259 matches
-
și o densitate de 1010. Compoziția chimică a sucului intestinal. Sucul intestinal conține apă și reziduu uscat din care fac parte ioni și fermenți. Enzimele din sucul intestinal fac parte din cele trei tipuri principale: proteolitice, amilolitice și lipolitice. Enzimele proteolitice sunt reprezentate de: aminopeptidaza și dipeptidaza, care împreună cu proteazele pancreatice constituie complexul enzimatic numit erepsină; aceasta degradează polipeptidele și dipeptidele până la aminoacizi; enterokinaza, ce activează tripsinogenul și acționează asupra polipeptidelor scindându-le în peptide mai mici; leucinaminopeptidaza, ce acționează asupra
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]
-
cu ajutorul unei molecule speciale denumite ubicuitină (ubiquitin). Ele vor fi apoi preluate de către molecule din familia chaperone care le deplicaturează (dezorganizarea structurii terțiare) și apoi le transportă în interiorul proteozomilor unde sunt scindate în lanțuri polipeptidice scurte sub acțiunea unor enzime proteolitice (Parham, 1999). De menționat că unele din aceste enzime proteolitice sunt codificate de genele LMP (Large Multifunctional Protease) din regiunea MHC de clasa a II-a. O parte din lanțurile polipeptidice vor fi transportate apoi în interiorul reticulului endoplasmatic (RE). Aceeași
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
apoi preluate de către molecule din familia chaperone care le deplicaturează (dezorganizarea structurii terțiare) și apoi le transportă în interiorul proteozomilor unde sunt scindate în lanțuri polipeptidice scurte sub acțiunea unor enzime proteolitice (Parham, 1999). De menționat că unele din aceste enzime proteolitice sunt codificate de genele LMP (Large Multifunctional Protease) din regiunea MHC de clasa a II-a. O parte din lanțurile polipeptidice vor fi transportate apoi în interiorul reticulului endoplasmatic (RE). Aceeași cale de prelucrare/degradare este urmată și de către proteinele „străine
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
cale diferită de prelucrare. Celule specializate pot prelua aceste proteine în mici pungi care se invaginează de la nivelul membranei celulare înspre interiorul celulei. În interiorul celulei, veziculele de endocitoză (fagocitoză) fuzionează cu unii lizozomi (ce dispun de un bogat echipament enzimatic proteolitic) spre a forma structuri specializate denumite endozomi. În interiorul acestora, proteinele ingerate sunt scindate până la polipeptide scurte, iar în unele cazuri chiar până la nivel de aminoacizi. După cum am arătat, la nivelul RE, se formează molecule HLA clasa a II-a, cuplate
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
provine din nervii splanhnici pe calea plexului celiac și inervează vasele pancreatice. II. PANCREATITA ACUTĂ DEFINIȚIE Inflamație nonbacteriană determinată de activarea, eliberarea interstițială și autodigestia pancreasului de către propriile enzime În mod normal trei mecanisme previn autodigestia pancreasului de către propriile enzime proteolitice: enzimele - stocate În celulele acinare ca și granule de zimogen, unde sunt separate de alte proteine enzimele sunt secretate Într-o formă inactivă inhibitorii enzimelor proteolitice sunt prezente În sucul pancreatic și În țesutul pancreatic ETIOLOGIE La 70-80% din pacienții
Patologie chirurgicală by Sorinel Luncă () [Corola-publishinghouse/Science/91483_a_93262]
-
de către propriile enzime În mod normal trei mecanisme previn autodigestia pancreasului de către propriile enzime proteolitice: enzimele - stocate În celulele acinare ca și granule de zimogen, unde sunt separate de alte proteine enzimele sunt secretate Într-o formă inactivă inhibitorii enzimelor proteolitice sunt prezente În sucul pancreatic și În țesutul pancreatic ETIOLOGIE La 70-80% din pacienții cu pancreatită boala apare În asociere cu afecțiuni ale căilor biliare sau cu abuz de alcool. Pentru majoritatea, litiaza căilor biliare se asociază cu pancreatita acută
Patologie chirurgicală by Sorinel Luncă () [Corola-publishinghouse/Science/91483_a_93262]
-
