232 matches
-
cuvântul mai curând în literatură, în dicționare sau pe internet. Or, dicționarele descriu mai ales obiectul iadeș („os, în formă de furcă, de la pieptul păsărilor, format din oasele claviculelor sudate în partea inferioară”, DEX), fiind destul de laconice în prezentarea jocului („rămășag care începe prin ruperea acestui os”, ibidem). O descriere mai amănunțită apare la Lazăr Șăineanu, în Influența orientală asupra limbei și culturei române (1900): „un fel de prinsoare cu acest os între două persoane: cel ce dă un obiect primitorului
Iadeș by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5505_a_6830]
-
la Lazăr Șăineanu, în Influența orientală asupra limbei și culturei române (1900): „un fel de prinsoare cu acest os între două persoane: cel ce dă un obiect primitorului, care nu zice «știu», trebuie să zică «iadeș», dacă voiește să câștige rămășagul”. Cuvântul e turcesc și s-a răspândit în tot spațiul balcanic, probabil odată cu jocul de memorie. Utilizările ludice ale osului de pasăre (numit în latină furcula) separă destul de bine tradițiile balcanice de cele occidentale. Obiectul iadeș e destul de răspândit în
Iadeș by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5505_a_6830]
-
yades și yadest sunt învechite, cea din turca modernă fiind lâdes. Jocul era foarte popular la noi în secolul al XIX-lea și a intrat și în literatură: în adaptarea unor narațiuni de largă circulație, în care o femeie câștigă rămășagul cu bărbatul ei trezindu-i gelozia sau, dimpotrivă, își maschează trădarea sub un pariu, dramaturgii au ales ipostaza pitorească și, se pare, foarte cunoscută de publicul vremii, a iadeșului. La Alecsandri, în Iorgu de la Sadagura (1844), Zoița ațâță gelozia soțului
Iadeș by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5505_a_6830]
-
amândoi, n-am cap să mă odihnesc”). Acesta îi cere exasperat cheia de la orologiul în care bănuiește că e ascuns un bărbat: „Zoița (dându-i cheia): Dacă nu mă crezi, poftim cheia... deschide și vezi. (Kiulafoglu ia cheia) ! am câștigat rămășagul”. Iadeș e și titlul unei piese a lui Alexandru Macedonski (din 1880), care se încheie cu o scenă asemănătoare, în fața unui dulap încuiat: „Elena (dându-i cheia): Ei bine! Na-o. (pe când Guguță aleargă la dulap, Elena se umflă de
Iadeș by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5505_a_6830]
-
Florin Toma Imaginarul românului este egal cu aproximarea paradisului. Chintesența se găsește pe firma unui magazin de haine second-hand, dintr-un oraș faimos din sud, „Visul imaginației”(sic!). Pe lângă sumedenia de îndeletniciri nesuferite, românul are și una plăcută: pune rămășag pe amnezie. Cu mize mici. Astfel că, invers ca-n alte părți, marile interogații sunt înțelese ca fleacuri, iar bagatelele devin obeze semantic. Dacă vreți, cumva, o simfonie la solz de pește sau un oratoriu de taraf. O adunare de
Ultima schimbare la față a românului – o fiziologie cu ambâț – by Florin Toma () [Corola-journal/Journalistic/5382_a_6707]
-
în frunte cu Theodor Rosetti, cu P.P. Carp la Externe și T. Maiorescu la Instrucție Publică, tocmai pentru că gruparea junimistă nu s- a afiliat opoziției unite, așteptînd, înțelept, dezlegarea luptelor politice. În jurnalul său, T. Maiorescu mărturisește că a pus rămășag cu ai lui că puterea le va reveni, cîștigînd rămășagul. Kogălniceanu, liberal fără suprafață în partid, declarase că rupe relațiile cu I.C. Brătianu alături de care nu vrea să-i stea nici oasele. Apoi se împacă, totuși, cu premierul. Și asta
Capitala de odinioară by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/16280_a_17605]
-
