336 matches
-
Dacă, cel puțin la început, rafinamentul nu se putea manifesta în subiectele abordate, numele personajului trădează obsesia de a aparține aristocrației spiritului. Thomas Malory scrisese, în plină resurecție medievală, faimoasa Le Morte d’Arthur, cartea-standard a cavalerismului „fără pată și prihană”. Ciclul legendelor arthuriene a ajuns la noi mai ales în varianta straniului scriitor-pușcăriaș: intrigant politic, hoț, escroc, violator, Thomas Malory a petrecut în închisoare opt ani, scriind, în detenție, texte de-o înălțătoare, incredibilă puritate a ideii. Prin urmare, el
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
jalnic, „la capătul unui coridor la fel de jalnic”, pare să fie ceva trecător: o bagatelă de câteva decenii! Ce mai contează că ți se duce viața când valorile tale sunt eterne?! Oricât ai încerca să eviți postura „cavalerului fără pată și prihană”, ea se impune viguros, de la carte la carte. Chandler n-a revoluționat doar scriitura romanului polițist și structura povestirilor; el a readus la lumină figura dominantă a literaturii medievale: a cavalerului rătăcitor, a eroului pornit în căutarea Adevărului. Studiul din
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
Marlowe își confecționează, de fapt, o carapace de ursuzenie și cinism pentru a-și proteja vulnerabilitatea. Un comportament de filozof din instinct, s-ar spune. Numai că Philip Marlowe nu are o singură filozofie, ci filozofii. Cavalerul „fără pată și prihană” e, în literatura medievală, căutătorul adevărului și servitorul fervent al Doamnei Ideale. În lumea lui Marlowe, prea puține femei beneficiază de un asemenea atribut. Femeile onorabile din viața lui sunt mai degrabă femei cumințite, ajunse la capătul unor experiențe despre
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
ne-am fi închipuit. Ironia, replica sarcastică și răceala privirii sunt arme de apărare, nu de atac. John G. Cawelti, autorul unui studiu comparativ al produselor așa-numitei popular culture, încearcă să dezlipească de pe Marlowe eticheta „cavalerului fără pată și prihană”, accentuând dominanta nocturnă, eluzivă a personalității sale. El rămâne, firește, eroul purtător de zale, dar este și un cavaler retractil și ambiguu, angajat în căutarea neștiută a unui Graal ale cărui valori nu le-ar exprima niciodată în întregime (Cawelti
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
a armăturii de artificialitate folosite în mod premeditat de Raymond Chandler. Un discurs de genul celui practicat de scriitor n-ar avea sorți de izbândă dacă autorul n-ar călca pe câțiva piloni siguri, familiari oricărui cititor. Imaginea cavalerului fără prihană, de care s-a făcut mult caz în exegetica chandleriană, are, în Somnul de veci, o acoperire mult mai solidă decât în celelalte cărți. Probabil că scriitorul resimțea neajunsurile raportării la un singur model și a încercat, ulterior, să îmbogățească
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
un personaj fascinant, capabil să creeze un univers plin de magie, un simbol al căutării neliniștite și misterioase. La Chandler, titlul are o valoare pur metaforică. El amintește de legăturile tainice ale lui Marlowe cu lumea cavalerilor „fără pată și prihană”, dar și de repetata, mereu reluata căutare a Graalului, presupusă de fiecare nouă aventură și de fiecare nouă încercare de a descoperi adevărul. Mai intensă și mai atroce decât în cărțile anterioare, moartea este regizorul din umbră al vechiului scenariu
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
patriotice și stihuri pentru copii. În 1940, i se anunța volumul de versuri Pe treptele Altarului. Proza, de un tezism ireductibil, reia mereu aceeași schemă, a binelui care învinge răul, fiorul curat al revelației curmând la vreme ispita căderii în prihană. Și în roman, autorul se sprijină pe precepte evanghelice, care ar fi putut să împingă totul într-o zonă de uscăciune, dacă textul nu ar fi primenit de o boare de lirism. Tot așa, grăbirea ritmului epic priește unei proze
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285965_a_287294]
-
pentru noi, care ne-am propus să arătăm că înțelesul cel mai înalt al creațiilor omenești zace în sentimentul fundamental, pe care l-am numit nostalgia paradisului. Ce este oare copilăria decât imaginea vie a raiului pierdut și sugestia fără prihană a raiului viitor? Omenirea întreagă îi aseamănă pe copii cu îngerii. Pictorii lumii, când vor să zugrăvească ființe cerești, iau chipul pruncilor și îl întraripează. Muzica sferelor divine e asemănată cu glasurile lor. Aproape toți scriitorii își evocă propria copilărie
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
în concepția creștină, ființele cerești, în care inteligența și fantezia celor vechi se străduiau să intuiască sinteza și echilibrul desăvârșit al celor două principii din viața pământească, sunt îngerii. Creaturi de lumină spirituală, îngerii sunt impasibili. În ființa lor fără prihană nu străbate nici umbra vreunei pasiuni pământești. Ei nu cunosc nimic din uraganele ce biciuie biata făptură omenească, absorbită în antagonismul sexelor de instinctul erotic. E o problemă ce rămâne deschisă din punct de vedere teologic, dacă amorul sau dragostea