pancreatită prin obstruarea canalului pancreatic. - virusuri Ț Coxsackie B, HIV - bacterii Salmonella, Shigella, Campylobacter, Escherichia, Legionella, Leptospira, Brucella. PATOGENEZA Pancreatita acută apare datorată digestiei enzimatice a glandei. Argumentele În favoarea acestei teorii sunt reprezentate de: - În lichidul de ascită apar enzime proteolitice - În țesutul pancreatic apar cantități crescute de fosfolipază A și lizolecitină - Pancreatita poate fi realizată experimental dacă se injectează cu presiune enzime activate În canalele pancreatice. Alți factori implicați În patogeneza pancreatitei acute sunt: insuficiența vasculară, congestia limfatică, activarea sistemului
Patologie chirurgicală by Sorinel Luncă () [Corola-publishinghouse/Science/91483_a_93262]
-
sub acțiunea fosfolipazei A (sau Însăși a fosfolipazei A), plus săruri biliare, poate produce pancreatită necrotică severă. În acest mecanism, tripsina este importantă deoarece sunt necesare cantități mici pentru activarea fosfolipazei A din precursorul său inactiv. - Elastaza este elastolitică și proteolitică și este secretată În formă inactivă; poate digera pereții vaselor Ț importantă În patogeneza pancreatitei hemoragice. Teoria canalului comun - Opie, observând pancreatita la un pacient cu un calcul vezicular blocat În ampula lui Vater, a presupus că refluxul bilei În
Patologie chirurgicală by Sorinel Luncă () [Corola-publishinghouse/Science/91483_a_93262]
-
pot leza pancreasul. -ingestia de etanol determină formarea intrapancreatică de radicali liberi derivați din oxigen, care pot leza pancreasul. -etanolul acționează direct asupra celulelor pancreatice acinare și determină leziuni, sau că stimulează secreția sucului pancreatic care este bogat În enzime proteolitice și sărac În enzime inhibitorii. Teoretic, activarea enzimelor poate să apară În aceste condiții, și această activare ar putea determina lezarea pancreasului. -secreția unui suc pancreatic bogat În enzime și sărac În inhibitori enzimatici ar putea duce la precipitarea proteinelor
Patologie chirurgicală by Sorinel Luncă () [Corola-publishinghouse/Science/91483_a_93262]
-
fost evidențiată în câteva tipuri de cancere umane incluzând și cancerul pancreatic, iar cea oncosupresivă în cancerul hepatic, de piele și pulmonar tipul small-cell. Receptorii Notch codificați de patru gene Notch sunt proteine transmembranare de tip I, care suferă clivări proteolitice consecutive ce duc la eliberarea domeniului intracelular ce reprezintă forma activă a receptorului. Liganzii Notch, Delta și Jagged sunt tot proteine transmembranare. Notch intracelular este translocat în nucleu unde formează complexe transcripționale cu factorul de transcriere CSL și cu co-activatorii
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Liliana Dina () [Corola-publishinghouse/Science/92185_a_92680]
-
microbiene de fermentație și stimulează peristaltismul cu declanșarea unei diaree apoasă și abundentă. Diareea de putrefacție apare În condițiile unui exces de proteine alimentare care ajung În colon datorită digestiei incomplete din stomac, reducerea acidității din stomac și carența enzimelor proteolitice din pancreas. Poate fi declanșată și de unele tulburări de digestie datorită anumitor boli ale intestinelor (enterocolită cronică, tuberculoză, cancer) sau a altor afecțiuni : cardiace, nervoase, endocrine etc. Cele 1-5 scaune pe zi sunt puțin voluminoase, brune la culoare, fetide
Tratat de medicină naturistă/volumul I: Bolile aparatului digestiv by Constantin Milică, Camelia Nicoleta Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91766_a_92300]
-
CHC la pacienții cu infecție cronică virală B. Haplotipurile 109Lys-656Lys-223Arg și 109Arg-656Asn-223Arg au risc crescut pentru CHC, în timp ce haplotipurile 109Lys-656Lys223Gln și 109Lys-656Asn-223Gln au efect protector [118]. POLIMORFISMUL METALOPROTEINAZELOR MATRICEALE (MMP) Sub termenul de MMP se desemnează un grup de enzime proteolitice, care au rol în remodelarea matricei extracelulare (MEC) și prin această în proliferarea, diferențierea, migrarea și invazia celulară în cancer [119]. Cercetări de imunohistochimie au evidențiat creșterea expresiei tisulare a MMP cu corelații cu stadializarea și prognosticul CHC [120, 121
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Mircea Grigorescu, Mircea Dan Grigorescu () [Corola-publishinghouse/Science/92130_a_92625]
-
