172 matches
-
ea. Pe Vultur-în-Zbor vederea Prepelicarului umil, o servitoare arțăgoasă, nemulțumită, însă complet supusă, l-a șocat și l-a necăjit. Aceasta nu era sora lui, cea care-i făcuse rost de mâncare, îl crescuse și-l apărase. Era doar umbra Prepelicarului pe care-o cunoscuse el. Ce-i făcuse Grimus? Liv își ridică puțin vălul și scuipă cu răutate pe pământ, în fața ei. Virgil Jones se agita pe lângă Vultur-în-Zbor. — Nu uita! Așteaptă momentul potrivit! Dar lui Vultur-în-Zbor viața nu i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
petrecută cu Liv, o nevoie de ceva care să-l liniștească. Nu se mai obosi să-și analizeze motivele, dar își dădu seama că venirea ei îl bucura. în ceea ce-o privea pe Media, fața i se luminase brusc. Prepelicarul spuse: — Ea nu. Doar tu. Vultur-în-Zbor găsi în el un strop de putere. — Surioară, zise. Tu trebuie să mă conduci la Grimus. Nu merg dacă nu vine și ea. Așa că va trebui să ne iei pe amândoi. Nemulțumită, Prepelicarul cedă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
brusc. Prepelicarul spuse: — Ea nu. Doar tu. Vultur-în-Zbor găsi în el un strop de putere. — Surioară, zise. Tu trebuie să mă conduci la Grimus. Nu merg dacă nu vine și ea. Așa că va trebui să ne iei pe amândoi. Nemulțumită, Prepelicarul cedă. — Urmați-mă, spuse ea. Vultur-în-Zbor apucă strâns mâna Mediei. Forța cu care i se răspunse a fost chiar și mai puternică. — Mă voi gândi la tine și numai la tine, spuse ea. Cât timp fac asta, nimic nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
cu care i se răspunse a fost chiar și mai puternică. — Mă voi gândi la tine și numai la tine, spuse ea. Cât timp fac asta, nimic nu mă poate răni. Bărbatul își dădu seama că Media avea perfectă dreptate. Prepelicarul merse înaintea lor până într-un loc aflat imediat în spatele primilor copaci. închise ochii și murmură: — Sisipi, Sispi. Deveni transparentă. Aproape că dispăruse, dar extrem de firavul contur care mai rămăsese din ea făcu un pas la dreapta și așteptă. Media
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
surprins să descopere că muntele era mai mic decât și-l imaginase. învelișul de cumulus îl făcuse să pară mult mai înalt decât în realitate. Vârful său se înălța doar la câteva sute de metri deasupra lor. — Casa Grimus, spuse Prepelicarul, arătând cu degetul, dar fără să se întoarcă spre ei. O casă întinsă, lungă, joasă și crenelată, trona deasupra lor. Era o casă din piatră, o fortăreață în miniatură. Undeva, în casa aceea de piatră, se află Trandafirul de Piatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
bine curățat care mergea în susul muntelui, un șir întreg de trepte înguste de piatră ce se așterneau domol chiar până la ușa Casei Grimus. Și totuși erau acolo. Erau reale. Vultur-în-Zbor clătină din cap, cuprins involuntar, de admirație. Acum urcau scările - Prepelicarul în față, Media la urmă -, iar păsările coborau în zbor și se adunau în jurul lor. Erau mai multe păsări decât văzuse Vultur-în-Zbor în toată viața sa, păsări aparținând tuturor climatelor și având toate penajele pe care ți le-ai putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ochii ei se citea frica, dar femeia se strădui să zâmbească. Iar vuietul îl înconjură în continuare, devenit acum tare și pătrunzător, dar minunile care-i înconjurau le atrăgeau mult mai mult atenția. în cele din urmă ajunseră aproape de vârf. Prepelicarul păstrase o tăcere ostilă pe tot timpul urcușului, dar acum o rupse, întorcându-se ca să-și înfrunte fratele de pe poziția superioară în care se afla. — Lasă-ne în pace! strigă ea. De ce ai venit aici? Apoi, la fel de brusc, îi întoarse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
se simțea câtuși de puțin eroic. în piatra de deasupra ușii de la Casa Grimus erau gravate cuvintele: TOT CE ESTE îNTREG ESTE ȘI MORT. Păsările se îngrămădiră pe ramurile giganticului frasin, în timp ce Vultur-în-Zbor și Media o urmară înăuntru pe posaca Prepelicar. Casa era un fel de labirint triunghiular neregulat, iar fața care dădea spre treptele ce urcau reprezenta baza ondulată a triunghiului. Ușa principală era amplasată spre colțul din stânga bazei. Celelalte două fețe erau încă și mai neregulate decât partea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Media descoperiră un șir uimitor de încăperi legate una de alta. Prima dintre ele era holul de piatră în care s-au trezit când au intrat, o cameră austeră și întunecată, luminată numai de lămpi cu gaz până în momentul când Prepelicarul deschise larg o fereastră cu oglindă. Nu era mobilată, dar felurite bucăți de piatră, bolovani și două sculpturi erotice frumos detaliate erau înșirate pe lângă pereți. Lui Vultur-în-Zbor i se păru o încăpere neprietenoasă. Era aproximativ pătrată, deși se îngusta la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
