâlnirea. Acestea se combină, pe un fond ideatic și moral creștin, într-un „scenariu" care - cum cu îndreptățire observă autorul -repetă, de fapt, cu o altă recuzită, specifică epocii patristice târzii, scenariul sacru al sacrifiului cristic
Monografia unei legende hagiografice by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/6079_a_7404]
-
urmă, termenii se precizează. Destabilizat de evaporarea subită a Margăi, bărbatul își află, fără să realizeze, salvarea într-o așa-zisă anchetă de teren. Cu alte cuvine, e trimis, în scopuri reportericești, la o slujbă, cum singur îi spune, de pocăiți. Perfect imun spiritualicește, nefiind nici măcar un ortodox fervent, Andi întâlnește, în harababura psaltică de acolo, un fost coleg de cămin, căruia îi solicită, parcă pentru a împușca ambii iepuri apăruți la orizont, ajutorul într-o urgentă problemă locativă. Tocmai a
Rrromanul by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/7516_a_8841]
-
de ciumă care lichidă aproape cu totul populația Babilonului. De bună seamă, nimeni nu văzu în ea urmarea profeției lui Iona, care dăduse greș, oricum, în cazul Ninive. «Simplă coincidență», se spuse pretutindeni. Convinși și ei de asta, niniviții cei pocăiți reveniră treptat la vechile năravuri." (p. 115) Adevărata viață a poveștii de-aici începe. De la prezumție, de la intuiție, de la suspiciune, de la bănuială. Care aparțin în primă instanță lectorului. El decide de fapt schimbarea macazului. Dacă el n-ar presimți la
Pensula lui Ingres by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6494_a_7819]
-
carnea străvezie să pătrunzi.// Adolescent cu ochii puri și-adânci,/ Sfâșii amiaza și strivești șopârle./ Fagurii zilei coapte îi mănânci./ În față vântul fluturii ți-azvârle.// Flori tinere te-opresc, cu sânii plini,/ Să le săruți nerușinat pe pulpe/ Când pocăit și moale, printre spini,/ Amurgu-și trage coada ca o vulpe." (Pe buze diminețile îți lasă). Dacă din diverși poeți închipuiți ți-e realmente jenă să citezi, și cauți măcar o secvență care să se țină și dincolo de ifosele producătorului, la
Dimineața unui faun by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8234_a_9559]
-
explicații de tot fanteziste în încercarea de a se demonstra de ce, imediat după 1989, românul a întors spatele ficțiunii pentru a plonja voluptuos în apele limpezi ale confesiunii directe și de ce acum, rușinat parcă de gestul său, s-ar întoarce pocăit, spre tradiționalele zone fictive de evadare din imediata noastră realitate. Culmea este că partizanii ficțiunii în acest război cu săbii de hîrtie sînt cei care deplîng mai amarnic lipsa literaturii de sertar din timpul regimului comunist. Or, memorialistica este, prin
Stuff and Whatever by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12554_a_13879]
-
ascunse că niciodată flagelarea nu ajunge pentru a stîrpi nemărginitele tentații ale cărnii. In orice caz, Ilfoveanu este visul unui Agopian măcinat de îndoieli și îngreunat de păcate, în timp ce Agopian este tentația obscură, tînjirea surdă din singurătate a unui Ilfoveanu pocăit, în a cărui stilistică se manifestă întregul extaz al celui împietrit în rugăciune și o doză subtilă de ipocrizie culturală. Și poate că nu întîmplător Sorin Ilfoveanu expunea tocmai în Maculata concepție, pentru prima oară, desene dintr-un ciclu extrem de
Carnaval biblic by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/10184_a_11509]
-
scrupuloasă acurateță; totul e exact, dar nimic în particular nu are o formă care să placă mai mult decît simpla și reala natură. Stînci, copaci și animale, toate sunt în nesimțire, toate stau în nepăsare; singuri cerbul miraculos și vînătorul pocăit produc contrast prin pozele lor, în care se strevăd simțiminte adînci" (Pseudokynegetikos, IV). Odobescu pendulează continuu între două tipuri de arte: între arta plastică (fragmente de metal, lemn sau piatră, țesături, pînze și culori, toate încremenite într-o imobilitate muzeală
Estet până la capăt by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7434_a_8759]
-
Sorin Lavric Antelme E. Chaignet, Filosofia lui Pitagora, trad. din franceză de Gabriel Avram, București, Editura Herald, 2012, 348 pag. În Pitagora fibra pocăitului cu dezgust de lume s-a amestecat cu înclinația savantului pentru extravaganț e abstracte, așa explicîndu-se natura hibridă a unui învățat care cu un ochi trage la aritmetică și cu celălalt la iertarea păcatelor. Învățatul născut în Samos în 570