sunt aminoacizi pentru care este necesar un aport suplimentar în perioada de creștere a organismului, deoarece necestitățile depășesc ritmul de sinteză hepatică, din acest motiv numindu-se aminoacizi relativ esențiali. Aminoacizii rezultați din scindarea hidrolitică a proteinelor sub acțiunea enzimelor proteolitice din tubul digestiv se absorb prin mecanisme de transport active și ajung cea mai mare parte în circulația portală, fiind metabolizați la nivel hepatic în proporție de 80%. Lizina, arginina și histidina sunt metabolizate exclusiv în ficat. Acest organ descarcă
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
numită securină, care este un inhibitor de separază. Când s-a depășit punctul de control fusal, o serie de proteine de control marchează securina cu o proteină numită ubiquitină, a cărei funcție este de a atrage proteosomii (vezicule cu enzime proteolitice). Aceste proteaze distrug securina, ceea ce va elibera separaza, care rupe legăturile dintre subunitățile coezinei, eliberând astfel cele 2 cromatide-surori. Supraexpresia securinei poate duce la tulburări în segregarea cromosomială, ceea ce poate duce la mutații cromosomiale sau chiar cancer. Anafaza A reprezintă
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
lipsa unor factori trofici. Lipsa de nutrienți din mediul extern poate de asemenea să fie un stimul. Calea extrinsecă reprezintă activarea căilor pro-apoptotice de către semnalele ce provin de la alte celule. Proteinele efector ale căii apoptotice sunt o serie de enzime proteolitice numite caspaze<footenoteid="7">Caspaze inițiator (2 , 8, 9, 10), efector (3, 6, 7), non-apoptotice pro-inflamatorii (1, 4, 5, 11, 12, 14, 15)</footenote>. Denumirea provine de la faptul că ele au activitate proteazică selectivă la capătul C-terminal al reziduului
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
organitelor delimitate de membrană sau plasmalemei. Receptorul SRP de care este atașat ribozomul este și canal de translocare pentru peptidul sintetizat; după atașarea ribozomului SRP se detașează de complex și se reia translația. Proteinele de tip luminal sunt rezultatul separării proteolitice de secvența semnal de direcționare, care rămâne atașată la membrana reticulară. Proteinele de tip membranar sunt inserate în membrana reticulară la nivelul unor secvențe hidrofobe, astfel încât domeniile care vor funcționa ca domenii citosolice să fie de la început plasate în citosol
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
Proteina C reactivă se leagă de membrana celulelor lezate, activând calea clasică a complementului; această proteină plasmatică este determinată în practica medicală fiind considerată un marker suplimentar în reacțiile de apărare a organismului față de agresiunile bacteriene. 8.6.4. Sistemele proteolitice și inhibitorii proteazici din plasmă Sistemele proteolitice plasmatice sunt reprezentate de: sistemul complement; sistemul kininic, sistemul de coagulare sanguin și sistemul fibrinolitic. Inhibitorii proteazici din plasma sanguină aparțin familiei de proteine numite serpine, mai importanți fiind α1-antitripsina și α2macroglobulina. Inhibitorul
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
celulelor lezate, activând calea clasică a complementului; această proteină plasmatică este determinată în practica medicală fiind considerată un marker suplimentar în reacțiile de apărare a organismului față de agresiunile bacteriene. 8.6.4. Sistemele proteolitice și inhibitorii proteazici din plasmă Sistemele proteolitice plasmatice sunt reprezentate de: sistemul complement; sistemul kininic, sistemul de coagulare sanguin și sistemul fibrinolitic. Inhibitorii proteazici din plasma sanguină aparțin familiei de proteine numite serpine, mai importanți fiind α1-antitripsina și α2macroglobulina. Inhibitorul α1 proteazic (α1-antitripsina) este prezent în plasmă
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
proteine denaturate. Monocitele mai participă și la elaborarea răspunsurilor imune prin ingerarea antigenelor și sunt stimulate să secrete IL-1 care declanșează proliferarea și maturarea limfocitelor T. Alte roluri ale monocitelor: eliberarea de tromboplastină tisulară, de activator al plasminogenului, de enzime proteolitice etc. Funcțiile macrofagelor includ: procesarea antigenului și modularea activității limfocitelor în răspunsul imun; fagocitarea diverselor microorganisme, celule și țesututuri moarte; curățirea sângelui <footenoteid="8">macrofagele asociate cu capilarele sinusoide din ficat, splină și măduva hematogenă </footenote> de proteine denaturate, celule