dar felurite bucăți de piatră, bolovani și două sculpturi erotice frumos detaliate erau înșirate pe lângă pereți. Lui Vultur-în-Zbor i se păru o încăpere neprietenoasă. Era aproximativ pătrată, deși se îngusta la capătul îndepărtat, acolo unde se găsea o ușă închisă. Prepelicarul se îndreptă către ușă și o deschise. în timp ce ei doi o urmau, Vultur-în-Zbor auzi pentru prima dată scârțâitul. Un scârțâit regulat, ritmic. Se auzea de pretutindeni din pereți, dar erau pereți din piatră și nu exista nici o sursă vizibilă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
se intensifică. S-a întors către Media. Și ea asculta. Scârț... scârț... scârț... scârț. Se grăbiră să intre în camera următoare. Și într-o clipă uitară de scârțâit la vederea unei armate de păsări. — Camera păsărilor, anunță sec și inutil Prepelicarul. Aceasta era încăperea care ieșea clar în evidență în partea stângă a clădirii. Păsările circulau printr-o fereastră deschisă, într-un șuvoi constant de veniri și plecări. Pe piedestalele micuțe din jurul încăperii era o scăldătoare pentru păsări, erau puse tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
tot peretele din dreapta lui Vultur-în-Zbor. O singură privire către creatura pictată în culori impresionante a fost de-ajuns. Aceasta era pasărea Roc a lui Sindbad, pasărea Phoenix din mit: Simurgul însuși. Scârțâitul se dovedi mai puternic decât fascinația lui Vultur-în-Zbor. Prepelicarul trecu repede printr-o altă ușă, aflată la celălalt capăt al încăperii. Au urmat-o și ei imediat, pătrunzând într-o sufragerie electrizant de frumoasă, cu tapiserii vechi pe pereți și covoare vechi întinse pe podea. Farfurii și candelabre de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
încăperii. Au urmat-o și ei imediat, pătrunzând într-o sufragerie electrizant de frumoasă, cu tapiserii vechi pe pereți și covoare vechi întinse pe podea. Farfurii și candelabre de argint scânteiau peste tot. Aceasta era camera aflată în vârful triunghiului. Prepelicarul nu se opri. Acum către latura dreaptă, își zise Vultur-în-Zbor, concentrându-se asupra direcției. A patra încăpere era cufundată în întuneric, cu doar câteva forme albe întrezărindu-se printre umbre. Pe măsură ce ochii i se obișnuiau cu lumina slabă, văzu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
suficient de mare pentru a fi Trandafirul - erau întrucâtva îngrijorătoare. Iar scârțâitul continua să se audă și aici, ca și în încăperile dinainte... De data asta ușa nu mai era pe peretele opus, ci în dreapta lor. Bărbatul o urmă pe Prepelicar și ajunseră într-o cameră mică, complet goală, cu flăcările lămpilor cu ulei pâlpâind și aruncând umbre pe pereți: prima cameră vizitată care nu avea un perete exterior. Pe peretele din fața lor, imprimată cu roșu pe piatra cenușie, se afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
goală, cu flăcările lămpilor cu ulei pâlpâind și aruncând umbre pe pereți: prima cameră vizitată care nu avea un perete exterior. Pe peretele din fața lor, imprimată cu roșu pe piatra cenușie, se afla această formă: ڨ — Litera Kâf, spuse răstit Prepelicarul. Vultur-în-Zbor nu înțelegea rostul acestei camere - dacă nu cumva era o anticameră, din moment ce călătoria lor se apropia de sfârșit. Prepelicarul ieși printr-o ușă din peretele de pe stânga și se treziră amândoi într-o cameră luminoasă, aerisită și frumos mobilată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
exterior. Pe peretele din fața lor, imprimată cu roșu pe piatra cenușie, se afla această formă: ڨ — Litera Kâf, spuse răstit Prepelicarul. Vultur-în-Zbor nu înțelegea rostul acestei camere - dacă nu cumva era o anticameră, din moment ce călătoria lor se apropia de sfârșit. Prepelicarul ieși printr-o ușă din peretele de pe stânga și se treziră amândoi într-o cameră luminoasă, aerisită și frumos mobilată: camera lor. Patul mare avea cearșafuri curate și, în mod evident, îi aștepta. Mai erau acolo un divan moale și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
misterioasă de fiecare parte a încăperii. Se lămuri repede - o ușă din stânga lui, cum stătea la intrarea dinspre camera Kâf, dădea spre o baie și o toaletă, iar la capătul îndepărtat al ei se găseau încăperile mici și sărăcăcioase ale Prepelicarului. Ea își avea propria ușă spre lumea de afară, așa cum se cade pentru o servitoare. Acum Prepelicarul se retrăgea, îndreptându-se spre mica ei carapace. Vultur-în-Zbor strigă în urma ei: — Unde e Grimus? Așteaptă, îi spuse ea și închise ușa. Indianul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