și T. Maiorescu la Instrucție Publică, tocmai pentru că gruparea junimistă nu s- a afiliat opoziției unite, așteptînd, înțelept, dezlegarea luptelor politice. În jurnalul său, T. Maiorescu mărturisește că a pus rămășag cu ai lui că puterea le va reveni, cîștigînd rămășagul. Kogălniceanu, liberal fără suprafață în partid, declarase că rupe relațiile cu I.C. Brătianu alături de care nu vrea să-i stea nici oasele. Apoi se împacă, totuși, cu premierul. Și asta, se presupunea în epocă, relatează Bacalbașa, pentru că marele bărbat de
Capitala de odinioară by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/16280_a_17605]
-
anumite explicații uneori. Totul este normal, dar priceperea noastră nu poate să cuprindă chiar totul... Z.T.: Limitele condiției umane... Ca tramă, "Saludos" are ceva din literatura picarescă, dar pe fondul unui pariu quasi-mistic. Un fel de călătorie inițiatică. Un rămășag, o luptă cu destinul. A.E.: Tot timpul, în viață, există o astfel de confruntare. Orice om caută, într-un fel sau altul, să-și schimbe destinul, atunci cînd nu-i este prielnic. Atunci cînd are impresia că a izbutit
Alexandru Ecovoiu: „Orice om caută, într-un fel sau altul, să-și schimbe destinul, atunci când nu-i este prielnic“ by Zoltan TERNER () [Corola-journal/Journalistic/6846_a_8171]
-
luptă cu mine!" Pariază cu televiziunea pe o ladă de bere că un discurs al său nu va fi dat pe post și obține astfel difuzarea alocuțiunii, în plină campanie pentru alegerile locale, plus un reportaj TV fixînd momentul achitării rămășagului. Cu prilejul unei vizite oficiale la Bruxelles, în mai 1992, îi conferă celebrului Manneken-Pis diploma de membru de onoare perpetuu al Partidului Liber-Schimbist. (Copilul de bronz din Rue de l'Etuve posedă un număr considerabil de costume, pe care le
Caragiale e cu noi! by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/11389_a_12714]
-
Emil Brumaru Stimate domnule Lucian Raicu, Deschid rubrica de gust și aromă, Culinare, cu un citat din Scedrin! „Papinca mi-a povestit odată că un englez a pus rămășag cu alt englez că o să mănînce o pisică moartă... și a mîncat-o!” Asta îmi amintește de un joc din copilărie. Ne adunam mai mulți și unul recita: „La popa la poartă/ Stă o mîță moartă./ Cine-o rîde și-o
La popa la poartă stă o mîță moartă by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/13398_a_14723]
-
fi ologit cancerul, ne-am fi urcat în avion și nu ne-am fi oprit din băut până în satul micuțului Dong Dong, cu care ne-am fi dorit să ciocnim un pahar și să spunem poezii din Serghei Esenin. Pun rămășag pe orice vă trece prin cap că reprezentantul Marii Chine, dotat cu voință de geniu, sete de zeu și răbdare de războinic asiatic ar fi cerut la capătul a șapteopt zile de petrecere un armistițiu. Nu știu dacă i s-
Caietele Princepelui by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3622_a_4947]
-
învinui cortegii de zei. La fel, mesaj nicidecum de la destin, ci dedicație from the old friends and true, răvașul de plăcintă. Nu o să le contrazic, obiceiuri de voie bună. Pun doar, pentru contrapunct, altfel - oare? - de planete în săculețul cu rămășaguri pe totul și pe nimic, uitate de-ndată ce le faci: Cioran, Silogismele amărăciunii. Syllogismes de l'amertume, din 1952 (Gallimard), după 40 de ani, la Humanitas, în traducerea lui Nicolae Bârna. Planetele sînt zece: Atrofia cuvântului, Pungașul Prăpastiei, Timp
Zodii și planete by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7746_a_9071]
-
a contribuit B. P. Hasdeu, cunoscut antijunimist și adversar al Convorbirilor literare, care consimte, la 15 februarie 1876, să fie pus în fruntea efemerei Revista literară și sciințifică, în calitate de director pentru partea literară, semnînd în loc de program al revistei Al doilea rămășag, acrostihul intitulat La noi e putred mărul, adică la Convorbiri literare. Aliata Revistei contimporane, care fuzionează cu publicația condusă de Hasdeu sub un nou titlu: Revista contimporană, literară și sciințifică, înscrie pe coperta primului număr din 15 februarie 1876 un