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
delectabile ar adăuga ceva iubirii lor sau că le-ar consacra-o. După „masca“ din piesă, Ferdinand spune numai atât: „E bine aici, / Înțelepciunea și puterea ta / Adus-au raiul pe pământ“, raiul fiind de fapt în ei, iubiți fără prihană și fără amăgire. Prospero, în târziul vrăjitoriei sale, numai îi răsfață, neschimbând nimic. Doar se mai folosea o vreme de o insulă a sa, o insulă ce fremăta, încă la ordinele sale, de spirite ignee, acvatice, telurice, aeriene, nocturne și
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
Miroase toate-a moarte și-a otravă/.../ Rănit văzduhul tremură-n răsfrîngeri,/ Se duc din el popoarele de îngeri/ Și-n mintea mea un basm frumos se frînge.// Nu mai ești sfîntă rază diafană,/ Căci cerul alb și fără de prihană/ Azi e stropit cu pete mari de sînge. Cu conștiința amărîtă de prețul uriaș pe care românii fuseseră chemați să-l plătească pentru realizarea visului Unirii, a continuat totuși să-l cultive, zbătîndu-se între durere și datorie. Apreciat pentru contribuția
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
De aceea, toate speculațiile asupra mântuirii universale diferă în funcție de perspectiva de abordare adoptată: ipostaza ontologică în Răsărit, ipostaza juridică, în Occident. Exemplul elocvent al acestei diferențe fundamentale îl constituie învățătura privitoare la Sfânta Fecioară. Dogma catolică a zămislirii ei fără de prihană este expresia acestei teologii naturaliste 11. În schimb, Tradiția răsăriteană vede în Sfânta Fecioară podoaba întregii făpturi, "termenul cel mai înalt al unei pregătiri de a reprimi pe Dumnezeu, care se urmează în generații încă de la cea dintâi remușcare a
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
și nu Făcătorului a toate, ci și personal, fiecare în parte. De aceea, atunci când erau acceptați în rândurile prozeliților, ei erau supuși unui dublu ritual: circumciziunea, care spăla necurăția obștească, cultică, a păgânilor și botezul, baia de curățire care spăla prihana personală a fiecăruia dintre ei. Acest „botez al prozeliților” a fost instituit și practicat pe temeiul unor dispoziții destul de cuprinzătoare ale Legii mozaice, ca cea din Numeri 15, 14-16 (care prevăd că străinul de neamul și religia iudeilor, de va
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/133_a_425]
-
acesta ar fi fost imediat precizat<footnote J. Peretruchin, op. cit., p. 38. footnote>. O referire interesantă la această „atmosferă baptismală” din familiile primilor creștini găsim în Epistola către Tit (1, 6) a Sfântului Apostol Pavel: „Preotul trebuie să fie fără prihană, bărbat al unei femei, având fii credincioși ...”. Așa cum s a remarcat pe bună dreptate, „ce alta poate însemna cerința aceasta de a avea copii credincioși decât copii botezați, copii creștinați, adică «născuți» și în baia Botezului și crescuți în învățăturile
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/133_a_425]
-
față de Tine, din tinerețile mele până În ziua și ceasul de acum, fie cu știință, fie din neștiință, cu cuvântul sau fapta, sau cu gândul, sau cu cugetul, cu deprinderile și cu toate simțurile mele. Și pentru rugăciunile aceleia ce fără de prihană Te-a născut pe Tine, ale preacuratei și pururea Fecioarei Maria, Maicii Tale, singura nădejde neînfruntată și ocrotitoarea și izbăvitoarea mea, Învrednicește-mă fără de osândă să mă Împărtășesc cu preacuratele, nemuritoarele, de viață făcătoarele și Înfricoșătoarele Tale Taine, spre iertarea
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Mariana Palamariu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92310]
-
delectabile ar adăuga ceva iubirii lor sau că le-ar consacra-o. După „masca“ din piesă, Ferdinand spune numai atât: „E bine aici, / Înțelepciunea și puterea ta / Adus-au raiul pe pământ“, raiul fiind de fapt în ei, iubiți fără prihană și fără amăgire. Prospero, în târziul vrăjitoriei sale, numai îi răsfață, neschimbând nimic. Doar se mai folosea o vreme de o insulă a sa, o insulă ce fremăta, încă la ordinele sale, de spirite ignee, acvatice, telurice, aeriene, nocturne și
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
judecată, nici pedeapsă. Orice întâlnire esențială se vede amânată: nașterea - vinovată - a omului are loc sub semnul propriei absențe, iar eul poetic ajunge să trăiască din povestirea întâmplărilor altuia, cum se întrevedea încă din Fratele meu, străinul (1995). Călător fără prihană, situat între divinitate și demonic, îngerul-poet cu sânge albastru în vene e destul de marcat de cotidian pentru a nu-l căuta și prea iconoclast pentru a nu avea puseuri de răzvrătire faustică (Îngerul căzut, 2001; Premiul Uniunii Scriitorilor). Și nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285313_a_286642]