dinspre camera Kâf, dădea spre o baie și o toaletă, iar la capătul îndepărtat al ei se găseau încăperile mici și sărăcăcioase ale Prepelicarului. Ea își avea propria ușă spre lumea de afară, așa cum se cade pentru o servitoare. Acum Prepelicarul se retrăgea, îndreptându-se spre mica ei carapace. Vultur-în-Zbor strigă în urma ei: — Unde e Grimus? Așteaptă, îi spuse ea și închise ușa. Indianul auzi sunetul scos de un zăvor închis. Zgomote. Un șir de zgomote neobișnuite și tulburătoare. Vuietul, asurzitoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
casei, la sud de camera lor, trebuie să fie teritoriul lui Grimus. Numai că nu văzuse nici o ușă care să ducă spre acea aripă. Ieși afară și înconjură casa, dar în afară de ușa din față și de ușa din spate a Prepelicarului, nu mai existau alte intrări, iar ferestrele camerei lui Grimus erau închise și reflectau lumina. Nedumerit, Vultur-în-Zbor se întoarse în holul de piatră. Pentru ca să găsească o ușă acolo unde nu fusese nici una, o lespede batantă din piatră care acum era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
pe care venise să-l vadă de atât de departe. Grimus tricota. Asemănători și totuși diferiți. Da, chipurile lor semănau: nasul acvilin, ochii înfundați în orbite, grumazul ferm și colțuros. Dar Grimus tenul de o culoare mai apropiată de măsliniul Prepelicarului decât de albul cadaveric al lui Vultur-în-Zbor. Iar ochii lor exprimau lucruri diferite: ai lui Grimus erau reci, distanți și scânteietori, în timp ce ai lui Vultur-în-Zbor erau plini de furie și înfierbântați. Asemănători și totuși diferiți. Ca și când i-ar fi citit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ai transformat-o în... în ceea ce a devenit. Sprîncenele albe se ridicară puțin. — Atât de repede, spuse Grimus. Atâta grabă. Nu, prietene, nu-ți voi spune. în nici un caz înainte de cină. Cina a fost una vegetariană, ca și Grimus, dar Prepelicarul o pregătise cu atâta iscusință, încât Vultur-în-Zbor, mare mâncător de carne, nici nu observă absența acesteia. — Originile omului, spuse Grimus, sunt cele de vânător. Prin urmare - sau, vânătoarea, altfel zis, urmărirea sau căutarea - este îndeletnicirea cea mai veche și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ai ajuns aici te face, probabil, să simți un imens sentiment de împlinire. Vultur-în-Zbor își privi sora: zdrobită, servilă, ghemuită slugarnic într-un colț, ignorată de stăpânul ei. Poate că e mai bine să călătorești mânat de speranță, zise el. Prepelicarul, cea care îl servea pe Grimus de o veșnicie, o veșnicie în care fusese ignorată. Vultur-în-Zbor a presupus că îndurase totul fiindcă așa măcar se putea simți unică, singurul tovarăș al omului pe care-l venera. Cel puțin așa însemna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
rost de cafea aici? întrebă Media. Grimus se încruntă la auzul întrebării fără rost. — Gândesc, deci există, rosti el. Lui Vultur-în-Zbor i se păru că Grimus era încântat de nedumerirea ei. La ieșirea din sufragerie Grimus s-a ciocnit de Prepelicar. Femeii i-a scăpat farfuria pe care o ducea. El s-a șters în locul unde corpurile li se atinseseră, părând dezgustat, și a spus: — Prepelicarule, ești o proastă neîndemânatică. — Da, Grimus, a răspuns ea. Vultur-în-Zbor și-a înăbușit o izbucnire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Grimus era încântat de nedumerirea ei. La ieșirea din sufragerie Grimus s-a ciocnit de Prepelicar. Femeii i-a scăpat farfuria pe care o ducea. El s-a șters în locul unde corpurile li se atinseseră, părând dezgustat, și a spus: — Prepelicarule, ești o proastă neîndemânatică. — Da, Grimus, a răspuns ea. Vultur-în-Zbor și-a înăbușit o izbucnire de mânie, amintindu-și sfatul lui Virgil: Așteaptă momentul potrivit. Hipnotizarea Mediei a fost un succes total. Sugestia post-hipnotică i-a îndepărtat complet din minte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
amintindu-și sfatul lui Virgil: Așteaptă momentul potrivit. Hipnotizarea Mediei a fost un succes total. Sugestia post-hipnotică i-a îndepărtat complet din minte vuietul. Vultur-în-Zbor s-a înveselit puțin, apoi s-a gândit: Mă întreb câtă hipnoză a folosit asupra Prepelicarului? Media dormea. Prepelicarul stătea ascunsă în camerele ei. Grimus și Vultur-în-Zbor stăteau în Camera Păsărilor, printre picturi și zburătoare împăiate sau adormite. — Pașnice ființe, spuse Grimus. Pot totuși să fie antrenate pentru luptă, așa cum se întâmplă, de pildă, la cocoși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]