634 matches
-
ucis pe toți, mai rămăseseră vii și ei deam de la ferestre împușcau, împușcau. Unde foieu, acolo trăgeu cu armele celea pînă se terminau zece cartușe. Arma se lăsa, se lua alta . Ceea ce se auzea era doamne ferește. Împușcături și urlete. Răcnete se auzeau. În așa cazuri apoi până când o dată o împușcat, da pe urmă e ceva normal. Prima dată e greu. Până o ucis unu, da pe urmă o vazut că și acela ucide și celalt, și celalt. Toți s-o
Istoria ascunsă by Mihaela Michailov () [Corola-website/Science/295614_a_296943]
-
timpul pentru o nouă schimbare, de exemplu o redenumire. Coupe-ul a devenit GTI, în timp ce Spider-ul a devenit GTC. Noul aspect a inclus și bare de protecție pentru impact. Stopurile erau înlocuite cu stilul Volkswagen Brasilias Mercedes, toate fiind ultimul răcnet. Micile butoane ale mânerelor erau înlocuite cu altele mai moderne împrumutate de la Alfa Romeo Ti 4. <ref name="GTI/GTC"></ref> O versiune utilizata de VWB Variant deține un șasiu mai modern( cu toate că are suspensia frontală de tip brazilian) numită
Puma (producător auto) () [Corola-website/Science/336194_a_337523]
-
ucis pe toți, mai rămăseseră vii și ei deam de la ferestre împușcau, împușcau. Unde foieu, acolo trăgeu cu armele celea pînă se terminau zece cartușe. Arma se lăsa, se lua alta . Ceea ce se auzea era doamne ferește. Împușcături și urlete. Răcnete se auzeau. În așa cazuri apoi până când o dată o împușcat, da pe urmă e ceva normal. Prima dată e greu. Până o ucis unu, da pe urmă o vazut că și acela ucide și celalt, și celalt. Toți s-o
„Un popor nu poate să aleagă din istorie doar momentele care îi convin” () [Corola-website/Science/295626_a_296955]
-
și în Chalkidiki, a ordonat masacrarea a jumătate dintre ostatici. Unul dintre turcii martori oculari ai masacrului a lăsat o descriere a represaliilor lui Yusuf. Conform acestuia, pe parcursul întregii zile și nopți, pe străzile din Salonic nu se auzeau decât răcnete și vaiete, în condițiile în care turcii, în frunte cu Yusuf se purtau ca nebunii. Comunitatea elenă din Salonic avea să se refacă deabia spre sfârșitul secolului după represaliile lui Yusuf. Cu toate acestea, revolta a luat amploare pe Muntele
Războiul de Independență al Greciei () [Corola-website/Science/318390_a_319719]
-
a lui Metis. Jupiter a înghițit-o însă pe Metis înainte ca aceasta să nască, așa încât Minerva a ieșit direct din capul lui Jupiter, cu arme și armură cu tot. În momentul când a apărut pe lume, a slobozit un răcnet războinic, care a cutremurat cerul și pământul. Minerva era simbolul atributelor unite ale părinților ei. Ea personifica forța moștenită de la Iupiter, îmbinată cu înțelepciunea și prudența lui Metis. Zeiță războinică, reprezentată cu coif, suliță și egida pe care era zugrăvit
Mitologia romană () [Corola-website/Science/303532_a_304861]
-
stradă. Scrisoarea fusese trimisă de prefectul Ștefan Tipătescu (Victor Rebengiuc) către Zoe Trahanache (Mariana Mihuț), soția lui Zaharia Trahanache (Petrică Gheorghiu), prezidentul Comitetului permanent și conducătorul județean al partidului aflat la putere. Cațavencu îl invită pe Trahanache la sediul ziarului Răcnetul Carpaților pentru a-i prezenta scrisoarea, dar bătrânul om politic, în ciuda faptului că recunoaște scrisul prefectului, se încăpățânează să considere documentul ca fiind plastograf. Avocatul o invită apoi pe Zoe la sediul ziarului și-i spune acesteia că o va
O scrisoare pierdută (spectacol TV din 1982) () [Corola-website/Science/326071_a_327400]
-
adormi din cauza insectelor care îi mișună prin pat, "un popor întreg, ca la un plebiscit". După ce încearcă să doarmă pe covorul pe care își pusese cearșaful presărat cu foi de tutun, este trezit de zgomotul mare din uliță. Zgomotul mare, răcnetele, vaietele, țipetele de femei, strigătele de bărbați, fluierăturile febrile de gardiști îl țin treaz în fața geamului. Dorința de a petrece o noapte liniștită la hotel nu i se împlinește. Interesantă este și nomenclatura străzilor: strada "Independenții" este cea care trece
Grand Hôtel „Victoria Română” () [Corola-website/Science/300011_a_301340]
-
să geamă. Dacă la început criza psihologică abia se înfiripă, ea se adâncește evolutiv, sub imperiul obsesiilor, ducând la o manifestare explozivă și violentă premergătoare nebuniei și declanșând demența. Fratele îl atinse cu mâna, dar „la acea ușoară atingere, un răcnet! - ca și cum i-ar fi împlântat în rărunchi un junghi roșit în foc - și omul adormit se ridică drept în picioare, cu chipul ingrozitor, cu părul vâlvoi, cu mâinile încleștate, cu gura plină de spumă roșcată“. Răsturnând masa, lumânarea se stinse