Arheul numeric by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3761_a_5086]
-
tău din locul lui, dacă nu te vei pocăi”. Așa ați fost și voi, nemișcători la ruga Domnului și va veni El să vă mute pentru a vă mântui, dar trebuie să vă pocăiți. Nu plouă, că nu v-ați pocăit, că sunteți păcătoși. Sfeșnicul e ploaia, ea va fi adusă, mutată de Domnul spre noi. Vorbea fără suflare, dar liniștit urcând glasul la pasajele pe care încerca să le recite fără a se uita în Cărțile Sfinte. De mult nu
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
auzi că nici cruce nu-și fac. Lucrează duminica și stau de vineri noapte până duminică dimineață în casă. - Tu știi că nici carne de porc nu mănâncă, auzi, fa, cică e spurcat. Ptiu, spurcat o fi el și cu pocăiții lui, cine i-o fi adus aici. - ș-auzi una, cică umblă vorba că ar mai căta și alți nărozi ca dânsul, să-i ia la pocăială... - Da’ ce crezi, că nu s-o găsi un prost or doi? - Fa
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
rușine, de mine vă e rușine, bucată din voi, de mine vă e rușine? Cu ce vă e greu, că nu sunt ca voi?... - Ești, ești și copilul meu, da’ așa te-am făcut eu? - Așa cum? Da’ ce am? Așa pocăit? Așa m-am făcut eu, asta e dreptatea. Iar pe cel mic să nu mai prind că... - Lasă, mamă, fie pe a ta, dar rogu-te să te gândești și la noi. Tinculița plecă ușor capul și își șterse lacrima
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
Apoi, pentru niște boarfe și o bucată de pâine îți vinzi sufletul? - Da’ și nebunu ăla de Gică a lui Tomoaia, și ăla cică și-a făcut loc pe acolo. - Apoi cred că pentru una din drăcoveniile alea mari ale pocăitului. Ai văzut ce ochi au? Îmbrobodite, îmbrobodite, da’ sticlă au ochii și le fuge ca mărgeaua. - Apoi, din toți, ăla mic ce mai merge la bunică-sa. - Da’ chiar fa, Tinca și Vasile ce zic, ce fac? - Ei... Fumul gros
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
Lăcrimă și își strânse nepotul la piept. Andrei auzise pe după gard cum copii din sat, în drum fiind, făceau pregătiri pentru Crăciun și Anul Nou. Trăgea cu urechea, până când era prins și fugărit cu bulgări de ceilalți. - Uite-l mă, pocăitul!! - Pe el! - Pe pocăit, dați-i!! - Nu-l lăsați. - Hai!! Andrei fugea și încerca să se ferească de bulgării de zăpadă pe care ceilalți îi aruncau. Cu o precizie clară, câte unul nimerea ținta. Nu se oprea însă. Ar fi
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
smălțuite, pomana porcului era rumenă și răcorită de varza murată, rozalie ca poama văratecă. Bătrânii își făcuseră o cruce își înfipseră degetele în bucatele de frupt. Mecanic, Andrei le urma gesturile, bucuros că acum știe pe dianfară “Steaua sus răsare”. - Pocăitul!! - Pe el!! - Nu-l lăsați să scape. Cu bulgări, faceți bulgări, să dăm cu bulgări. Scapă... - Fuge.... Troienele de zăpadă se deschideau în fața lui Andrei. Nu privea în spate, ar fi vrut să se oprească, să le spună “Steaua sus
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
spus ici și colo, nici nu sunt modest. Sunt numai realist cu persoana mea. Ceea ce e și mai rău. Nefiind deloc netrebnic, Schopenhauer pomenește de câte ori are ocazia - și are el grijă s-o aibă - „...scrierea mea premiată” Iar eu, netrebnicul pocăit, mă mir. Să ai atâta minte și să fii atât de caraghios! Am ajuns la capăt. Oricum, a fost prea mult. Îl pun pe Shopenhauer în bibliotecă lângă, de o parte, Hegel, ceea ce e o necuviință, de cealaltă Nietzsche, pentru ca
însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/2804_a_4129]
-
spre cele două mezine. Doamna, la rândul ei, căută sever spre Stanca, cea care se ocupa de deprinderea bunelor purtări de către domnițe. Stanca le atinse ușurel pe umăr și, ducându și degetul arătător la buze, le mustră din ochi. Fetițele, pocăite, plecară capetele în jos, urmărind concentrate flacăra jucăușă a lumânărilor. Vodă încerca să se reculeagă și să urmărească litania monahilor, dar își surprinse în gând o părere de rău că întrerupsese joaca celor mici. Atunci, Bălașa întoarse capul spre el
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]