221 matches
-
făcut alt copil și nu s-a ivit momentul până acum, se apără Clodagh dintr-o răsuflare. —Înțeleeeeeg, spuse Yvonee, continuând să se joace cu nervii lui Clodagh în timp ce studia parcursul carierei sale. De când ai terminat școala, ai lucrat ca recepționeră la un hotel, recepționeră la un studio muzical, la un birou de avocatură, asistent la o companie vestimentară, casieră la grădina zoologică din Dublin, recepționeră la o firmă de arhitectură și la o agenție de turism. Clodagh o pusese pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
nu s-a ivit momentul până acum, se apără Clodagh dintr-o răsuflare. —Înțeleeeeeg, spuse Yvonee, continuând să se joace cu nervii lui Clodagh în timp ce studia parcursul carierei sale. De când ai terminat școala, ai lucrat ca recepționeră la un hotel, recepționeră la un studio muzical, la un birou de avocatură, asistent la o companie vestimentară, casieră la grădina zoologică din Dublin, recepționeră la o firmă de arhitectură și la o agenție de turism. Clodagh o pusese pe Ashling să treacă tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
nervii lui Clodagh în timp ce studia parcursul carierei sale. De când ai terminat școala, ai lucrat ca recepționeră la un hotel, recepționeră la un studio muzical, la un birou de avocatură, asistent la o companie vestimentară, casieră la grădina zoologică din Dublin, recepționeră la o firmă de arhitectură și la o agenție de turism. Clodagh o pusese pe Ashling să treacă tot ce făcuse, pentru a arăta că se adaptează ușor. —Ai stat... trei zile la grădina zoologică? — Problema era mirosul, recunoscu Clodagh
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
puțoi bătrâni și urât-mirositori, dar acuma am eu ac de cojocul lor. Mă flendur În paltonul ăsta vechi! Na poftim, puțoi bătrâni și snobi ce sunteți. Scot o cutie mov din buzunarul paltonului. — N-o puteți bea aici, Îmi spune recepționera. Îmi flutur legitimația În fața ei. — Poliția, Îi spun eu. Lucrez sub acoperire, le explic eu nevesticilor. Una rânjește schimonosindu-și buzele alea bătrâne și uscate. Vreau să Înșfac o seringă și s-o umplu cu conținutul vechii cutii mov și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
s-o umplu cu conținutul vechii cutii mov și să i-o Înfig fix În buzele alea bătrâne, hidratându-le instantaneu! — Chirurgie plastică, Îi spun eu, tehnici moderne. Toată lumea și-o poate permite, Îmi ridic eu cutia În cinstea tehnologiei. Recepționera mă cheamă, iar eu intru și-l văd pe Rossi. Îi cade falca când intru și, dacă m-ar fute vreun pic grija, aș spune că e o chestie neprofesionistă faptul că nu știe să se poarte cu un bolnav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
încercam tot ceea ce exista, eu și Belinda. Ea venea cu ceva nou în fiecare zi și ne făcea pe toți să încercăm. Un țipăt s-a auzit dintr-odată din grupul fertilizatorilor. James urca scările și în spatele lui era Susie, recepționera. Ambii erau roșii și ciufuliți. Din fericire pentru James, Jordan nu era aici. —He-he, he-he, he-he, cânta trupa de penisuri flasce, mișcându-se pentru a-i înconjura pe James și pe Susie și făcând gesturi smucite care păreau mai ostentative
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
că mi-ai răspuns la întrebări, Baby. Mi-ai fost foarte de ajutor. Cred că vrei să te întorci și tu la muncă. — Da, chiar ar trebui. Nu că aș avea chef. Baby s-a ridicat și ea. În spatele ei, recepționera se uita la noi curioasă. Vorbisem încet, dar era clar că această conversație fusese serioasă. —Ai primit câteva telefoane, Baby, i-a spus. Baby a ridicat mâna, în semn că mesajele pot aștepta, uitându-se încă la mine. A bolborosit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
plajă am luat ochelarii de soare, pălăria. În papuci încă mai erau firicele de nisip. Jos în hol, la cazare se afla un grup de tineri. Râdeau, glumeau erau enervant de fericiți. M-am gândit, nu fără neplăcere că, desigur, recepționera îmi va plasa pe cineva în cameră, vreo zvârlugă care se va arăta foarte interesată de programul meu, ca să știe între ce ore camera va rămâne liberă. M-am îndreptat cu destulă nemulțumire către plajă. Nu m-am apropiat prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