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]
-
executați în ascuns, literatura proletcultistă era o maculatură penibilă, în școli, în ziare, la radio, Tătuca Stalin, mort nu demult, continua să aibă glorie de salvator al nostru, al lor și al celorlalți ca și noi, capitalismul era înfierat cu răcnete și injurii, Securitatea ducea o luptă "corp la corp", mulți tați își turnau fiii, mulți fii și fiice își turnau părinții, "hei-rupismu-ul" făcea ravagii, sprinteni la minte și zeloși, securiștii aflau despre tine lucruri de care tu habar nu aveai
Discover Romania by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9648_a_10973]
-
o tunică albă de cânepă și ținea o spadă vermilion superbă. Galopă până lângă calul lui Ichikawa Daisuke, maestrul de luptă cu arcul și lancea, și fără veste îl lovi în coaste cu lancea de bambus. — Ce nesimțire! Cu un răcnet, smulgând lancea atacantului, Daisuke prinse mai bine propria sa lance și își lovi adversarul în piept. Tânărul războinic era un om grațios. Roșu la față, apucă lancea lui Daisuke cu o mână, iar cu cealaltă ridică spada stacojie, încruntat. Totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să mori! în timp ce-și striga numele, Jinnai lovi spre spatele lui Yoshimoto, iar ciocnirea dintre lance și armură le răsună în urechi. Fulgerător, Yoshimoto se răsuci, iar spada sa reteză în două lancea. Jinnai sări înapoi, cu un răcnet, ținând în mâini o bucată lungă doar de un metru. Jinnai aruncă lemnul și urlă: — Lașule! Îi arăți spatele unui adversar care s-a prezentat? Scoțând spada din teacă, Jinnai se repezi spre Yoshimoto, numai pentru a fi înșfăcat de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Eraclar că, în ochii clanului Takeda, palisada de lemn părea o nimia toată. Credeau că aveau să răzbească prin ea cu forța, doborând-o dintr-o singură șarjă, pentru a pătrunde drept în mijlocul armatei Oda, ca un sfredel. Scoțând un răcnet de luptă, forțele din Kai atacară palisada. Oamenii erau hotărâți - unii încercară să se cațăre pe deasupra, alții începură să lovească parii cu ciocane mari și răngi de fier, iar alții să-i taie cu fierăstraiele, în timp ce câțiva îi stropeau cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
severi. Oamenii care intrau și ieșeau nu erau obișnuiți să vadă luciul războinic al lăncilor, al halebardelor și chiar din ochii ostașilor care făceau de gardă. Toți străjerii purtau armuri și, dacă cineva părea suspect, opreau persoana cu somații și răcnete. — Stați o clipă! Unde mergeți? îi întrebă gardianul pe cei doi negustori. Sunt Soshitsu din Hakata, răspunse curtenitor omul cel mai vârstnic. Când înclină capul, tânărul făcu același gest: — Eu sunt Sutan, tot din Hakata. Străjerii păreau să nu fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să sară dintr-un iaz. Ostașii de deasupra călcau în picioare spinările, umerii și capetele propriilor lortovarăși. Unul după altul, aceștia erau sacrificați jalnic pentru oribila goană prin mocirlă. Dar, datorită distinsului lor serviciu nevăzut, în curând începură să răsune răcnete triumfale de pe culmea zidurilor Templului Honno: — Eu sunt primul! Ceilalți ajungeau atât de rapid la zid, încât era greu să se distingă cine era primul și cine al doilea. În interiorul zidurilor, samuraii clanului Oda care alergau deja de la corpul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
lucru era valabil atât pentru militarii lui Hori, dar și pentru ostașii din clanul Akechi. Situația din vârful muntelui era neclară, dar și aici se întâmpla ca un strigăt de victorie să fie urmat rapid de o înfrângere. În timpul luptei, răcnetele scoase de unitatea lui Matsuda se schimbară cu repeziciune, devenind asemănătoare sunetelor unui copil mic, între susșine. Optimismul se transformase în deznădejde. — Ce se-ntâmplă? — De ce dăm înapoi? Nu vă retrageți! Mirați de deruta tovarășilor lor, unii dintre soldații lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
avea rival și-i amenința pe samuraii călări care se strânseseră într-un cerc protector în jurul lui Nobutaka, făcându-i să forfotească în dezordine. Chiar atunci, un batalion de cinci sute de soldați atacă din flanc unitatea lui Fujita, scoțând răcnete războinice ca și cum ar fi fost o armată numeroasă. Norii încă mai erau destul de roșii, dar pe pământ se întunecase deja. Dengo aprecie că se dusese prea departe și-și schimbă instrucțiunile. — Cotiți la dreapta! ordonă el. Întoarceți-vă! Întoarceți dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