-
calității de creștin. În rugăciunile de la Tina Cununiei se spune: „... dă-le lor buna înțelegere sufletească și trupească... păzește-i în pace și bună înțelegere. Arată menta lor cinstită, ferește patul lor neîntinat. Binevoiește să-și petreacă viața lor fără prihană și-i învrednicește pe dânșii să ajungă bătrâneți fericite, cu inimă curată împlinind poruncile Tale.” Sfântul Ioan Gură de Aur este foarte categoric când vorbește despre despărțirea soților și despre divorț, condamnându-l. El insistă asupra faptului că prin creație
Rolul familiei în asistenţa social - pastorală a copiilor abandonaţi by Adriana Nastasă () [Corola-publishinghouse/Science/91710_a_93179]
-
privea. N-ar fi putut nicicând să fie o intelectuală, dar ar fi fost competentă într-o sumă de cariere. Era de multe ori veselă, dar de o veselie aproape ostentativ generată sau asociată cu o viață simplă, ascetică, fără de prihană. Era jazzului trecuse pe lângă părinții mei. Am mai descoperit, deși nu o căutasem, o fotografie înduioșătoare (prea înduioșătoare) a tatălui meu, foarte tânăr, în uniforma de ofițer de infanterie din primul război mondial. Cum a putut el supraviețui acelui holocaust
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
îl validează pe liderul exemplar. Societatea burgheză trebuie desființată, spectrul lumii vechi se dovedește însă mai puternic, prin capacitatea sa de a exercita o seducție malefică, de a vinde iluzii, opiacee ideologice, ori comunistul desăvârșit, asemeni cavalerului fără de pată ori prihană, trebuie să înfrunte mai mult decât orice forța acestor iluzii. Procesul politico-istoric intentat brugheziei se desfășoară pe mai multe planuri. Societatea burgheză prezintă trăsăturile decadente alocate ideologic. Prozaic, cupid, "aservit calculului și utilității", "lovit într-un fel de micime ontologică
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
A. susține că literatura noastră populară nu are valoare artistică, a arătat totuși interes pentru folclor și a cules basme populare, publicate în volumele postume Zâna de pe tărâmul florilor (1911) și Păpușică, păpușică... (1927). Un fragment de roman, Paștele fără prihană, cu reminiscențe autobiografice, și, mai ales, romanul Din vremea lui Căpitan Costache, editat abia în 1937, îi certifică însușiri de romancier pe care nu le-a exploatat. Versurile din revista „Floare-albastră” sunt un reflex al variatelor lecturi de poezie franceză
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285380_a_286709]
-
cu adevărat față de cei din ceruri. Poate nu întâmplător părintele Teofil recita printre altele poezia „Filă de acatist”, atât sfinția sa, cât și predecesorul său, părintele Arsenie Boca, „Sfântul Ardealului” având o evlavie deosebită la Sfânta Fecioară. Bucură-te, floare fără de prihană, Albă ca argintul nopților de vară, Spicul cel de aur veșnic plin cu hrană, Mirul care vindeci orice fel de rană, Bucură-te, Maică pururea Fecioară, Ploaia cea de mană. E un lucru cunoscut de altfel că pe teritoriul românesc
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
noroc, care i-a omorât pe cei pe care trebuia să-i apere”. 7. Sfârșitul politicii erotice - de la cel sedus la cel redus (sau despre cel mai bun amant) Platon, cel puțin un anume Platon, e un cavaler, nu fără de prihană, al seducției. Pune însă în joc un personaj nepotrivit pentru scopul urmărit: pe Socrate. Și atunci politica lui erotică, dacă nu va fi fiind extrem de pretențioasă sintagma, sfârșește lamentabil. Asta pentru că politica erosului se distribuie mereu cu rest, și restul
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
conforma viața mea cu învăț ăturile sfintei Evanghelii, ale sfinților Apostoli și cu toate canoanele și învățăturile sfinților Părinți ai Bisericii ortodoxe. Nu voi uita niciodată în viața mea cuvintele Sf. Apostol Pavel, care cere ca preotul să fie fără prihană, bărbat al unei femei, priveghetor, treaz, cumpătat, ospitalier, învățător; nu bețiv, nu bătăuș, nu râvnitor de câștig urât; ci blând, nesfadnic, nelacom, bine chivernisindu-și casa sa, că dacă cine nu știe a-și chivernisi casa sa, cum va îngriji
Giurgiuoana : sat, biserică, oameni by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Science/1193_a_1929]
-
spun pe proprie răspundere ca "beneficiar" al unor stagii de acest gen, impuse în epocă (mai ales în calitatea de "cadru didactic"). Cele mai multe exemple de neverosimil (ca argument pentru necredință "fundamentată științific") erau extrase din Evanghelii și priveau nașterea fără de prihană, motiv susceptibil, în "rostirea poporană" de a fi deturnat spre forme de deriziune facilă. 76 Datorez intromisiunea acestui termen în contextul dat finului (de suflet) al lui Iliescu, girantului și garantul celebrei "Cati"(cunoscută și sub numele de Abraam Buricka
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]