După 130 de ani - Dosarul Gellianu by I. Hangiu () [Corola-journal/Journalistic/11008_a_12333]
-
George devine Grigore Gellianu, prenume și nume atestat și în comitetul de redacție al primului număr al Revistei literare și șciințifice din 15 februarie, 1876, avînd ca director literar pe antijunimistul B. P. Hasdeu, care semnează în loc de program. Al doilea rămășag, acrostihul La noi e putred mărul. La Conv(f)orbiri literare. Credea oare Gellianu (P. Grădișteanu) că Revista contimporană, prin cele două farse ale lui Hasdeu, putea să determine ,nu o nouă direcție, ci o direcție sănătoasă"? Realitatea literară infirmă
După 130 de ani - Dosarul Gellianu by I. Hangiu () [Corola-journal/Journalistic/11008_a_12333]
-
evaluările despre Ion Antonescu, despre care se spune că a mers alături de nemți cu armata, după recucerirea Basarabiei și a Bucovinei de nord, în inima Rusiei, numai crezînd că astfel va recăpăta Ardealul de nord. "Cu această greșeală politică, simplu rămășag, am mers înainte și am ajuns cu trupele noastre pînă la Stalingrad, pe Volga și Munții Caucaz". Și apreciază că la Stalingrad, datorită himerelor lui Antonescu, "am suferit cea mai mare înfrîngere militară din toată istoria noastră". Scurta istorie a
Meditînd la trecutul României by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17073_a_18398]
-
de membri, între care: Aron Densusianu, Ciru Economu, Gr. Gellianu, Petre Grădișteanu. În primul număr din 15 februarie 1876, În loc de prefață, Hasdeu, care păcălise Convorbirile literare cu poezia Eu și ea, imitație după inexistentul poet german Gablitz, semnează Al doilea rămășag, acrostihul La noi...e putred mărul, adică la Convorbiri literare, pentru a dovedi "neseriozitatea Convorbirilor" și pentru ca noua publicație să inaugureze "nu o nouă direcție, ci o direcție sănătoasă" (sublin. directorului). Credea oare fondatorul filologiei comparate și al lingvisticii românești
Dosarul Gellianu by I. Hangiu () [Corola-journal/Journalistic/17041_a_18366]
-
nu avem încă o literară națională. Replica este cea cunoscută din programul Daciei literare cu nuanța personală: "Tălmăciri, imitații, cercări, deși vrednice de laudă, nu alcătuiește o literatură...". Argumentația vine obligatoriu în sprijinul afirmațiilor, aici cu analiza personajului din piesa Rămășagul de Alecsandri și propriul personaj, Mătăsaru. În altă parte, în Holera, comentează o baladă populară, apoi un cântec popular în care deslușește "umor carnavalesc", iar într-o "recenzie" discerne vocația poetului Dăscălescu. Spiritul critic își găsește în tânărul fiu de
Alecu Russo, spiritul critic și contemplația by Constantin Trandafir () [Corola-journal/Journalistic/6949_a_8274]
-
Președintele interimar, Crin Antonescu, a afirmat, miercuri seară, că nu mai este legat de niciun angajament sau rămășag privind retragerea sa din politică dacă se întoarce la Cotroceni după referendum, având în vedere că nu se mai poate vorbi de o “competiție". “Este evident că acesta este înțelesul în care eu am spus. Eu am făcut o promisiune
Vezi ce spune Antonescu despre retragerea din politică () [Corola-journal/Journalistic/43398_a_44723]
-
Băsescu, am plecat și mă duc învârtindu-mă. A survenit acum și acest element care dă peste cap orice condiție de competiție electorală în care domnul Băsescu strigă <<Fugiți>>. Evident că nu mai sunt legat de niciun angajament, de niciun rămășag”, a arătat Antonescu la Antena 3. De asemenea, președintele interimar a subliniat că pentru România nu ar mai conta dacă “rămâne Băsescu sau Antonescu în politcă”, în cazul în care votul a milioane de români va fi ignorat complet, ci