am putut liniști. Ne-am culcat pe jos, foarte obosiți după atâtea spaime și tensiune nervoasă, dar nimeni n-a putut să doarmă. Toată noaptea i-am auzit pe bandiții fasciști strigând: „Juden, nach links, nach Palestina!”. La auzul acelor răcnete Îmi Îngheța sângele În vene de groază. Am rămas acolo puțin timp. M-am aventurat În oraș și imediat am simțit că sunt urmărită și, trăgând cu coada ochiului, mi-am dat seama că este vorba de un ofițer român
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
-urile nu mai știu unde erau. Însă era o pivniță unde erau chemați diverși oameni ca să spună unde au ascuns bijuteriile și aurul. Pe noi jandarmii ne luau, foarte frumos, să mergem la plimbare. Și ne duceau să auzim aceste răcnete și țipete - adică: „Vezi, vezi, tot ce aveți vă rog să spuneți”. Eu aveam niște cercei... Și ieșeau, bineînțeles, tumefiați, bătuți... - Erau bătuți, În general, capii de familie? DAVIDOVICI: Da. Ce să ne bată pe noi? Acolo Încă nu. - De unde
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
de ani. Era treaba lor, nu a noastră. Ce spuneau ei asta făceam și noi - dar nu era așa, să zicem, o viață tribală. Și am stat foarte puțin. Durerea asta a fost În două sensuri: În primul rând aceste răcnete și bătăi, de stăteai cu sufletul... Zvonuri, nu știai ce te așteaptă mâine, unde te vor duce. După aia ne-au adunat pe toți și ne-au dus la Cluj, la fabrica de cărămizi, unde a fost și Otto. - Cum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Ce o să fie o să fie” - dar ei... Și apoi, când au ajuns În camerele alea de gazare, spunându-le că sunt duși la dezinfecție, la dușuri, și dușurile alea... Și ne așteptau SS-iștii ăia Îmbrăcați impecabil, foarte ordonați..., cu răcnetele alea... Cred că era și Mengele În așteptarea noastră, care făcea un semn În dreapta și-n stânga și, În funcție de asta, erai sau nu omorât. Când ne-am despărțit de părinții mei... Tineretul a rămas, tineret Însemnând până la 20-28 de ani
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
și au ajuns acasă. Dar eu și ai mei colegi stăteam zi și noapte. Eu nu mai știu nimic ce s-a Întâmplat. Știu că un clujean s-a dus la Weimar și s-a Întors cu o motocicletă ultimul răcnet: „Nu-ți este rușine, măi?” - „Ei, era acolo, dom’ne, nimănui nu-i pasă. Am pus mâna și am...” - „Mie Îmi spui? Lasă cineva o mașină din asta...?”. În sfârșit, aveam și noi o ideologie, așa, de oameni care trebuie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
maghiar vremelnic despărțit... Și foarte rar și anemic: Eljen ă Roman Muncas Part, trăiască Partidul Comunist Român. După noi începură să strige indignați și ceilalți universitari. Nimeni nu observă că între timp tovarășul Pascu, caloriferistul nostru, dispăruse... Deodată auzii un răcnet. Apăruți parcă din senin doi indivizi intraseră printre rândurile noastre și puseră mâna pe Cubleș, îl apucaseră de brațe, unul din dreapta și altul din stânga, și îl trăgeau să-l scoată afară. Cubleș răcnea și se zbătea. Ce e asta, striga
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
cu înfățișări de brute, cu raglane pe ei, tăcuți și parcă plictisiți de spaima cu care striga Cubleș. Îi șoptiră ceva. Cubleș urlă: "...da' de ce, nu merg nicăieri, nu nu merg... Trăim în România, nu în Ungaria..." Pe acest ultim răcnet Cubleș fu aproape târât dintre rânduri, deși se zbătea cu energie... pașii totuși îl duceau spre trotuar... acolo îl văzui că se propti cu picioarele în bordură, se opinti din răsputeri să scape, se svîrcoli, chiar fu gata să-și
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
mă privise de la început cu ostilitate și mai ales de aceea sărise la mine, fiindcă eu îi spusesem Tamarei ceva la ureche făcînd-o să râdă în hohote? Fiindcă însemna că n-o iubeam pe Matilda? De aceea scosese el un răcnet...? La ora când mi se făcea acea destăinuire, aceste întrebări cădeau în gol. Lucruri cu mult mai grave se petrecuseră între timp în viața mea cu ea, ca să mai tresar la o astfel de sugestie. Simțeam doar satisfacție că îl
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
pistoale-mitralieră și munți și asupra sentimentelor mele de clasă (deși știți din dosar că tata e muncitor), numai ca să mă puteți înfunda. Ce nevoie aveți? Nu vă ajung dușmanii din munți?" Strania luminiță de la început reapăru în privirea lui odată cu răcnetele care urmară și, spre fascinația mea, nu se mai stinse tot timpul cât urlă: "Știu eu de ce fac astfel de ipoteze când rămășițele bandelor Sumanelor negre care n-au fost încă stârpite s-au unit cu legionarii și criminalii de
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]