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
invaziei bacteriene. Acest proces de concentrare a leucocitelor în țesutul inflamat este accelerat de creșterea debitului sanguin prin vasodilatație locală. Modificările vasculare apar ca urmare a producerii de substanțe vasodilatatoare de către țesuturile lezate (kinine, amine, prostaglandine). Kininele activează cascada enzimelor proteolitice cunoscute ca sistemul kinină kalicreină cu producere de kinine vasoactive, în special bradikinină. Bazofilele și celulele mastocitare eliberează vasodilatotori cum ar fi serotonina, histamina precum și un anticoagulant (histamina). Prostaglandinele amplifică reacțiile inflamatorii. In inflamația acută sosesc la locul inflamației întâi
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
datorează mobilizării neutrofilelor marginale precum și prin stimularea producerii acestor celule. 12.3. Activarea sistemului complement Bacteriile prezintă pe suprafața lor molecule care activează sistemul complement al proteinelor plasmatice; ele reprezintă o familie de precursori inactivi care sunt activați prin clivaj proteolitic. Sistemul este organizat ca o cascadă în care fiecare component activat îl activează pe următorul din secvență. Activarea complementului are scop de apărare împotriva infecției direct prin celulele killer și prin declanșarea fagocitozei. Ultimele 5 componente din sistem (C5-C9) se
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
o regiune constantă cu un singur domeniu, pe când lanțurile grele au o regiune constantă cu 3-4 domenii. Lanțurile ușoare sunt împărțite în 2 tipuri, k și δ, pe baza diferențelor în secvența de aminoacizi din regiunea lor constantă. Papaina (enzimă proteolitică) clivează moleculele de imunoglobuline la nivelul unei regiuni a lanțului greu numită “balama”. Se formează două fragmente care se combină cu anticorpul (Fab); fiecare fiind alcătuit dintr-un întreg lanț ușor, din domenii variabile și din prima regiune constantă a
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
citokine care declanșează pasul următor al reacției. Citokinele determină acumularea de monocite la locul de inoculare și diferențierea lor în macrofage; ele inhibă migrarea macrofagelor de la locul inoculării; activează macrofagele crescând proprietățile lor microbicide, capacitățile lor de a secreta enzime proteolitice și de a genera metaboliți de oxigen (toxici), γinterferon și alți factori activatori ai macrofagelor, precum și de a exprima molecule de clasă II. Alte citokine, numite limfotoxine, distrug direct celulele din vecinătatea antigenului. In 24-48 ore după injecția de antigen
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
de către placentă). Glicoproteina bogată în histidină este o proteină plasmatică care circulă cuplată cu plasminogenul; ea inhibă activitatea plasminogenului prin reducerea legării sale la fibrină și neutralizează proprietățile anticoagulante ale heparinei. α2-Macroglobulina este o proteină plasmatică care inactivează lent proprietățile proteolitice ale plasminei, trombinei, kalicreinei și a activatorului plasminogenului tisular. Ea se leagă de inhibitor și îl scindează parțial astfel încât enzima este modificat`a și capacitatea ei de a acționa asupra substratului proteic este mult redusă. α1 Antitripsina este o glicoproteină
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
în general procesele de hidroliză. O importanță aparte prezintă hidroliza acidă a legăturilor peptidice din structura proteinelor. La acestea se adaugă acțiunea particulară de activare (prin proteoliză parțială) a pepsinogenului precum și cea de asigurare a unui pH optim pentru acțiunea proteolitică a pepsinei astfel rezultate. Substanțele organice sunt reprezentate de enzime, mucină, labferment, factor intrinsec Castle. Cea mai importantă enzimă a sucului gastric este pepsina. Ea este secretată de celulele principale ale glandelor gastrice sub formă inactivă, de pepsinogen. Transformarea pepsinogenului
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2282]