Vezi ce spune Antonescu despre retragerea din politică () [Corola-journal/Journalistic/43398_a_44723]
-
proza lui Andrei Codrescu, din care același Supliment "fură" o avanpremieră la Wakefield (un fragment apare și în numărul de față), pe cale de publicare la Polirom, în traducerea Ioanei Avădani. Despre cum poți fura ani morții dacă te legi cu rămășag (cu diavolul, cu cine...) să-ți găsești adevărata viață. O problemă. A cărei rezolvare - e nevoie s-o spunem? - de-abia așteptăm s-o citim. Memorie și uitare Plăcut la lectură și deopotrivă consistent se dovedește a fi ultimul număr
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/10322_a_11647]
-
interioară în individualitatea istoriei începuturilor, punctată cu privirea grea a balanțelor: puterea turcească "suzerană", "protectoare" cea rusească, și mizeria morală a unora de pe la noi, care întindeau un fel de nadă pentru promovarea ideii că Teatrul Național fundamentează trăiri estetice și rămășaguri cu nesupunere elementară la gospodărirea străină în țara noastră. Structura secțiunilor cărții imprimă în evidența realizărilor determinativul simbolic, primul, întâiul, atribuit după necesități: "întâiul spectacol actoricesc" în iarna lui 1755, la Beiuș, 1821, anul redactării "primelor statute ale Societății literare
Din istoria Teatrului Național by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/13661_a_14986]
-
au lăsat impresia unei bande de vagabonzi și de leneși, oamenii puși să împingă carul de boi au prins avînt, dînd o adevărată lecție de profesionalism. E drept că terenul plat a fost de mare ajutor, dar se poate pune rămășag, cu certitudinea de a cîștiga, că, în venerabila istorie a acelui car de boi, nu existase niciodată o călătorie asemănătoare. În cele trei ore și jumătate cît durase drumul, în ciuda unor scurte momente de odihnă, au parcurs peste șaptesprezece kilometri
José Saramago - Călătoria elefantului by Mioara Caragea () [Corola-journal/Journalistic/6458_a_7783]
-
a celor desemnați să cerceteze cum dintr-un salar de bugetar (pentru că până și șeful SRI-ului e bugetar!) se pot înălța palate ca-n basmul lui Ion Creangă, "Povestea pocrului" (nici o aluzie la cei despre care tocmai scriu!) Pun rămășag, de pe acum, că, în stil tradițional românesc, se vor găsi doi-trei acari ai lui Păun, iar marii rechini își vor vedea frumos de termopanele, țiglele albastre, piscinele jacuzzi și peluzele anglo-țigănești pe care-și vor odihni truditele oase și creierele
România imobiliară by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15995_a_17320]
-
perioadă istorică - vezi turcisme, grecisme și chiar rusisme, iar generarea de noi realități sociale, din noi domenii ale activității omului împamânteste termeni bășicând inițial limba, scriitorul rămâne arbitru dezignat al sănătății acesteia. Cum spuneam, o bună parte a cărții respectă rămășagul titlului ei. Vocației de romancier pe care cu energie Alexandru George și-o revendică înaintea altora i se suprapune o altă, secretă și care, posibil, nu-i este cunoscută: aceea de profesor. Ca să ne înțelegem mai bine, profesorul cunoaște ceea ce
Din miez de vorbe by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/6541_a_7866]
-
și mai rău, Cleopatra a ales să-și ofere inima lui Iulius Cezar, imperator al celui mai puternic dintre popoarele antichității. Sau, cel puțin așa susține el. Sătulă de remarcile sarcastice ale lui Cezar, trufașa și frumoasa regină face un rămășag cu acesta: dacă ea reușește să construiască cel mai impresionant palat din lume în doar trei luni, în mijlocul deșertului, el va recunoaște în public că poporul egiptean este cel mai măreț dintre toate. Pentru a duce la îndeplinire această sarcină
Agenda2003-8-03-20 () [Corola-journal/Journalistic/280726_a_282055]