capului, am cutreierat stațiunea de la un capăt la altul, acele ceasului se târau anevoie, mă exaspera plictiseala, am coborât pe faleză, dar mi s-a făcut repede frig așa că am grăbit pasul înapoi spre hotel. În cameră am constatat că recepționera nu-mi plasase pe nimeni, probabil că cei veniți dimineață erau perechi, perechi. Bravo lor! Când am coborât la masa de seară, cu rochia purpurie, rochia Carmina, așa cum i-ai spus tu, vedeam lumea cu ochi foarte limpezi. Obrajii îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
nu reușea să rămână Însărcinată. Ei, da, chestia asta, presupuse Zeliha, putea fi supărătoare, În funcție de punctul de vedere al fiecăruia. Personal, nu vedea infertilitatea ca pe cel mai rău lucru care i se putea Întâmpla unei femei. — Bună ziuuua! ciripi recepționera silindu-se să-și compună un zâmbet fals și prostesc, atât de bine exersat Încât ajunsese să nu mai pară nici fals, nici prostesc. Sunteți pacienta care avea programare la ora trei? Recepționera părea să aibă mari dificultăți În pronunțarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
putea Întâmpla unei femei. — Bună ziuuua! ciripi recepționera silindu-se să-și compună un zâmbet fals și prostesc, atât de bine exersat Încât ajunsese să nu mai pară nici fals, nici prostesc. Sunteți pacienta care avea programare la ora trei? Recepționera părea să aibă mari dificultăți În pronunțarea literei r și, ca pentru a compensa acea lipsă, se chinuia foarte mult accentuând sunetul, ridicând vocea și adăugând un zâmbet În plus de fiecare dată când limba i se poticnea În litera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să facă Într-un mod atât de natural un lucru atât de nenatural, se Întreba Zeliha. Dar alungând Întrebarea, care trăgea de marginile minții ei, răspunse: — Pentru un avort. Cuvântul plutea În aer și parcă așteptau cu toții să cadă. Ochii recepționerei s-au făcut mai Întâi mici, apoi s-au deschis larg, iar zâmbetul de pe chipul ei a dispărut fără urmă. Zeliha nu se putu abține să nu se simtă ușurată. Până la urmă, veselia aia feminină necondiționată, debordantă scosese la iveală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
și simți nevoia să repete, puțin mai tare decât avusese intenția, sau poate că nu. — Pentru că trebuie să fac un avort. Sfâșiată Între necesitatea de a Înregistra În mod imparțial noua pacientă și impulsul de a critica o asemenea Îndrăzneală, recepționera rămase nemișcată În fața registrului imens, cu coperți de piele. Avu nevoie de câteva clipe bune ca să-și revină și să Înceapă, În cele din urmă, să noteze În grabă. Între timp, Zeliha murmură: — Îmi pare rău că am Întârziat. Ceasul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ar avea tendința să judece, În astfel de cazuri, o soră agresată. Așa că a preferat să dea un răspuns cât mai scurt, iar ploaia a rămas singurul lucru pe care se putea da vina. — Vârsta dumneavoastră, domnișoară? s-a interesat recepționera. Ei bine, asta era o Întrebare enervantă și complet inutilă. Zeliha se Încruntă la recepționeră de parcă aceasta s-ar fi aflat În semiîntuneric și ar fi trebuit să-și mijască ochii ca s-o vadă mai bine. Brusc, Își aminti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să dea un răspuns cât mai scurt, iar ploaia a rămas singurul lucru pe care se putea da vina. — Vârsta dumneavoastră, domnișoară? s-a interesat recepționera. Ei bine, asta era o Întrebare enervantă și complet inutilă. Zeliha se Încruntă la recepționeră de parcă aceasta s-ar fi aflat În semiîntuneric și ar fi trebuit să-și mijască ochii ca s-o vadă mai bine. Brusc, Își aminti adevărul trist despre ea: vârsta ei. Ca multe alte femei care fac lucrurile Înainte de vremea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
tânără decât i-ar fi plăcut să fie. — Am nouăsprezece ani, recunoscu ea. În clipa În care a rostit cuvintele a roșit de parcă ar fi stat dezbrăcată În fața tuturor oamenilor ălora. — Desigur, am avea nevoie de consimțământul soțului dumneavoastră, continuă recepționera pe un ton de data asta lipsit de veselie și, fără să mai piardă timpul, trecu la altă Întrebare al cărui răspuns Îl bănuia deja. — Îmi permiteți să vă Întreb dacă sunteți măritată, domnișoară? Cu coada ochiului, Zeliha observă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
În sânul familiei. În Istanbul, un copil fără tată nu era decât un alt bastard, iar un bastard nu era decât un alt dinte care se clătina În maxilarul orașului, gata În orice moment să cadă. — Locul nașterii? a continuat recepționera pe un ton lugubru. — Istanbul! — Istanbul? Zeliha strânse din umeri de parcă ar fi Întrebat, care altul ar fi putut fi? Care alt loc din lume dacă nu ăla? Aparținea orașului ăluia! Nu se vedea destul de clar pe fața ei? La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
putut fi? Care alt loc din lume dacă nu ăla? Aparținea orașului ăluia! Nu se vedea destul de clar pe fața ei? La urma urmei, Zeliha se considera o locuitoare get-beget a Istanbul-ului și, ca pentru a o mustra pe recepționeră pentru că nu fusese În stare să observe un lucru atât de evident, s-a răsucit pe călcâiul pantofului cu tocul rupt și s-a așezat pe scaunul de lângă femeia cu batic pe cap. Abia atunci l-a observat pe soțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
cele două Îi era necunoscută Lui Zeliha, Însă a făcut oricum testul. Când au sosit rezultatele, s-a dovedit că procentul de zahăr din sângele ei era perfect normal, Însă ea era Însărcinată. — Puteți intra acum, domnișoară! a poftit-o recepționera, stând În ușă și pregătindu-se să se lupte cu un alt r, de data asta, unul destul de greu de evitat În profesia ei. Doctorul... vă așteaptă. Înșfăcând cutia cu serviciul de ceai și tocul rupt, Zeliha sări În picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
pe mucoasa asta auirită de nouășpe’ ani care era pe cale să avorteze copilul cu care Allah ar fi trebuit să o binecuvânteze pe ea. Doctorul era un bărbat masiv care inspira forță prin ținuta sa foarte dreaptă. Spre deosebire de cea a recepționerei, privirea lui nu lăsa impresia că ar judeca-o, din gura lui nu ieșea nici o Întrebare deplasată. Părea să o Întâmpine bucuros pe Zeliha, din toate punctele de vedere. O puse să semneze niște hârtii, apoi altele, pentru eventualitatea În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să se simtă frustrată sau lăsată În urmă de parcă viața ar fi fost un iepure iute de picior pe care Îl putea doar privi din depărtare, dar pe care nu-l putea prinde niciodată. — A, ți-ai revenit În sfârșit! Recepționera stătea În cadrul ușii cu mâinile În șolduri. — Dumnezeule, ce spaimă am tras! Ne-ai speriat de moarte! Ai idee În ce hal țipai? A fost de-a dreptul Îngrozitor! Zeliha stătea nemișcată, ascultând-o fără să clipească. — Trecătorii de pe stradă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
e vorba de poliția din Istanbul, nu de polițaii ăia mușchiuloși de prin filmele americane, Își spuse Zeliha În sinea ei când Își Îngădui În sfârșit să clipească. Fără să-nțeleagă Încă pe de-a-ntregul cu ce-o supărase pe recepționeră, dar nevăzând nici un motiv pentru care s-o supere și mai tare, Îi trânti prima scuză care Îi trecu prin cap: — Poate că țipam fiindcă mă durea... Însă scuza aia, oricât de puternică, fu imediat demontată: — Nu se poate, domnișoară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
operația. Nu te-am atins nici măcar cu un deget! — Ce vrei să spui...? a Îngăimat Zeliha, Încercând nu atât să afle răspunsul, cât să Înțeleagă greutatea propriei Înmtrebări. Vrei să spui că... nu m-ați... — Nu, nu te-am operat. Recepționera oftă, cuprinzându-și capul În mâini de parcă ar fi fost În pragul unei migrene. N-a fost chip să se apropie doctorul de tine fiindcă țipai ca din gură de șarpe. — N-ai adormit, a nu, nici gând, domnișoară; Întâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Vrei să spui că nu mi s-a făcut nici un... Cuvântul pe care Îl rostise cu atâta Îndrăzneală În fața unor stăini chiar În după-amiaza aceea Îi părea acum de nepronunțat. Zeliha Își pipăi pântecul În timp ce ochii ei cerșeau mângâiere, Însă recepționera era ultima persoană din lume care i-ar fi putut-o da. — Că e Încă aici... Păi, nu știi Încă dacă e o ea! spuse recepționera pe un ton indiferent. Însă Zeliha știa. Știa pur și simplu. Când a ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
părea acum de nepronunțat. Zeliha Își pipăi pântecul În timp ce ochii ei cerșeau mângâiere, Însă recepționera era ultima persoană din lume care i-ar fi putut-o da. — Că e Încă aici... Păi, nu știi Încă dacă e o ea! spuse recepționera pe un ton indiferent. Însă Zeliha știa. Știa pur și simplu. Când a ieșit În stradă, În ciuda Întunericului care se lăsa, a avut senzația că era dimineața devreme. Ploaia Încetase, iar viața părea frumoasă, aproape suportabilă. Cu toate că traficul era Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]